موعظهٔ بالای کوه

عیسی بعد از این که ۱۲ رسول را انتخاب کرد،‏ از کوه پایین آمد و جمعیت زیادی را دید که در آنجا جمع شده بودند.‏ آن‌ها از جلیل،‏ یهودیه،‏ صور،‏ صیدون،‏ سوریه و طرف دیگر رود اردن آمده بودند و با خودشان کسانی را آورده بودند که مریض و دیوزده بودند.‏ عیسی همهٔ آن‌ها را شفا داد.‏ بعد،‏ در دامنهٔ کوه نشست و با آن جمعیت شروع به صحبت کرد.‏ او برایشان توضیح داد که اگر بخواهیم دوست خدا باشیم،‏ چه کار باید بکنیم.‏ ما باید متوجه شویم که به یَهُوَه احتیاج داریم و مهم است که بدانیم چطور می‌توانیم او را دوست داشته باشیم.‏ البته اگر ما دیگران را دوست نداشته باشیم،‏ نمی‌توانیم خدا را دوست داشته باشیم.‏ ما باید با همه،‏ حتی با دشمنانمان خوب و مهربان باشیم.‏

عیسی گفت:‏ ‹شما نباید فقط به دوستانتان محبت کنید،‏ بلکه باید به دشمنانتان هم محبت کنید و دیگران را از ته دل ببخشید.‏ اگر کسی از دست شما ناراحت شده،‏ سریع بروید و از او معذرت بخواهید.‏ با دیگران همان طور رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند.‏›‏

عیسی به مردم یاد داد که چطور دربارهٔ پول و دارایی فکر کنند.‏ او گفت:‏ ‹مهم‌تر است که دوست یَهُوَه باشید تا این که پول زیاد داشته باشید.‏ دزد می‌تواند پولتان را بدزدد،‏ ولی هیچ کس نمی‌تواند دوستی با یَهُوَه را از شما بدزدد.‏ دیگر نگران نباشید که چه بخورید،‏ چه بنوشید،‏ یا چه بپوشید.‏ به پرنده‌ها نگاه کنید.‏ خدا همیشه مراقب است که آن‌ها غذای کافی داشته باشند.‏ نگرانی حتی یک روز هم به عمرتان اضافه نمی‌کند.‏ فراموش نکنید که یَهُوَه می‌داند به چه چیزهایی احتیاج دارید.‏›‏

آن جمعیت هیچ‌وقت ندیده بودند که کسی مثل عیسی صحبت کند.‏ رهبران مذهبی آن‌ها،‏ این چیزها را به آن‌ها یاد نداده بودند.‏ چرا عیسی معلّم خیلی خوبی بود؟‏ چون هر چیزی که یاد می‌داد از طرف یَهُوَه بود.‏