چگونه صلح در جهان حکمفرما خواهد شد؟
آیا در آستانهٔ صلح جهانی به سر می‌بریم؟ عدهٔ کثیری این چنین می‌اندیشیدند، اما در حال حاضر در شک و دو دلی به سر می‌برند. روزنامهٔ دِیلی‌مِیل اَند گاردینِ آفریقای جنوبی در مقاله‌ای دشواریهای آینده را مورد بحث قرار داده و چنین گزارش کرده‌اند: «به نظر می‌رسد پیش‌بینی‌هایی که ۱۰ سال قبل در مورد نظام نوین جهانی شده بود در حال حاضر به گونه‌ای آشکار بدون ثمر مانده‌اند.»
نویسندگان این مقاله به جَو امیدوارکننده‌ای اشاره می‌کنند که در همین دههٔ گذشته حکمفرما بود. بتازگی جنگ سرد پایان گرفته بود و دیگر کشمکشی بین اَبَرقدرتها وجود نداشت. به نظر می‌رسید که عصر جدیدی در حال طلوع می‌باشد. بسیاری انتظار داشتند که بشریت شروع به پیشرفتهای چشمگیری در راه مقابله با فقر، بیماری و مشکلات محیط زیست بکند. در ادامهٔ این مقاله چنین می‌خوانیم: «آن پیش‌بینی‌ها، امروزه به طور مأیوس‌کننده‌ای واهی به نظر می‌رسند.» «کشمکشهای جدید در مناطقی رُخ می‌دهند که کمتر کسانی از وجود آن مناطق مطلع می‌باشند؛ فقر، در سطح دنیا در حال گسترش است. دو کشور جدید به جمع کشورهایی که دارای قدرت اتمی هستند افزوده شده‌اند. بر اثر عدم کفایت در رسیدگی به بحرانهای زنجیره‌ای بشر، لطمهٔ شدیدی به اعتبار سازمان ملل متحد وارد آمده است. آن جَو بهشتی و آرمانی، اکنون همچون سرابی محو گردیده است.»
شاگردان کتاب مقدس به این نتیجه رسیدند که تلاشهای بشر هرچند که از روی خلوص نیت باشد، هرگز نمی‌تواند در رفع مشکلات کاملاً با موفقیت روبرو شود. دلیل آن چیست؟ چون کتاب مقدس می‌گوید: «تمام دنیا در شریر خوابیده است.» ( ۱یوحنّا ۵:۱۹) مقصود اولیهٔ خدا از خلقت این دنیا، آن بود که به بهشتی تبدیل شود. ولی تا زمانی که شیطان بر آن سلطه دارد، این محال است.
در عین حال، پایه و اساسی برای خوشبینی به آینده وجود دارد. یَهُوَه خدا قول می‌دهد که صلح را در پهنهٔ جهان حکمفرما سازد؛ البته نه با وصله زدن به این سیستم بلکه با آوردن «زمین جدید» که در آن «عدالت ساکن خواهد بود.» ( ۲پِطْرُس ۳:۱۳) آری، به وسیلهٔ ملکوت خدا، این جهان تبدیل به مکانی خواهد شد که در آن صلح و آرامش حکمفرما خواهد بود و هستی و کار برای انسانهای مطیع دائماً مسرت‌بخش و نشاط‌آور خواهد بود. علاوه بر این، خدا وعده می‌دهد که «هر اشکی را از چشمان ایشان پاک خواهد کرد. و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود.» این وعده‌ها بر اساس پیش‌بینی‌های سست و متزلزل انسانها نیست، بلکه شالودهٔ آنها کلام تزلزل‌ناپذیر آفریدگاری می‌باشد که دروغ نمی‌گوید.—مکاشفه ۲۱:۴؛ تیطُس ۱:۲.