برکت خدا بر ابراهیم و قومش

یَهُوَه آگاه بود کسی که برایش بسیار عزیز است می‌باید رنج کشیده،‏ قربانی شود چرا که در پیدایش ۳:‏۱۵ این موضوع را پیشگویی کرده بود.‏ بدین منظور،‏ نمونهٔ بارزی برای انسان‌ها آورد تا نشان دهد چه فداکاری بزرگی خواهد کرد.‏ بنابراین،‏ از ابراهیم خواست که پسر عزیزش،‏ اسحاق را قربانی کند.‏

ابراهیم ایمانی قوی داشت.‏ به همین دلیل مطیعانه حاضر شد که اسحاق را قربانی کند.‏ او اطمینان داشت که خدا قادر است اسحاق را رستاخیز دهد چرا که به او وعده داده بود نجات‌دهنده یا ذریّت از نسل اسحاق خواهد آمد.‏ اما فرشتهٔ خدا به موقع ابراهیم را از این کار بازداشت.‏ خدا،‏ ابراهیم را به دلیل رغبتی که برای قربانی کردن پسر عزیزش نشان داد تحسین کرد.‏ سپس وعده‌هایش را برای او تکرار نمود.‏

بعدها،‏ اسحاق صاحب دو پسر به نام‌های عیسو و یعقوب شد.‏ یعقوب برخلاف عیسو برای امور روحانی ارزش قائل بود،‏ به همین دلیل پاداش یافت.‏ خدا نام یعقوب را به اسرائیل تغییر داد و دوازده پسرش سران دوازده خاندان قوم اسرائیل شدند.‏ حال،‏ خانوادهٔ یعقوب چگونه به ملتی بزرگ تبدیل شد؟‏

یکی از دوازده پسر یعقوب یوسف بود.‏ برادران بزرگ یوسف به او حسادت کردند.‏ این موضوع یک سری وقایع را برای آن‌ها به وجود آورد.‏ در آغاز،‏ آن‌ها یوسف را به بردگی فروختند.‏ او به مصر برده شد و در آنجا مصیبت‌های زیادی را متحمّل گشت.‏ اما خدا آن جوان شجاع و وفادار را برکت داد.‏ خدا باعث شد تا فرعون فرمانروای مصر منصب بزرگی به او دهد.‏ سپس،‏ یعقوب به دلیل قحطی شدید برخی از پسرانش را برای خرید غلّه به مصر فرستاد که یوسف مسئول فروش آن بود!‏ یوسف بعد از آن که متوجه شد برادرانش توبه کرده‌اند،‏ آن‌ها را بخشید و به آن‌ها پیوست.‏ سپس ترتیبی داد تا تمام خانواده به مصر نقل مکان کنند.‏ بعد بهترین منطقهٔ مصر به آنان داده شد،‏ جایی که توانستند به ملتی بزرگ تبدیل شوند.‏ یوسف پی برد که خدا امور را طوری هدایت کرده است تا وعده‌هایش به تحقق رسند.‏

یعقوبِ سالخورده ایّام آخر عمر خود را در میان خانوادهٔ بزرگ خود در مصر سپری کرد.‏ او در بستر مرگ در بارهٔ نجات‌دهنده یا ذریّت که پادشاه قدرتمندی خواهد بود پیشگویی کرد و گفت که این نجات‌دهنده از نسل پسرش یهودا خواهد آمد.‏ یوسف نیز قبل از مرگش پیشگویی کرد که خدا روزی نسل یعقوب را از مصر بیرون خواهد آورد.‏

‏—‏بر اساس پیدایش باب‌های ۲۰ تا ۵۰‏؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۱۷-‏۲۲‏.‏