‹شخص گشاده‌دست مبارک خواهد بود›
اهدای قربانی همواره بخشی از پرستش حقیقی بوده است. در زمان باستان اسرائیلیان حیوانات خود را برای قربانی اهدا می‌کردند. مسیحیان نیز به دلیل «قربانی حمد و ستایش» شناخته شده‌اند. با این حال قربانی‌های دیگری وجود دارد که یَهُوَه خدا از آن‌ها بسیار خشنود می‌شود. (عبر ۱۳:۱۵، ۱۶) در ادامه خواهیم دید که این قربانی‌ها شادی و برکات زیادی به همراه دارد.
حَنّا یکی از خادمان وفادار خدا در گذشته نازا بود و شدیداً تمایل داشت که پسری داشته باشد. او در دعایش به یَهُوَه قول داد که اگر پسری به دنیا آورد، ‹او را در تمامی ایّام عمرش به خداوند خواهد داد.› (۱سمو ۱:۱۰، ۱۱) حَنّا بعد از مدتی باردار شد، پسری به دنیا آورد و او را سموئیل نامید. او بعد از این که سموئیل را از شیر گرفت به قولش عمل کرد و سموئیل را به خیمهٔ عبادت برد. یَهُوَه حَنّا را به دلیل روحیهٔ ازخودگذشتگی‌اش برکت داد. او حَنّا را صاحب پنج فرزند دیگر ساخت. همچنین فرزند اولش سموئیل بعدها نبی خدا و نگارندهٔ کتاب مقدّس شد.—۱سمو ۲:۲۱.
امروزه مسیحیان نیز این افتخار را دارند که مانند حَنّا و سموئیل زندگی خود را وقف خدمت به یَهُوَه کنند. عیسی مسیح وعده داد که ما به دلیل ازخودگذشتگی‌هایمان در راه پرستش یَهُوَه پاداش خواهیم یافت.—مرق ۱۰:۲۸-۳۰.
در قرن اول خانمی مسیحی به نام دورکاس با ازخودگذشتگی به دیگران کمک می‌کرد. او «بسیار نیکوکار بود و صدقهٔ فراوان می‌داد.» متأسفانه «او بیمار شد و درگذشت» و اعضای جماعت از مرگ او بسیار اندوهگین شدند. وقتی شاگردان شنیدند که پِطرُس در آن منطقه است از او خواهش کردند که فوراً به آنجا برود. می‌توان شادی آنان را تصوّر کرد وقتی پِطرُس به دیدنشان رفت و دورکاس را رستاخیز داد! این اولین بار بود که یکی از رسولان عیسی شخصی را رستاخیز می‌داد! (اعما ۹:۳۶-۴۱) یَهُوَه خدا هیچ گاه ازخودگذشتگی‌های دورکاس را فراموش نکرده بود. (عبر ۶:۱۰) گزارش سخاوت و بخشندگی دورکاس در کتاب مقدّس ثبت شده است تا امروزه برای ما الگو و نمونه‌ای باشد.
پولُس رسول نیز در این زمینه الگوی خوبی برای ما به جا گذاشت. او سخاوتمندانه برای دیگران وقت می‌گذاشت و به آنان توجه نشان می‌داد. او به برادرانش در قُرِنتُس چنین گفت: «من خود با شادی بسیار هر چه را که دارم، حتی جانم را از شما دریغ نخواهم کرد.» (۲قر ۱۲:۱۵) پولُس رسول شخصاً تجربه کرد که ازخودگذشتگی برای کمک به دیگران نه تنها باعث رضایت‌خاطر می‌شود، بلکه خشنودی یَهُوَه خدا و برکات او را نیز به همراه دارد.—اعما ۲۰:۲۴، ۳۵.
بنابراین جای شکی نیست که وقتی ما از زمان و انرژی خود در راه پیشبرد منافع پادشاهی خدا استفاده می‌کنیم و به هم‌ایمانانمان یاری می‌رسانیم، یَهُوَه را خشنود می‌سازیم. آیا راه‌های دیگری نیز برای حمایت از فعالیت موعظه وجود دارد؟ بله! با اهدای اعانات داوطلبانه نیز می‌توانیم یَهُوَه خدا را حرمت نهیم. اعانات ما برای حمایت از فعالیت موعظهٔ جهانی استفاده می‌شود که شامل حمایت از میسیونرها و خادمان تمام‌وقت ویژه می‌باشد. به علاوه هزینه‌های تهیه و ترجمهٔ نشریات و ویدیوها، فعالیت‌های امدادرسانی و ساخت سالن‌های جماعت نیز از اعانات تأمین می‌شود. پس می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که ‹شخص گشاده‌دست مبارک خواهد بود.› مهم‌تر از آن، ما با دارایی و ازخودگذشتگی‌هایمان یَهُوَه خدا را حرمت می‌نهیم.—امث ۳:۹؛ ۲۲:۹.