‏«شجاع باش!‏»‏

۱،‏ ۲.‏ چرا پولُس از سختی‌هایی که باید در اورشلیم می‌کشید تعجب نکرد؟‏

بعد از این که پولُس از دست گروهی خشمگین در اورشلیم نجات پیدا کرد،‏ یک بار دیگر دستگیر شد.‏ این رسول شجاع از آزار و اذیتی که در این شهر با آن روبرو شد تعجب نکرد.‏ او انتظار داشت که در اورشلیم با «زندان و سختی» روبرو شود.‏ (‏اعما ۲۰:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ با این که پولُس دقیقاً نمی‌دانست چه چیزی در انتظارش است،‏ اطمینان داشت که به خاطر اسم عیسی رنج خواهد کشید.‏​—‏اعما ۹:‏۱۶‏.‏

^۲ حتی پیامبران مسیحی به پولُس هشدار داده بودند که او دستگیر و ‹به دست غیریهودیان تحویل داده خواهد شد.‏› (‏اعما ۲۱:‏۴،‏ ۱۰،‏ ۱۱‏)‏ گروهی از یهودیان قصد کشتن او را داشتند.‏ کمی بعد از آن،‏ اختلافات اعضای سَنهِدرین در رابطه با پولُس چنان بالا گرفت که فرمانده ترسید او را «تکه‌تکه کنند.‏» پولُس توسط سربازان رومی بازداشت شد و باید دوباره محاکمه می‌شد و از خودش دفاع می‌کرد.‏ (‏اعما ۲۱:‏۳۱؛‏ ۲۳:‏۱۰‏)‏ پولُس واقعاً به تشویق و دلگرمی نیاز داشت!‏

۳.‏ ما از چه طریقی شجاعت و تشویق لازم را برای ادامهٔ کار موعظه دریافت می‌کنیم؟‏

^۳ در این روزهای آخر،‏ ما می‌دانیم «همهٔ کسانی که می‌خواهند زندگی‌شان را وقف خدا کنند و پیرو عیسی مسیح باشند،‏ با آزار و اذیت روبرو خواهند شد.‏» (‏۲تیمو ۳:‏۱۲‏)‏ گاهی ما هم به تشویق نیاز داریم تا به کار موعظه ادامه دهیم.‏ ما از «غلام امین و دانا» خیلی سپاسگزاریم که به موقع توصیه‌های دلگرم‌کننده‌ای از طریق نشریات و جلساتمان به ما می‌دهد.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵‏)‏ یَهُوَه به ما اطمینان داده که هیچ چیز و هیچ کس نمی‌تواند مانع پیشرفت خبر خوش شود یا همهٔ خادمان خدا را نابود کند.‏ (‏اشع ۵۴:‏۱۷؛‏ ار ۱:‏۱۹‏)‏ اما برای پولُس چه اتفاقی افتاد؟‏ آیا او با وجود مخالفت‌ها،‏ تشویق و دلگرمی لازم را دریافت کرد تا بتواند به طور کامل شهادت دهد؟‏ واکنش او به این تشویق‌ها چه بود؟‏

توطئهٔ یهودیان نقش بر آب می‌شود (‏اعمال ۲۳:‏۱۱-‏۳۴‏)‏

۴،‏ ۵.‏ چطور پولُس تشویق و دلگرمی دریافت کرد و چرا به موقع بود؟‏

^۴ شب بعد از نجات یافتن از شورای سَنهِدرین،‏ پولُس رسول تشویق و دلگرمی‌ای که خیلی به آن نیاز داشت را دریافت کرد.‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «سَرور کنار پولُس ایستاد و به او گفت:‏ ‹شجاع باش!‏ به همین شکل که اینجا در اورشلیم دربارهٔ من شهادتی کامل دادی،‏ در روم هم باید شهادت دهی.‏›» (‏اعما ۲۳:‏۱۱‏)‏ این حرف‌های دلگرم‌کنندهٔ عیسی به پولُس اطمینان داد که نجات پیدا می‌کند و این افتخار را خواهد داشت که در روم در مورد عیسی شهادت دهد.‏

^۵ پولُس به موقع تشویق و دلگرمی‌ای را که به آن نیاز داشت دریافت کرد.‏ چون روز بعد،‏ بیشتر از ۴۰ یهودی «با هم توطئه کردند و قسم خوردند که تا پولُس را نکشند لب به غذا یا آب نزنند.‏» این «توطئه» نشان داد که آن یهودیان چقدر مصمم بودند که پولُس را بکشند.‏ آن‌ها فکر می‌کردند که اگر در این کار موفق نشوند،‏ نفرین می‌شوند.‏ (‏اعما ۲۳:‏۱۲-‏۱۵‏)‏ نقشهٔ آن‌ها این بود که پولُس را به بهانهٔ محاکمهٔ مجدّد به سَنهِدرین برگردانند و در راه کمین کرده و او را بکشند.‏ این نقشهٔ آن‌ها مورد تأیید سران کاهنان و ریش‌سفیدان قرار گرفت.‏

۶.‏ نقشهٔ قتل پولُس چطور برملا شد و جوانان از این گزارش چه یاد می‌گیرند؟‏

^۶ خواهرزادهٔ پولُس از نقشه‌ای که برای او کشیده بودند باخبر شد و پولُس را در جریان گذاشت.‏ پولُس از خواهرزاده‌اش خواست که این گزارش را به کِلودیوس لیسیاس،‏ فرماندهٔ رومی برساند.‏ (‏اعما ۲۳:‏۱۶-‏۲۲‏)‏ مطمئناً یَهُوَه برای جوانانی مثل خواهرزادهٔ پولُس که نامی از او برده نشده،‏ ولی با شجاعت و وفاداری به منافع قوم خدا و خواست او اولویت می‌دهند،‏ ارزش فراوانی قائل است.‏

۷،‏ ۸.‏ کِلودیوس لیسیاس برای تأمین امنیت پولُس چه ترتیباتی داد؟‏

^۷ کِلودیوس لیسیاس بلافاصله بعد از این که از نقشهٔ قتل پولُس باخبر شد،‏ دستور داد همان شب از ۱۰۰۰ سربازی که تحت فرمان خود داشت،‏ ۴۷۰ سرباز پیاده،‏ نیزه‌دار و اسب‌سوار همراه پولُس بروند و او را صحیح و سالم از اورشلیم به قیصریه ببرند و پولُس را به فِلیکس فرماندار تحویل دهند.‏a قیصریه مرکز دولت رومی یهودیه بود.‏ با وجود این که تعداد زیادی از یهودیان در آنجا زندگی می‌کردند،‏ اکثر جمعیتش غیریهودی بودند.‏ نظمی که در قیصریه وجود داشت،‏ خیلی با وضعیت اورشلیم متفاوت بود.‏ خیلی‌ها در اورشلیم از نظر مذهبی متعصب بودند و برخوردی خشونت‌آمیز با ادیان دیگر داشتند.‏ قیصریه همچنین مرکز نیروهای نظامی رومی در یهودیه بود.‏

^۸ لیسیاس طبق قوانین رومی،‏ نامه‌ای به فِلیکس فرماندار فرستاد تا توضیح دهد چه شکایت‌هایی علیه پولُس شده است.‏ لیسیاس اشاره کرد که وقتی فهمید که پولُس شهروند رومی است،‏ او را نجات داد چون ‹چیزی نمانده بود که یهودیان او را بکشند.‏› البته به نظر لیسیاس ‹جرمی در کار نبود که بشود به خاطر آن پولُس را زندانی یا اعدام کرد.‏› اما وقتی لیسیاس باخبر شد که توطئه کرده‌اند تا پولُس را بکشند،‏ تصمیم گرفت فوراً او را پیش فِلیکس بفرستد تا فِلیکس برای او حکم صادر کند.‏​—‏اعما ۲۳:‏۲۵-‏۳۰‏.‏

۹.‏ الف)‏ حق و حقوق پولُس به عنوان شهروند رومی چطور زیر پا گذاشته شد؟‏ ب)‏ در چه مواردی می‌توانیم از حق و حقوقی که در کشورمان داریم استفاده کنیم؟‏

^۹ جالب است که حرف‌های لیسیاس در نامه‌اش کاملاً حقیقت نداشت.‏ ظاهراً او می‌خواست خودش را خوب جلوه بدهد.‏ در واقع او به این دلیل که باخبر شد پولُس شهروند رومی است،‏ نجاتش نداده بود.‏ همین طور لیسیاس در نامه‌اش اشاره نکرد که پولُس را «با دو زنجیر» بسته بود و بعداً فرمان داده بود که «زیر ضربات شلاق از او بازجویی کنند.‏» (‏اعما ۲۱:‏۳۰-‏۳۴؛‏ ۲۲:‏۲۴-‏۲۹‏)‏ بنابراین لیسیاس حق و حقوق پولُس را به عنوان شهروند رومی زیر پا گذاشته بود.‏ امروزه شیطان از طریق متعصبان مذهبی،‏ شدّت آزار و اذیت‌ها را به ضدّ ما بیشتر می‌کند؛‏ در نتیجه ممکن است آزادی‌های ما گرفته شود.‏ با این حال ما هم مثل پولُس اغلب می‌توانیم از حق و حقوقی که در کشورمان داریم استفاده کنیم تا طبق قانون به فعالیت‌هایمان ادامه دهیم.‏

‏‹با کمال میل از خودم دفاع می‌کنم› (‏اعما ۲۳:‏۳۵–‏۲۴:‏۲۱‏)‏

۱۰.‏ پولُس با چه اتهامات جدّی‌ای روبرو شد؟‏

^۱۰ در قیصریه،‏ ‹پولُس در کاخ هیرودیس تحت نظر نگه داشته می‌شد› تا کسانی که از او شکایت داشتند از اورشلیم برسند.‏ (‏اعما ۲۳:‏۳۵‏)‏ پنج روز بعد،‏ حَنانیا کاهن اعظم با عده‌ای از ریش‌سفیدان و وکیلی به نام تِرتولُس به قیصریه آمدند.‏ تِرتولُس فِلیکس را برای خدماتی که برای یهودیان انجام داده بود تمجید کرد.‏ ظاهراً هدف او این بود که با چاپلوسی رضایت فِلیکس را جلب کند.‏b بعد تِرتولُس به اصل مطلب اشاره کرد و در مورد پولُس گفت:‏ «این مرد همه جا مصیبت به بار می‌آورد.‏ او در میان یهودیانِ سرتاسر دنیا دائم شورش به پا می‌کند و سردستهٔ فرقه‌ایست به نام ‹ناصری‌ها.‏› او حتی سعی کرد که معبد خدا را بی‌حرمت کند،‏ پس ما دستگیرش کردیم.‏» یهودیان دیگر هم «با پشتیبانی از تِرتولُس،‏ اتهاماتی را که او به پولُس زد،‏ تأیید کردند.‏» (‏اعما ۲۴:‏۵،‏ ۶،‏ ۹‏)‏ شورشگری،‏ سردستهٔ فرقه بودن و بی‌حرمت کردن معبد خدا اتهامات جدّی‌ای بود که می‌توانست به اعدام منجر شود.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ چطور پولُس اتهاماتی را که به او زده شده بود رد کرد؟‏

^۱۱ به پولُس اجازهٔ صحبت داده شد.‏ او صحبتش را این طور شروع کرد:‏ ‹با کمال میل از خودم دفاع می‌کنم.‏› پولُس کاملاً اتهاماتی را که بر ضدّ او زده شده بود رد کرد.‏ او معبد را بی‌حرمت نساخته بود و شورشی هم به پا نکرده بود.‏ او اشاره کرد که «چند سال» در اورشلیم نبود و برای مسیحیانی که احتمالاً به خاطر قحطی و آزار و اذیت محتاج شده بودند،‏ اعانه‌هایی آورده بود.‏ پولُس گفت که قبل از ورود به معبد،‏ مراسم پاکسازی را انجام داده بود و تلاش کرده بود ‹پیش خدا و مردم وجدان پاکی داشته باشد.‏›​—‏اعما ۲۴:‏۱۰-‏۱۳،‏ ۱۶-‏۱۸‏.‏

^۱۲ البته پولُس اعتراف کرد که در همان راهی که به قول بعضی‌ها فرقه است،‏ قدم برمی‌دارد و ‹به خدای اجدادش› خدمت می‌کند.‏ او همچنین گفت که به تمام چیزهایی که در شریعت و نوشته‌های انبیا آمده،‏ معتقد است و مثل کسانی که از او شکایت داشتند ‹امید دارد که رستاخیزی،‏ هم برای درستکاران و هم برای بدکاران در پیش است.‏› بعد پولُس مخالفانش را به چالش کشید و گفت:‏ «کسانی که اینجا حاضرند،‏ خودشان بگویند که وقتی در مقابل شورای سَنهِدرین حاضر شدم،‏ چه خطایی از من دیدند؛‏ تنها اتهامی که می‌توانند به من بزنند این است که وقتی در میانشان ایستاده بودم با صدای بلند گفتم:‏ ‹امروز به این دلیل در حضور شما محاکمه می‌شوم که به رستاخیز مردگان اعتقاد دارم.‏›»​—‏اعما ۲۴:‏۱۴،‏ ۱۵،‏ ۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۱۳-‏۱۵.‏ چرا پولُس نمونهٔ خوبی برای صحبت کردن با مقامات است؟‏

^۱۳ شاید مخالفانمان ما را به خاطر ایمانمان،‏ به دادگاه بکشانند یا حتی به جرم شورشگری یا عضویت در یک فرقه متهم کنند.‏ در چنین موقعیتی می‌توانیم از پولُس سرمشق بگیریم.‏ پولُس مثل تِرتولُس در حضور فرماندار با چاپلوسی صحبت نکرد،‏ بلکه حرف‌هایش با آرامش و احترام بود.‏ او با سنجیدگی به چیزهایی که حقیقت داشت شهادت داد و گفت یهودیانِ ایالت آسیا که او را به بی‌حرمت ساختن معبد متهم کرده بودند،‏ باید طبق قانون حضور داشته باشند تا او به اتهاماتشان گوش بدهد.‏​—‏اعما ۲۴:‏۱۸،‏ ۱۹‏.‏

^۱۴ جالب توجه است که پولُس نترسید در مورد اعتقاداتش صحبت کند.‏ او با شجاعت در مورد اعتقادش به رستاخیز حرف زد؛‏ موضوعی که قبلاً باعث اختلافات زیادی در شورای سَنهِدرین شده بود.‏ (‏اعما ۲۳:‏۶-‏۱۰‏)‏ پولُس در دفاعیهٔ خود به امید رستاخیز اشاره کرد،‏ چون می‌خواست در مورد عیسی و رستاخیز او شهادت دهد؛‏ شهادتی که آن مخالفان قبول نداشتند.‏ (‏اعما ۲۶:‏۶-‏۸،‏ ۲۲،‏ ۲۳‏)‏ در واقع،‏ دلیل اصلی حضور پولُس در دادگاه،‏ اعتقاد او به عیسی و رستاخیز او بود.‏

^۱۵ ما هم مثل پولُس می‌توانیم با شجاعت شهادت دهیم.‏ همین طور این گفتهٔ عیسی به ما قوّت قلب می‌دهد:‏ «همهٔ مردم به خاطر این که پیرو من هستید،‏ از شما متنفر خواهند بود،‏ ولی کسی که تا آخر پایدار بماند نجات پیدا خواهد کرد.‏» عیسی به ما چنین اطمینانی داد:‏ «وقتی شما را می‌گیرند و تسلیم می‌کنند،‏ از قبل نگران نباشید که چه بگویید،‏ بلکه هر چه که در آن موقع به شما داده شود،‏ همان را بگویید،‏ چون این شما نیستید که صحبت می‌کنید،‏ بلکه روح‌القدس است.‏»​—‏مرق ۱۳:‏۹-‏۱۳‏.‏

‏«فِلیکس ترسید» (‏اعمال ۲۴:‏۲۲-‏۲۷‏)‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ فِلیکس چطور به پروندهٔ پولُس رسیدگی کرد؟‏ ب)‏ چرا فِلیکس ترسید و به چه دلیل می‌خواست دوباره پولُس را ببیند؟‏

^۱۶ فِلیکس فرماندار قبلاً هم در مورد اعتقادات مسیحی شنیده بود.‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «فِلیکس که تا حد زیادی با ‹راه حقیقت› آشنا بود،‏ محاکمه را به وقتی دیگر موکول کرد و به آن‌ها گفت:‏ ‹وقتی که لیسیاسِ فرمانده بیاید،‏ به پرونده‌ات رسیدگی می‌کنم.‏› او به یک افسر دستور داد که پولُس را در حبس نگه دارد،‏ اما تا اندازه‌ای او را آزاد بگذارد و اجازه دهد دوستانش برای رفع نیازهای او به ملاقاتش بیایند.‏»​—‏اعما ۲۴:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

^۱۷ چند روز بعد،‏ فِلیکس با همسرش دِروسیلا که یهودی بود،‏ به آنجا آمد و کسی را دنبال پولُس فرستاد تا او را به حضورش بیاورند.‏ (‏اعما ۲۴:‏۲۴‏)‏ اما وقتی پولُس دربارهٔ «درستکاری،‏ خویشتنداری و داوری آینده» صحبت کرد،‏ فِلیکس ترسید،‏ چون احتمالاً به خاطر کارهای شریرانهٔ خودش عذاب وجدان گرفت.‏ به همین دلیل به پولُس گفت:‏ «فعلاً برو،‏ اما در اولین فرصت،‏ دوباره کسی را دنبالت می‌فرستم.‏» بعد از این ماجرا،‏ فِلیکس بارها پولُس را احضار کرد،‏ البته نه به این دلیل که می‌خواست حقیقت را یاد بگیرد،‏ بلکه توقع داشت که پولُس به او رشوه بدهد.‏​—‏اعما ۲۴:‏۲۵،‏ ۲۶‏.‏

۱۸.‏ چرا پولُس در مورد «درستکاری،‏ خویشتنداری و داوری آینده» با فِلیکس و همسرش صحبت کرد؟‏

^۱۸ چرا پولُس در مورد «درستکاری،‏ خویشتنداری و داوری آینده» با فِلیکس و همسرش صحبت کرد؟‏ باید به یاد داشته باشیم که آن‌ها می‌خواستند بدانند اعتقاد به عیسی مسیح به چه معناست.‏ پولُس که از کارهای غیراخلاقی،‏ ظلم و بی‌عدالتی‌های آن‌ها باخبر بود،‏ به روشنی توضیح داد که از همهٔ پیروان عیسی چه انتظاری می‌رود.‏ حرف‌های پولُس نشان داد که بین معیارهای خدا و شیوهٔ زندگی فِلیکس و همسرش چه تفاوت بزرگی وجود دارد.‏ آن‌ها باید درک می‌کردند که تمام انسان‌ها برای افکار،‏ گفتار و رفتارشان در مقابل خدا جوابگو هستند و این حتی از حکمی که برای پولُس صادر می‌شد مهم‌تر است.‏ واقعاً جای تعجب نیست که فِلیکس ترسید!‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ اگر در خدمت موعظه با کسانی روبرو شویم که ظاهراً به حقیقت علاقه دارند،‏ چطور باید برخورد کنیم؟‏ ب)‏ از کجا می‌دانیم که فِلیکس دوست پولُس نبود؟‏

^۱۹ ما در خدمت موعظه شاید با کسانی مثل فِلیکس روبرو شویم.‏ در ابتدا شاید به نظر بیاید که آن‌ها به حقیقت علاقه دارند،‏ اما در واقع فقط به فکر خودشان هستند.‏ ما باید در موعظه محتاط باشیم و مثل پولُس با سنجیدگی با چنین اشخاصی در مورد معیارهای خدا صحبت کنیم،‏ چون شاید حقایق کتاب مقدّس به دلشان بنشیند.‏ اما اگر معلوم شود که نمی‌خواهند دست از گناه بردارند،‏ به جای موعظه به آن‌ها دنبال کسانی می‌گردیم که صادقانه دنبال حقیقت هستند.‏

^۲۰ کتاب مقدّس انگیزهٔ واقعی فِلیکس را این طور آشکار می‌کند:‏ «دو سال به این ترتیب گذشت تا این که پورکیوس فِستوس جانشین فِلیکس شد،‏ اما فِلیکس که می‌خواست رضایت یهودیان را جلب کند،‏ پولُس را در زندان نگه داشت.‏» (‏اعما ۲۴:‏۲۷‏)‏ فِلیکس دوست واقعی پولُس نبود.‏ او می‌دانست که پیروان «راه حقیقت» نه شورشگرند و نه انقلابی.‏ (‏اعما ۱۹:‏۲۳‏)‏ او همین طور می‌دانست که پولُس هیچ قانون رومی را زیر پا نگذاشته بود.‏ با این حال آن رسول را در زندان نگه داشت تا «رضایت یهودیان را جلب کند.‏»‏

۲۱.‏ بعد از این که پورکیوس فِستوس فرماندار شد،‏ چه اتفاقی برای پولُس افتاد و پولُس چطور شجاعت به دست آورد؟‏

^۲۱ همان طور که در آخرین آیهٔ باب ۲۴ کتاب اعمال آمده،‏ وقتی پورکیوس فِستوس جانشین فِلیکس شد،‏ پولُس هنوز در زندان بود.‏ بنابراین پولُس مجبور بود که بارها در حضور مقامات مختلف صحبت کند.‏ به این شکل این رسول شجاع پیش «پادشاهان و حاکمان» برده شد.‏ (‏لو ۲۱:‏۱۲‏)‏ همان طور که خواهیم دید،‏ پولُس بعدها به قدرتمندترین حاکم دوران خودش شهادت داد.‏ طی همهٔ آن اتفاقات،‏ ایمان پولُس ضعیف نشد.‏ بدون شک او همچنان از این سخنان عیسی قوّت گرفت که گفت:‏ «شجاع باش!‏»‏