یوناتان مردی شجاع و وفادار

یوناتان بزرگ‌ترین پسر شائولِ پادشاه،‏ جنگجوی شجاعی بود.‏ داوود دربارهٔ یوناتان گفت که او سریع‌تر از عقاب و قوی‌تر از شیر است.‏ یک روز یوناتان ۲۰ سرباز فِلیسطی را روی تپه‌ای دید.‏ یوناتان به کسی که زرهٔ او را حمل می‌کرد گفت:‏ ‹ما فقط در صورتی به آن‌ها حمله می‌کنیم که یَهُوَه نشانه‌ای به ما بدهد.‏ اگر فِلیسطی‌ها به ما بگویند که بالا بیایید،‏ پس می‌دانیم که باید حمله کنیم.‏› فِلیسطی‌ها فریاد زدند:‏ ‹بالا بیایید و بجنگید!‏› پس هر دوی آن‌ها به بالای تپه رفتند و سربازان فِلیسطی را شکست دادند.‏

یوناتان بزرگ‌ترین پسر شائول بود،‏ پس او باید بعد از شائول،‏ پادشاه می‌شد.‏ اما یوناتان می‌دانست که یَهُوَه داوود را به عنوان پادشاه بعدی اسرائیل انتخاب کرده است؛‏ با این حال،‏ او حسودی نکرد.‏ یوناتان و داوود دوستان صمیمی شدند.‏ آن‌ها قول دادند که از همدیگر محافظت و دفاع کنند.‏ یوناتان به نشانهٔ دوستی‌اش با داوود،‏ کت،‏ شمشیر،‏ کمان و کمربندش را به او داد.‏

وقتی داوود از دست شائول فرار می‌کرد،‏ یوناتان پیش او رفت و گفت:‏ ‹قوی و شجاع باش.‏ یَهُوَه تو را به عنوان پادشاه انتخاب کرده است.‏ حتی پدرم هم این را می‌داند.‏› آیا تو هم می‌خواهی که دوست خوبی مثل یوناتان داشته باشی؟‏

یوناتان برای کمک به دوستش بارها جانش را به خطر انداخت.‏ او می‌دانست که پدرش،‏ یعنی شائول پادشاه می‌خواهد داوود را بکشد.‏ پس به پدرش گفت:‏ ‹اگر داوود را بکشی گناه کرده‌ای؛‏ او هیچ اشتباهی نکرده.‏› شائول از دست یوناتان خیلی عصبانی شد.‏ چند سال بعد،‏ شائول و یوناتان هر دو در یک جنگ کشته شدند.‏

بعد از مرگ یوناتان،‏ داوود سعی کرد پسر یوناتان،‏ مِفیبوشِت را پیدا کند.‏ وقتی داوود مِفیبوشِت را پیدا کرد،‏ به او گفت:‏ ‹پدرت دوست خوبی برای من بود.‏ برای همین،‏ من تمام عمرت از تو نگهداری می‌کنم.‏ تو در کاخ من زندگی خواهی کرد و از سفره من خواهی خورد.‏› داوود هیچ‌وقت دوستش یوناتان را فراموش نکرد.‏