درس ۴۹
ملکه‌ای شریر مجازات شد
اَخابِ پادشاه از پنجرهٔ کاخش در یِزرِعیل، باغ انگوری را می‌دید که مال مردی به اسم نابوت بود. اَخاب دلش می‌خواست که آن باغ انگور را داشته باشد، پس سعی کرد آن را از نابوت بخرد. اما نابوت نمی‌خواست آن باغ را بفروشد، چون طبق قانون یَهُوَه، اگر کسی زمینی را به ارث برده بود، نمی‌توانست آن را بفروشد. نابوت نمی‌خواست کار اشتباهی انجام دهد. ولی آیا اَخاب برای این کار به او احترام گذاشت؟ نه! اَخاب خیلی عصبانی شد. او آنقدر دلخور شده بود که حتی از اتاق خوابش بیرون نمی‌آمد و غذا نمی‌خورد.
زن اَخاب، ایزابل که ملکهٔ شریری بود به او گفت: ‹تو پادشاه اسرائیل هستی. تو می‌توانی هر چیزی را که بخواهی داشته باشی. من آن زمین را برای تو می‌گیرم.› ایزابل چند نامه به ریش‌سفیدان شهر نوشت و به آن‌ها گفت که نابوت را متهم کنند که خدا را لعنت کرده است. بعد او را سنگسار کنند تا بمیرد. ریش‌سفیدان، کاری را که ایزابل از آن‌ها خواسته بود، انجام دادند. بعد ایزابل به اَخاب گفت: ‹نابوت مرده. حالا باغ انگور مال توست.›
نابوت تنها شخص بی‌گناهی نبود که ایزابل کشت. او خیلی از کسانی را که یَهُوَه را دوست داشتند کشت. ایزابل بت‌پرست بود و کارهای بد دیگری هم انجام می‌داد. یَهُوَه همهٔ کارهای بد ایزابل را دید. آیا او می‌خواست ایزابل را برای کارهای بدش مجازات کند؟
بعد از مرگ اَخاب، پسرش یورام پادشاه شد. یَهُوَه شخصی را به نام یِیهو فرستاد تا ایزابل و خانواده‌اش را مجازات کند.
یِیهو سوار ارابه‌اش شد و به یِزرِعیل، جایی که ایزابل زندگی می کرد، رفت. یِهورام با ارابه‌اش به دیدن یِیهو رفت و از او پرسید: ‹آیا بین ما صلح است؟› یِیهو گفت: ‹تا وقتی که مادرت ایزابل کارهای بد انجام می‌دهد، هیچ صلحی بین ما نیست.› یِهورام سعی کرد ارابه‌اش را برگرداند و فرار کند. ولی یِیهو یِهورام را با تیر زد و او مرد.
بعد یِیهو به کاخ ایزابل رفت. وقتی ایزابل شنید که او می‌آید، آرایش کرد، موهایش را درست کرد و کنار پنجرهٔ طبقه بالا منتظر ماند. وقتی یِیهو رسید، ایزابل با پررویی با او صحبت کرد. یِیهو با صدای بلند به خادمان ایزابل که در کنار او ایستاده بودند،گفت: ‹او را پایین بیندازید!› آن‌ها ایزابل را از پنجره پایین انداختند و او به زمین افتاد و مرد.
بعد از آن، یِیهو ۷۰ پسر اَخاب را کشت و پرستش بَعَل را در آن سرزمین از بین برد. آیا دقت کردی که یَهُوَه همه چیز را می‌بیند و در زمان مناسب، کسانی را که کارهای بد می‌کنند مجازات می‌کند؟
«میراثی که با طمع به دست بیاید، در نهایت هیچ فایده‌ای برای صاحبش نخواهد داشت.»—امثال ۲۰:۲۱