‹بر خداوند توکّل می‌کنم›
در این «زمانهای سخت» وسوسه‌ها و فشارهای مختلف رو به ازدیاد هستند. برای مثال، شاید صداقت در امور کاریمان امری آسان نباشد. ممکن است تحت فشار وسوسه‌ها و اغواگریهای همکلاسی‌هایمان باشیم. این دنیای مملو از فساد، از سوی دیگر حفظ کمال اخلاقی‌مان را دشوار می‌سازد.—۲تیموتاؤس ۳:۱-۵.
آساف، یکی از نویسندگان کتاب مقدس، نیز در دوره‌ای می‌زیست که شرارت و خشونت بی‌داد می‌کرد. بعضی از هم‌عصران وی حتی به این رفتار خدانشناسانهٔ خود مباهات می‌کردند. آساف در مورد آنان نوشت: «گردن ایشان بتکبّر آراسته است. ظلم مثل لباس ایشان را میپوشاند. . . . استهزاء میکنند و حرفهای بد می‌زنند، و سخنان ظلم آمیز را از جای بلند میگویند.» (مزمور ۷۳:۶، ۸) آیا این طرز رفتار برای شما نیز آشناست؟
لیکن جویندگان حق و راستی با مشاهدهٔ رفتارهایی اینچنین، بسیار غمگین و حتی مأیوس می‌شوند. آساف با غم و اندوه نوشت: «من تمامئ روز مبتلا می‌شوم . . . [این] در نظر من دشوار آمد.» (مزمور ۷۳:۱۴، ۱۶) شما هم ممکن است احساس مشابهی داشته باشید، اما مأیوس نشوید! آساف با شرارت روزگار خود ساخت، پس شما هم می‌توانید. چگونه؟
آساف به این نتیجه رسید که تحت حکمرانی بشر، دسترسی به عدالت حقیقی تقریباً غیرممکن است. (مزمور ۱۴۶:۳، ۴؛ امثال ۱۷:۲۳) پس به جای اینکه تمام وقت گرانقیمت، نیرو و استعدادهایش را برای از بین بردن شرارتهای پیرامون خود تلف کند، آساف تمام هم و کوشش خود را بر تحکیم رابطه‌اش با خدا متمرکز ساخت. آساف چنین گفت: «امّا مرا نیکوست که بخدا تقرّب جویم، بر خداوند یَهُوَه توکّل کرده‌ام.»—مزمور ۷۳:۲۸.
امروزه افرادی که دست به معاملات و کارهای غیرقانونی می‌زنند اغلب از زندگی مرفهی برخوردارند. بسیاری حتی ممکن است افتخار کنند که به قوانین اخلاقی خدا بی‌اعتنا هستند. لکن در همیشه به روی یک پاشنه نمی‌چرخد. آساف نیز به این موضوع اشاره کرد: ‹هر آینه ایشانرا در جایهای لغزنده گذارده‌ای ایشانرا بخرابی‌ها خواهی انداخت.›—مزمور ۷۳:۱۸.
در زمانی که خدا مقرر کرده است، فریب‌کاری، خشونت، فساد و بقیهٔ اعمال غیر الهی که مسیحیان واقعی باید از آنها دوری کنند پایان خواهند یافت. کتاب مقدس وعده می‌دهد: «شریران منقطع خواهند شد. و امّا منتظران خداوند وارث زمین خواهند بود.» (مزمور ۳۷:۹) ما در انتظار این وقایع می‌توانیم هم‌آوا با مزمورنویس بخوانیم: «خداوند صخرهٔ من است و ملجا و نجات‌دهندهٔ من. خدایم صخرهٔ من است که در او پناه میبرم.»—مزمور ۱۸:۲.