اِستِر قومش را نجات داد

اِستِر یک دختر یهودی بود که در شهر شوش در پارس زندگی می‌کرد.‏ سال‌ها پیش،‏ نِبوکَدنَصَّر خانوادهٔ او را از اورشلیم به آنجا برده بود.‏ اِستِر پیش پسرعمویش مُردِخای که خدمتکار خشایارشا،‏ پادشاه پارس بود،‏ بزرگ شده بود.‏

خشایارشای پادشاه می‌خواست که یک همسر یا ملکهٔ جدید داشته باشد.‏ برای همین،‏ خدمتگزاران او زیباترین زنان سرزمین پارس را پیش او آوردند؛‏ اِستِر هم در میان آن‌ها بود.‏ پادشاه از بین همهٔ آن زنان،‏ اِستِر را انتخاب کرد که ملکه شود.‏ مُردِخای به اِستِر گفت که هیچ‌وقت به کسی نگوید که یهودی است.‏

مرد مغروری به اسم هامان،‏ رئیس همهٔ امیران بود.‏ او می‌خواست که همه به او تعظیم کنند.‏ اما مُردِخای این کار را نمی‌کرد و هامان آنقدر از دست او عصبانی بود که تصمیم گرفت او را بکشد.‏ وقتی هامان فهمید که مُردِخای یهودی است،‏ نقشه‌ای کشید تا همهٔ یهودیانی که در آن سرزمین بودند کشته شوند.‏ او به پادشاه گفت:‏ ‹یهودیان خطرناک هستند و باید آن‌ها را از بین ببری.‏› خشایارشا گفت:‏ ‹هر کاری که لازم است انجام بده.‏› او این اختیار را به هامان داد که قانون جدیدی بگذارد.‏ هامان در این قانون به مردم دستور داد که در روز سیزدهم ماه اَدار همهٔ یهودیان را بکشند.‏ یَهُوَه همهٔ این اتفاق‌ها را می‌دید.‏

اِستِر از این قانون خبر نداشت.‏ پس مُردِخای یک کپی از آن قانون را برای او فرستاد و گفت:‏ ‹برو با پادشاه صحبت کن.‏› اِستِر گفت:‏ ‹اگر کسی بدون اجازهٔ پادشاه پیش او برود،‏ کشته می‌شود.‏ الآن ۳۰ روز است که پادشاه به من نگفته است پیش او بروم!‏ با این حال،‏ این کار را می‌کنم.‏ اگر او عصایش را به طرف من دراز کند،‏ من زنده می‌مانم.‏ ولی اگر این کار را نکند،‏ کشته می‌شوم.‏›‏

اِستِر به حیاط داخلی کاخ پادشاه رفت.‏ وقتی پادشاه او را دید،‏ عصایش را به طرف او دراز کرد.‏ اِستِر پیش او رفت و پادشاه پرسید:‏ ‹اِستِر چه کار می‌توانم برایت بکنم؟‏› او گفت:‏ ‹می‌خواهم تو و هامان را به یک مهمانی دعوت کنم.‏› اِستِر در همان مهمانی،‏ آن‌ها را به یک مهمانی دیگر دعوت کرد.‏ پادشاه در دومین مهمانی،‏ دوباره از اِستِر پرسید:‏ ‹چه کار می‌توانم برایت بکنم؟‏› اِستِر گفت:‏ ‹یک نفر می‌خواهد من و قوم مرا بکشد.‏ لطفاً ما را نجات بده.‏› پادشاه پرسید:‏ ‹چه کسی می‌خواهد تو را بکشد؟‏› او گفت:‏ ‹همین هامان شریر.‏› خشایارشا آنقدر عصبانی شد که دستور داد هامان را بکشند.‏

با این حال،‏ هیچ کس نمی‌توانست قانونی را که هامان گذاشته بود لغو کند،‏ حتی خود پادشاه.‏ پس پادشاه،‏ مُردِخای را رئیس امیران کرد و این اختیار را به او داد که قانون جدیدی بگذارد.‏ مُردِخای قانون جدیدی گذاشت که به یهودیان اجازه می‌داد موقع حملهٔ دشمن،‏ از خودشان دفاع کنند.‏ در روز سیزدهم ماه اَدار،‏ یهودیان دشمنانشان را شکست دادند.‏ از آن موقع به بعد،‏ آن‌ها هر سال این پیروزی را جشن می‌گرفتند.‏