همهٔ ما به آرامش و دلگرمی نیاز داریم

آیا به یاد دارید در دوران کودکی زمین می‌خوردید و دست یا زانوی خود را زخمی می‌کردید؟‏ آیا نقش پرمهر و آرامش‌بخش مادرتان را به خاطر دارید؟‏ احتمالاً او زخم‌هایتان را پانسمان می‌کرد؛‏ یا وقتی گریه می‌کردید شما را در آغوش می‌گرفت و با کلماتی محبت‌آمیز به شما آرامش می‌داد.‏ به راستی که دستیابی به آرامش و دلگرمی در آن زمان چقدر آسان بود!‏

اما هر چه بزرگ‌تر می‌شویم،‏ مشکلاتمان نیز بزرگ‌تر می‌شوند و به همان نسبت دستیابی به آرامش و دلگرمی سخت‌تر.‏ متأسفانه امروزه مشکلاتمان همچون زخم‌های دوران کودکی نیستند که با پانسمان کردن یا آغوش گرم مادر برطرف شوند.‏ نمونه‌های زیر را در نظر بگیرید.‏

• آیا شغل خود را از دست داده‌اید؟‏ هولیان می‌گوید که وقتی بی‌کار شد شدیداً احساس درماندگی می‌کرد.‏ او با خود می‌گفت:‏ ‹چطور نیازهای خانواده‌ام را تأمین کنم؟‏ بعد از سال‌ها کار برای آن شرکت،‏ چطور توانستند مرا برکنار کنند؟‏›‏

• شاید زندگی زناشویی‌تان از هم پاشیده و از این بابت آشفته و پریشان هستید.‏ راکِل می‌گوید:‏ «وقتی شوهرم ۱۸ ماه پیش به طور ناگهانی مرا ترک کرد،‏ غم و اندوه زیادی وجودم را فرا گرفت.‏ قلبم شکسته بود و از نظر روحی و جسمی لطمه خورده بودم.‏ می‌ترسیدم این اتفاق مرا از پا درآورد.‏»‏

• شاید دچار یک بیماری جدّی شده‌اید و امیدی به بهبودتان نیست.‏ در این صورت،‏ شاید احساسی همچون احساس ایّوب داشته باشید که گفت:‏ «از زندگی بیزارم؛‏ نمی‌خواهم تا ابد زنده بمانم.‏» (‏ایّوب ۷:‏۱۶‏)‏ یا شاید احساسی همچون احساس لوئیس که حدوداً ۸۰ ساله است دارید که گفت:‏ «گاهی اوقات تنها در انتظار مرگ هستم.‏»‏

• یا شاید به خاطر از دست دادن عزیزانتان به آرامش و دلگرمی نیاز دارید.‏ رابرت می‌گوید:‏ «وقتی پسرم در یک سانحهٔ هوایی کشته شد،‏ اصلاً باورم نمی‌شد.‏ بعد از آن غم و اندوه شدیدی وجودم را فرا گرفت؛‏ غم و اندوهی که کتاب مقدّس آن را به شمشیری تشبیه می‌کند که به قلب انسان فرو می‌رود.‏»—‏لوقا ۲:‏۳۵‏.‏

رابرت،‏ لوئیس،‏ راکِل و هولیان حتی در سخت‌ترین شرایط،‏ آرامش و دلگرمی یافتند.‏ آنان دریافتند که خدای متعال منشأ چنین آرامش و دلگرمی‌ای است.‏ اما خدا چطور به انسان‌ها آرامش می‌دهد؟‏ آیا او به شما نیز در سختی‌هایتان آرامش می‌بخشد؟‏