مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
۷-۱۳ اکتبر
گنج‌هایی در کلام خدا | یعقوب ۳-۵
«به‌کارگیری حکمت الٰهی»
(یعقوب ۳:۱۷) اما حکمتی که از بالاست، نخست پاک، سپس صلحجو، معقول، آمادهٔ اطاعت، پر از رحمت، سرشار از ثمرات نیکو، عاری از تبعیض و ریا است.
آیا در زندگی حکمت یَهُوَه را به کار می‌گیرید؟
۹ «نخست پاک.» پاکی به معنای بی‌آلایشی ظاهر و باطن انسان است. کتاب مقدّس می‌گوید که انسان باید در دل حکیم باشد. حکمت آسمانی نمی‌تواند در دلی که افکار، امیال و نیّت‌های شریرانه در آن جای دارد، داخل شود. (امثال ۲:۱۰؛ متّیٰ ۱۵:۱۹، ۲۰) اما اگر دل ما پاک باشد، البته تا آن حد که برای انسانهای ناکامل ممکن است، از بدی دوری می‌نماییم و نیکویی می‌کنیم. (مزمور ۳۷:۲۷؛ امثال ۳:۷) آیا شایسته نیست که پاکی به عنوان نخستین خصوصیت حکمت ذکر شده است؟ آخر مگر ممکن است کسی از لحاظ اخلاقی و روحانی ناپاک باشد و بتواند خصوصیات دیگر حکمت آسمانی را حقیقتاً در خود داشته باشد؟
۱۰ «سپس صلح‌آمیز.» حکمت آسمانی ما را برمی‌انگیزد که راه صلح و آرامش را در پیش گیریم که خود یکی از ثمرات روح است. (غَلاطیان ۵:۲۲) تلاش ما بر این است تا «رشته‌های صلح و صفا» را که افراد قوم یَهُوَه را به هم می‌پیوندد از میان نبریم. (اَفَسُسیان ۴:۳، انجیل شریف) به علاوه، اگر ببینیم که صلح و آرامش به خطر افتاده است، از صمیم قلب در پی بهبود اوضاع برمی‌آییم. چرا این موضوع اهمیت دارد؟ کتاب مقدّس در این باره می‌گوید: «در صلح و صفا به سر برید و خدا که منشأ محبت و آرامش است با شما خواهد بود.» (۲قُرِنتیان ۱۳:۱۱، ا ش) تا وقتی با صلح و صفا زندگی کنیم خدای صلح و آرامش با ما خواهد بود. رفتار ما با هم‌ایمانانمان تأثیر مستقیم بر رابطهٔ ما با یَهُوَه دارد. چطور می‌توانیم ثابت کنیم که طرفدار صلح و صفا هستیم؟ به یک مثال در این باره توجه کنید.
(یعقوب ۳:۱۷) اما حکمتی که از بالاست، نخست پاک، سپس صلحجو، معقول، آمادهٔ اطاعت، پر از رحمت، سرشار از ثمرات نیکو، عاری از تبعیض و ریا است.
آیا در زندگی حکمت یَهُوَه را به کار می‌گیرید؟
۱۲ «ملایم.» ملایمت به چه معناست؟ به گفتهٔ محققان، ترجمهٔ واژهٔ یونانی که در یعقوب ۳:۱۷ به صورت «ملایم» برگردانده شده است کار دشواری است. در ترجمه‌های گوناگون از واژه‌هایی همچون «اعتدال،» «باگذشت» و «مؤدب» استفاده شده است. معنای تحت‌اللفظی این واژهٔ یونانی «انعطاف‌پذیر» است. ما چگونه می‌توانیم نشان دهیم که این جنبه از حکمت بالا در رفتارمان وجود دارد؟
آیا در زندگی حکمت یَهُوَه را به کار می‌گیرید؟
۱۴ «نصیحت‌پذیر.» واژهٔ یونانی را که «نصیحت‌پذیر» ترجمه شده است نمی‌توان در هیچ جای دیگر بخش عهد جدید کتاب مقدّس یافت. به نقل از محققی این کلمه «غالباً برای انضباط در سپاه به کار می‌رود.» مفهوم آن «به آسانی متقاعد شدن» و «مطیع بودن» است. اگر کسی مطیع حکمت یَهُوَه باشد از کتاب مقدّس نیز با میل و رغبت اطاعت می‌کند. اطرافیانش او را به عنوان شخصی می‌شناسند که خودسرانه تصمیم نمی‌گیرد و در مقابل حقایقی که مغایر نظرات اوست سرسختی نشان نمی‌دهد. بلکه وقتی به کمک کتاب مقدّس به او ثابت می‌کنند که تصمیم‌گیری یا نتیجه‌گیری‌اش صحیح نبوده است، بی‌درنگ در آن تجدیدنظر می‌کند. آیا اطرافیانتان چنین خصوصیتی را در شما می‌بینند؟
«سرشار از رحمت و ثمرات نیکو»
۱۵ «سرشار از رحمت و ثمرات نیکو.» رحمت یکی از بخش‌های اساسی حکمت از بالاست زیرا به نوشتهٔ کتاب مقدّس چنین حکمتی «سرشار از رحمت» است. بی‌جهت نیست که «رحمت» و «ثمرات نیکو» در کنار یکدیگر ذکر شده‌اند چرا که در کتاب مقدّس رحمت در اغلب موارد به معنی علاقه‌ای است که شخص را به عمل وا می‌دارد؛ یعنی دلسوزی و همدردی‌ای که حاصل آن اَعمال نیکوی بسیار است. در یک کتاب مرجع رحمت بدین صورت تعریف شده است: «احساس اندوهی که ناشی از مشاهدهٔ وضعیت بد شخصی دیگر در انسان ایجاد می‌شود و تلاش برای بهبودی وضع او.» پس می‌توان نتیجه گرفت که حکمت الٰهی سنگ‌دلانه و سرد نیست بلکه پراحساس و مملوّ از صمیمیت و لطافت است. حال ما چگونه می‌توانیم نشان دهیم که سرشار از رحمت هستیم؟
(یعقوب ۳:۱۷) اما حکمتی که از بالاست، نخست پاک، سپس صلحجو، معقول، آمادهٔ اطاعت، پر از رحمت، سرشار از ثمرات نیکو، عاری از تبعیض و ریا است.
آیا در زندگی حکمت یَهُوَه را به کار می‌گیرید؟
۱۸ «بَری از تبعیض.» حکمت الٰهی والاتر از آن است که تبعیض نژادی و غرور ملی در آن جایی داشته باشد. اگر ما چنین حکمتی را راهنمای خود قرار دهیم، باید هر گونه تبعیض و ظاهربینی را از دل خود بزداییم. (یعقوب ۲:۹) علاوه بر این، به کسی به خاطر تحصیلاتش یا مسئولیت‌هایش در جماعت ارفاق نمی‌کنیم و از سوی دیگر به هیچ کس به خاطر موقعیت بد اجتماعی یا مالی‌اش به چشم حقارت نگاه نمی‌کنیم. اگر یَهُوَه محبت خویش را به چنین کسانی ارزانی داشته است ما نیز یقیناً باید آنان را لایق محبت خویش بدانیم.
۱۹ «بَری از ریا.» یکی از معانی کلمهٔ یونانی برای «ریاکار،» «هنرپیشه‌ای است که نقش بازی می‌کند.» در روزگار باستان، هنرپیشه‌های یونانی و رومی هنگام ایفای نقش از ماسک‌های بزرگ استفاده می‌کردند. بدین ترتیب، کلمهٔ یونانی «ریاکار» معنای کسی را به خود گرفته است که تظاهر می‌کند یا به عبارت دیگر با رفتار خود دیگران را گول می‌زند. بی‌ریایی که بخشی از حکمت الٰهی است باید در رفتار و احساس ما نسبت به برادران و خواهرانمان وجود داشته باشد.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(یعقوب ۴:۵) یا آیا گمان می‌کنید بی‌دلیل است که نوشته‌های مقدّس می‌گوید: «روحیهٔ حسادت که در ماست، همواره در حسرت همه چیز است»؟
نکاتی از رساله‌های یعقوب و پِطْرُس
۴:۵—در این آیه آمده است: «آیا گمان می‌کنید بی‌دلیل است که نوشته‌های مقدّس می‌گوید: ‹روحیهٔ حسادت که در ماست، همواره در حسرت همه چیز است.›» یعقوب در اینجا از کدام آیه نقل قول کرده است؟ یعقوب در اینجا از آیهٔ مشخصی نقل قول نکرده است. این گفتهٔ الهامی یعقوب احتمالاً بر اساس مفهوم آیات پیدایش ۶:۵؛ ۸:۲۱؛ امثال ۲۱:۱۰ و غَلاطیان ۵:۱۷ است.
(یعقوب ۴:۱۱، ۱۲) برادران، دیگر ضدّ یکدیگر سخن مگویید. آن که ضدّ برادری سخن می‌گوید یا برادر خود را محکوم می‌کند، در واقع ضدّ شریعت سخن می‌گوید و شریعت را محکوم می‌کند. حال اگر شریعت را محکوم می‌کنی، به جا آورندهٔ شریعت نیستی، بلکه داور آن هستی. ۱۲ تنها یکی قانونگذار و داور است، همان که قادر است نجات بخشد یا هلاک کند. اما تو کیستی که همسایهٔ خود را محکوم می‌کنی؟
با داشتن ایمان انسانهای صبوری شده، دعا خواهیم نمود
۸ ناسزا گفتن یا صحبت کردن بر ضد هم‌ایمانان گناه است. (یعقوب ۴:۱۱، ۱۲) با وجود این، بعضی مسیحیان از هم‌ایمانان خود انتقاد می‌کنند و احتمالاً دلیل آن این است که ایشان افرادی هستند که خود را بیش از حد عادل دانسته یا اینکه می‌خواهند با تحقیر دیگران خود را بزرگ جلوه دهند. (مزمور ۵۰:۲۰؛ امثال ۳:۲۹) عبارت یونانیی که در اینجا ‹ناسزا گفتن› ترجمه شده به معنی تنفر است و بر اتهام مبالغه‌آمیز و یا دروغ دلالت دارد. به این طریق، شخص در مورد برادر خود به طور نامطلوب داوری نموده، بر او حکم می‌کند. حال، چگونه این عمل می‌تواند به مفهوم ‹ناسزا گفتن به شریعت خدا و حکم کردن بر آن› باشد؟ کاتبان و فریسیان ‹حکم خدا را با زیرکی باطل ساخته بودند› و بر اساس معیارهای خود قضاوت و داوری می‌کردند. (مرقس ۷:۱-۱۳) به همین نحو، چنانچه برادری را که یَهُوَه در مورد وی حکم محکومیت صادر نکرده است محکوم کنیم، با این عمل خود ‹بر شریعت خدا حکم کرده‌ایم› و مرتکب گناه شده، تلویحاً گفته‌ایم که شریعت خدا بسنده نمی‌کند و ایراد دارد؛ آیا اینطور نیست؟ همچنین با انتقاد ناعادلانه از برادرمان شریعت محبت را بجا نیاورده بلکه زیر پا می‌گذاریم.—رومیان ۱۳:۸-۱۰.
خواندن کتاب مقدّس
(یعقوب ۳:۱-۱۸) برادران من، بسیاری از شما نباید در پی معلّم شدن باشید؛ زیرا می‌دانید که داوری برای ما سخت‌تر خواهد بود. ۲ البته همهٔ ما بسیار می‌لغزیم. اگر کسی در سخن گفتن نلغزد، شخصی کامل است که می‌تواند تمام بدن خود را نیز مهار کند. ۳ با گذاشتن دهنه در دهان اسب می‌توانیم حیوان را مطیع خود سازیم و تمام بدنش را به هر سو هدایت کنیم. ۴ ببینید که چطور یک کشتی عظیم نیز که فقط بادهای نیرومند می‌تواند آن را به حرکت درآورد، با سکّانی کوچک به هر جا که ناخدا بخواهد هدایت می‌شود! ۵ زبان نیز عضوی کوچک از بدن است، اما بسیار فخر می‌فروشد. تنها آتشی کوچک، می‌تواند جنگلی بزرگ را به آتش بکشد! ۶ آری، زبان نیز آتش است. زبان در میان اعضای بدن ما تجسّم دنیایی از بدی است؛ زیرا تمام بدن را آلوده می‌سازد و تمام زندگی شخص را به آتش می‌کشد–آتشی که از درّهٔ هِنّوم افروخته شده است. ۷ انسان هر گونه حیوان وحشی، پرنده، خزنده و جانور دریایی را رام کرده و می‌کند. ۸ اما هیچ انسانی نمی‌تواند زبان را رام کند. زبان، سرکش و زیان‌آور و پر از زهر کشنده است. ۹ با زبان، یَهُوَه پدرمان را متبارک می‌خوانیم و با همان زبان، انسان‌ها را که «به شباهت خدا» هستی یافته‌اند، لعنت می‌کنیم. ۱۰ از یک دهان، هم برکت و هم لعنت جاری می‌شود. آری، ای برادران، درست نیست که چنین باشد. ۱۱ مگر می‌شود که از چشمه‌ای، هم آب شیرین بجوشد و هم آب شور؟ ۱۲ برادران من، مگر ممکن است که درخت انجیر زیتون آورد یا درخت انگور انجیر آورد؟ چشمهٔ آب شور نیز نمی‌تواند آب شیرین جاری سازد. ۱۳ اگر کسی در میان شما حکیم و فهمیده است، بگذارید با رفتار نیکوی خود نشان دهد که اعمالش با ملایمتی همراه است که از حکمت برمی‌خیزد. ۱۴ اما اگر در دل خود حسادتِ تلخ و ستیزه‌جویی داشته باشید، به خود فخر مکنید و بر ضد حقیقت دروغ مگویید. ۱۵ این حکمتی نیست که از بالا می‌آید، بلکه زمینی، نفسانی و شیطانی است؛ ۱۶ زیرا هر جا که حسادت و ستیزه‌جویی باشد، بی‌نظمی و هر گونه شرارت نیز خواهد بود. ۱۷ اما حکمتی که از بالاست، نخست پاک، سپس صلحجو، معقول، آمادهٔ اطاعت، پر از رحمت، سرشار از ثمرات نیکو، عاری از تبعیض و ریا است. ۱۸ به علاوه، ثمرهٔ درستکاری حاصل بذری است که در شرایط صلح‌آمیز و در میان صلحجویان کاشته می‌شود.
۱۴-۲۰ اکتبر
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱پِطرُس ۱-۲
«مقدّس باشید»
(۱پِطرُس ۱:۱۴، ۱۵) همچون فرزندانی مطیع، دیگر مگذارید امیالی که مربوط به گذشته و دوران جهالت شماست، زندگی‌تان را شکل دهد، ۱۵ بلکه همچون آن قدّوس که شما را فراخواند، در تمام رفتار خود مقدّس باشید؛
بهای رهایی ‹موهبتی کامل› از سوی پدر آسمانی
۵ ما چگونه می‌توانیم نشان دهیم که نام خدا را دوست داریم و برای آن احترام قائلیم؟ با رفتارمان. یَهُوَه خدا از همهٔ ما می‌خواهد که پاک و مقدّس باشیم. (۱پِطرُس ۱:۱۵، ۱۶ خوانده شود.) ما باید تنها یَهُوَه خدا را بپرستیم و با تمام دل از او اطاعت کنیم. حتی اگر تحت آزار و شکنجه قرار گیریم، باید بکوشیم که بر طبق اصول و قوانین عادلانهٔ او زندگی کنیم. اعمال و رفتار درستمان، همچون نوری است که بر مردم می‌تابد و سبب تجلیل نام خدا می‌شود. (مت ۵:۱۴-۱۶) به این ترتیب با شیوهٔ زندگی‌مان نشان می‌دهیم که قوانین خدا درست و راست است و شیطان دروغگوست. البته همهٔ ما ناکامل هستیم و خطا می‌کنیم. اما اگر مرتکب خطا و گناه شویم، از صمیم دل توبه می‌کنیم و رفتار ناشایستی را که نام خدا را بی‌حرمت می‌سازد، کنار می‌گذاریم.—مز ۷۹:۹.
(۱پِطرُس ۱:۱۶) زیرا نوشته شده است: «مقدّس باشید، چون من قدّوسم.»
تفریحات و سرگرمی‌هایی سالم برگزینید
۶ پولُس به مسیحیان روم چنین تذکر داد: «اعضای بدن خود را تسلیم گناه نکنید.» همچنین به آنان گفت: «اعمال گناه‌آلود بدن را بکُشید.» (رومیان ۶:۱۲-۱۴؛ ۸:۱۳) او پیش از آن در نامه‌اش نمونه‌هایی از این گونه «اعمال» را ذکر کرده و در مورد گناهکاران گفته بود: «دهانشان پر از نفرین» و «پایشان به ریختن خون شتابان است.» همچنین «ترس خدا در چشمانشان نیست.» (رومیان ۳:۱۳-۱۸) مسیحی‌ای که اعضای بدن خود را با چنین اعمال گناه‌کارانه‌ای آلوده سازد، در واقع ذهن، دل و کلاً وجود خود را آلوده می‌کند. برای نمونه مسیحی‌ای که عمداً به تماشای تصاویر مبتذل و زننده مثل هرزه‌نگاری یا فیلم‌های پرخشونت و جنون‌آمیز بپردازد، در واقع چشمان «خود را تسلیم گناه» و در پی آن تمام بدن خود را آلوده می‌کند. پرستش و خدمت چنین شخصی، همچون قربانی‌ای آلوده، نزد خدا ناپاک خواهد بود و خدا آن را مقبول نخواهد داشت. (تثنیه ۱۵:۲۱؛ ۱پِطرُس ۱:۱۴-۱۶؛ ۲پِطرُس ۳:۱۱) به راستی که انتخاب تفریحات ناسالم چه تاوان سنگینی دارد!
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(۱پِطرُس ۱:۱۰-۱۲) انبیا در مورد این نجات با دقت و پشتکار به بررسی و تحقیق پرداختند؛ آری، آن انبیایی که در مورد آنچه لطف الٰهی برای شما به ارمغان می‌آورد، پیشگویی کردند. ۱۱ آنان پیوسته بررسی می‌کردند تا دریابند، روحی که در ایشان است، در مورد مسیح به چه زمان یا چه دوره‌ای اشاره می‌کند؛ زیرا روح در مورد رنج‌هایی که مسیح باید متحمّل می‌شد و همچنین جلال پس از آن، از پیش گواهی می‌داد. ۱۲ بر آنان آشکار شد که خدمتشان نه برای خود، بلکه برای شماست. ایشان اموری را اعلام می‌کردند که حال به گوشتان رسیده است. این امور به یاری روح‌القدس که از آسمان فرستاده شد، به شما بشارت داده شده است. دقیقاً در همین‌هاست که فرشتگان مشتاقند نظر کنند.
نکاتی از رساله‌های یعقوب و پِطْرُس
۱:۱۰-۱۲. فرشتگان همواره در تلاش بوده‌اند عمق حقایق کلام خدا را که پیامبران در ایّام باستان در بارهٔ جماعت مسیحیان مسح‌شده پیشگویی کرده بودند درک کنند. اما این حقایق زمانی برای آنان روشن گشت که یَهُوَه خواست خود را در مورد جماعت مسح‌شدگان عملی ساخت. (افس ۳:۱۰) ما نیز باید همچون فرشتگان همواره تلاش کنیم ‹عمق‌های خدا را تفحّص کنیم›.—۱قر ۲:۱۰.
(۱پِطرُس ۲:۲۵) چون شما مانند گوسفندانی بودید که به بیراهه رفته‌اند، اما حال نزد شبانی بازگشته‌اید که از جان‌های شما نگهداری می‌کند.
it-۲-E ص ۵۶۵ ¶۳
ناظر
ناظر اعظم. اول پِطرُس ۲:۲۵ نقل‌قولی از اِشَعْیا ۵۳:۶ می‌باشد، زیرا به ‹گوسفندانی که به بیراهه رفته‌اند› اشاره می‌کند. در ادامه پِطرُس می‌گوید: «اما حال نزد شبان و ناظر جان‌هایتان بازگشته‌اید.» (پاورقی) واژه‌های شبان و ناظر باید به یَهُوَه خدا اشاره داشته باشد، نه به عیسی مسیح، چون موضوع این نبود که مخاطبان پِطرُس از پیروی عیسی به بیراهه رفته باشند، بلکه از طریق عیسی بود که به سوی یَهُوَه خدا برگشته بودند؛ خدایی که شبان اعظم قوم خویش است. (مز ۲۳:۱؛ ۸۰:۱؛ ار ۲۳:۳؛ حز ۳۴:۱۲) یَهُوَه خدا همچون ناظری است که از قوم خود بازرسی می‌کند. (مز ۱۷:۳) در قرن اول میلادی وقتی خدا از اهالی اورشلیم بازرسی کرد، آنان را محکوم کرد، زیرا ‹تشخیص ندادند که چه وقت داوری [یا «بازرسی،» پاورقی] می‌شوند.› (لو ۱۹:۴۴) بازرسی خدا همچنین می‌تواند نتایج مثبت و فوایدی به همراه داشته باشد، به‌خصوص برای کسانی که «خدا را در روزی که برای بازرسی می‌آید، جلال دهند.»—۱پط ۲:۱۲.
خواندن کتاب مقدّس
(۱پِطرُس ۱:۱-۱۶) از طرف پِطرُس، رسول عیسی مسیح به ساکنان موقت که در سراسر پونتوس، غَلاطیه، کاپادوکیه، آسیا و بیطینیه پراکنده‌اند؛ یعنی به برگزیدگان، ۲ به آنان که مطابق پیش‌آگاهی پدرمان خدا و از طریق روحی که تقدیس می‌کند، برگزیده شده‌اند تا مطیع باشند و خون عیسی مسیح بر آنان پاشیده شود: لطف و آرامش بر شما روزافزون باد! ۳ سپاس بر خدا، پدر سَرورمان عیسی مسیح؛ زیرا مطابق رحمت عظیم خود، از طریق رستاخیز عیسی مسیح از میان مردگان، به ما تولّدی تازه بخشید تا از امیدی زنده ۴ و میراثی فسادناپذیر، پاک و ناپژمردنی برخوردار باشیم. این است آنچه در آسمان برای شما نگاه داشته شده است. ۵ شما نیز به سبب ایمانتان و به قدرت خدا برای نجات، محفوظ هستید؛ نجاتی که اکنون آماده شده است تا در زمان آخر آشکار شود. ۶ به همین خاطر بسیار شادمانید، هر چند اکنون لازم است که زمانی کوتاه به سبب آزمایش‌های گوناگون متحمّل سختی‌ها گردید ۷ تا خالص بودن ایمان شما آزموده شود و سبب گردد که هنگام ظهور عیسی مسیح، مورد تحسین و تجلیل و حرمت قرار گیرید. چنین ایمانی بسیار پرارزش‌تر از طلایی است که هرچند با آتش آزموده شده باشد، سرانجام از میان می‌رود. ۸ گرچه هرگز مسیح را ندیده‌اید، او را دوست می‌دارید و گرچه اکنون او را نمی‌بینید، به او ایمان می‌ورزید و از شادی عظیم، غیرقابل توصیف و باشکوه برخوردارید؛ ۹ زیرا به هدف نهایی ایمان خود که نجاتتان است، دست می‌یابید. ۱۰ انبیا در مورد این نجات با دقت و پشتکار به بررسی و تحقیق پرداختند؛ آری، آن انبیایی که در مورد آنچه لطف الٰهی برای شما به ارمغان می‌آورد، پیشگویی کردند. ۱۱ آنان پیوسته بررسی می‌کردند تا دریابند، روحی که در ایشان است، در مورد مسیح به چه زمان یا چه دوره‌ای اشاره می‌کند؛ زیرا روح در مورد رنج‌هایی که مسیح باید متحمّل می‌شد و همچنین جلال پس از آن، از پیش گواهی می‌داد. ۱۲ بر آنان آشکار شد که خدمتشان نه برای خود، بلکه برای شماست. ایشان اموری را اعلام می‌کردند که حال به گوشتان رسیده است. این امور به یاری روح‌القدس که از آسمان فرستاده شد، به شما بشارت داده شده است. دقیقاً در همین‌هاست که فرشتگان مشتاقند نظر کنند. ۱۳ پس ذهن خود را آمادهٔ عمل سازید؛ کاملاً هوشیار باشید؛ به آن لطفی امید ببندید که هنگام ظهور عیسی مسیح شامل حالتان خواهد شد. ۱۴ همچون فرزندانی مطیع، دیگر مگذارید امیالی که مربوط به گذشته و دوران جهالت شماست، زندگی‌تان را شکل دهد، ۱۵ بلکه همچون آن قدّوس که شما را فراخواند، در تمام رفتار خود مقدّس باشید؛ ۱۶ زیرا نوشته شده است: «مقدّس باشید، چون من قدّوسم.»
۲۱-۲۷ اکتبر
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱پِطرُس ۳-۵
«پایان همه چیز نزدیک شده است»
(۱پِطرُس ۴:۷) پایان همه چیز نزدیک شده است. پس عاقل و همواره آمادهٔ دعا باشید.
«برای دعا هوشیار باشید»
مردی که سابقاً شب‌کار بود، می‌گوید: «سخت‌ترین زمان بیداری، درست قبل از طلوع خورشید است.» مطمئناً آنانی که مجبورند شب‌ها بیدار بمانند این گفته را تصدیق می‌کنند. امروزه مسیحیان نیز با مشکلی مشابه روبرو می‌باشند زیرا که شبِ طولانی دنیای شیطان به اوج تاریکی خود رسیده است. (روم ۱۳:۱۲) در این نقطه از زمان، بسیار خطرناک است که به خواب رویم! پس ضروری است «خرداندیش» باشیم و به این توصیهٔ کتاب مقدّس توجه کنیم: «برای دعا هوشیار باشید.»—۱پطر ۴:۷.
(۱پِطرُس ۴:۸) بیش از هر چیز، با تمام وجود به یکدیگر محبت کنید؛ زیرا محبت، انبوه گناهان را می‌پوشاند.
ب۹۹-E ۱۵/۴ ص ۲۲ ¶۳
راه‌های تشخیص ضعف روحانی و رفع آن
توصیه‌ای را که پِطرُس از روی محبت به ما داد هرگز فراموش نکنید. او گفت: «پایان همه چیز نزدیک شده است. پس عاقل و همواره آمادهٔ دعا باشید. بیش از هر چیز، با تمام وجود به یکدیگر محبت کنید؛ زیرا محبت، انبوه گناهان را می‌پوشاند.» (۱پِطرُس ۴:۷، ۸) ناکاملی‌های خود و دیگران می‌تواند به‌راحتی به دل و ذهن ما رخنه کرده، برای ما در خدمتمان همچون مانع یا سنگ لغزشی شود. شیطان از این نقطه‌ضعف انسان‌ها به‌خوبی آگاه است و ایجاد تفرقه و جدایی یکی از ترفندهای زیرکانهٔ اوست. بنابراین ما باید چنین کدورت‌ها را سریعاً با محبت بپوشانیم و ‹به ابلیس فرصت چنین کاری را ندهیم.›—اِفِسُسیان ۴:۲۵-۲۷.
(۱پِطرُس ۴:۹) بدون شِکوه و شکایت، نسبت به یکدیگر مهمان‌نواز باشید.
مهمان‌نوازی، عملی بسیار لذّت‌بخش و ضروری
۲ پِطرُس برادرانش را چنین ترغیب کرد: «نسبت به یکدیگر مهمان‌نواز باشید.» (۱پطر ۴:۹) کلمهٔ ‹مهمان‌نوازی› در زبان یونانی به طور تحت‌اللفظی به معنی «محبت یا مهربانی نسبت به غریبان» است. توجه کنید که پِطرُس برادران و خواهران را تشویق کرد که «نسبت به یکدیگر» مهمان‌نواز باشند؛ یعنی نسبت به هم‌ایمانانی که می‌شناختند و با آنان معاشرت داشتند. اما مهمان‌نوازی چگونه به مسیحیان کمک می‌کرد؟
۳ مهمان‌نوازی آنان را به هم نزدیک‌تر می‌ساخت. امروزه چطور؟ آیا وقتی هم‌ایمانی شما را به منزلش دعوت می‌کند، خوشحال نمی‌شوید؟ آیا از آن معاشرت‌ها خاطره‌ای خوب و به‌یادماندنی ندارید؟ آیا وقتی برخی از اعضای جماعت را به منزلتان دعوت می‌کنید، دوستی‌تان عمیق‌تر نمی‌شود؟ ما از طریق مهمان‌نوازی بیش از هر زمانی با هم‌ایمانانمان آشنا می‌شویم. در قرن اول، مسیحیان باید بیش از پیش به هم نزدیک می‌شدند، زیرا زمان‌های سختی در انتظارشان بود. این موضوع امروزه نیز در رابطه با ما صدق می‌کند، زیرا ما در «روزهای آخر» زندگی می‌کنیم.—۲تیمو ۳:۱.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(۱پِطرُس ۳:۱۹، ۲۰) و در این حالت رفت و به ارواحی که در بند بودند، موعظه کرد؛ ۲۰ ارواحی که در گذشته، در روزگار نوح هنگامی که کشتی ساخته می‌شد و خدا با بردباری انتظار می‌کشید، نافرمانی کرده بودند. در آن کشتی تنها شماری اندک، یعنی هشت نفر از آب جان سالم بدر بردند.
سؤالات خوانندگان
کتاب مقدّس می‌گوید که عیسی ‹به ارواحی که در زندان بودند موعظه نمود.› (۱پطر ۳:۱۹، ترجمهٔ قدیم) این آیه به چه مفهوم است؟
▪ پِطرُس رسول گفت که این ‹ارواح› «در ایام گذشته نافرمانی کرده بودند،» زمانی که ‹خدا در روزگار نوح با شکیبایی انتظار می‌کشید.› (۱پطر ۳:۲۰) پِطرُس به روشنی به فرشتگانی اشاره کرد که در سرکشی به شیطان پیوستند. یهودا در مورد این فرشتگان گفت: «مقام والای خود را حفظ نکردند، بلکه منزلگاه مناسب خویش را ترک گفتند، [خدا آنان را] به زنجیرهای ابدی کشیده و برای محاکمه در آن روز عظیم، در تاریکی مطلق نگاه داشته است.»—یهو ۶.
این فرشتگان در روزگار نوح چگونه سرکشی کردند؟ قبل از توفان، این فرشتگان شریر از روح به جسم تبدیل شدند که برخلاف خواست خدا بود. (پیدا ۶:۲، ۴) به علاوه آنان به عملی غیرطبیعی دست زدند یعنی آمیزش با زنان. قصد خدا از آفرینش فرشتگان این نبود که با زنان رابطهٔ جنسی داشته باشند. (پیدا ۵:۲) پس خدا این فرشتگان سرکش را در زمان معین نابود خواهد کرد. اما اکنون آنان در «تاریکی مطلق» یعنی در زندانی مجازی به سر می‌برند، همان طور که یهودا اشاره کرد.
چه وقت عیسی «به ارواحی که در زندان بودند» موعظه کرد و به چه مفهوم؟ پِطرُس نوشت که عیسی پس از آن که «به حسب روح زنده گشت» به ارواح موعظه کرد. (۱پطر ۳:۱۸، ۱۹، ترجمهٔ قدیم) دقت کنید که پِطرُس گفت: عیسی «موعظه نمود.» پِطرُس از فعل گذشته استفاده کرد. این موضوع نشان می‌دهد که عیسی قبل از نگاشته شدن نامهٔ اول پِطرُس موعظه کرد. این موعظه برای امید دادن به فرشتگان شریر نبود بلکه برای اعلام محکومیتشان. پس به نظر می‌رسد عیسی مجازات فرشتگان شریر را مدتی پس از رستاخیزش به آنان اعلام کرد. (یون ۱:۱، ۲) عیسی ایمان و وفاداری خود را تا پای مرگ ثابت کرد، رستاخیز یافت و نشان داد که ابلیس بر او هیچ قدرتی ندارد. از این رو، حکم داوری آنان به عیسی سپرده شد.—یو ۱۴:۳۰؛ ۱۶:۸-۱۱.
در آینده، عیسی شیطان و فرشتگان شریر را به بند خواهد کشید و به هاویه خواهد انداخت. (لو ۸:۳۰، ۳۱؛ مکا ۲۰:۱-۳) تا آن زمان، این ارواح سرکش در «تاریکی مطلق» خواهند بود و نابودی‌شان حتمی است.—مکا ۲۰:۷-۱۰.
(۱پِطرُس ۴:۶) در واقع، به همین دلیل است که بشارت به مردگان نیز اعلام شد تا هرچند همچون همهٔ انسان‌ها به سبب جسم مورد داوری قرار می‌گیرند، بتوانند از دیدگاه خدا تحت هدایت روح زندگی کنند.
نکاتی از رساله‌های یعقوب و پِطْرُس
۴:۶—«مردگان» که به آنان «بشارت داده شد» چه کسانی هستند؟ این‌ها کسانی هستند که در «خطایا و گناهان مرده» بودند. به عبارت دیگر آنان پیش از شنیدن خبر خوش ملکوت از لحاظ روحانی مرده و از یَهُوَه دور بودند. (افس ۲:۱) آنان پس از ایمان آوردن به خبر خوش ملکوت از لحاظ روحانی «زنده» گردیدند.
خواندن کتاب مقدّس
(۱پِطرُس ۳:۸-۲۲) در خاتمه، همهٔ شما وحدت‌نظر داشته باشید، با دیگران همدردی کنید، مهر برادرانه داشته، دلسوز و فروتن باشید. ۹ بدی را با بدی و ناسزا را با ناسزا پاسخ مگویید، بلکه به جای آن، برکت بطلبید. چون در واقع برای همین فراخوانده شده‌اید تا برکتی را به میراث برید. ۱۰ زیرا «هر که حیات را دوست دارد و می‌خواهد روزهای خوشی داشته باشد، باید زبان خود را از بدی و لب‌های خود را از فریب حفظ کند. ۱۱ باید از بدی روی برگردانَد و نیکویی نماید؛ باید صلح را بجوید و در حفظ آن تلاش کند؛ ۱۲ زیرا چشمان یَهُوَه بر درستکاران است و گوش‌های او دعاهای التماس‌آمیزشان را می‌شنود؛ اما یَهُوَه از بدکاران روی برمی‌گرداند.» ۱۳ به‌راستی اگر برای نیکوکاری غیور باشید، چه کسی می‌تواند به شما آسیب برساند؟ ۱۴ اما حتی اگر به خاطر درستکاری متحمّل رنج شوید، خوشا به حالتان. از آنچه دیگران می‌ترسند، مترسید و پریشان مشوید، ۱۵ بلکه مسیح را در مقام سَرور در دل خود حرمت نهید و همواره آماده باشید تا به هر کس که دلیل امیدتان را بپرسد، پاسخ دهید، اما با خویی ملایم و احترامی عمیق. ۱۶ وجدان خود را پاک نگاه دارید تا هر گاه در مورد شما به‌بدی سخن گفته شود، کسانی که در مورد شما بد می‌گویند، به خاطر رفتار نیکویی که در پیروی از مسیح دارید، شرمسار شوند؛ ۱۷ زیرا اگر خواست خدا این است که بگذارد به خاطر نیکوکاری رنج ببرید، بهتر از این است که به خاطر بدکاری متحمّل رنج شوید. ۱۸ مسیح نیز یک بار برای همیشه مرد، آری، انسانی درستکار جان خود را برای بدکاران داد تا گناهان را از میان بردارد و شما را به سوی خدا هدایت کند. او در جسم کشته شد، اما در روح زنده گشت ۱۹ و در این حالت رفت و به ارواحی که در بند بودند، موعظه کرد؛ ۲۰ ارواحی که در گذشته، در روزگار نوح هنگامی که کشتی ساخته می‌شد و خدا با بردباری انتظار می‌کشید، نافرمانی کرده بودند. در آن کشتی تنها شماری اندک، یعنی هشت نفر از آب جان سالم بدر بردند. ۲۱ آن واقعه مشابه تعمیدی است که اکنون شما را به سبب ایمانی که به رستاخیز عیسی مسیح دارید، نجات می‌دهد؛ (اما این تعمید نه زدودن آلودگی جسم، بلکه درخواست وجدانی پاک از خداست.) ۲۲ همان مسیح که به آسمان رفت و اکنون به دست راست خداست و فرشتگان، قدرت‌ها و نیروها تحت فرمان او قرار داده شدند.
۲۸ اکتبر–۳ نوامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | ۲پِطرُس ۱-۳
«برای آمدن روز یَهُوَه انتظار بکشید»
(۲پِطرُس ۳:۹، ۱۰) یَهُوَه در به جا آوردن وعدهٔ خود تأخیر نمی‌کند، چنان که برخی آن را تأخیر می‌پندارند، بلکه او با شما بردبار است؛ زیرا نمی‌خواهد هیچ کس هلاک شود، بلکه می‌خواهد همگان فرصت توبه یابند. ۱۰ اما روز یَهُوَه همچون دزد می‌آید که در آن آسمان‌ها با غرّش از میان خواهند رفت و عناصر در اثر حرارت شدید از هم خواهند پاشید و زمین و کارهایی که در آن انجام می‌شود، عیان خواهد شد.
یَهُوَه دادرسی خواهد کرد
۱۱ اما منظور عیسی از این که به ما اطمینان می‌دهد یَهُوَه «به زودی» دادرسی خواهد کرد چیست؟ کلام خدا نشان می‌دهد یَهُوَه «دیرغضب» است اما زمانی که وقت اجرای عدالت برسد زود و سریع آن را به اجرا خواهد گذاشت. (لوقا ۱۸:۷، ۸؛ ۲پِطْرُس ۳:۹، ۱۰) در طوفانی که در روزگار نوح رخ داد شریران بی‌درنگ نابود گردیدند و در زمان لوط وقتی که آتش از آسمان بارید شریران هلاک شدند. (لوقا ۱۷:۲۷-۳۰) عیسی گفت: «بر همین منوال خواهد بود در روزی که پسر انسان ظاهر شود.» شریران بار دیگر «ناگهان» هلاک خواهند شد. (۱تَسّالونیکیان ۵:۲، ۳) می‌توانیم کاملاً اطمینان داشته باشیم یَهُوَه اجازه نمی‌دهد حتی یک روز هم بیش از آنچه عدالت حکم می‌کند دنیای شیطان باقی ماند.
(۲پِطرُس ۳:۱۱، ۱۲) پس حال که همهٔ این‌ها بدین طریق نابود خواهد شد، دقت کنید که چگونه مردمانی باید باشید! شما باید در رفتار خود مقدّس باشید و در اعمال خود نشان دهید که زندگی‌تان را به خدا وقف کرده‌اید. ۱۲ همچنین برای آمدن روز یَهُوَه انتظار بکشید و همواره نزدیک بودن آن روز را مد نظر داشته باشید. در آن روز آسمان‌ها در آتش نابود و عناصر در اثر حرارت شدید ذوب خواهند شد.
‹روز عظیم یَهُوَه نزدیک است›
۱۸ بی‌دلیل نیست که پِطْرُس رسول تذکر می‌دهد: ‹آمدن روز یَهُوَه را انتظار بکشید›! چگونه می‌توانیم این انتظار را برای خود آسان‌تر کنیم؟ باید خود را در «دینداری» و اَعمال «مقدّس» مشغول نگه داریم. (۲پِطْرُس ۳:۱۱، ۱۲) مشغول بودن به فعالیت‌های مسیحی این انتظار را آسان‌تر می‌کند. پِطْرُس همچنین اشاره می‌کند که ‹آن روز را بشتابانید.› واضح است که ما نمی‌توانیم گذشت زمان را سرعت بخشیم، ولی با مشغول نگه داشتن خود مسلّماً آن را کمتر حس خواهیم کرد.—۱قُرِنتیان ۱۵:۵۸.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(۲پِطرُس ۱:۱۹) پس بدین سان، اطمینان ما به کلام نبوی بیشتر شده است و چه نیکوست که شما نیز به این کلام توجه می‌کنید؛ کلامی که همچون چراغی تا هنگامی که سپیده بدمد و ستارهٔ صبح طلوع کند، در مکانی تاریک در دل‌های شما می‌درخشد.
نکاتی از رساله‌های یعقوب و پِطْرُس
۱:۱۹—«ستارهٔ صبح» کیست و چه وقت طلوع می‌کند و ما چگونه از طلوع آن با خبر می‌شویم؟ «ستارهٔ صبح» عیسی مسیح است که پس از به پادشاهی رسیدنش طلوع کرد. (مکا ۲۲:۱۶) در سال ۱۹۱۴ عیسی در مقام پادشاهِ حکومت خدا در مقابل تمامی خلقت ایستاد و طلوع روزی جدید را اعلام کرد. تغییر هیئت عیسی پیش‌نمایی از جلال او و قدرت پادشاهی‌اش بود که تحقق قطعی پیشگویی‌های کلام خدا را به نمایش گذاشت. توجه به این پیشگویی‌ها دل‌های ما را با حقایق کلام خدا روشن می‌سازد و ما را از طلوع ستارهٔ صبح باخبر می‌گرداند.
(۲پِطرُس ۲:۴) واضح است که خدا از مجازات فرشتگانی که گناه کردند خودداری نکرد، بلکه ایشان را در «تارتاروس» افکند و در زنجیرهای تاریکی مطلق قرار داد تا برای داوری نگاه داشته شوند.
نکاتی از رساله‌های یعقوب و پِطْرُس
۲:۴—واژهٔ یونانی «تارتاروس» به چه مفهوم است و فرشتگان سرکش چه زمانی در آن انداخته شدند؟ «تارتاروس» وضعیت مجازی زندان‌گونه‌ای است که تنها موجودات روحی در آن قرار می‌گیرند. وضعیتی است تاریک که وقتی موجودات روحی در آن افکنده می‌شوند درکشان از مقصود روشن خدا تیره و تار می‌گردد و برای آنان هیچ نور امیدی برای آینده وجود ندارد. خدا در زمان نوح فرشتگان سرکش را به تارتاروس افکند و آنان در آن وضعیت خوار و پست باقی خواهند ماند تا نابود گردند.
خواندن کتاب مقدّس
(۲پِطرُس ۱:۱-۱۵) از طرف شَمعونِ پِطرُس، غلام و رسول عیسی مسیح، به کسانی که به برکت عدالت خدای ما و عیسی مسیح نجات‌دهنده‌مان، ایمانی گرانبها همچون ایمان ما یافته‌اند: ۲ به یاری شناخت دقیق خدا و سَرورمان عیسی مسیح، لطف و آرامش بر شما روزافزون گردد! ۳ زیرا قدرت خدا هر آنچه را که نیاز داریم تا بر طبق وقفمان به او زندگی کنیم، به ما ارزانی داشته است. این از طریق شناخت دقیق او امکان‌پذیر شده است که ما را به وسیلهٔ جلال و نیکویی خود فراخوانده است. ۴ او به وسیلهٔ این‌ها وعده‌های گرانبها و بسیار بزرگی به ما عطا کرده است تا توسط آن‌ها در طبیعت الٰهی شریک شوید؛ زیرا از فسادی که در دنیا از امیال نادرست به وجود می‌آید، گریختید. ۵ از این رو، تمام تلاش خود را بنمایید تا بر ایمان خود نیکویی را بیفزایید و بر نیکویی خود شناخت را، ۶ بر شناخت خود خویشتنداری را، بر خویشتنداری خود پایداری را، بر پایداری خود تقوا را، ۷ بر تقوای خود مِهر برادرانه را و بر مهر برادرانهٔ خود محبت را؛ ۸ زیرا اگر این‌ها در شما باشد و افزایش یابد، نخواهد گذاشت که در به کار بستن شناخت دقیق سَرورمان عیسی مسیح غیرفعال یا بی‌ثمر شوید. ۹ اما آن کسی که این خصوصیات را ندارد کور است، چون در واقع چشمان خود را به روی نور بسته است و فراموش کرده که از گناهانِ گذشتهٔ خود پاک شده است. ۱۰ پس ای برادران، هر چه سخت‌تر بکوشید تا از فراخواندگی و برگزیدگی خود اطمینان حاصل کنید؛ زیرا اگر چنین کنید هرگز از پا در نخواهید آمد. ۱۱ در واقع، به این طریق برکتی پرجلال به شما عطا خواهد شد، یعنی راه یافتن به پادشاهیِ جاودانِ سَرور و نجات‌دهندهٔ ما عیسی مسیح. ۱۲ از این رو، در نظر دارم همواره این امور را به شما یادآوری کنم، گرچه این‌ها را می‌دانید و در حقیقتی که آموخته‌اید، به‌خوبی استوارید. ۱۳ اما من تا وقتی در این خیمه ساکنم، صلاح می‌دانم که شما را با چنین یادآوری‌هایی برانگیزانم؛ ۱۴ زیرا می‌دانم که به‌زودی این خیمه برداشته خواهد شد، چنان که سَرورمان عیسی مسیح مرا از این امر آگاه ساخت. ۱۵ پس اکنون نهایت سعی خود را در این راه خواهم کرد تا پس از رفتنم، بتوانید این‌ها را به یاد آورید.