یَهُوَه می‌تواند تو را قوی سازد

‏«ضعیفانرا قوّت میبخشد و ناتوانانرا قدرت زیاده عطا مینماید.‏» —‏ اشعیا ۴۰:‏⁠۲۹‏.‏

۱،‏ ۲.‏ برخی شواهد قوت عظیم یَهُوَه کدامند؟‏

یَهُوَه،‏ خدای ‹قوّت عظیم› است.‏ ما می‌توانیم گواه «قوّت سرمدی و الوهیّتش» را در شکوه آفرینش مادی او ببینیم.‏ آنانی که از پذیرفتن آفرینش مادی خدا به عنوان گواه آفریدگاری او سر باز می‌زنند غیر قابل بخشش هستند.‏ —‏ مزمور ۱۴۷:‏⁠۵؛‏ رومیان ۱:‏⁠۱۹،‏۲۰‏.‏

^۲ همچنان که دانشمندان به کاوش در اعماق کائنات،‏ با کهکشانهای بیشمار آن که تا صدها میلیون سال نوری گسترده شده‌اند،‏ می‌پردازند،‏ قدرت یَهُوَه هر چه بیشتر آشکار می‌شود.‏ در یک شب تاریک با آسمان صاف،‏ به آسمان خیره شو و ببین که آیا همان احساسی که این مزمورنویس داشت به تو دست نمی‌دهد:‏⁠ «چون بآ‌سمان تو نگاه کنم که صنعت انگشتهای تست،‏ و بماه و ستارگانیکه تو آفریدهٔ،‏ پس انسان چیست که او را بیاد آوری،‏ و بنی آدم که از او تفقّد نمائی؟‏» (‏مزمور ۸:‏⁠۳،‏۴‏)‏ و چقدر یَهُوَه از بشر بخوبی تفقّد نموده است،‏ یعنی از ما!‏ او برای نخستین مرد و زن خانهٔ زمینی زیبایی را فراهم کرد.‏ حتی در خاک آن،‏ قوت وجود داشت —‏ قوت رویاندن گیاهان و بارآوری خوراکیهای مغذی و غیرآلوده.‏ انسان و حیوانات از این نمایش قوت خدا،‏ قوت جسمانی دریافت می‌کنند.‏ —‏ پیدایش ۱:‏⁠۱۲؛‏ ۴:‏⁠۱۲؛‏ ۱سموئیل ۲۸:‏⁠۲۲‏.‏

۳.‏ علاوه بر اجسام مادی در کائنات،‏ چه چیز دیگری نمایشگر قوت خداست؟‏

^۳ آسمان،‏ گیاهان و حیوانات علاوه بر زیبایی،‏ قوت خدا را برای ما به نمایش می‌گذارند.‏ پولس رسول چنین نگاشت:‏⁠ «چیزهای نادیدهٔ او یعنی قوّت سرمدی و الوهیّتش از حین آفرینش عالم بوسیلهٔ کارهای او فهمیده و دیده میشود».‏ (‏رومیان ۱:‏⁠۲۰‏)‏ لیکن گواه دیگری از قوت او وجود دارد که شایستهٔ توجه و قدردانی ماست.‏ ممکن است بپرسی:‏ ‹چه چیزی می‌تواند بهتر از کائنات نمایانگر قوت خدا باشد؟‏› پاسخ این پرسش،‏ عیسی مسیح است.‏ در واقع،‏ پولس رسول تحت اثر الهام می‌گوید،‏ مسیح که بر چوب آویخته شد «قوّت خدا و حکمت خدا» است.‏ (‏۱قرنتیان ۱:‏⁠۲۴‏)‏ ممکن است بپرسی:‏⁠ ‹چرا چنین است؟‏ و این امر چه ارتباطی با زندگی من در حال حاضر دارد؟‏›‏

نمایش قوت خدا به وسیلهٔ پسرش

۴.‏ قوت خدا چگونه در ارتباط با پسر وی نشان داده شد؟‏

^۴ قوت خدا برای نخستین بار هنگامی آشکار شد که پسر یگانهٔ خود را به صورت خویش آفرید.‏ این پسر روحی با استفاده از قوت عظیم خدا همهٔ چیزهای دیگر را آفرید و با این کار به عنوان «معمار» به یَهُوَه خدمت کرد.‏ (‏امثال ۸:‏⁠۲۲،‏۳۰‏)‏ پولس به برادران مسیحی خویش در کولسی نوشت:‏⁠ «در او همه چیز آفریده شد آنچه در آسمان و آنچه بر زمین است از چیزهای دیدنی و نادیدنی .‏ .‏ .‏ همه بوسیلهٔ او و برای او آفریده شد.‏» —‏ کولسیان ۱:‏⁠۱۵،‏۱۶‏.‏

۵-‏۷.‏ الف)‏ در گذشته،‏ قدرت‌نمایی‌های خدا چگونه شامل حال انسانها شد؟‏ ب)‏ چه دلیلی برای اعتقاد به اینکه قوت خدا می‌تواند هم‌اکنون نیز در مورد مسیحیان نشان داده شود،‏ وجود دارد؟‏

^۵ ما بخشی از ‹چیزهای آفریده‌شده بر روی زمین› هستیم.‏ پس آیا قوت خدا می‌توانست شامل حال ما انسانها نیز بشود؟‏ یَهُوَه در رفتارش با انسانهای ناکامل،‏ گاه به گاه قوتی فوق‌العاده به خادمان خود منتقل کرده است تا آنان بتوانند مقصودهای او را به انجام برسانند.‏ موسی می‌دانست که به طور کلی انسانهای ناکامل بین ۷۰ تا ۸۰ سال زندگی می‌کنند.‏ (‏مزمور ۹۰:‏⁠۱۰‏)‏ در مورد خود موسی چه می‌توان گفت؟‏ او تا سن ۱۲۰ سالگی زندگی کرد،‏ با این حال «نه چشمش تار و نه قوّتش کم شده بود.‏» (‏تثنیه ۳۴:‏⁠۷‏)‏ این بدان معنا نیست که خدا به هر یک از خادمان خویش عمر موسی یا نیروی او را می‌بخشد،‏ اما ثابت می‌کند که یَهُوَه می‌تواند به انسانها قوت ببخشد.‏

^۶ توانایی خدا در قوت بخشیدن به مردان و زنان در آنچه او برای زن ابراهیم انجام داد،‏ نیز نشان داده شد.‏ «خودِ ساره نیز قوّتِ قبول نسل یافت و بعد از انقضای وقت زائید چونکه وعده‌دهنده را امین دانست.‏» توجه کن که خدا چطور به داوران و دیگران در اسرائیل قوت بخشید:‏⁠ «جِدْعُون و باراق و شَمْشُون و یَفْتاح و داود و سموئیل و انبیاء .‏ .‏ .‏ از ضعف توانائی یافتند.‏» —‏ عبرانیان ۱۱:‏⁠۱۱،‏۳۲-‏۳۴‏.‏

^۷ چنین قوتی در مورد ما نیز می‌تواند عمل کند.‏ بله،‏ ممکن است اکنون انتظار نداشته باشیم که از طریق معجزه دارای فرزند بشویم،‏ یا اینکه مانند شمشون از خود نیرومندی نشان دهیم.‏ لیکن همانطور که پولس به انسانهای معمولی در کولسی خاطرنشان کرد،‏ ما می‌توانیم قوی باشیم.‏ بله،‏ پولس به مردان،‏ زنان،‏ و کودکانی همچون کسانی که امروزه در جماعت خود می‌بینیم چنین نوشت،‏ و گفت که آنان «بقوّت تمام زورآور» می‌شوند.‏ —‏ کولسیان ۱:‏⁠۱۱‏.‏

۸،‏ ۹.‏ در قرن اول،‏ قوت یَهُوَه چگونه در مورد افرادی مانند ما آشکار گردید؟‏

^۸ در طی خدمت روحانی عیسی بر روی زمین،‏ یَهُوَه بوضوح نشان داد که قوت خویش را از طریق پسرش اعمال می‌کند.‏ به عنوان مثال،‏ هنگامی که در کفرناحوم انبوهی از مردم دور عیسی گرد آمدند،‏ «قوّت خداوند برای شفای ایشان صادر میشد».‏ —‏ لوقا ۵:‏⁠۱۷‏.‏

^۹ عیسی پس از رستاخیزش،‏ به پیروانش اطمینان داد که ‹چون روح‌القدس بر آنان میآ‌ید قوّت خواهند یافت›.‏ (‏اعمال ۱:‏⁠۸‏)‏ حقیقتاً هم چنین شد!‏ تاریخ‌نگاری دربارهٔ تحولات چند روز پس از پنطیکاست در سال ۳۳ د.‏م.‏ چنین گزارش می‌کند:‏⁠ «رسولان بقوّت عظیم بقیامت عیسئ خداوند شهادت میدادند.‏» (‏اعمال ۴:‏⁠۳۳‏)‏ پولس خود،‏ کسی بود که برای انجام کاری که خدا به او مأموریت داده بود قوی گشته بود.‏ پس از آن که ایمان آورد و بینایی خویش را باز یافت،‏ «بیشتر تقویت یافته یهودیانِ ساکن دمشق را مجاب می‌نمود و مبرهن می‌ساخت که همین است مسیح.‏» —‏ اعمال ۹:‏⁠۲۲‏.‏

۱۰.‏ چگونه قوتی که از جانب خدا آمد در مورد پولس یاری‌دهنده بود؟‏

^۱۰ هنگامی که بنیهٔ روحانی و فکری لازم را برای انجام سه مسافرت میسیونریِ پولس که هزاران کیلومتر را دربر می‌گرفت در نظر می‌گیریم،‏ می‌بینیم که به طور حتم به قوتی فوق‌العاده نیاز داشت.‏ او همه گونه سختی را نیز تحمل کرد،‏ به زندان افتاد و با شهید شدن روبرو گشت.‏ چگونه؟‏ او چنین پاسخ داد:‏⁠ «خداوند با من ایستاده بمن قوّت داد تا موعظه بوسیلهٔ من بکمال رسد.‏» —‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏⁠۶-‏۸،‏۱۷؛‏ ۲قرنتیان ۱۱:‏⁠۲۳-‏۲۷‏.‏

۱۱.‏ پولس دربارهٔ قوت خدا،‏ به هم‌خدمتانش در کولسی چه امیدی داد؟‏

^۱۱ بنابراین جای تعجب نیست که پولس هنگام نوشتن نامه به «برادران .‏ .‏ .‏ در مسیح» در کولسی،‏ به آنان اطمینان داد که می‌توانند ‹به اندازهٔ توانائئ جلال او [یَهُوَه] بقوّت تمام زورآور شوند تا صبر کامل و تحمّلرا با شادمانی داشته باشند›.‏ (‏کولسیان ۱:‏⁠۲،‏۱۱‏)‏ با وجود آن که این گفته در درجهٔ اول خطاب به مسیحیان مسح‌شده بود،‏ لیکن همهٔ کسانی که رد پای مسیح را دنبال می‌کنند می‌توانند از آنچه پولس نوشت نفع فراوان ببرند.‏

قوت یافتن در کولسی

۱۲،‏ ۱۳.‏ زمینهٔ نامه به کولسیان چیست،‏ و به احتمال زیاد چگونه به آن پاسخ گفته شد؟‏

^۱۲ جماعت کولسی که در ایالت رومی آسیا واقع بود،‏ احتمالاً به کمک کار موعظهٔ مسیحی باوفایی به نام اپفراس شکل گرفت.‏ ظاهراً حدود سال ۵۸ د.‏م.‏ بود که اپفراس خبر زندانی شدن پولس را در روم،‏ شنید و عزم کرد که به دیدار این رسول برود و با گزارشی خوب از محبت و پایداری برادرانش در کولسی به او دلگرمی دهد.‏ اپفراس به احتمال زیاد دربارهٔ بعضی مشکلات در جماعت کولسی که نیاز به اصلاح داشتند نیز گزارش صحیحی به پولس داد.‏ پولس به نوبهٔ خود لازم دید که نامه‌ای دلگرم‌کننده و تذکرآمیز برای جماعت بنویسد.‏ تو نیز ممکن است دلگرمی فراوانی از فصل اول این نامه کسب کنی،‏ زیرا این فصل نشان می‌دهد که یَهُوَه چگونه می‌تواند خادمان خویش را قوی سازد.‏

^۱۳ می‌توانی تصور کنی هنگامی که پولس آن برادران و خواهران در کولسی را «برادران امین در مسیح» توصیف کرد،‏ آنان چه احساسی داشتند.‏ آنها قابل تقدیر بودند زیرا از هنگامی که مسیحی شدند ‹با جمیع مقدّسان محبّت مینمودند› و ‹میوهٔ انجیل می‌آوردند›!‏ آیا می‌توان جماعت ما را،‏ یا خود ما را به طور انفرادی چنین توصیف نمود؟‏ —‏ کولسیان ۱:‏⁠۲-‏۸‏.‏

۱۴.‏ خواست پولس برای کولسیان چه بود؟‏

^۱۴ پولس آنچنان تحت تأثیر این گزارش واقع شده بود که به کولسیان گفت،‏ هیچگاه از دعا کردن برای آنان و درخواست اینکه ‹از کمال معرفت ارادهٔ [خدا] در هر حکمت و فهم روحانی پر شوند،‏ تا بطریق شایستهٔ خداوند رفتار نمایند›،‏ باز نایستاده است.‏ او دعا کرد تا آنان ‹در هر عمل نیکو بار آورند و بمعرفت کامل خدا نموّ کنند و به اندازهٔ توانائئ جلال او بقوّت تمام زورآور شوند تا صبر کامل و تحمّلرا با شادمانی داشته باشند›.‏ —‏ کولسیان ۱:‏⁠۹-‏۱۱‏.‏

امروز نیز قوی می‌شویم

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم طرز تلقیی مشابه آنچه که پولس برای کولسیان نوشت،‏ نشان دهیم؟‏

^۱۵ پولس چه سرمشق خوبی برای ما به جا گذاشت!‏ برای آن که برادران ما در سراسر دنیا با وجود رنج و عذاب،‏ بردباری و شادمانی خود را حفظ کنند،‏ به دعاهای ما نیازمندند.‏ همانند پولس،‏ ما نیز هنگامی که می‌شنویم برادرانمان در جماعت یا سرزمین دیگری اوقات سختی را می‌گذرانند،‏ باید به طور مشخص برای آنها دعا کنیم.‏ ممکن است جماعتی در نزدیکی ما دچار حادثه‌ای طبیعی (‏مانند سیل و زمین‌لرزه)‏ یا مشکل روحانی شده باشد.‏ یا ممکن است مسیحیان،‏ در یک کشور متحمل جنگ داخلی یا کشتارهای قبیله‌ای باشند.‏ ما باید در هنگام دعا از خدا برای برادرانمان طلب کمک کنیم تا آنها ‹شایستهٔ خداوند رفتار نمایند› و در حالی که بردباری از خود نشان می‌دهند،‏ پیوسته میوهٔ ملکوت را به بار آورند،‏ و در معرفت نموّ کنند.‏ خادمان خدا بدین وسیله قوت روح او را کسب می‌کنند،‏ ‹بقوّت تمام زورآور می‌شوند›.‏ می‌توانی مطمئن باشی که پدر (‏آسمانی)‏ تو سخنت را خواهد شنید و به آن پاسخ خواهد داد.‏ —‏ ۱یوحنا ۵:‏⁠۱۴،‏۱۵‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ همانطور که پولس نوشت،‏ برای چه چیزی باید سپاسگزار باشیم؟‏ ب)‏ قوم خدا از چه جهت رها و بخشیده شده‌اند؟‏

^۱۶ پولس به کولسیان نوشت که باید ‹پدر را شکر گذارند که آنان را لایق بهرهٔ میراث مقدّسان در نور گردانیده است›.‏ بیا ما نیز پدر آسمانی خویش را به دلیل جایی که در ترتیبات خود به ما داده است،‏ چه در قلمرو آسمانی و چه در قلمرو زمینی ملکوت او،‏ سپاس گوییم.‏ خدا چگونه انسانهای ناکامل را در نظر خویش شایسته ساخت؟‏ پولس به برادران مسح‌شدهٔ خود نوشت:‏⁠ «[او] ما را از قدرت ظلمت رهانیده بملکوت پسر محبّت خود منتقل ساخت،‏ که در وی فدیهٔ خود یعنی آمرزش گناهان خویشرا یافته‌ایم».‏ —‏ کولسیان ۱:‏⁠۱۲-‏۱۴‏.‏

^۱۷ امید ما چه آسمانی باشد و چه زمینی،‏ خدا را هر روز به دلیل آن که ما را از این سیستم شریر ظلمت رهایی بخشید سپاس می‌گوییم؛‏ این رهایی به وسیلهٔ ایمان ما به تدارک پرارزش قربانی فدیهٔ پسر عزیز یَهُوَه،‏ انجام پذیرفته است.‏ (‏متی ۲۰:‏⁠۲۸‏)‏ فدیه به نحو ویژه‌ای شامل حال مسیحیانی می‌شود که توسط روح‌القدس مسح شده‌اند.‏ آنان بدین طریق می‌توانند ‹بملکوت پسر محبّت خدا منتقل شوند›.‏ (‏لوقا ۲۲:‏⁠۲۰،‏۲۹،‏۳۰‏)‏ ولی «گوسفندان دیگر» نیز از فدیه بهره می‌برند،‏ حتی در حال حاضر.‏ (‏یوحنا ۱۰:‏⁠۱۶‏)‏ آنان می‌توانند بخشندگی خدا را دریافت کنند تا به عنوان دوستانش در مقابل او از موقعیت درستی برخوردار باشند.‏ آنها در این زمان آخر،‏ سهم بزرگی در اعلام «این بشارتِ ملکوت» دارند.‏ (‏متی ۲۴:‏⁠۱۴‏)‏ علاوه بر آن،‏ این امید شگفت‌انگیز را دارند که در پایان حکومت هزار سالهٔ مسیح،‏ کاملاً درستکار و از لحاظ جسمی کامل باشند.‏ هنگام مطالعهٔ توصیفی که در مکاشفه ۷:‏⁠۱۳-‏۱۷ آمده است،‏ به احتمال زیاد موافق هستی که آنچه در آنجا ذکر شده است گواهی بر رهایی و برکت است.‏

۱۸.‏ مصالحه‌ای که در کولسیان بدان اشاره شده است و خدا هنوز در حال انجام آن است،‏ چیست؟‏

^۱۸ نامهٔ پولس ما را یاری می‌کند که ببینیم تا چه حد به بزرگترین انسانی که تاکنون زندگی کرده است مدیون هستیم.‏ خدا به وسیلهٔ مسیح چه کاری را به انجام رساند؟‏ «اینکه بوساطت او همه چیز را با خود مصالحه دهد چونکه بخون صلیب وی سلامتیرا پدید آورد.‏ بلی بوسیلهٔ او خواه آنچه بر زمین و خواه آنچه در آسمان است.‏» مقصود خدا این است که همهٔ آفرینش را دوباره به طور کامل،‏ با خود هماهنگ سازد،‏ به همان صورتی که پیش از سرکشی در عدن بود.‏ همان کسی که برای آفرینش همه چیز به کار گرفته شد،‏ اکنون برای انجام این مصالحه به کار گرفته شده است.‏ —‏ کولسیان ۱:‏⁠۲۰‏.‏

قوی شدن برای چه مقصودی؟‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ مقدس و بی‌عیب بودن ما به چه چیز بستگی دارد؟‏

^۱۹ کسانی از ما که با خدا مصالحه داده شده‌اند دارای مسئولیتهایی می‌شوند.‏ ما زمانی آلوده به گناه و از خدا دور بودیم.‏ اما حالا،‏ با ایمان آوردن به قربانی عیسی و این که دیگر نیت اعمال بد را نداریم،‏ اساساً وضعیتی «مقدّس و بیعیب» داریم و ‹در حضور خدا بیملامت› هستیم.‏ (‏کولسیان ۱:‏⁠۲۱،‏۲۲‏)‏ تصور کن،‏ خدا از آن شاهدان باوفای دوران باستان عار نداشت تا خدای ایشان خوانده شود،‏ به همین صورت از ما عار ندارد که خدای ما خوانده شود.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏⁠۱۶‏)‏ امروز،‏ هیچکس نمی‌تواند ما را متهم کند به اینکه نام عظیم خدا را به اشتباه بر خود داریم،‏ یا اینکه در اعلام نام او در اقصای زمین ترسی به خود راه می‌دهیم!‏

^۲۰ اما به اخطاری که پولس در کولسیان ۱:‏⁠۲۳ اضافه کرد توجه کن:‏⁠ «بشرطیکه در ایمان بنیاد نهاده و قایم بمانید و جنبش نخورید از امید انجیل که در آن تعلیم یافته‌اید و بتمامئ خلقتِ زیر آسمان بدان موعظه شده است».‏ بسیاری چیزها به وفادار ماندن ما به یَهُوَه یعنی دنبال کردن رد پای پسر عزیز او،‏ بستگی دارد.‏ یَهُوَه و عیسی کارهای بسیاری برای ما انجام داده‌اند!‏ به این امید که محبتمان را به آنها با پیروی از اندرز پولس نشان دهیم.‏

۲۱.‏ چرا امروزه،‏ دلیل بسیار خوبی برای به هیجان آمدن داریم؟‏

^۲۱ مسیحیان کولسی باید از شنیدن این که ‹انجیلی که در آن تعلیم یافته بودند›،‏ ‹بتمامئ خلقتِ زیر آسمان بدان موعظه شده بود› به هیجان آمده باشند.‏ امروزه،‏ شنیدن خبر این که بشارت ملکوت توسط خیلی بیش از چهار میلیون و پانصد هزار شاهد در بیش از ۲۳۰ کشور تا چه وسعتی اعلام می‌شود،‏ حتی از آن زمان نیز پرهیجان‌تر است.‏ هر ساله در حدود ۰۰۰,‏۳۰۰ نفر از همهٔ ملتها با خدا مصالحه داده می‌شوند.‏ —‏ متی ۲۴:‏⁠۱۴؛‏ ۲۸:‏⁠۱۹،‏۲۰‏.‏

۲۲.‏ حتی اگر دچار رنج و عذاب باشیم،‏ خدا می‌تواند برای ما چه بکند؟‏

^۲۲ از قرار معلوم،‏ پولس در هنگام نوشتن این نامه به کولسیان در زندان بسر می‌برد،‏ ولی با وجود این به هیچ وجه در مورد وضعیت خود شکایتی نکرد.‏ در عوض،‏ چنین گفت:‏⁠ «الآن از زحمتهای خود در راه شما شادی میکنم».‏ او می‌دانست ‹صبر کامل و تحمل با شادمانی› چیست.‏ (‏کولسیان ۱:‏⁠۱۱،‏۲۴‏)‏ با این حال واقف بود که تنها با نیروی خود قادر به انجام این کار نیست.‏ یَهُوَه او را قوی ساخته بود!‏ امروزه نیز چنین است.‏ هزاران شاهدی که به زندان افتاده و مورد شکنجه و آزار قرار گرفته‌اند،‏ شادی خویش را در خدمت به یَهُوَه از دست نداده‌اند.‏ بلکه،‏ به حقانیت کلام خدا پی برده‌اند،‏ همانطور که در اشعیا ۴۰:‏⁠۲۹-‏۳۱ آمده است:‏⁠ «[او] ضعیفانرا قوّت میبخشد .‏ .‏ .‏ آنانیکه منتظر خداوند می‌باشند قوّت تازه خواهند یافت».‏

۲۳،‏ ۲۴.‏ سرّی که در کولسیان ۱:‏⁠۲۶ بدان اشاره شده است چیست؟‏

^۲۳ خدمت موعظهٔ بشارت که بر روی مسیح متمرکز بود،‏ برای پولس از اهمیت فراوانی برخوردار بود.‏ او می‌خواست که دیگران به ارزش نقش مسیح در مقصود خدا پی ببرند،‏ به همین دلیل آن را به «آنسرّیکه از دهرها و قرنها مخفی داشته شده بود»،‏ توصیف کرد.‏ با این وجود،‏ قرار نبود که همیشه یک سرّ بماند.‏ پولس چنین اضافه کرد:‏⁠ «الحال [آن سرّ] بمقدّسان او مکشوف گردید».‏ (‏کولسیان ۱:‏⁠۲۶‏)‏ هنگامی که سرکشی در عدن رخ داد،‏ یَهُوَه وعده داد که چیزهای بهتر خواهد آمد،‏ و پیشگویی کرد که ‹ذریّت زن سر مار را خواهد کوبید›.‏ (‏پیدایش ۳:‏⁠۱۵‏)‏ این به چه معنایی بود؟‏ در طی نسلها و قرنها،‏ این گفته معمایی باقی ماند.‏ سپس عیسی آمد،‏ و «حیات و بی‌فسادیرا روشن گردانید بوسیلهٔ انجیل».‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۱:‏⁠۱۰‏.‏

^۲۴ آری،‏ این «سرّ» پیرامون مسیح و ملکوت مسیحایی دور می‌زد.‏ منظور پولس از اشاره به «آنچه در آسمان است»،‏ کسانی هستند که در حکمرانی ملکوت با مسیح شریک خواهند بود.‏ اینان وسیله‌ای خواهند بود تا برکات بی‌شماری را برای ‹آنچه بر زمین است›،‏ یعنی کسانی که از بهشت ابدی بر روی زمین لذت خواهند برد،‏ فراهم آورند.‏ پس می‌توانی ببینی که اشارهٔ پولس به «دولت جلال این سِرّ» بسیار بجا بود.‏ —‏ کولسیان ۱:‏⁠۲۰،‏۲۷‏.‏

۲۵.‏ بر طبق آنچه در کولسیان ۱:‏⁠۲۹ آمده است،‏ طرز تلقی ما در حال حاضر باید چه باشد؟‏

^۲۵ پولس با اشتیاق در انتظار جای خود در ملکوت بود.‏ با این حال دریافته بود که این موقعیت چیزی نیست که فقط با دست روی دست گذاشتن و امید بستن به آن به دست آید.‏ «برای این نیز محنت میکشم و مجاهده مینمایم بحسب عمل او که در من بقوّت عمل میکند.‏» (‏کولسیان ۱:‏⁠۲۹‏)‏ توجه کن که یَهُوَه،‏ توسط مسیح،‏ پولس را قوی ساخت تا بتواند خدمت روحانیی را که نجات‌بخش زندگیها بود به انجام برساند.‏ یَهُوَه امروزه نیز می‌تواند برای ما به همین شکل عمل کند.‏ لیکن باید از خود بپرسیم،‏ ‹آیا من همان روحیهٔ مبشریی را که در ابتدای یادگیری حقیقت داشتم،‏ دارم؟‏› پاسخت به این پرسش چیست؟‏ چه چیز می‌تواند به فرد فرد ما کمک کند تا به ‹محنت کشیدن و مجاهده نمودن بحسب عمل [یَهُوَه]› ادامه دهیم؟‏ مقالهٔ بعدی عیناً به این موضوع می‌پردازد.‏

آیا به خاطر سپردی؟‏

◻چرا می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه می‌تواند قوت خویش را به نفع انسانها نشان دهد؟‏

◻زمینهٔ گفته‌های پولس در باب اول کولسیان چیست؟‏

◻خدا چگونه مصالحه‌ای را که در کولسیان ۱:‏⁠۲۰ بدان اشاره شده است انجام می‌دهد؟‏

◻یَهُوَه با قوت خویش،‏ توانایی انجام چه کاری را توسط ما دارد؟‏

‏[نقشه/تصویر در صفحهٔ ۵]‏

‏(‏برای دیدن شکل صحیح به نشریه رجوع شود)‏

کولسی