ایمان ابراهیم آزمایش شد

ابراهیم به پسرش اسحاق یاد داد که یَهُوَه را دوست داشته باشد و به تمام قول‌های یَهُوَه اعتماد کند.‏ وقتی اسحاق تقریباً ۲۵ ساله بود،‏ یَهُوَه از ابراهیم خواست کاری انجام دهد که خیلی سخت بود.‏ چه کاری؟‏

خدا به ابراهیم گفت:‏ ‹لطفاً تنها پسرت اسحاق را بردار و او را روی کوهی در سرزمین موریا قربانی کن!‏› ابراهیم اصلاً نمی‌دانست که چرا یَهُوَه از او خواست که این کار را انجام دهد.‏ با این حال،‏ او از یَهُوَه اطاعت کرد.‏

روز بعد،‏ ابراهیم صبح زود اسحاق و دو خدمتکارش را برداشت و به طرف موریا حرکت کرد.‏ آن‌ها بعد از سه روز کوه‌ها را از دور دیدند.‏ ابراهیم به خدمتکارانش گفت که او و اسحاق برای قربانی کردن به بالای کوه می‌روند،‏ ولی آن‌ها همان جا منتظر بمانند.‏ ابراهیم یک چاقو برداشت و هیزم‌ها را به اسحاق داد تا با خودش ببرد.‏ اسحاق از پدرش پرسید:‏ ‹حیوانی که قرار است قربانی کنیم کجاست؟‏› ابراهیم گفت:‏ ‹پسرم،‏ یَهُوَه آن را تهیه می‌کند.‏›‏

وقتی بالاخره بالای کوه رسیدند،‏ یک مذبح یا جایی برای قربانی کردن ساختند.‏ بعد ابراهیم دست و پای اسحاق را بست و او را روی مذبح گذاشت.‏

ابراهیم چاقو را برداشت.‏ همان لحظه،‏ فرشتهٔ یَهُوَه از آسمان گفت:‏ ‹ابراهیم!‏ به پسرت صدمه نزن!‏ حالا می‌دانم که تو به خدا ایمان داری،‏ چون حاضر بودی که پسرت را قربانی کنی.‏› بعد ابراهیم قوچی را دید که شاخ‌هایش در بوته‌ها گیر کرده بود.‏ او فوراً دست و پای اسحاق را باز کرد و آن قوچ را به جای او قربانی کرد.‏

از آن روز به بعد،‏ یَهُوَه گفت که ابراهیم دوستش است.‏ می‌دانی چرا؟‏ چون ابراهیم هر کاری را که یَهُوَه از او خواست،‏ انجام داد؛‏ حتی وقتی نمی‌فهمید چرا یَهُوَه از او خواسته که آن کار را انجام دهد.‏

یَهُوَه قولی را که به ابراهیم داده بود تکرار کرد و گفت:‏ ‹من به تو برکت خواهم داد و نسل تو را زیاد خواهم کرد.‏› این گفتهٔ یَهُوَه به این معنی بود که او از طریق خانوادهٔ ابراهیم به همهٔ انسان‌های خوب برکت خواهد داد.‏