درس ۳۹
اولین پادشاه اسرائیل
یَهُوَه برای هدایت اسرائیلیان داورانی تعیین کرده بود، ولی آن‌ها می‌خواستند پادشاه داشته باشند. پس به سموئیل گفتند: ‹تمام ملت‌های اطراف ما پادشاه دارند. ما هم می‌خواهیم یک پادشاه داشته باشیم.› سموئیل می‌دانست که این درخواست مردم اشتباه است. پس در دعا با یَهُوَه در این باره صحبت کرد. یَهُوَه به او گفت: ‹مردم تو را رد نکرده‌اند. آن‌ها مرا رد کرده‌اند. به آن‌ها بگو که می‌توانند پادشاه داشته باشند، ولی او از آن‌ها می‌خواهد که چیزهای زیادی به او بدهند.› با این حال، مردم گفتند: ‹برای ما مهم نیست. ما پادشاه می‌خواهیم!›
یَهُوَه به سموئیل گفت که مردی به اسم شائول اولین پادشاه اسرائیلیان می‌شود. وقتی شائول برای دیدن سموئیل به رامه رفت، سموئیل روی سر او روغن ریخت و با این کار او را به عنوان پادشاه مسح کرد.
بعد، سموئیل اسرائیلیان را جمع کرد تا پادشاه جدیدشان را به آن‌ها نشان دهد. ولی آن‌ها نتوانستند شائول را پیدا کنند. آیا می‌دانی چرا؟ چون او خودش را بین اسباب و وسایل پنهان کرده بود. وقتی بالاخره شائول را پیدا کردند، او را بیرون آوردند و بین مردم گذاشتند. شائول مردی خوش‌قیافه و از همه بلندتر بود. سموئیل گفت: ‹این کسی است که یَهُوَه انتخاب کرده است.› مردم فریاد زدند: ‹زنده باد پادشاه!›
شائولِ پادشاه به سموئیل گوش می‌داد و از یَهُوَه اطاعت می‌کرد، ولی بعد عوض شد. برای مثال، پادشاه اجازه نداشت روی مذبح، قربانی تقدیم کند. یک بار سموئیل به شائول گفت که برای تقدیم قربانی‌ها، منتظر بماند تا او بیاید. سموئیل فوراً نیامد و دیر کرد. پس شائول تصمیم گرفت که خودش قربانی‌ها را تقدیم کند. سموئیل چه عکس‌العملی نشان داد؟ او به شائول گفت: ‹تو از یَهُوَه اطاعت نکردی.› آیا شائول از این اشتباهش درس گرفت؟
بعد از مدتی، شائول به جنگ با عَمالیقیان رفت. سموئیل به او گفت که هیچ‌کدام از آن‌ها را زنده نگذارد، ولی شائول تصمیم گرفت اَجاج را که پادشاه عَمالیقیان بود، نکشد. یَهُوَه به سموئیل گفت: ‹شائول مرا ترک کرده و به من گوش نمی‌دهد.› سموئیل خیلی ناراحت شد و به شائول گفت: ‹چون دیگر از یَهُوَه اطاعت نمی‌کنی، او یک پادشاه جدید انتخاب می‌کند.› وقتی سموئیل برگشت که برود، شائول پایین لباس او را محکم گرفت و لباسش پاره شد. بعد سموئیل به شائول گفت: ‹یَهُوَه پادشاهی تو را از دستت گرفته است.› یَهُوَه می‌خواست آن پادشاهی را به کسی بدهد که او را دوست داشته باشد و از او اطاعت کند.
‹اطاعت مهم‌تر از قربانی است.›—۱سموئیل ۱۵:۲۲