یَهُوَه یوشَع را انتخاب کرد

موسی سال‌های زیادی قوم اسرائیل را رهبری کرده بود و حالا به پایان عمرش رسیده بود.‏ یَهُوَه به او گفت:‏ ‹تو آن کسی نیستی که اسرائیلیان را به سرزمین موعود می‌بَرد،‏ اما من به تو اجازه می‌دهم که آن سرزمین را از دور ببینی.‏› موسی از یَهُوَه خواست که برای مراقبت از مردم،‏ یک رهبر جدید انتخاب کند.‏ یَهُوَه به او گفت:‏ ‹پیش یوشَع برو و به او بگو که او رهبر جدید است.‏›‏

موسی به اسرائیلیان گفت که به‌زودی می‌میرد و یَهُوَه یوشَع را انتخاب کرده که آن‌ها را به سرزمین موعود ببرد.‏ بعد موسی به یوشَع گفت:‏ ‹نترس.‏ یَهُوَه به تو کمک می‌کند.‏› کمی بعد از آن،‏ موسی به قلّهٔ کوه نِبو رفت.‏ یَهُوَه از آنجا سرزمینی را که به ابراهیم،‏ اسحاق و یعقوب وعده داده بود،‏ به او نشان داد.‏ موسی ۱۲۰ ساله بود که مرد.‏

یَهُوَه به یوشَع گفت:‏ ‹از رود اردن عبور کن و وارد کنعان شو.‏ من همان طور که به موسی کمک کردم،‏ به تو هم کمک می‌کنم.‏ فراموش نکن که هر روز قانون‌های مرا بخوانی.‏ نترس.‏ شجاع باش.‏ برو و به همهٔ فرمان‌هایم عمل کن.‏›‏

یوشَع دو جاسوس به شهر اَریحا فرستاد.‏ در داستان بعدی می‌بینیم که در آنجا چه اتفاقی افتاد.‏ وقتی آن‌ها برگشتند،‏ گزارش دادند که الآن زمان خوبی است تا وارد کنعان شوند.‏ روز بعد،‏ یوشَع به مردم گفت که وسایل و چادرهایشان را جمع کنند.‏ بعد،‏ او کاهنانی را که صندوق عهد را حمل می‌کردند،‏ به طرف رود اردن فرستاد.‏ آب رودخانه بالا آمده بود،‏ اما به محض این که کاهنان پایشان را به آب رودخانه زدند،‏ جریان آب قطع شد و آب‌ها خشک شدند!‏ کاهنان به وسط رودخانه رفتند و روی زمین خشک ایستادند.‏ بعد تمام قوم اسرائیل روی خشکی از رودخانه عبور کردند و به سمت دیگر رفتند.‏ این معجزه حتماً آن‌ها را یاد معجزه‌ای انداخت که یَهُوَه در کنار دریای سرخ انجام داد.‏ مگر نه؟‏

بالاخره،‏ بعد از سال‌ها اسرائیلیان وارد سرزمین موعود شدند.‏ آن‌ها الآن می‌توانستند در آنجا خانه‌ها و شهرها بسازند،‏ روی زمین‌ها کشت‌وکار کنند و باغ‌هایی از درختان انگور و میوه‌های دیگر داشته باشند.‏ در این سرزمین آنقدر خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های خوب و خوشمزه بود که به آن،‏ سرزمین شیر و عسل می‌گفتند.‏