آیا می‌دانستید که
بارْاَبّا چه جرمی مرتکب شده بود؟
▪ در تمامی انجیل‌ها نام بارْاَبّا برده شده است؛ سردار رومی پُنتیوس پیلاتُس او را بجای عیسی آزاد کرد. در کتاب مقدّس، بارْاَبّا ‹زندانی معروف› و «راهزن» خوانده شده است. (مَتّی ۲۷:۱۶؛ یوحنا ۱۸:۴۰) رومیان بارْاَبّا را در اورشلیم بازداشت کرده بودند و او ‹در میان شورشیانی بود که به جرم قتل در یک بلوا به زندان افتاده بودند.› — مَرقُس ۱۵:۷.
با وجود این که هیچ مدرکی مبنی بر جرم بارْاَبّا در دست نیست، اما به علّت خوانده شدن او در میان شورشیان، برخی از محققان را بر آن داشته است که او را جزوی از گروه‌های شورشی قرن اوّل در اسرائیل بدانند. برای نمونه، فلاویوس یوسفوس تاریخ‌نگار می‌نویسد که در آن زمان گروه‌های راهزن، نقش مهمی در آشفتگی‌های اجتماعی داشتند و در پی گرفتن حق مردم فقیر و ستم‌دیده بودند. مردم خود را زیر فشارها و بی‌عدالتی‌های رومیان و اشراف یهودی حس می‌کردند و در نیمهٔ قرن اوّل میلادی، این بی‌عدالتی‌ها خیلی سریع در همه جا گسترش یافت. بعدها این گروه‌های راهزن بخش بزرگی از قوای نظامی یهودیان را تشکیل دادند و در سال ۶۶ میلادی رومیان را از یهودا بیرون راندند.
در «فرهنگ کتاب مقدّسِ آنکر» آمده است:a «بارْاَبّا شاید متعلّق به یکی از گروه‌های راهزن بوده باشد. این گروه‌های راهزن در میان مردم عامی محبوب بودند، چون که طبقهٔ مرفه یهودیان را چپاول می‌کردند و با آشفتگی و هرج‌ومرج، برای دولت روم مشکلات فراوانی را به وجود می‌آوردند.»
در زمان رومیان، چه مجرمینی مانند عیسی کشته می‌شدند؟
▪ رومیان برای مجازات شورشیان، قانون‌شکنان و سایر یاغیگران، آنان را به چوبهٔ دار می‌آویختند و به حال خود رها می‌کردند تا بمیرند. در آن زمان این مجازات، شدیدترین نوع مرگ محسوب می‌شد.
کتاب «فلسطین در دوران عیسی» در این خصوص می‌گوید:b «این مجازات، تحقیرآمیز و دردآور بود و در مقابل عموم اجرا می‌شد. هدف از این امر ایجاد ترس و وحشت در مردم بود تا هیچ کس جرأت نداشته باشد که برای وضع موجود خطری ایجاد کند.» نویسندهٔ رومی‌ای در زمان باستان، در مورد کشتن مجرمین به نکته‌ای اشاره کرد: «جاده‌های پر رفت‌وآمد انتخاب می‌شدند؛ جایی که بسیاری بتوانند شاهد این امر باشند و در آن‌ها رعب و وحشت ایجاد شود.»
یوسفوس می‌گوید که یک یهودی در زمان تسخیر اورشلیم در سال ۷۰ میلادی به دست سربازان تیتوس اسیر شد و آنان او را به این شکل اعدام کردند. هدف از این امر آن بود که در مدافعان شهر، ترس و وحشت ایجاد کنند تا تن به تسلیم و فرمانبرداری دهند.
بزرگترین کشتار دست‌جمعی از این نوع در انتهای شورشی بود که اسپارتاکوس بانی آن بود (۷۳-۷۱ ق.م.) و در تاریخ ثبت شده است. در این شورش ۶۰۰۰ برده و گلادیاتور در جادهٔ بین کاپوا و روم به این شکل کشته شدند.
[پاورقی‌ها]
a این فرهنگ به زبان فارسی ترجمه نشده است.
b این کتاب به زبان فارسی ترجمه نشده است.
[تصویر در صفحهٔ ۳۱]
«بارْاَبّا را آزاد کنید» اثر چارلز مولر (۱۸۷۸)