از حاصل زحمت خود لذّت برید

۱-‏۳.‏ الف)‏ بسیاری چه احساسی در خصوص کار و حرفه‌شان دارند؟‏ ب)‏ کتاب مقدّس ما را به داشتن چه نگرشی در مورد کار و فعالیت تشویق می‌کند؟‏ پ)‏ در این فصل به بررسی چه سؤالاتی می‌پردازیم؟‏

در دنیای امروز بسیاری به کار و حرفه‌ای اشتغال دارند که از آن لذّت نمی‌برند.‏ برایشان رفتن سر کار عذاب‌آور و ساعت‌های متمادی انجام کاری که علاقه‌ای به آن ندارند،‏ مشقتبار است.‏ به راستی چگونه افرادی با این طرز فکر می‌توانند ساعت‌های کاری‌شان را برای خود خوشایند و حتی رضایت‌بخش سازند؟‏

^۲ کتاب مقدّس کار و زحمت و ثمرهٔ آن را برکت می‌خواند و ما را تشویق می‌کند که نگرشی درست به آن داشته باشیم.‏ سلیمان می‌گوید:‏ «بخشش خدا است که هر آدمی بخورد و بنوشد و از تمامی زحمت خود نیکویی بیند.‏» (‏جامعه ۳:‏۱۳‏)‏ یَهُوَه خدا ما را دوست دارد و همواره خیر و صلاح ما را می‌خواهد.‏ خواست اوست که ما از کار و تلاشمان رضایت داشته باشیم و با شادی از نتیجه و ثمرهٔ آن بهره بریم.‏ برای این که در پناه محبت یَهُوَه بمانیم،‏ لازم است نگرشی همچون او به کار و تلاشمان داشته باشیم و هماهنگ با اصول او عمل کنیم.‏—‏ جامعه ۲:‏۲۴؛‏ ۵:‏۱۸ خوانده شود.‏

^۳ در این فصل چهار پرسش را در مورد کار و فعالیت پاسخ خواهیم گفت:‏ چگونه از حاصل کار و تلاشمان لذّت بریم؟‏ چه مشاغلی برای مسیحیان واقعی مناسب نیست؟‏ چگونه می‌توانیم در شغل و فعالیت‌های روحانی‌مان تعادل را حفظ کنیم؟‏ و مهم‌ترین کار و فعالیت در زندگی ما مسیحیان چیست؟‏ اما نخست می‌خواهیم در این مورد به دو نمونهٔ برجسته،‏ یعنی یَهُوَه خدا و عیسی مسیح اشاره کنیم.‏

آفریننده‌ای پرکار و معماری سخت‌کوش

۴،‏ ۵.‏ چه آیاتی در کتاب مقدّس نشان می‌دهد که یَهُوَه پرکار و فعال است؟‏

^۴ یَهُوَه خدا پرکارترین و فعال‌ترین وجود عالَم است.‏ در پیدایش ۱:‏۱ آمده است:‏ «در ابتدا،‏ خدا آسمان‌ها و زمین را آفرید.‏» یَهُوَه خدا در آفرینش زمین خلاقیتی فوق‌العاده به کار بست و در پایان آن ثمرهٔ دستش را «بسیار نیکو» خواند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۳۱‏)‏ به عبارت دیگر او از نتیجهٔ کار و فعالیت خود بر زمین کاملاً راضی و خشنود بود.‏ بی‌شک ثمرهٔ کار یَهُوَه مایهٔ شادی او گشت.‏

^۵ یَهُوَه،‏ خدای فعال و پرکار ما از کار دست نمی‌کشد.‏ مدت‌ها پس از پایان آفرینش زمین و آنچه در آن است،‏ عیسی چنین گفت:‏ «پدر من هنوز کار می‌کند،‏ من نیز کار می‌کنم.‏» (‏یوحنا ۵:‏۱۷‏)‏ یَهُوَه خدا تا به امروز مشغول به چه کاری است؟‏ بی‌شک او همواره از قلمرو آسمانی‌اش به راهنمایی،‏ توجه و مراقبت از انسان‌ها مشغول بوده است.‏ او «خلقتی تازه» نیز به وجود آورد؛‏ یعنی مسیحیان مسح‌شده به روح که در نهایت با عیسی در آسمان حکومت خواهند کرد.‏ (‏۲قُرِنتیان ۵:‏۱۷‏)‏ یَهُوَه همچنان برای به تحقق رساندن مقصودش برای انسان‌ها نیز فعالیت می‌کند.‏ این خواست اوست که دوستدارانش در دنیای جدید به زندگی جاویدان نایل آیند.‏ (‏رومیان ۶:‏۲۳‏)‏ قطعاً یَهُوَه از نتیجه و ثمرهٔ عملش بسیار خشنود است.‏ میلیون‌ها نفر پیام پادشاهی خدا را پذیرفته‌اند؛‏ چرا که خدا آنان را جذب کرده است.‏ آنان نیز برای این که در پناه محبت او بمانند،‏ زندگی‌شان را با خواست او هماهنگ ساخته‌اند.‏—‏ یوحنا ۶:‏۴۴‏.‏

۶،‏ ۷.‏ عیسی چگونه ثابت کرد که سخت‌کوش و پرکار است؟‏

^۶ عیسی نیز ثابت کرد که سخت‌کوش و پرکار است.‏ او پیش از این که به زمین آید در آفرینش «آنچه در آسمان و زمین» است،‏ «همچون معماری» به خدا خدمت می‌کرد.‏ (‏امثال ۸:‏۲۲-‏۳۱؛‏ کولُسیان ۱:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ عیسی بر روی زمین نیز همچنان سخت‌کوش و پرکار بود.‏ در جوانی حرفهٔ نجّاری را آموخت و در میان مردم به «نجّار» معروف شد.‏a (‏مَرقُس ۶:‏۳‏)‏ چنین حرفه‌ای کاری سخت و طاقت‌فرسا بود و مهارت‌های مختلفی نیاز داشت.‏ در آن زمان کارخانهٔ چوب‌بری و ابزارهای برقی موجود نبود و تهیهٔ وسایل برای کار نجّاری نیز دشوار بود.‏ عیسی را مجسم کنید که الوارها را تهیه می‌کرد،‏ شاید حتی خودش درخت‌ها را می‌برید و چوب‌ها را به محلّی که می‌خواست کار کند،‏ حمل می‌کرد.‏ او را تصوّر کنید که برای ساختن خانه‌ای در و تیرهای سقف آن را آماده و نصب می‌کرد و حتی بعضی از اثاثیهٔ آن را نیز می‌ساخت.‏ بی‌شک عیسی خود تجربه کرده بود که کار سختی که با مهارت انجام شود تا چه حد رضایت‌بخش است.‏

^۷ عیسی در خدمت موعظه نیز ساعی و پرکار بود.‏ او به مدت سه سال و نیم با جدّیت تمام به این فعالیت بسیار مهم پرداخت.‏ عیسی از سحر تا شامگاه تلاش می‌کرد تا بتواند با افراد بیشتری موعظه کند.‏ (‏لوقا ۲۱:‏۳۷،‏ ۳۸؛‏ یوحنا ۳:‏۲‏)‏ او «شهر به شهر و روستا به روستا می‌گشت و به پادشاهی خدا بشارت می‌داد‏.‏» (‏لوقا ۸:‏۱‏)‏ عیسی صدها کیلومتر پای پیاده در جاده‌های خاکی سفر می‌کرد تا پیام خدا را به مردم برساند.‏

۸،‏ ۹.‏ چرا می‌توان گفت عیسی از ثمرهٔ کار و زحمتش راضی و شاد بود؟‏

^۸ آیا عیسی از ثمرهٔ تلاشش در خدمت موعظه راضی و شاد بود؟‏ البته!‏ او بذر پیام پادشاهی خدا را پاشید،‏ آن را آمادهٔ درو ساخت و به شاگردانش سپرد.‏ خدمت به خدا به او قدرت و نیرو می‌بخشید،‏ طوری که انجام خواست او را به خوردن غذا ترجیح می‌داد.‏ (‏یوحنا ۴:‏۳۱-‏۳۸‏)‏ رضایت او را مجسم کنید زمانی که خدمتش را بر زمین به پایان رساند و با اطمینان به پدرش گفت:‏ «من کاری را که به من سپردی،‏ به کمال رساندم،‏ و این‌گونه تو را بر روی زمین جلال دادم.‏»—‏ یوحنا ۱۷:‏۴‏.‏

^۹ مسلّماً یَهُوَه خدا و عیسی از نتیجهٔ کار و فعالیتشان شادی فراوان به دست آورده‌اند و در این خصوص بهترین نمونه برای ما هستند.‏ محبت به یَهُوَه خدا ما را بر آن می‌دارد که ‹از او سرمشق بگیریم.‏› (‏اِفِسُسیان ۵:‏۱‏)‏ علاقه و محبتمان به عیسی نیز ما را برمی‌انگیزد که ‹بر آثار قدم‌های وی پا نهیم.‏› (‏۱پِطرُس ۲:‏۲۱‏)‏ حال ببینیم ما چگونه می‌توانیم از حاصل کار و زحمتمان لذّت بریم.‏

چگونه از حاصل کار و تلاشتان لذّت برید؟‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ تأمّل بر چه امری می‌تواند به ما کمک کند تا در خود دیدی مثبت به شغلمان ایجاد کنیم؟‏

^۱۰ اشتغال به کار در دنیا بخشی از زندگی بسیاری از مسیحیان را به خود اختصاص می‌دهد.‏ ما مسیحیان می‌خواهیم تا حدّی از کار و حرفه‌مان راضی و خشنود باشیم.‏ اما شاید بگویید که چگونه می‌توان از شغلی که برایمان ناخوشایند است،‏ خشنود بود؟‏

^۱۱ دیدی مثبت به شغلمان در خود ایجاد کنیم‏.‏ واضح است که همیشه نمی‌توان شرایط را تغییر داد،‏ اما همیشه می‌توان طرز فکر خود را عوض کرد.‏ تأمّل بر نگرش خدا به کار و فعالیت می‌تواند به ما کمک کند که دیدی مثبت به شغلمان در خود ایجاد کنیم.‏ برای نمونه،‏ اگر شما سرپرستی خانواده‌تان را به عهده دارید،‏ شغل شما هر چقدر هم ناخوشایند به نظر رسد،‏ می‌توانید بر این امر تأمّل کنید که در واقع با این شغل معاش خانواده و نیازهای عزیزانتان را تأمین می‌کنید.‏ در نظر یَهُوَه رسیدگی به نیازهای خانواده امری کوچک نیست.‏ کتاب مقدّس می‌گوید،‏ آن که در برطرف کردن نیازهای خانواده‌اش کوتاهی کند،‏ «منکر ایمان است و پست‌تر از بی‌ایمان.‏» (‏۱تیموتائوس ۵:‏۸‏)‏ درک این که شغل شما وسیله‌ای است تا مسئولیتی الٰهی را به انجام رسانید،‏ باعث می‌شود که برخلاف برخی از همکارانتان،‏ با انگیزه و هدفی والا به آن مشغول شوید و تا حدّی مایهٔ رضایتتان گردد.‏

۱۲.‏ صداقت و سخت‌کوشی در کار چه پاداشی به همراه دارد؟‏

^۱۲ سخت‌کوش و صادق باشیم.‏ سخت‌کوشی و مهارت داشتن در کار برکات بسیاری به همراه دارد.‏ کارفرمایان اغلب برای کارمند یا کارگری کوشا و کاردان ارزش فراوان قائلند.‏ (‏امثال ۱۲:‏۲۴؛‏ ۲۲:‏۲۹‏)‏ برای ما مسیحیان واقعی صداقت در شغلمان نیز بسیار اهمیت دارد.‏ ما باید از دزدی به هر شکل آن پرهیز کنیم؛‏ چه از پول یا وسایل باشد،‏ چه از وقت کاری‌مان.‏ (‏اِفِسُسیان ۴:‏۲۸‏)‏ در فصل قبل نیز ذکر شد که چنین صداقتی بی‌پاداش نمی‌ماند.‏ مردم اغلب به کارمند یا کارگری صادق اعتماد می‌کنند.‏ همچنین نباید فراموش کرد که چه کارفرمای ما از سخت‌کوشی‌مان مطلع باشد،‏ چه نباشد،‏ ما از برکت ‹وجدانی پاک› برخوردار هستیم و می‌توانیم مطمئن باشیم،‏ خدایی که دوستش داریم از ما راضی است.‏—‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۸؛‏ کولُسیان ۳:‏۲۲-‏۲۴‏.‏

۱۳.‏ رفتار پسندیدهٔ شما در محیط کار چه ثمری می‌تواند داشته باشد؟‏

^۱۳ با رفتار خود یَهُوَه را جلال دهیم.‏ در محیط کار رفتاری مطابق با معیارهای والای مسیحی از دید همکارانتان پوشیده نمی‌ماند.‏ چنین رفتار پسندیده‌ای چه ثمری دارد؟‏ چنین رفتاری ‹تعلیم مربوط به نجات‌دهندهٔ ما خدا را زینت می‌بخشد.‏› (‏تیتوس ۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ در واقع،‏ رفتار نیکوی شما ممکن است سبب شود که دیگران زیبایی پرستش یَهُوَه را دیده به آن جذب شوند.‏ تصوّرش را بکنید که در محیط کار یکی از همکارانتان به دلیل رفتار پسندیدهٔ شما به تعالیم کلام خدا علاقه‌مند شود.‏ از آن مهم‌تر چه پاداشی بالاتر از این که با رفتار نیکتان یَهُوَه را جلال دهید و دل او را شاد سازید!‏—‏ امثال ۲۷:‏۱۱؛‏ ۱پِطرُس ۲:‏۱۲ خوانده شود.‏

در انتخاب شغل سنجیده عمل کنید

۱۴-‏۱۶.‏ دو سؤال اساسی که باید در انتخاب شغل مد نظر قرار دهیم،‏ کدامند؟‏

^۱۴ کتاب مقدّس جزئیاتی در مورد این که چه شغلی شایستهٔ خادمان خداست ارائه نمی‌دهد.‏ با این حال واضح است که ما مسیحیان نمی‌توانیم هر شغلی را نیز بپذیریم.‏ ما می‌توانیم با کمک اصول کتاب مقدّس شغلی مفید،‏ شرافتمندانه و خداپسندانه برگزینیم و از اشتغال به کاری که خدا را ناخشنود می‌کند بپرهیزیم.‏ (‏امثال ۲:‏۶‏)‏ در انتخاب شغل باید دو سؤال اساسی را مد نظر قرار دهیم.‏

^۱۵ آیا در این شغل یا حرفه از من انتظار انجام کاری می‌رود که کتاب مقدّس محکوم کرده است؟‏ کتاب مقدّس صریحاً دزدی،‏ دروغ و ساختن بت را محکوم می‌کند.‏ (‏خروج ۲۰:‏۴؛‏ اعمال ۱۵:‏۲۹؛‏ اِفِسُسیان ۴:‏۲۸؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۸‏)‏ ما باید از مشاغلی که چنین کارهایی در آن انجام می‌شود،‏ بپرهیزیم.‏ ما مسیحیان به دلیل عشق و محبتمان به یَهُوَه هرگز شغل یا حرفه‌ای را برنمی‌گزینیم که برخلاف معیارهای الٰهی باشد.‏—‏ ۱یوحنا ۵:‏۳ خوانده شود.‏

^۱۶ آیا با اشتغال در این کار مستقیماً خود را همکار خلافکاران می‌سازم یا دیگران را در انجام عملی گناهکارانه یاری می‌کنم؟‏ به این مثال توجه کنید.‏ واضح است که کار کردن به عنوان منشی اشتباه نیست.‏ اما اگر چنین شغلی در مرکز انتقال خون به یک مسیحی پیشنهاد شود،‏ چطور؟‏ درست است که به عنوان منشی شخص در عمل انتقال خون شرکت ندارد،‏ اما در واقع او از طریق این شغل این عمل را تسهیل و از آن حمایت می‌کند؛‏ عملی که در کتاب مقدّس محکوم شده است.‏ (‏اعمال ۱۵:‏۲۹‏)‏ ما خادمان یَهُوَه شغلی را انتخاب نمی‌کنیم که به نوعی با اصول کلام خدا در تناقض باشد.‏

۱۷.‏ الف)‏ در انتخاب شغل چه نکاتی را باید مد نظر قرار دهیم؟‏ (‏کادر «‏آیا این شغل را بپذیرم؟‏‏» ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ چگونه وجدان ما در گرفتن تصمیمی خداپسندانه به ما کمک می‌کند؟‏

^۱۷ با بررسی دو سؤالی که در بندهای ۱۵ و ۱۶ مطرح شد،‏ می‌توانیم به بسیاری از سؤالاتی که در انتخاب شغل با آن روبرو می‌شویم،‏ پاسخ دهیم.‏ البته نکات دیگری را نیز باید مد نظر داشت.‏b ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که غلام امین و دانا برای تمام موقعیت‌های ممکن دستورالعملی ارائه دهد.‏ در اینجاست که باید از قوّهٔ تشخیصمان استفاده کنیم.‏ در فصل ۲ آموختیم که باید وجدان خود را آموزش دهیم.‏ برای این منظور باید بیاموزیم که چگونه اصول کتاب مقدّس را در زندگی خود به کار گیریم.‏ ما می‌توانیم «با تمرین مداوم» قوّهٔ تشخیص خود را تقویت کنیم و از طریق وجدان تعلیم‌یافته‌مان تصمیماتی بگیریم که خدا را خشنود سازد و ما را در پناه محبتش حفظ نماید.‏—‏ عبرانیان ۵:‏۱۴‏.‏

دیدی معقول به شغل خود داشته باشید

۱۸.‏ چرا گرفتن تصمیماتی که خدا را خشنود سازد آسان نیست؟‏

^۱۸ در این دوران سختِ «روزهای آخر» گرفتن تصمیماتی خداپسندانه آسان نیست.‏ (‏۲تیموتائوس ۳:‏۱‏)‏ یافتن شغل و حفظ آن گاه بسیار دشوار است.‏ ما مسیحیان بر اهمیت سخت‌کوشی برای تأمین معاش خانواده‌مان واقفیم.‏ با این حال اگر مراقب نباشیم،‏ فشار محیط کار و طرز فکر مادی‌گرایانه و مسری دنیا،‏ می‌تواند ما را از خدمت به خدا باز دارد.‏ (‏۱تیموتائوس ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ پس ببینیم چگونه می‌توان تعادل را میان کار و خدمت به یَهُوَه حفظ کرد و اولویت‌های زندگی را تشخیص داد.‏—‏ فیلیپیان ۱:‏۱۰‏.‏

۱۹.‏ چرا شایسته است که به یَهُوَه توکّل کامل داشته باشیم،‏ و چنین توکّلی ما را از چه نگرانی‌هایی حفظ می‌کند؟‏

^۱۹ به یَهُوَه توکّل کامل داشته باشید.‏ (‏امثال ۳:‏۵،‏ ۶ خوانده شود.‏)‏ ما می‌توانیم به یَهُوَه توکّل کامل داشته باشیم؛‏ زیرا او همواره به فکر ماست.‏ (‏۱پِطرُس ۵:‏۷‏)‏ یَهُوَه نیازهای ما را بهتر از خودمان می‌داند و هیچ گاه از برآورده کردن آن‌ها عاجز نمی‌ماند.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۵‏)‏ پس بجاست به این پند الٰهی عمل کنیم که می‌گوید:‏ «زندگی شما بَری از پولدوستی باشد و به آنچه دارید قناعت کنید،‏ زیرا خدا فرموده است:‏ ‹تو را هرگز وا نخواهم گذاشت،‏ و هرگز ترک نخواهم کرد.‏›» (‏عبرانیان ۱۳:‏۵‏)‏ بسیاری از خادمان تمام‌وقت گواه زندهٔ این حقیقتند که یَهُوَه خدا قادر است نیازهای خادمانش را برآورده سازد.‏ اگر در برآورده ساختن نیازهایمان به یَهُوَه توکّل کامل داشته باشیم،‏ برای تأمین معاش خانواده‌مان هرگز نگرانی بیش از حد به دل راه نخواهیم داد.‏ (‏مَتّی ۶:‏۲۵-‏۳۲‏)‏ ما نمی‌خواهیم که شغلمان،‏ مانعی در راه فعالیت‌هایی همچون حضور در جلسات و موعظه‌مان باشد.‏—‏ مَتّی ۲۴:‏۱۴؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۲۰.‏ منظور عیسی از ‹چشم سالم› چیست،‏ و چگونه می‌توانید به پند عیسی عمل کنید؟‏

^۲۰ چشمتان بر انجام خواست خدا متمرکز باشد.‏ عیسی گفت ‹چشم سالم› داشته باشید.‏ ‏(‏مَتّی ۶:‏۲۲،‏ ۲۳ خوانده شود.‏)‏ منظور عیسی از ‹چشم سالم› چیست؟‏ منظور او این است که چشمتان همواره روی یک هدف،‏ یعنی انجام خواست خدا متمرکز باشد.‏ اگر روی چنین هدفی تمرکز کنید،‏ در پی اهدافی همچون داشتن شغلی پردرآمد و زندگی‌ای تجمّلی نخواهید بود.‏ همچنین به دنبال وسایلی نخواهید بود که روزبه‌روز مدلی جدید از آن به بازار می‌آید و چنین تبلیغ می‌شود که شادی‌تان در گرو داشتن آن است.‏ اما توجه به چه اموری به شما کمک می‌کند که بر انجام خواست خدا تمرکز کنید؟‏ هرگز زیر بار قرض‌های سنگین و غیرضروری نروید،‏ زندگی خود را با وسایلی که توجه و وقت زیادی از شما می‌گیرد پر نکنید و به پند کتاب مقدّس عمل کنید که می‌گوید،‏ به «خوراک و پوشاک» قانع باشید.‏ (‏۱تیموتائوس ۶:‏۸‏)‏ تلاش کنید زندگی خود را تا حد امکان ساده نگاه دارید.‏

۲۱.‏ چرا باید اولویت‌های زندگی خود را تعیین کنیم،‏ و چه چیز باید در رأس امور زندگی ما قرار داشته باشد؟‏

^۲۱ همواره به انجام امور مسیحی اولویت دهید.‏ از آنجا که وقت و انرژی ما محدود است،‏ باید انجام امور مهم زندگی را بر امور دیگر مقدّم شماریم.‏ اگر چنین نکنیم،‏ ممکن است وقت پرارزشمان را که باید صرف امور پراهمیت شود،‏ به امور کم‌اهمیت بگذرانیم.‏ برای ما مسیحیان چه چیز در زندگی بیش از همه اهمیت دارد؟‏ در دنیا بسیاری افراد آموزش عالی را از هر چیز دیگر مهم‌تر می‌دانند؛‏ زیرا تصوّر می‌کنند که می‌توان از این طریق شغلی پر درآمد یافت.‏ اما عیسی شاگردانش را ترغیب کرد که «نخست در پی پادشاهی خدا» باشند.‏ (‏مَتّی ۶:‏۳۳‏)‏ آری،‏ ما مسیحیان حقیقی پادشاهی خدا را در رأس امور زندگی‌مان قرار می‌دهیم.‏ شیوهٔ زندگی ما یعنی انتخاب‌ها،‏ اهداف و فعالیت‌هایمان باید گواهی باشد بر این که برای پادشاهی خدا و انجام ارادهٔ او بیش از مادیات و امور دنیوی ارزش قائلیم.‏

در خدمت موعظه سخت‌کوش باشید

۲۲،‏ ۲۳.‏ الف)‏ فعالیت اصلی مسیحیان چیست،‏ و چگونه می‌توانیم در عمل ثابت کنیم که به آن اهمیت می‌دهیم؟‏ (‏کادر «‏تصمیمی که تمام زندگی‌ام را شاد و دلپذیر ساخت‏» ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ شما در خصوص شغل خود مصمم به چه کاری هستید؟‏

^۲۲ ما اکنون در پایان روزهای آخر به سر می‌بریم.‏ از این رو تمرکزمان باید روی مهم‌ترین فعالیت مسیحی،‏ یعنی موعظه و شاگردسازی باشد.‏ (‏مَتّی ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ این خواست ماست که همچون الگویمان عیسی،‏ همواره در این فعالیت سهیم باشیم.‏ اما چگونه می‌توانیم در عمل ثابت کنیم که این فعالیت برایمان اهمیت دارد؟‏ در جماعات مسیحی اغلبِ مبشّران با جان و دل به فعالیت موعظه مشغولند.‏ بعضی نیز ترتیبی داده‌اند تا به عنوان پیشگام یا میسیونر خدمت کنند.‏ بسیارند والدینی که با در نظر داشتن اهمیت اهداف روحانی،‏ فرزندان خود را تشویق می‌کنند که خدمت تمام‌وقت را هدف خود سازند.‏ حاصل زحمات این مبشّران پرشور چیست؟‏ باید گفت ثمرهٔ خدمتی با جان دل به یَهُوَه،‏ زندگی‌ای شاد،‏ مسرّت‌بخش و پربرکت است.‏—‏ امثال ۱۰:‏۲۲ خوانده شود.‏

^۲۳ بسیاری از ما برای تأمین معاش خانواده‌مان باید ساعت‌های متمادی کار کنیم.‏ به خاطر داشته باشید،‏ یَهُوَه می‌خواهد که ما از حاصل زحماتمان لذّت بریم‏.‏ اگر طرز فکر و اعمال ما هماهنگ با طرز فکر یَهُوَه و اصول الٰهی باشد،‏ می‌توانیم از کار و تلاشمان شادی و مسرّت فراوان به دست آوریم.‏ باشد که هرگز اجازه ندهیم شغل و حرفه‌مان نظر ما را از فعالیت اصلی‌مان یعنی موعظهٔ خبر خوش پادشاهی خدا منحرف سازد.‏ با اولویت دادن به این فعالیت در زندگی،‏ محبت خود را به یَهُوَه ابراز می‌کنیم و در پناه محبت او می‌مانیم.‏