وقف‌شده —‏ به چه کسی؟‏

‏«هر آنچه خداوند گفته است خواهیم کرد و گوش خواهیم گرفت.‏» —‏ خروج ۲۴:‏⁠۷‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ بعضی از مردم،‏ خود را به چه چیزی اختصاص داده‌اند؟‏ ب)‏ آیا وقف فقط به کسانی محدود می‌شود که وابستگیهای مذهبی دارند؟‏

خلبانهای جنگندهٔ صفر یکان هوانوردی یاتابهٔ ژاپن،‏ در فوریهٔ سال ۱۹۴۵ در تالار کنفرانسی جمع شدند.‏ به دست هر یک از آنها تکه کاغذی داده شد که روی آن بنویسند آیا داوطلب هستند که به عضویت قوای حملهٔ کامیکازه درآیند.‏ افسری که در آن هنگام در آنجا حضور داشت می‌گوید:‏ «فکر کردم به این فراخوانده شده‌ام که در زمان بحران ملی،‏ خود را قربانی کنم.‏ در حالی که از روی احساسات،‏ برانگیخته شده بودم تا آمادگی خود را اعلام کنم،‏ خودم را برای این مأموریت داوطلب کردم.‏» به او آموزش داده شد که اوکا (‏هواپیمای موشکی انتحاری)‏ را به کار انداخته و خلبانی کند و به رزمناو دشمن بزند.‏ ولی قبل از اینکه او موقعیتی برای انجام این کار پیدا کند و بدین ترتیب جانش را فدای کشور و امپراتور خود کند،‏ جنگ خاتمه یافت.‏ هنگامی که ژاپن جنگ را باخت،‏ ایمان او به امپراتور از هم پاشید.‏

^۲ زمانی در ژاپن،‏ خیلیها خود را به امپراتور که عقیده داشتند خدایی زنده است،‏ اختصاص می‌دادند.‏ در کشورهای دیگر،‏ چیزهای دیگری برای تخصیص وجود داشته و هنوز هم وجود دارند.‏ میلیونها نفر خود را به مریم،‏ بودا،‏ یا خدایان دیگر که اغلب به صورت بت نشان داده می‌شوند،‏ اختصاص می‌دهند.‏ بعضیها تحت تأثیر سخنرانیی که به شیوه‌ای هیجان‌انگیز اجرا می‌شود،‏ پولی را که با زحمت به دست آورده‌اند،‏ با پشتیبانیی از صمیم قلب که نظیر تخصیص است،‏ به جیبهای مبلغان مسیحی تلویزیونی می‌ریزند.‏ ژاپنیهای مأیوس،‏ پس از جنگ در پی چیزی جدید بودند که بتوانند زندگی خود را به آن وقف کنند.‏ کار،‏ برای عده‌ای این چیز جدید شد.‏ عدهٔ بسیاری،‏ چه در شرق و چه در غرب،‏ خود را وقف ثروت‌اندوزی می‌کنند.‏ جوانان،‏ موسیقی‌دانان ویژه‌ای را که از شیوهٔ زندگی آنان تقلید می‌کنند،‏ کانون زندگی خود می‌سازند.‏ امروزه عدهٔ بسیاری خودپرستی را پیشه کرده و آرزوهای خود را موضوع تخصیص خود قرار می‌دهند.‏ (‏فیلپیان ۳:‏۱۹؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۲‏)‏ اما آیا چنین چیزهایی یا انسانهایی واقعاً ارزش دارند که انسان خود را با تمام جان به آنها اختصاص دهد؟‏

۳.‏ چگونه ثابت شده است که برخی از چیزهایی که انسان خود را به آنها اختصاص می‌دهد،‏ بی‌ارزش هستند؟‏

^۳ بت‌پرستها اغلب هنگامی که با واقعیت مواجه می‌شوند،‏ دلسرد می‌گردند.‏ زمانی که این پرستش‌کنندگان متوجه می‌شوند بتهایشان چیزی بیش «از صنعت دستهای انسان» نیستند،‏ تخصیص به بتها منجر به ناامیدیشان می‌شود.‏ (‏مزمور ۱۱۵:‏⁠۴‏)‏ وقتی رسواییهای مبلغان سرشناس برملا می‌شود،‏ افراد بی‌ریا احساس سرخوردگی می‌کنند.‏ هنگامی که کارگران پس از پایان اقتصاد «واهی» نام خود را در لیست کسانی که از کار برکنار شده بودند یافتند،‏ دچار آشفتگی ذهنی شدند.‏ رکود اقتصادی اخیر ضربهٔ شدیدی به مال‌پرستان زد.‏ وامهایی که باعث امید به پول درآوردن می‌شدند،‏ بار سنگینی شدند که احتمال توانایی پرداختشان کم بود.‏ (‏متی ۶:‏​۲۴‏،‏ پاورقی ترجمهٔ دنیای جدید)‏ وقتی ستارگان موسیقی راک و هنرمندان دیگری که به صورت بت درآمده‌اند می‌میرند یا محبوبیت آنها بتدریج کم می‌شود،‏ پرستش‌کنندگان آنها رهاشده باقی می‌مانند.‏ و کسانی که در زندگی راهی را پیش گرفته‌اند که خودشان را خشنود کنند،‏ اغلب میوهٔ تلخ برداشت می‌کنند.‏ —‏ غلاطیان ۶:‏⁠۷‏.‏

۴.‏ چه چیزی مردم را برمی‌انگیزد که زندگی خود را به چیزهای بی‌ارزش وقف کنند؟‏

^۴ چه چیزی مردم را برمی‌انگیزد که خودشان را به چنین چیزهای پوچی وقف کنند؟‏ در یک مقیاس وسیع،‏ این روح دنیا است که تحت فرمان شیطان ابلیس آنها را برمی‌انگیزد.‏ (‏افسسیان ۲:‏​۲،‏۳‏)‏ نفود این روح از راههای مختلف دیده می‌شود.‏ یک فرد ممکن است توسط رسم خانوادگی،‏ که از اجداد وی دست به دست رسیده است،‏ کنترل شود.‏ تحصیل و تربیت می‌توانند به شدت بر طرز فکر اثر بگذارند.‏ جو محل کار ممکن است «جنگجویان شرکت» را به زیاده‌روی در کار بکشاند و این می‌تواند زندگی را تهدید کند.‏ طرز تلقی ماده‌گرایانهٔ دنیا موجب اشتیاقی برای بیشتر داشتن می‌شود.‏ دل افراد بسیاری فاسد می‌شود و آنها را برمی‌انگیزد تا خود را به آرزوهای خودخواهانه‌ای که دارند،‏ وقف کنند.‏ آنها در بررسی اینکه آیا این کارها درخور چنین تخصیصی هستند یا نه،‏ کوتاهی می‌کنند.‏

قومی وقف‌شده

۵.‏ چه وقفی به یَهُوَه بیش از ۳۵۰۰ سال پیش انجام شد؟‏

^۵ بیش از ۳۵۰۰ سال پیش،‏ قومی از مردم،‏ چیزی بسیار باارزشتر را برای تخصیص یافتند.‏ آنها خود را به سلطان تعالی،‏ یَهُوَه خدا،‏ وقف کردند.‏ قوم اسرائیل،‏ همچون گروهی،‏ وقف خود را به خدا در صحرای سینا بیان کرد.‏

۶.‏ نام خدا باید چه مفهومی برای اسرائیلیان می‌داشت؟‏

^۶ چه چیزی این اسرائیلیان را برانگیخت که به این طریق عمل کنند؟‏ وقتی که آنها در مصر در بندگی بودند،‏ یَهُوَه به موسی مأموریت داد که آنها را به سوی آزادی رهبری کند.‏ موسی پرسید که چگونه باید خدایی را که او را فرستاده بود،‏ توصیف کند،‏ و خدا خود را به عنوان «هستم آنکه هستم» معرفی کرد.‏ او به موسی فرمان داد که به پسران اسرائیل چنین بگوید:‏ ‹اَهْیَه (‏هستم)‏ مرا نزد شما فرستاده است.‏› (‏خروج ۳:‏​۱۳،‏۱۴‏)‏ این بیان نشان داد که یَهُوَه هر چه که لازم باشد می‌شود تا مقصودهای خویش را به انجام برساند.‏ او می‌خواست به شیوه‌ای که نیاکان این اسرائیلیان هرگز از آن آگاهی نداشتند،‏ خود را به عنوان کسی که مقصودها را به انجام می‌رساند معرفی کند.‏ —‏ خروج ۶:‏​۲،‏۳‏.‏

۷،‏ ۸.‏ اسرائیلیان چه شواهدی داشتند که یَهُوَه خدایی است که شایستگی دارد خود را به او اختصاص دهند؟‏

^۷ اسرائیلیان شاهد بودند که ده بلا،‏ سرزمین مصر و مردم آن را مصیبت‌زده کرد.‏ (‏مزمور ۷۸:‏​۴۴-‏۵۱‏)‏ پس از آن،‏ شاید بیش از سه میلیون نفر از آنان،‏ از جمله زنها و بچه‌ها،‏ وسایل خود را جمع کرده و در طول یک شب زمین جوشن را ترک کردند،‏ که به نوبهٔ خود کار عظیم و چشمگیری بود.‏ (‏خروج ۱۲:‏​۳۷،‏۳۸‏)‏ سپس یَهُوَه در کنار دریای سرخ،‏ خود را به عنوان «مرد جنگی» نشان داد،‏ بدین صورت که دریا را تقسیم کرد تا بگذارد اسرائیلیان از آن عبور کنند و بعد با بستن آن،‏ مصریان تعقیب‌کننده را در آب غرق کرد و قوم خود را از دست نیروهای ارتشی فرعون نجات داد.‏ در نتیجه «اسرائیل آنکار عظیمی را که خداوند بمصریان کرده بود دیدند و قوم از خداوند ترسیدند و به خداوند .‏ .‏ .‏ ایمان آوردند.‏» —‏ خروج ۱۴:‏۳۱؛‏ ۱۵:‏۳؛‏ مزمور ۱۳۶:‏​۱۰-‏۱۵‏.‏

^۸ اسرائیلیان چنانکه گویی هنوز برای آنچه که مفهوم نام خداست گواهی نداشتند،‏ به جهت کمبود غذا و آب،‏ نسبت به یَهُوَه و نمایندهٔ او،‏ موسی،‏ شکایت کردند.‏ یَهُوَه بلدرچین فرستاد،‏ منّ را بارانید،‏ و باعث شد که از صخرهٔ مریبه آب فوران کند.‏ (‏خروج ۱۶:‏​۲-‏۵،‏۱۲-‏۱۵،‏۳۱؛‏ ۱۷:‏​۲-‏۷‏)‏ یَهُوَه اسرائیلیان را از حملهٔ عمالیقیان نیز نجات داد.‏ (‏خروج ۱۷:‏​۸-‏۱۳‏)‏ اسرائیلیان به هیچ وجه نمی‌توانستند منکر آنچه که یَهُوَه بعداً به موسی اظهار کرد،‏ شوند:‏ «یَهُوَه یَهُوَه خدای رحیم و رئوف و دیرخشم و کثیر احسان و وفا.‏ نگاه‌دارندهٔ رحمت برای هزاران و آمرزندهٔ خطا و عصیان و گناه.‏» (‏خروج ۳۴:‏​۶،‏۷‏)‏ در واقع،‏ یَهُوَه ثابت کرد که چیزی باارزش برای تخصیص آنهاست.‏

۹.‏ چرا یَهُوَه به اسرائیلیان فرصت داد که وقف خود را برای خدمت به او ابراز کنند،‏ و پاسخ آنان چه بود؟‏

^۹ اگرچه چون یَهُوَه اسرائیلیان را از مصر بازخرید کرده بود،‏ حق مالکیت آنها را داشت،‏ ولی به عنوان خدای مهربان و بخشنده،‏ این فرصت را به آنها داد که داوطلبانه اشتیاق خود را برای خدمت به او ابراز کنند.‏ (‏تثنیه ۷:‏​۷،‏۸؛‏ ۳۰:‏​۱۵-‏۲۰‏)‏ او همچنین برای عهد بین خود و اسرائیلیان شرایطی را تعیین کرد.‏ (‏خروج ۱۹:‏​۳-‏۸؛‏ ۲۰:‏۱–‏۲۳:‏۳۳‏)‏ وقتی موسی این شرایط را نقل کرد،‏ اسرائیلیان چنین بیان کردند:‏ «هر آنچه خداوند گفته است خواهیم کرد و گوش خواهیم گرفت.‏» (‏خروج ۲۴:‏​۳-‏۷‏)‏ آنها با ارادهٔ آزاد خود قومی شدند که خود را به سلطان تعالی خداوند یَهُوَه وقف کرده بودند.‏

قدردانی منجر به وقف می‌شود

۱۰.‏ وقف ما به یَهُوَه باید بر چه اساسی باشد؟‏

^۱۰ آفریدگار،‏ یَهُوَه،‏ همواره شایستهٔ این است که خود را با تمام جان به او اختصاص دهیم.‏ (‏ملاکی ۳:‏۶؛‏ متی ۲۲:‏۳۷؛‏ مکاشفه ۴:‏۱۱‏)‏ ولی وقف ما نباید بر اساس زودباوری،‏ احساسات زودگذر،‏ یا اعمال فشار از سوی دیگران —‏ حتی والدین —‏ باشد.‏ این وقف باید بر اساس معرفتی دقیق از حقیقت در مورد یَهُوَه و قدردانی نسبت به آنچه که یَهُوَه برای ما انجام داده است،‏ باشد.‏ (‏رومیان ۱۰:‏۲؛‏ کولسیان ۱:‏​۹،‏۱۰؛‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏⁠۴‏)‏ درست همانطور که یَهُوَه به اسرائیلیان فرصت داد که داوطلبانه وقف خود را نشان دهند،‏ به ما نیز مجال می‌دهد که داوطلبانه خود را وقف کنیم و این وقف را علنی کنیم.‏ —‏ ۱پطرس ۳:‏⁠۲‏.‏

۱۱.‏ مطالعهٔ ما از روی کتاب مقدس،‏ چه چیزی را در مورد یَهُوَه آشکار ساخته است؟‏

^۱۱ ما از طریق مطالعهٔ کتاب مقدس،‏ خدا را به عنوان یک شخص می‌شناسیم.‏ کلام او به ما کمک می‌کند تا به صفات او،‏ همانطور که در خلقت منعکس شده است،‏ پی ببریم.‏ (‏مزمور ۱۹:‏​۱-‏۴‏)‏ ما می‌توانیم از کلام وی بفهمیم که او تثلیثی اسرارآمیز نیست که نتوان آن را درک کرد.‏ او جنگها را نمی‌بازد و بدین ترتیب مجبور نیست از الوهیت خود چشم‌پوشی کند.‏ (‏خروج ۱۵:‏۱۱؛‏ ۱قرنتیان ۸:‏​۵،‏۶؛‏ مکاشفه ۱۱:‏​۱۷،‏۱۸‏)‏ از آنجایی که او مقصودهای خود را به انجام رسانده است،‏ به ما یادآوری می‌شود که اسم زیبای او،‏ یَهُوَه،‏ به چه معنایی است.‏ او قصدکنندهٔ عظیم است.‏ (‏پیدایش ۲:‏۴‏؛‏ پاورقی ترجمهٔ دنیای جدید،‏ مزمور ۸۳:‏۱۸؛‏ اشعیا ۴۶:‏​۹-‏۱۱‏)‏ ما به وسیلهٔ مطالعهٔ کتاب مقدس به روشنی درک می‌کنیم که او چقدر وفادار و قابل اعتماد است.‏ —‏ تثنیه ۷:‏۹؛‏ مزمور ۱۹:‏​۷،‏۹؛‏ ۱۱۱:‏⁠۷‏.‏

۱۲.‏ الف)‏ چه چیزی ما را به سوی یَهُوَه جلب می‌کند؟‏ ب)‏ چگونه تجربه‌های زندگی واقعی که در کتاب مقدس ثبت شده‌اند،‏ شخص را برمی‌انگیزند که به یَهُوَه خدمت کند؟‏ پ)‏ در مورد خدمت به یَهُوَه چه احساسی داری؟‏

^۱۲ آنچه که بخصوص ما را به سوی یَهُوَه جلب می‌کند،‏ شخصیت محبت‌آمیز اوست.‏ کتاب مقدس نشان می‌دهد که او تا چه اندازه در رفتار با انسانها،‏ بامحبت،‏ بخشنده،‏ و رحیم است.‏ فکر کن که چطور ایوب را پس از اینکه وفادارانه تمامیت خود را حفظ کرد،‏ کامیاب ساخت.‏ تجربهٔ ایوب این مطلب را تأکید می‌کند که «خداوند بغایت مهربان و کریم است.‏» (‏یعقوب ۵:‏۱۱؛‏ ایوب ۴۲:‏​۱۲-‏۱۷‏)‏ فکر کن هنگامی که داوود مرتکب زنا و قتل شد،‏ یَهُوَه چگونه با او رفتار کرد.‏ بله،‏ وقتی که گناهکار با «دل شکسته و کوبیده» به یَهُوَه نزدیک می‌شود،‏ یَهُوَه حاضر است که حتی گناهان جدی را ببخشد.‏ (‏مزمور ۵۱:‏​۳-‏۱۱،‏۱۷‏)‏ به روشی که یَهُوَه با سولس طرسوسی رفتار کرد،‏ فکر کن؛‏ کسی که نخست آزاردهندهٔ مصمم قوم خدا بود.‏ این مثالها بر رحمت و تمایل سخاوتمندانهٔ خدا برای استفاده از توبه‌کاران تأکید می‌کند.‏ (‏۱قرنتیان ۱۵:‏۹؛‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏​۱۵،‏۱۶‏)‏ پولس احساس کرد که می‌تواند زندگی موجود خود را به خدمت این خدای بامحبتش واگذار کند.‏ (‏رومیان ۱۴:‏⁠۸‏)‏ آیا تو هم چنین احساسی داری؟‏

۱۳.‏ کدام ابراز عظیم محبت یَهُوَه،‏ افرادی را که قلب درستی دارند برمی‌انگیزد تا خود را به او وقف کنند؟‏

^۱۳ یَهُوَه برای اسرائیلیان،‏ نجات از بندگی در مصر را فراهم کرد،‏ و وسیله‌ای برای نجات ما از بندگی گناه و مرگ مهیا کرده است —‏ قربانی فدیهٔ عیسی مسیح.‏ (‏یوحنا ۳:‏۱۶‏)‏ پولس چنین می‌گوید:‏ «خدا محبّت خود را در ما ثابت میکند از اینکه هنگامیکه ما هنوز گناهکار بودیم مسیح در راه ما مرد.‏» (‏رومیان ۵:‏⁠۸‏)‏ این تدارک محبت‌آمیز،‏ اشخاصی را که قلب درستی دارند برمی‌انگیزد تا به واسطهٔ عیسی خود را به یَهُوَه وقف کنند.‏ «زیرا محبّت مسیح ما را فرو گرفته است چونکه اینرا دریافتیم که یکنفر برای همه مرد پس همه مردند.‏ و برای همه مُرد تا آنانیکه زنده‌اند از این به بعد برای خویشتن زیست نکنند بلکه برای او که برای ایشان مرد و برخاست.‏» —‏ ۲قرنتیان ۵:‏​۱۴،‏۱۵؛‏ رومیان ۸:‏​۳۵-‏۳۹‏.‏

۱۴.‏ آیا دانش محض در مورد رفتارهای یَهُوَه کافیست که ما را برانگیزد تا زندگی خود را به او وقف کنیم؟‏ توضیح بده.‏

^۱۴ با این حال،‏ داشتن دانش در مورد شخصیت یَهُوَه و طرز رفتار او با بشر کافی نیست.‏ قدردانی شخصی از یَهُوَه باید پرورش داده شود.‏ چطور می‌توان این کار را انجام داد؟‏ به این وسیله که کلام خدا را در زندگیمان به کار ببریم و از طریق تجربهٔ صریح درک کنیم اصولی که در آن یافت می‌شوند واقعاً قابل اجرا هستند.‏ (‏اشعیا ۴۸:‏۱۷‏)‏ باید حس کنیم که یَهُوَه ما را از گِلابهٔ این دنیای شریر که تحت فرمانروایی شیطان است،‏ نجات داده است.‏ (‏با ۱قرنتیان ۶:‏۱۱ مقایسه شود.‏)‏ ما در کوشش خود برای انجام آنچه که درست است یاد می‌گیریم که به یَهُوَه تکیه کنیم،‏ و این تجربه را برای خود کسب می‌کنیم که یَهُوَه خدای زنده،‏ ‹شنوندهٔ دعا› است.‏ (‏مزمور ۶۲:‏۸؛‏ ۶۵:‏⁠۲‏)‏ بزودی خود را به او بسیار نزدیک حس می‌کنیم و قادر هستیم که احساسات درونی خود را محرمانه با او در میان بگذاریم.‏ احساس گرم محبت برای یَهُوَه در ما رشد می‌کند.‏ این امر بدون هیچگونه تردیدی ما را برمی‌انگیزد که زندگی خود را به او وقف کنیم.‏

۱۵.‏ چه چیزی مردی را که سابقاً وقف کار دنیوی شده بود برانگیخت تا به یَهُوَه خدمت کند؟‏

^۱۵ عدهٔ بسیاری این خدای بامحبت را شناخته‌اند،‏ و زندگیشان را وقف خدمت به او کرده‌اند.‏ به عنوان مثال تعمیرکار برقی را در نظر بگیر که کاری پررونق داشت.‏ مواقعی بود که او کار را در صبح شروع می‌کرد و تمام روز و سراسر شب را کار می‌کرد،‏ و ساعت پنج صبح روز بعد به خانه می‌آمد.‏ پس از اینکه حدود یک ساعت استراحت می‌کرد،‏ به سر کار بعدی می‌رفت.‏ او چنین به خاطر می‌آورد:‏ «من وقف کارم شده بودم.‏» هنگامی که همسر او شروع به مطالعهٔ کتاب مقدس کرد،‏ او نیز به وی ملحق شد.‏ او می‌گوید:‏ «همهٔ خدایانی که تا آن موقع شناخته بودم فقط انتظار داشتند که به آنها خدمت شود،‏ هیچ کاری انجام نمی‌دادند که به نفع ما باشد.‏ اما یَهُوَه قدم نخست را برداشت و پسر یگانهٔ خود را برای قربانی عظیم شخصی،‏ به زمین فرستاد.‏» (‏۱یوحنا ۴:‏​۱۰،‏۱۹‏)‏ این مرد در ظرف ده ماه به یَهُوَه وقف شد.‏ پس از آن،‏ توجه خود را بر خدمت به خدای زنده متمرکز کرد.‏ شروع به خدمت تمام‌وقت کرد و نقل مکان کرد تا در جایی که نیاز بیشتر بود،‏ خدمت کند.‏ او مانند رسولان ‹همهٔ چیزها را ترک کرده عیسی را متابعت کرد.‏› (‏متی ۱۹:‏۲۷‏)‏ پس از دو ماه،‏ به اتفاق همسرش فراخوانده شدند که در شعبهٔ انجمن کتاب مقدس و رسالهٔ برج دیده‌بانی واقع در کشوری که زندگی می‌کردند،‏ خدمت کنند،‏ تا او بتواند در خصوص کارهای الکتریکی کمک کند.‏ او،‏ بیش از ۲۰ سال در شعبه کار کرده است،‏ نه برای خودش بلکه برای یَهُوَه،‏ و کاری را انجام می‌دهد که عاشقش است.‏

وقف خود را علنی کن

۱۶.‏ برخی از قدمهایی را که شخص باید برای وقف شدن به یَهُوَه بردارد،‏ نام ببر.‏

^۱۶ هم جوانان و هم پیران،‏ پس از اینکه کتاب مقدس را برای مدتی مطالعه می‌کنند،‏ از یَهُوَه و آنچه که برای آنها انجام داده است قدردانی می‌کنند.‏ این باید آنها را برانگیزد که خود را به خدا وقف کنند.‏ تو هم ممکن است یکی از اینها باشی.‏ چگونه می‌توانی خود را به یَهُوَه وقف کنی؟‏ پس از فهمیدن معرفت دقیق از روی کتاب مقدس،‏ باید بر طبق این معرفت عمل کنی و ایمان به یَهُوَه و عیسی مسیح را در عمل نشان دهی.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏⁠۳‏)‏ توبه کن و از هر راه گناهکارانهٔ گذشته برگرد.‏ (‏اعمال ۳:‏۱۹‏)‏ آنگاه به مرحلهٔ وقف،‏ و ابراز آن به یَهُوَه در کلمات موقرانهٔ دعا،‏ خواهی رسید.‏ این دعا بدون شک تأثیری دیرپای بر ذهن تو خواهد گذاشت،‏ زیرا آغاز رابطه‌ای جدید با یَهُوَه خواهد بود.‏

۱۷.‏ الف)‏ چرا پیران،‏ سؤالهای آماده‌شده را با افرادی که به تازگی وقف شده‌اند،‏ مرور می‌کنند؟‏ ب)‏ چه قدم مهمی باید کمی پس از وقف شخص برداشته شود،‏ و این کار برای چه مقصودی انجام می‌شود؟‏

^۱۷ درست همانطور که موسی شرایط ورود به رابطه‌ای را که از طریق عهد با یَهُوَه برقرار شده بود،‏ برای اسرائیلیان توضیح داد،‏ پیران جماعتهای شاهدان یَهُوَه به کسانی که اخیراً وقف شده‌اند کمک می‌کنند تا بررسی کنند که این وقف دقیقاً چه چیزی را دربر می‌گیرد.‏ آنها از سؤالهای آماده‌شده استفاده می‌کنند تا تأیید کنند که هر نفر به طور کامل،‏ آموزشهای پایهٔ کتاب مقدس را درک کرده و آگاه است که شاهد یَهُوَه شدن چه چیزی را دربر می‌گیرد.‏ سپس،‏ مراسمی برای علنی کردن این وقف،‏ کاملاً به جاست.‏ طبیعتاً،‏ شخصی که بتازگی وقف شده است،‏ مشتاق است که دیگران را نیز در مورد این موضوع مطلع سازد که به این رابطهٔ ممتاز با یَهُوَه دست یافته است.‏ (‏با ارمیا ۹:‏۲۴ مقایسه شود.‏)‏ این کار به طریق صحیحی به وسیلهٔ تعمید در آب که سمبول وقف است،‏ انجام می‌شود.‏ فرو رفتن در آب و سپس برخاستن،‏ سمبول ترک شیوهٔ پیشین و خودخواهانهٔ زندگی و برخاستن به سوی راه جدید زندگی است،‏ راهی که انجام ارادهٔ خدا می‌باشد.‏ این یک رسم دینی نیست،‏ آیینی مانند تشریفات میسوگی شینتو هم نیست که تصور می‌شود شخص در آن توسط آب پاک می‌شود.‏a بلکه تعمید،‏ اعلام عمومی وقفی است که قبلاً در دعا انجام شده است.‏

۱۸.‏ چرا می‌توانیم مطمئن باشیم که وقف ما بیهوده نخواهد بود؟‏

^۱۸ این فرصت مهم و رسمی،‏ تجربه‌ای فراموش‌نشدنی است،‏ و به خادم جدید خدا در مورد رابطهٔ دیرپایی که اکنون با یَهُوَه دارد،‏ یادآوری می‌کند.‏ این وقف به یَهُوَه،‏ برخلاف وقفی که خلبان کامیکازه به کشور و امپراتورش انجام داد،‏ بیهوده نخواهد بود،‏ زیرا یَهُوَه خدای قادر و ابدیی است که همهٔ کارهایی را که شروع می‌کند،‏ به انجام می‌رساند.‏ او،‏ و تنها او،‏ شایستهٔ آن است که خود را با تمام جان به او اختصاص دهیم.‏ —‏ اشعیا ۵۵:‏​۹-‏۱۱‏.‏

۱۹.‏ چه مطلبی در مقالهٔ بعدی مورد بحث قرار خواهد گرفت؟‏

^۱۹ ولی وقف،‏ چیزهای بیشتری را دربر می‌گیرد.‏ به عنوان مثال،‏ وقف چگونه زندگی روزانهٔ ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟‏ این مطلب در مقالهٔ بعدی مورد بحث قرار خواهد گرفت.‏

‏[پاورقی]‏

آیا به خاطر می‌آوری؟‏

◻ چرا وقف،‏ چنانکه در دنیا دیده می‌شود،‏ با یأس خاتمه می‌یابد؟‏

◻ چه چیزی اسرائیلیان را برانگیخت که خود را به یَهُوَه وقف کنند؟‏

◻ چه چیزی امروزه ما را برمی‌انگیزد که خود را به یَهُوَه وقف کنیم؟‏

◻ چگونه خود را به خدا وقف می‌کنیم؟‏

◻ مفهوم تعمید در آب چیست؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

اسرائیل در سینا خود را به یَهُوَه وقف می‌کند