سرود ۱۱
آفرینش، خدا را می‌ستاید
(مزمور ۱۹)
۱. ای یَهُوَه خدای پرتوان
عظمتت گشت ز فلک عیان
آفرینش گویی کند بیان
تمجیدِ تو هر جای این جهان
آفرینش گویی کند بیان
تمجیدِ تو هر جای این جهان
۲. ترسِ خدا آغازِ حکمت است
راه‌های تو از هر چه بهتر است
مرغوب‌تر از طلا معرفتت
حکمت دهد بر ما شریعتت
مرغوب‌تر از طلا معرفتت
حکمت دهد بر ما شریعتت
۳. نباشد راهِ تو بیهودگی
کلامِ تو می‌بخشد زندگی
افتخار است، باشیم ما خادمان
تقدیس کنیم نامت ای مهربان
افتخار است، باشیم ما خادمان
تقدیس کنیم نامت ای مهربان
(مز ۱۲:۶؛ ۸۹:۷؛ ۱۴۴:۳؛ روم ۱:۲۰)