دوازده جاسوس

اسرائیلیان از کوه سینا حرکت کردند و از راه بیابان فاران به جایی به نام قادِش رسیدند.‏ یَهُوَه در آنجا به موسی گفت:‏ ‹از هر طایفه یک مرد،‏ یعنی ۱۲ مرد بفرست که سرزمین کنعان را جاسوسی کنند.‏ من می‌خواهم آن سرزمین را به اسرائیلیان بدهم.‏› پس موسی ۱۲ مرد انتخاب کرد و به آن‌ها گفت:‏ ‹به کنعان بروید و ببینید که آیا آن سرزمین برای کشت و کار خوب است یا نه.‏ دقت کنید که مردمش ضعیف هستند یا قوی،‏ در چادر زندگی می‌کنند یا در شهرها.‏› آن ۱۲ جاسوس که یوشَع و کالیب هم بینشان بودند،‏ به طرف کنعان راه افتادند.‏

آن جاسوسان بعد از ۴۰ روز برگشتند و مقداری انجیر،‏ انار و انگور با خودشان آوردند.‏ آن‌ها این طور گزارش دادند:‏ ‹آن سرزمین،‏ سرزمین خوبی است،‏ ولی مردمش قوی هستند و دورتادور شهرهایش دیوارهای بلند است.‏› بعد کالیب گفت:‏ ‹ما پیروز می‌شویم.‏ بیایید فوراً به آنجا برویم!‏› آیا می‌دانی چرا کالیب این را گفت؟‏ چون او و یوشَع به یَهُوَه اعتماد داشتند.‏ اما ده جاسوسِ دیگر گفتند:‏ ‹نه!‏ مردم آنجا هیکلشان خیلی بزرگ است و مثل غول هستند!‏ ما در برابرشان مثل ملخ هستیم.‏›‏

اسرائیلیان،‏ دلسرد و ناامید شدند.‏ آن‌ها شروع به شکایت کردند و به همدیگر گفتند:‏ ‹بیایید یک رهبر دیگر برای خودمان انتخاب کنیم و به مصر برگردیم.‏ چرا باید به این سرزمین برویم و کشته شویم؟‏› یوشَع و کالیب گفتند:‏ ‹نترسید!‏ به ضدّ یَهُوَه سرکشی نکنید!‏ یَهُوَه از ما محافظت می‌کند.‏› اما اسرائیلیان گوش نکردند و حتی می‌خواستند یوشَع و کالیب را بکشند!‏

یَهُوَه چه کار کرد؟‏ او به موسی گفت:‏ ‹من این همه کار برای اسرائیلیان کردم،‏ ولی باز هم از من اطاعت نمی‌کنند.‏ برای همین،‏ آن‌ها ۴۰ سال در این بیابان می‌مانند و همین جا هم می‌میرند.‏ فقط بچه‌های آن‌ها و یوشَع و کالیب در سرزمینی که قول دادم به اسرائیلیان بدهم،‏ زندگی خواهند کرد.‏›‏