شهرهایی برای پناه —‏ تدارک رحیمانهٔ خدا

‏«این شش شهر برای ملجأ باشد تا هر که شخصی را سهواً کشته باشد بآ‌نجا فرار کند.‏»‏ ‏—‏ اعداد ۳۵:‏⁠۱۵‏.‏

۱.‏ دید خدا نسبت به زندگی و خون به گردن گرفتن چیست؟‏

زندگی بشر در نظر یَهُوَه خدا مقدس است.‏ و زندگی در خون است.‏ (‏لاویان ۱۷:‏⁠۱۱،‏ ۱۴‏)‏ به این دلیل قائِن،‏ اولین انسانی که بر روی زمین به دنیا آمد،‏ هنگامی که برادر خود،‏ هابیل را به قتل رساند،‏ خون وی را به گردن گرفت.‏ از اینرو خدا به قائن گفت:‏ «خون برادرت از زمین نزد من فریاد برمی‌آورد.‏» خونی که زمین محل وقوع قتل را آلوده کرد،‏ به گونه‌ای خاموش ولی رسا بر زندگیی گواهی می‌داد که به طور بیرحمانه‌ای کوتاه شده بود.‏ خون هابیل برای انتقام نزد خدا فریاد برآورد.‏ —‏ پیدایش ۴:‏⁠۴-‏۱۱‏.‏

۲.‏ چگونه پس از طوفان،‏ بر احترامی که یَهُوَه برای زندگی قائل است،‏ تأکید شد؟‏

^۲ پس از اینکه نوح عادل و خانواده‌اش به عنوان بازماندگان آن طوفان جهانی از کشتی بیرون آمدند،‏ بر احترامی که خدا برای زندگی بشر قائل است،‏ تأکید شد.‏ در آن هنگام یَهُوَه به غذای انسان افزود،‏ به طوری که گوشت حیوان را دربر می‌گرفت،‏ ولی شامل خون نمی‌شد.‏ او همچنین فرمان داد:‏ «انتقام خون شما را برای جان شما خواهم گرفت از دست هر حیوان آنرا خواهم گرفت و از دست انسان انتقام جان انسانرا از دست برادرش خواهم گرفت.‏ هر که خون انسان ریزد خون وی بدست انسان ریخته شود زیرا خدا انسانرا بصورت خود ساخت.‏» (‏پیدایش ۹:‏⁠۵،‏ ۶‏)‏ یَهُوَه این حق را که نزدیکترین خویشاوند قربانی هنگام برخورد با قاتل می‌تواند او را بکشد،‏ به رسمیت شناخت.‏ —‏ اعداد ۳۵:‏۱۹‏.‏

۳.‏ چگونه شریعت موسوی بر مقدس بودن زندگی تأکید کرد؟‏

^۳ در شریعتی که از طریق موسای نبی به اسرائیل داده شد،‏ به طور مکرر بر مقدس بودن زندگی تأکید گردید.‏ برای مثال،‏ خدا چنین حکم کرد:‏ «قتل مکن.‏» (‏خروج ۲۰:‏۱۳‏)‏ احترام برای زندگی،‏ همچنین در بیانیهٔ شریعت موسوی در مورد زن بارداری که دچار حادثه‌ای مرگ‌آور می‌شد،‏ آشکار بود.‏ شریعت مشخص کرده بود که اگر او یا طفل متولد نشده‌اش،‏ در نتیجهٔ نزاعی بین دو نفر دچار سانحه‌ای کشنده شوند،‏ داوران باید اوضاع و احوال و درجهٔ عمدی بودن سانحه را می‌سنجیدند،‏ ولی مجازات می‌توانست «جان بعوض جان» یا زندگی بعوض زندگی باشد.‏ (‏خروج ۲۱:‏⁠۲۲-‏۲۵‏)‏ اما آیا یک قاتل اسرائیلی می‌توانست به نحوی از عواقب عمل بیرحمانهٔ خویش بگریزد؟‏

پناهگاه برای قاتلان؟‏

۴.‏ در گذشته،‏ بیرون از اسرائیل چه اماکنی برای پناه وجود داشت؟‏

^۴ در امتهایی بجز امت اسرائیل،‏ به قاتلان و مجرمان ملجأ یا پناهگاه داده می‌شد.‏ اماکنی از قبیل معبد الهه‌ای بنام آرتمیس در افسس باستان،‏ در زمرهٔ چنین پناهگاههایی بود.‏ در خصوص اماکن مشابه چنین گزارش می‌شود:‏ «برخی اماکن مقدس،‏ محل پرورش مجرمان بودند؛‏ و اغلب لازم بود که تعداد پناهگاهها محدود شود.‏ در آتن فقط ملجأهای مخصوصی توسط قانون به عنوان پناهگاه به رسمیت شناخته شده بودند (‏برای نمونه،‏ معبد تسئوس برای غلامان)‏؛‏ در زمان طیبریوس،‏ جماعت جنایتکاران در اماکن مقدس چنان خطرناک شده بود که (‏در سال ۲۲)‏ حق پناهگاه فقط به چند شهر محدود می‌شد.‏» (‏دایرة‌المعارف یهودی،‏ ۱۹۰۹،‏ جلد دوم،‏ صفحهٔ ۲۵۶)‏ بعدها،‏ کلیساهای جهان مسیحیت مکانی برای پناه شدند،‏ اما این امر منجر به انتقال قدرت از مقامات مدنی به کشیشان شد و برخلاف اجرای صحیح عدالت به کار رفت.‏ سرانجام،‏ سوء استفاده‌ها منجر به لغو این تدارکی که مهیا شده بود،‏ گشت.‏

۵.‏ به چه دلیل وقتی که شخصی به قتل می‌رسید،‏ شریعت اهمال‌کاری را به عنوان دستاویزی برای طلب بخشش جایز نمی‌شمرد؟‏

^۵ در میان اسرائیلیان،‏ به کسانی که مرتکب قتل عمد می‌شدند،‏ ملجأ یا پناهگاه داده نمی‌شد.‏ حتی کاهن لاویی که در مذبح خدا خدمت می‌کرد،‏ می‌بایست به سبب قتلی طرح‌ریزی‌شده به اعدام کشیده می‌شد.‏ (‏خروج ۲۱:‏⁠۱۲-‏۱۴‏)‏ علاوه بر این،‏ هنگامی که کسی به قتل می‌رسید،‏ شریعت،‏ قصور و اهمال‌کاری را به عنوان دستاویزی برای طلب بخشش جایز نمی‌شمرد.‏ برای مثال،‏ یک مرد می‌بایست برای بام مسطح خانهٔ جدید خود دیواره‌ای می‌ساخت.‏ در غیر این صورت،‏ چنانچه کسی از بام افتاده و کشته می‌شد،‏ خون وی بر گردن اهل آن خانه می‌افتاد.‏ (‏تثنیه ۲۲:‏⁠۸‏)‏ گذشته از این،‏ اگر گاوی عادت به شاخ زدن می‌داشت و به صاحب آن اخطار داده می‌شد،‏ ولی آن حیوان را تحت محافظت قرار نمی‌داد و آن گاو،‏ شخصی را می‌کشت،‏ صاحب گاو خون وی را به گردن داشت و می‌توانست کشته شود.‏ (‏خروج ۲۱:‏⁠۲۸-‏۳۲‏)‏ دلایل بیشتری مبنی بر احترام والای خدا به زندگی،‏ در این امر آشکار می‌شود که اگر شخصی دزدی را تا حد مرگ می‌زد،‏ و این واقعه در روز،‏ موقعی که متخلف می‌توانست دیده و شناسایی شود روی می‌داد،‏ آن شخص خون وی را به گردن داشت.‏ (‏خروج ۲۲:‏⁠۲،‏ ۳‏)‏ پس واضح است،‏ قوانین و مقررات خدا که به طور کامل متعادل هستند،‏ به کسانی که مرتکب قتل عمد می‌شدند اجازه نمی‌داد که از مجازات مرگ رهایی یابند.‏

۶.‏ چگونه قانون ‹زندگی بعوض زندگی› در اسرائیل باستان ادا می‌شد؟‏

^۶ اگر قتلی در اسرائیل باستان رخ می‌داد،‏ باید انتقام خون قربانی گرفته می‌شد.‏ قانون ‹زندگی بعوض زندگی› هنگامی ادا می‌شد که «ولیّ خون»،‏ قاتل را می‌کشت.‏ (‏اعداد ۳۵:‏۱۹‏)‏ ولی یا انتقام‌گیرنده،‏ نزدیکترین خویشاوند مذکر مقتول بود.‏ ولی دربارهٔ کسانی که مرتکب قتل غیرعمد می‌شدند،‏ چه می‌توان گفت؟‏

تدارک رحیمانهٔ یَهُوَه

۷.‏ خدا برای کسانی که سهواً کسی را می‌کشتند چه تدارکی فراهم کرد؟‏

^۷ خدا برای کسانی که تصادفاً یا به طور غیرعمد شخصی را می‌کشتند،‏ از روی محبت شهرهایی را برای پناه تدارک دید.‏ در خصوص این شهرها به موسی چنین گفته شد:‏ «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده بایشان بگو چون شما از اُرْدُنّ بزمین کنعان عبور کنید.‏ آنگاه شهرها برای خود تعیین کنید تا شهرهای ملجأ برای شما باشد تا هر قاتلی که شخصیرا سهواً کشته باشد بآ‌نجا فرار کند.‏ و این شهرها برای شما بجهة ملجأ از ولیّ مقتول خواهد بود تا قاتل پیش از آنکه بحضور جماعت برای داوری بایستد نمیرد.‏ و از شهرهائیکه میدهید شش شهرِ ملجأ برای شما باشد.‏ سه شهر از آنطرف اُرْدُنّ بدهید و سه شهر در زمین کنعان بدهید تا شهرهای ملجأ باشد.‏ .‏ .‏ .‏ تا هر که شخصی را سهواً کشته باشد بآ‌نجا فرار کند.‏» —‏ اعداد ۳۵:‏⁠۹-‏۱۵‏.‏

۸.‏ شهرهای پناه در کجا قرار داشتند،‏ و چه کمکی برای کسانی که مرتکب قتل غیرعمد شده بودند وجود داشت تا به این شهرها دسترسی یابند؟‏

^۸ وقتی که اسرائیلیان وارد سرزمین موعود شدند،‏ مطیعانه شش شهر ملجأ یا پناه را برقرار کردند.‏ سه تا از این شهرها —‏ قادش،‏ شکیم،‏ حَبرون —‏ در غرب رود اردن قرار داشتند.‏ در شرق اردن شهرهای جولان،‏ راموت،‏ و باصَر برای پناه بودند.‏ این شش شهر پناه به طور مناسبی در مسیرهایی قرار داشتند که در شرایط خوبی حفظ می‌شدند.‏ در امتداد این راهها،‏ در جاهای مناسب،‏ تابلوهایی وجود داشتند که روی آنها کلمهٔ «پناهگاه» نوشته شده بود.‏ این تابلوها مسیر شهر پناه را نشان می‌دادند،‏ و کسی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود،‏ برای نجات زندگیش به نزدیکترین شهر می‌گریخت.‏ او در آنجا می‌توانست از دست ولی یا انتقام‌گیرندهٔ خون در امان باشد.‏ —‏ یوشع ۲۰:‏⁠۲-‏۹‏.‏

۹.‏ چرا یَهُوَه شهرهایی را برای پناه مقرر کرد،‏ و این شهرها برای منفعت چه کسانی مقرر شده بودند؟‏

^۹ چرا خدا شهرهایی را برای پناه مقرر کرد؟‏ این شهرها به این جهت مقرر شدند که آن سرزمین به خون بی‌گناه آلوده نگردد و خون بر گردن مردم نیفتد.‏ (‏تثنیه ۱۹:‏۱۰‏)‏ این شهرهای پناه برای منفعت چه کسانی مقرر شده بودند؟‏ در شریعت چنین قید شده بود:‏ «بجهة بنی‌اسرائیل و غریب و کسیکه در میان شما وطن گزیند این شش شهر برای ملجأ باشد تا هر که شخصی را سهواً کشته باشد بآ‌نجا فرار کند.‏» (‏اعداد ۳۵:‏۱۵‏)‏ بدین ترتیب،‏ وقتی که یَهُوَه بخشش را جایز شمرد،‏ برای اینکه بی‌طرف باشد و اهداف عدالت را به اجرا درآورد،‏ به اسرائیلیان گفت تا برای کسانی که مرتکب قتل غیرعمد می‌شدند،‏ (‏۱)‏ اسرائیلیان بومی،‏ (‏۲)‏ غریبانی که در اسرائیل سکونت داشتند،‏ یا (‏۳)‏ مهاجرینی از کشورهای دیگر که در آن سرزمین مسکن گزیده بودند،‏ شهرهایی را برای پناه قرار دهند.‏

۱۰.‏ چرا می‌توان گفت که شهرهای پناه تدارک رحیمانه‌ای بود که از جانب خدا فراهم گردید؟‏

^۱۰ جالب توجه است که حتی اگر فردی مرتکب قتل غیرعمد شده بود،‏ طبق فرمان خدا می‌بایست کشته می‌شد:‏ «هر که خون انسان ریزد خون وی بدست انسان ریخته شود.‏» به این دلیل،‏ فقط به وسیلهٔ تدارک رحیمانهٔ یَهُوَه خدا بود که شخصی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود می‌توانست به یکی از این شهرهای پناه بگریزد.‏ از قرار معلوم،‏ عامهٔ مردم برای هر کسی که از انتقام‌گیرندهٔ خون می‌گریخت حس همدردی می‌کردند،‏ زیرا همگی آنان از این امر مطلع بودند که ممکن است سهواً مرتکب جرمی مشابه شوند و به پناهگاه و بخشش نیاز داشته باشند.‏

فرار برای پناه

۱۱.‏ در اسرائیل باستان،‏ چنانچه فردی همکاری را تصادفاً می‌کشت،‏ چه کار می‌توانست بکند؟‏

^۱۱ تشبیهی می‌تواند به تو کمک کند تا تدارک رحیمانهٔ یَهُوَه را برای پناه،‏ بهتر درک کنی.‏ تصور کن شخصی بودی که در اسرائیل باستان چوب قطع می‌کردی.‏ فرض کن ناگهان سر تبر از دستهٔ آن رها شده و به همکاری اصابت کرده،‏ او را می‌کشت.‏ در آن لحظه چه کار می‌کردی؟‏ خوب،‏ شریعت برای این موقعیت نیز تدارکی فراهم کرد.‏ بدون شک،‏ از این تدارکی که خدا در دسترس قرار داده بود،‏ فایده می‌بردی:‏ «این است حکم قاتلی که [به شهر پناه] فرار کرده زنده ماند هر که همسایهٔ خود را نادانسته بکشد و قبل از آن از او بغض نداشت.‏ مثل کسیکه با همسایهٔ خود برای بُریدن درخت در جنگل برود و دستش برای قطع نمودن درخت تبر را بلند کند و آهن از دسته بیرون رفته بهمسایه‌اش بخورد تا بمیرد پس بیکی از آن شهرها فرار کرده زنده ماند.‏» (‏تثنیه ۱۹:‏⁠۴،‏ ۵‏)‏ با وجود این،‏ حتی اگر به شهر پناه می‌رسیدی،‏ به این مفهوم نبود که از قید هرگونه مسئولیت بابت آنچه که اتفاق افتاده بود،‏ آزاد هستی.‏

۱۲.‏ پس از اینکه شخصی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود به شهر پناه می‌رسید،‏ چه روالی دنبال می‌شد؟‏

^۱۲ اگرچه با مهمان‌نوازی با تو برخورد می‌شد،‏ ولی باید وضعیت خود را برای پیرانی که در کنار دروازهٔ شهر پناه بودند،‏ بیان می‌کردی.‏ پس از ورود به شهر،‏ به جایگاه محاکمه در حضور پیرانی که در کنار دروازه‌های شهر نمایندهٔ جماعت اسرائیل بودند و بر منطقه‌ای که قتل به وقوع رسیده بود،‏ حق قضاوت داشتند،‏ برگردانده می‌شدی.‏ در آنجا فرصت می‌یافتی که بی‌گناهی خود را ثابت کنی.‏

هنگامی که قاتلان در محکمه بودند

۱۳،‏ ۱۴.‏ برخی از مسائلی که پیران می‌خواستند در طول محاکمهٔ یک قاتل به آنها پی ببرند،‏ کدامند؟‏

^۱۳ در طی محاکمه در حضور پیرانی که در کنار دروازهٔ شهر قلمرو قضایی بودند،‏ بدون شک با حق‌شناسی ملاحظه می‌کردی که بر رفتار سابقت بسیار تأکید می‌شد.‏ پیران،‏ با دقت رابطه‌ای را که با قربانی داشتی می‌سنجیدند.‏ آیا از آن شخص متنفر بودی،‏ در کمین وی نشسته بودی،‏ و عمداً او را به قتل رساندی؟‏ اگر چنین بود،‏ پیران تو را به انتقام‌گیرنده تحویل می‌دادند و کشته می‌شدی.‏ این مردان مسئول از این خواست شریعت که ‹خون بیگناه از اسرائیل دور شود› مطلع بودند.‏ (‏تثنیه ۱۹:‏⁠۱۱-‏۱۳‏)‏ امروزه به طور قابل مقایسه‌ای،‏ پیران مسیحی در اقدامی قضایی باید از نوشته‌های مقدس بخوبی آگاه باشند،‏ و هنگامی که طرز برخورد و رفتار سابق یک خطاکار را در نظر می‌گیرند،‏ در هماهنگی با آن نوشته‌ها عمل کنند.‏

^۱۴ پیران شهر با پرس و جویی دوستانه می‌خواستند بدانند که آیا برای قربانی کمین کرده بودی یا نه.‏ (‏خروج ۲۱:‏⁠۱۲،‏ ۱۳‏)‏ آیا از مخفی‌گاه به او حمله‌ور شدی؟‏ (‏تثنیه ۲۷:‏۲۴‏)‏ آیا چنان از خشم نسبت به آن شخص افروخته شده بودی که برای کشتن وی به طرحهای حیله‌گرانه متوسل شدی؟‏ اگر چنین بود،‏ سزاوار مرگ بودی.‏ (‏خروج ۲۱:‏۱۴‏)‏ پیران بخصوص باید می‌دانستند که آیا بین تو و قربانی،‏ دشمنی یا تنفر وجود داشت یا نه.‏ (‏تثنیه ۱۹:‏⁠۴،‏ ۶،‏ ۷؛‏ یوشع ۲۰:‏⁠۵‏)‏ فرض کنیم که پیران تو را مقصر نیافتند و به شهر پناه بازگرداندند.‏ چقدر بابت بخششی که نشان داده شده بود،‏ سپاسگزار می‌بودی!‏

زندگی در شهر پناه

۱۵.‏ چه خواستهایی بر گردن کسی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود گذاشته می‌شد؟‏

^۱۵ فردی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود،‏ باید در شهر پناه و یا تا مسافت ۱۰۰۰ ذراع (‏تقریباً ۴۴۰ متر)‏ بیرون از دیوارهای آن باقی می‌ماند.‏ (‏اعداد ۳۵:‏⁠۲-‏۴‏)‏ چنانچه از آن منطقه خارج می‌شد،‏ ممکن بود با انتقام‌گیرندهٔ خون مواجه شود.‏ در آن اوضاع و احوال،‏ انتقام‌گیرنده می‌توانست با بخشودگی از کیفر،‏ قاتل را بکشد.‏ البته قاتل،‏ به زنجیر کشیده نشده بود یا زندانی نبود.‏ او به عنوان ساکن شهر پناه،‏ باید شغل یا حرفه‌ای می‌آموخت،‏ مشغول کار می‌شد،‏ و به عنوان عضو مفیدی از جامعه انجام وظیفه می‌کرد.‏

۱۶.‏ الف)‏ کسی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود،‏ چه مدت باید در شهر پناه باقی می‌ماند؟‏ ب)‏ چرا مرگ رئیس کهنه امکان ترک شهر پناه را برای قاتل فراهم می‌ساخت؟‏

^۱۶ شخصی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود،‏ تا چه مدت می‌بایست در شهر پناه می‌ماند؟‏ احتمالاً برای بقیهٔ عمرش.‏ به هر حال،‏ در شریعت چنین قید شده بود:‏ «میبایست تا وفات رئیس کَهَنَه در شهر ملجای خود مانده باشد و بعد از وفات رئیس کَهَنَه قاتل بزمین مِلک خود برگردد.‏» (‏اعداد ۳۵:‏⁠۲۶-‏۲۸‏)‏ چرا مرگ رئیس کهنه به کسی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود،‏ امکان می‌داد که شهر پناه را ترک کند؟‏ خوب،‏ رئیس کهنه یکی از برجسته‌ترین افراد قوم بود.‏ به این علت،‏ مرگ وی چنان رویداد مهمی می‌شد که همهٔ طوایف اسرائیل از آن آگاه می‌شدند.‏ همهٔ پناهندگانی که در شهرهای پناه سکونت داشتند،‏ در آن هنگام می‌توانستند با مصونیت از خطری که از جانب انتقام‌گیرندهٔ خون تهدیدشان می‌کرد،‏ به خانه‌های خویش بازگردند.‏ چرا؟‏ زیرا شریعت خدا حکم می‌کرد،‏ فرصتی که انتقام‌گیرنده برای کشتن قاتل در اختیار داشت،‏ با مرگ رئیس کهنه سپری می‌شد،‏ و همه از این موضوع اطلاع داشتند.‏ اگر نزدیکترین خویشاوند پس از آن،‏ به خاطر مرگ انتقام می‌گرفت،‏ قاتل محسوب می‌شد و سرانجام به دلیل قتل به سزای خود می‌رسید.‏

اثرات دیرپای

۱۷.‏ محدودیتهای وضع‌شده برای شخصی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود،‏ چه اثرات احتمالیی داشت؟‏

^۱۷ محدودیتهایی که برای شخصی که مرتکب قتل غیرعمد شده بود وضع می‌شد،‏ چه اثرات احتمالیی داشت؟‏ این محدودیتها به وی یادآوری می‌کردند که او موجب مرگ یک شخص شده بود.‏ چه بسا،‏ زندگی انسان پس از آن در نظر وی مقدس به شمار می‌آمد.‏ علاوه بر این،‏ بسختی می‌توانست فراموش کند که با وی از روی بخشندگی رفتار شده بود.‏ به طور حتم،‏ چون به او بخشش نشان داده شده بود،‏ مایل بود که نسبت به دیگران نیز بخشنده باشد.‏ تدارک شهرهای پناه همراه با محدودیتهایی که به همراه داشتند،‏ در مجموع برای مردم نیز سودمند بود.‏ چطور؟‏ به طور حتم این اثر را بر آنها می‌گذاشت که نباید در خصوص زندگی بشر بی‌توجه یا بی‌تفاوت باشند.‏ بدین وسیله باید در مورد لزوم اجتناب از بی‌توجهیی که ممکن است منجر به مرگی تصادفی گردد،‏ به مسیحیان یادآوری شود.‏ سپس تدارک رحیمانهٔ خدا برای شهرهای پناه نیز باید ما را برانگیزد تا هنگامی که نشان دادن بخشش بجاست،‏ این کار را انجام دهیم.‏ —‏ یعقوب ۲:‏⁠۱۳‏.‏

۱۸.‏ تدارک خدا برای شهرهای پناه از چه جهات فایده داشت؟‏

^۱۸ تدارک یَهُوَه خدا برای شهرهای پناه،‏ از جهات دیگر نیز مفید بود.‏ مردم در مدتی که قاتل هنوز محاکمه نشده و به عنوان مقصر مضنون بود،‏ گروههایی را تشکیل نمی‌دادند که برای تعقیب او گوش به زنگ باشند.‏ بلکه او را در مورد قتل عمد بی‌گناه می‌شمردند و حتی برای ایمن ماندن به او کمک می‌کردند.‏ وانگهی،‏ تدارکی که برای شهرهای پناه مهیا شده بود،‏ با تدارکات زمان حاضر برای جایگذاری قاتلان در زندانها و ندامتگاهها،‏ جایی که عامهٔ مردم آنان را از لحاظ اقتصادی حمایت می‌کنند و اغلب،‏ این قاتلان در نتیجهٔ معاشرت نزدیک با خطاکاران دیگر،‏ مجرمان بدتری می‌شوند،‏ تضاد بسیاری داشت.‏ در تدارکی که برای شهر پناه فراهم شده بود،‏ لزومی برای ساختن،‏ نگهداری،‏ و مراقبت از زندانهایی که با میله‌های آهنی احاطه شده‌اند و زندانیان اغلب در صدد فرار از آنجا برمی‌آیند،‏ وجود نداشت.‏ در اصل،‏ قاتل جویای «زندان» بود و طی مدت معینی در آنجا می‌ماند.‏ او همچنین مجبور بود مشغول کاری شود و بدین ترتیب کاری مفید برای همنوعانش انجام دهد.‏

۱۹.‏ چه پرسشهایی در خصوص شهرهای پناه مطرح می‌شوند؟‏

^۱۹ براستی که تدارکی که یَهُوَه در مورد شهرهای پناه،‏ به منظور حفاظت از کسانی که مرتکب قتل غیرعمد شده بودند،‏ در اسرائیل فراهم دید،‏ از روی رحمت بود.‏ این تدارک به طور حتم احترام به زندگی را رواج می‌داد.‏ ولی آیا شهرهای پناهی که در زمان باستان وجود داشتند،‏ برای مردمی که در قرن بیستم زندگی می‌کنند،‏ معنا و مفهومی دارند؟‏ آیا می‌توانیم در حضور یَهُوَه خدا خون به گردن داشته باشیم و تصدیق نکنیم که به بخشش او نیازمندیم؟‏ آیا اصلاً برای ما معنای نوینی در شهرهای پناه اسرائیل وجود دارد؟‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ دید یَهُوَه خدا نسبت به زندگی بشر چیست؟‏

◻ خدا برای کسانی که مرتکب قتل غیرعمد می‌شدند،‏ چه تدارک رحیمانه‌ای را فراهم ساخت؟‏

◻ یک قاتل چگونه به شهر پناه دسترسی می‌یافت،‏ و چه مدت باید در آنجا باقی می‌ماند؟‏

◻ محدودیتهای وضع‌شده برای شخصی که مرتکب قتل غیرعمد می‌شد،‏ چه اثرات احتمالیی داشت؟‏

‏[نقشه در صفحهٔ ۱۰]‏

شهرهای پناه در اسرائیل،‏ در محل مناسبی قرار داشتند

‏(‏برای دیدن شکل صحیح به نشریه رجوع شود)‏

قادش رود اردن جولان

شکیم راموت

حَبرون باصَر