بیایید به خدا نزدیک شویم
«خدا بخشندهٔ شادمان را دوست می‌دارد»
شما از چه هدیه‌ای واقعاً سپاسگزار و قدردان خواهید بود؟ بی‌شک اکثر ما از گرفتن هدیه‌ای خوشحال می‌شویم که از روی محبت به ما داده شده است نه از روی وظیفه یا اجبار. نیّت و انگیزهٔ ما از دادن هدیه اهمیت دارد؛ این امر نه تنها برای ما اهمیت دارد بلکه برای خدا نیز بسیار مهم است. از این رو، گفته‌های پولُس رسول را که از الهام خداست و در دوم قُرِنتیان ۹:۷ به نگارش درآمده است، در نظر گیرید.
چرا پولُس این سخنان را به نگارش درآورد؟ او می‌خواست مسیحیان شهر قُرِنتُس را برای حمایت از فعالیت امدادرسانی به هم‌ایمانان نیازمندشان در یهودا، تشویق کند. آیا او این مسیحیان را برای حمایت از این نیازمندان و دادن مال و اموالشان به آنان مجبور ساخت؟ خیر. برعکس او به آنان چنین نوشت: «هر کس همان قدر بدهد که در دل قصد کرده است، نه با اکراه و اجبار، زیرا خدا بخشندهٔ شادمان را دوست می‌دارد.»
«هر کس همان قدر بدهد که در دل قصد کرده است.» پولُس در اینجا متذکر می‌شود که یک مسیحی واقعی باید از ‹دلش› از دیگران حمایت و پشتیبانی کند. محققی اظهار داشت که عبارت ‹قصد کردن› که از زبان یونانی ترجمه شده است، به معنای «از پیش تعیین کردن» است. بنابراین، یک مسیحی نه تنها باید از نیازهای هم‌ایمانانش آگاه باشد بلکه باید به نیازهایشان به خوبی فکر کند و از خود بپرسد که تا چه حد می‌تواند به آنان یاری رساند.—۱یوحنا ۳:۱۷.
«نه با اکراه و اجبار.» پولُس برای حمایت از دیگران به دو حالتی که جایی در میان مسیحیان واقعی ندارد اشاره کرد: حمایت از دیگران از روی بی‌میلی یا از روی اجبار. واژهٔ یونانی‌ای که در اینجا «اکراه» ترجمه شده، به معنای «تأثر و تأسف» است. مرجعی می‌گوید که شخصی که با اکراه یا از روی بی‌میلی به کسی هدیه‌ای دهد، در واقع «با ناراحتی و اندوه پول خود را در راه دیگری خرج می‌کند.» کسی که از روی اجبار از دیگری حمایت می‌کند، در حقیقت به خاطر فشارهای محیط پیرامونش به این کار دست زده است. اما کدام یک از ما می‌خواهد که کسی از روی اجبار یا با اکراه به او هدیه‌ای دهد؟
«خدا بخشندهٔ خوش را دوست می‌دارد.» پولُس در اینجا اشاره می‌کند که پس از این که یک مسیحی برای حمایت از دیگری تصمیم گرفت، باید با شادی و خوشی این کار را انجام دهد. زمانی که از دیگران با انگیزه‌ای درست حمایت می‌کنیم طبعاً این عمل، مایهٔ شادی و خوشی‌مان می‌شود. (اعمال ۲۰:۳۵) شادی در رفتار کسی که به ‹خوشی› از دیگران حمایت می‌کند، نمایان است. در حقیقت واژهٔ «خوش» در آیهٔ فوق، می‌تواند هم احساس درونی شخص و هم نشان دادن آن به دیگران باشد. رفتار چنین کسی به دلِ دیگران می‌نشیند؛ دل خدا نیز از عمل او شاد می‌شود. ترجمه‌ای دیگر در این خصوص می‌گوید: «خدا کسی را دوست دارد که از روی میل کمک می‌کند.»— ترجمهٔ تفسیری.
«خدا آنانی را دوست دارد که از روی میل کمک می‌کند.»
این گفتهٔ پولُس رسول که از الهام خداست شامل اصلی است که مسیحیان را در راه حمایت از دیگران راهنمایی می‌کند. هنگامی که با سخاوت از وقت، انرژی یا امکاناتمان در راه کمک به دیگران ، به خصوص نیازمندان، بهره می‌گیریم بیایید این کار را بدون اجبار اما با شادی تمام انجام دهیم. چنین عملی نه تنها ما را شاد می‌سازد بلکه ما را نزد خدا محبوب می‌کند، زیرا او «بخشندهٔ خوش را دوست می‌دارد.»