خدا به شما توجه دارد

ماری زنی مسیحی است که نزدیک به ۵۰ سال سن دارد و در زندگی متحمل رنج و سختی فراوانی شده است.‏ بیش از ده سال پیش،‏ شوهر ماری مرتکب زنا شد و این مسئله منجر به طلاق گردید.‏ بعد از این واقعه،‏ ماری سخت کوشید تا وظیفهٔ خود را به عنوان تنها ولیّ چهار فرزند خویش انجام دهد.‏ لیکن ماری هنوز هم تنها است و گاهی اوقات،‏ تنهایی برای وی غیر قابل تحمل به نظر می‌آید.‏ ماری می‌خواهد بداند،‏ ‹آیا این نشان می‌دهد که خدا به من و همینطور به بچه‌هایم که پدر بالا سر خود ندارند،‏ توجهی ندارد؟‏›‏

شما،‏ حتی اگر مشکل مشابهی را متحمل نشده باشید،‏ یقیناً باز هم می‌توانید با ماری همدردی کنید.‏ همهٔ ما در زندگی متحمل شرایط دشواری شده‌ایم و احتمالاً می‌خواستیم بدانیم که یَهُوَه چه وقت و به چه نحوی برای ما اقدام خواهد کرد.‏ بعضی از این تجربه‌های سخت،‏ مستقیماً حاصل اطاعت ما از قوانین خدا هستند.‏ (‏متی ۱۰:‏۱۶-‏۱۸؛‏ اعمال ۵:‏۲۹‏)‏ علت برخی شرایط دشوار دیگر این است که ما،‏ انسانهای ناکاملی هستیم و در دنیایی زندگی می‌کنیم که تحت حکومت شیطان است.‏ (‏۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ پولس رسول نوشت:‏ «تمام خلقت .‏ .‏ .‏ با هم در آه کشیدن و درد زه میباشند.‏»—‏رومیان ۸:‏۲۲‏.‏

لهذا،‏ این واقعیت که شما با آزمایشی سخت مواجه می‌شوید،‏ به این معنی نیست که یَهُوَه شما را به حال خود رها کرده است و علاقه‌ای به سعادت و رفاه شما ندارد.‏ چگونه می‌توانید در این مورد اطمینان حاصل کنید؟‏ چه نشان می‌دهد که خدا به شما توجه دارد؟‏

مثالی از زمان باستان

کتاب مقدس شواهد بارز و آشکاری را در مورد توجه یَهُوَه به افراد عرضه می‌کند.‏ داوود را در نظر بگیرید.‏ یَهُوَه شخصاً به این چوپان جوان علاقه داشت و دید که داوود ‹مردی موافق دل او› می‌باشد.‏ (‏۱سموئیل ۱۳:‏۱۴‏)‏ بعدها،‏ وقتی داوود پادشاهی می‌کرد،‏ یَهُوَه به او وعده داد:‏ ‹هر جائیکه بروی من با تو خواهم بود.‏›—‏۲سموئیل ۷:‏۹‏.‏

آیا این کلام به این معنی است که داوود زندگیی «طلسم‌شده» و مصون و مبرا از هر گونه مشقتی داشت؟‏ خیر،‏ داوود،‏ هم پیش از حکمرانی و هم در طی حکمرانی خود،‏ با آزمایشات سختی مواجه شد.‏ قبل از اینکه داوود پادشاه بشود،‏ شاؤل،‏ پادشاه قاتل،‏ چندین سال بی‌رحمانه او را تعقیب می‌کرد.‏ داوود در طی این دوره از زندگی خود،‏ چنین نوشت:‏ «جان من در میان شیران است،‏ .‏ .‏ .‏ یعنی آدمیانیکه دندانهایشان نیزه‌ها و تیرهاست.‏»—‏مزمور ۵۷:‏۴‏.‏

با این همه،‏ در طول این مصیبت،‏ داوود مطمئن بود که یَهُوَه شخصاً به او توجه دارد.‏ او در دعایی به یَهُوَه اذعان کرد:‏ «تو آوارگیهای مرا تقریر کردهٔ.‏» بلی،‏ در نظر داوود،‏ انگاری یَهُوَه تمامی آن آزمایش و محنت را به ثبت رسانیده بود.‏ سپس داوود افزود:‏ «اشکهایمرا در مشک خود بگذار،‏ آیا این در دفتر تو نیست؟‏»‏a (‏مزمور ۵۶:‏۸‏)‏ با این تشبیه،‏ داوود ابراز اطمینان کرد که یَهُوَه نه تنها از اوضاع بلکه همچنین از تأثیر عاطفی آن بر وی آگاه بود.‏

داوود در اواخر زندگی خود،‏ توانست از روی تجربهٔ شخصی چنین بنویسد:‏ «‏خداوند قدمهای انسانرا مستحکم میسازد،‏ و در طریقهایش سرور میدارد.‏ اگر چه بیفتد افکنده نخواهد شد،‏ زیرا خداوند دستش را میگیرد.‏» (‏مزمور ۳۷:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ شما نیز می‌توانید مطمئن باشید که حتی اگر آزمایشات و سختیهای شما متداوم و پی در پی باشند،‏ یَهُوَه بر تحمل شما می‌نگرد و برای آن ارزش قائل است.‏ پولس نوشت:‏ «زیرا خدا بی‌انصاف نیست که عمل شما و آن محبّت را که باسم او از خدمت مقدّسین که در آن مشغول بوده و هستید ظاهر کرده‌اید فراموش کند.‏»—‏عبرانیان ۶:‏۱۰‏.‏

بعلاوه،‏ یَهُوَه می‌تواند برای شما اقدام نماید،‏ به این طریق که به شما برای تحمل هر مشقتی که بر سر شما می‌آید،‏ نیرو می‌دهد.‏ داوود بیان کرد:‏ «زحمات مرد صالح بسیار است،‏ امّا خداوند او را از همهٔ آنها خواهد رهانید.‏» (‏مزمور ۳۴:‏۱۹‏)‏ در واقع،‏ کتاب مقدس به ما می‌گوید که چشمان یَهُوَه «در تمام جهان تردّد میکند تا قوّت خویشرا بر آنانیکه دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.‏»—‏۲تواریخ ۱۶:‏۹‏.‏

یَهُوَه شما را جلب کرده است

کلام عیسی گواه دیگری بر توجه شخصی یَهُوَه می‌باشد.‏ او گفت:‏ «کسی نمیتواند نزد من آید مگر آنکه پدری که مرا فرستاد او را جذب کند.‏» (‏یوحنا ۶:‏۴۴‏)‏ بلی،‏ یَهُوَه به تک تک مردم کمک می‌کند تا از مزایای قربانی مسیح بهره‌مند گردند.‏ چطور؟‏ تا حد زیادی،‏ از طریق کار موعظهٔ ملکوت.‏ درست است که این کار «شهادتی» است «بر جمیع امّتها،‏» ولی با این حال،‏ این شهادت به فرد فرد انسانها،‏ داده می‌شود.‏ این واقعیت که پیام بشارت را می‌شنوید و نسبت به آن عکس‌العمل نشان می‌دهید،‏ نشان‌دهندهٔ این است که یَهُوَه شخصاً به فکر شما است.‏—‏متی ۲۴:‏۱۴‏.‏

یَهُوَه توسط روح‌القدس،‏ افراد را به طرف پسر خود و نیز امید زندگی ابدی جلب می‌کند.‏ این روح،‏ هر فردی را علی‌رغم هرگونه ضعف و ناکاملی موروثی،‏ قادر به درک و اجرای حقایق روحانی می‌سازد.‏ در واقع،‏ بدون کمک روح خدا،‏ هیچ کس نمی‌تواند مقاصد او را درک کند.‏ (‏۱قرنتیان ۲:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ همانطور که پولس به تسالونیکیان نوشت،‏ «همه را ایمان نیست.‏» (‏۲تسالونیکیان ۳:‏۲‏)‏ یَهُوَه روح خود را فقط به کسانی می‌دهد که برای جلب شدن به سوی او ابراز تمایل می‌کنند.‏

دلیل اینکه یَهُوَه انسانها را به سوی خود جلب می‌کند این است که او به فرد فرد آنان محبت دارد و می‌خواهد آنان نجات یابند.‏ این چه گواه محکم و موثقی بر توجه شخصی یَهُوَه است!‏ عیسی گفت:‏ «ارادهٔ پدر شما که در آسمانست این نیست که یکی از این کوچکان هلاک گردد.‏» (‏متی ۱۸:‏۱۴‏)‏ بلی،‏ در نظر خدا هر شخص به عنوان فردی مجزا،‏ دارای اهمیت می‌باشد.‏ به این سبب،‏ پولس قادر بود بنویسد:‏ «بهر کس بر حسب اعمالش جزا خواهد داد.‏» (‏رومیان ۲:‏۶‏)‏ پطرس رسول نیز چنین نوشت:‏ «خدا را نظر بظاهر نیست.‏ بلکه از هر اُمّتی هر [فردی] که از او ترسد و عمل نیکو کند نزد او مقبول گردد.‏»—‏اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

معجزات عیسی

علاقهٔ شخصی خدا به انسانها،‏ در معجزاتی که پسرش،‏ عیسی،‏ انجام داد به نحوی منقلب‌کننده نشان داده شد.‏ این گونه اعمال شفا بخشیدن با احساساتی عمیق همراه بودند.‏ (‏مرقس ۱:‏۴۰،‏ ۴۱‏)‏ از آنجایی که عیسی «از خود هیچ نمیتواند کرد مگر آنچه بیند که پدر بعمل آرد،‏» دلسوزی و همدردی او،‏ تصویر ترحم‌انگیزی را از علاقهٔ یَهُوَه به هر یک از خادمین خود،‏ ارائه می‌دهد.‏—‏یوحنا ۵:‏۱۸‏.‏

معجزهٔ عیسی را که در مرقس ۷:‏۳۱-‏۳۷ گزارش شده است،‏ در نظر بگیرید.‏ در این گزارش،‏ عیسی مردی ناشنوا را که لکنت زبان داشت،‏ شفا داد.‏ کتاب مقدس نقل می‌کند که عیسی «[آن مرد] را از میان جماعت بخلوت برده» و سپس «بسوی آسمان نگریسته آهی کشید و بدو گفت اَفَتَحْ یعنی باز شو.‏»‏

چرا عیسی این مرد را از میان جمعیت بیرون برد؟‏ خوب،‏ این طور که به نظر می‌آید،‏ شخصی ناشنوا که قائدتاً قادر به تکلم نیست،‏ در مقابل تماشاچیان،‏ معذب می‌گردد.‏ احتمالاً عیسی متوجه معذب بودن این مرد شد و از این سبب تصمیم گرفت که او را در گوشه‌ای خلوت شفا دهد.‏ یک محقق کتاب مقدس اظهار می‌کند که «کل داستان بوضوح به ما نشان می‌دهد که آن مرد در نظر عیسی تنها یک مورد نبود؛‏ عیسی او را به عنوان یک شخص در نظر گرفت.‏ آن مرد مشکل و همچنین نیاز بخصوصی داشت،‏ و عیسی کمال توجه ترحم‌آمیز را به او نموده و در نحوهٔ رفتار خود مراعات عواطف وی را کرد،‏ طوری که آن مرد می‌توانست درک کند.‏»‏

این گزارش نشانگر این است که عیسی به مردم توجهی شخصی داشت.‏ می‌توانید مطمئن باشید که عیسی به شما نیز به همان اندازه علاقه دارد.‏ حقیقتاً،‏ مرگ عیسی به صورت قربانی،‏ ابراز محبتی بود برای تمام مردم دنیا،‏ یعنی مردمی که نیاز به رهایی دارند.‏ با وجود این،‏ شما می‌توانید این عمل را موردی شخصی تلقی کنید،‏ همانطور که پولس چنین کرد و نوشت:‏ «پسر خدا .‏ .‏ .‏ مرا محبّت نمود و خود را برای من داد.‏» (‏غلاطیان ۲:‏۲۰‏)‏ همچنین از آنجایی که عیسی گفت ‹کسیکه او را دیده است پدر را دیده است،‏› می‌توانیم یقین داشته باشیم که یَهُوَه نیز علاقهٔ مشابهی به هر یک از خادمین خود دارد.‏—‏یوحنا ۱۴:‏۹‏.‏

یَهُوَه مبدل به پاداش‌دهنده‌ای می‌گردد

کسب معرفت خدا،‏ همانطور که در کتاب مقدس آمده است،‏ شامل شناخت در مورد همهٔ جوانب شخصیت او می‌شود.‏ نام یَهُوَه به معنی «او سببِ شدن می‌گردد،‏» بر این دلالت می‌کند که یَهُوَه،‏ به منظور انجام ارادهٔ خویش،‏ می‌تواند مبدل به هرآنچه که خود می‌خواهد،‏ بگردد.‏ در طول تاریخ،‏ یَهُوَه نقشهای گوناگونی را ایفا کرده است،‏ مانند خالق،‏ پدر،‏ سلطان تعالی خداوند،‏ شبان،‏ یَهُوَه صبایوت،‏ شنوندهٔ دعا،‏ داور،‏ معلم اعظم و همچنین ولیّ.‏b

به منظور درک معنی کامل نام خدا،‏ باید یَهُوَه را در نقش پاداش‌دهنده نیز بشناسیم.‏ پولس چنین نوشت:‏ «بدون ایمان تحصیل رضامندئ او محال است زیرا هر که تقرّب بخدا جوید لازمست که ایمان آورد بر اینکه او هست و جویندگان خود را جزا [پاداش] میدهد.‏»—‏عبرانیان ۱۱:‏۶‏.‏

یَهُوَه به کسانی که امروز تصمیم می‌گیرند از ته دل و با تمام وجود به او خدمت کنند،‏ وعدهٔ زندگی ابدی بر روی بهشت زمین را داده است.‏ انتظار تحقق این وعدهٔ پرشکوه،‏ خودخواهی نیست،‏ همچنین اگر شخص تصور کند که خودش در آنجا زندگی می‌کند،‏ گستاخانه نیست.‏ موسی «بسوی مجازات [پاداش] نظر میداشت.‏» (‏عبرانیان ۱۱:‏۲۶‏)‏ پولس نیز مشتاقانه منتظر تحقق وعدهٔ خدا در مورد مسیحیان مسح‌شدهٔ وفادار بود.‏ او نوشت:‏ «در پی مقصد میکوشم بجهة انعام دعوت بلند خدا که در مسیح عیسی است.‏»—‏فیلپیان ۳:‏۱۴‏.‏

شما نیز،‏ می‌توانید انتظار پاداشی را داشته باشید که یَهُوَه به کسانی که تحمل می‌کنند،‏ وعده می‌دهد.‏ چشم امید به آن پاداش،‏ بخشی اساسی از معرفت شما در مورد خدا و نیز لازمهٔ تحملتان در خدمت به اوست.‏ بنابراین،‏ هر روز در مورد برکاتی که یَهُوَه برای شما در نظر گرفته است،‏ تأمل کنید.‏ ماری که در ابتدا ذکر وی به میان آمد،‏ بخصوص کوشیده است که چنین کند.‏ او می‌گوید:‏ «اخیراً بود که برای اولین بار در زندگیم پذیرفتم،‏ قربانی فدیهٔ عیسی،‏ برای من است.‏ کم کم دارم احساس می‌کنم یَهُوَه به شخص من توجه دارد.‏ من ۲۰ سال است که یک مسیحی هستم،‏ اما تازه دارم این موضوع را باور می‌کنم.‏»‏

اکنون ماری نیز مانند میلیونها انسان دیگر،‏ با مطالعهٔ کتاب مقدس و تعمق بر روی آن،‏ بتدریج می‌آموزد که یَهُوَه به قوم خود نه تنها به طور جمعی بلکه به فرد فرد نیز توجه دارد.‏ پطرس رسول آنقدر از این مسئله مطمئن بود که نوشت:‏ «تمام اندیشهٔ خود را [به خدا] واگذارید زیرا که او برای شما فکر میکند.‏» (‏۱پطرس ۵:‏۷‏)‏ بلی خدا به شخص شما توجه دارد!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۶]‏

رستاخیز—‏اثبات توجه خدا

کتاب مقدس،‏ در یوحنا ۵:‏۲۷،‏ ۲۸ گواه متقاعدکننده‌ای بر علاقهٔ خدا به هر فرد ارائه می‌دهد:‏ «ساعتی میآ‌ید که در آن جمیع کسانیکه در قبور میباشند آواز [عیسی] را خواهند شنید.‏ و بیرون خواهند آمد.‏»‏

موضوع جالب توجه این است که،‏ در این آیه در ازای لغت یونانی تافُوس (‏قبر)‏ از منِمَیُون (‏مقبرهٔ یادبود)‏ استفاده شده است.‏ کلمهٔ تافُوس فقط مفهوم تدفین را می‌رساند.‏ در حالی که منِمَیُون بیانگر این است که گزارش زندگی متوفی در خاطر محفوظ می‌باشد.‏

در این رابطه،‏ فقط به آنچه که یَهُوَه باید به منظور رستاخیز دادن اشخاص انجام دهد،‏ فکر کنید.‏ یَهُوَه برای باز گرداندن یک شخص به زندگی،‏ نیاز دارد همه چیز را دربارهٔ آن فرد بداند—‏از جمله خصلتهای موروثی و کل حافظهٔ وی.‏ فقط به این صورت،‏ آن فرد با همان هویت برگردانده می‌شود.‏

البته،‏ از نقطه نظر انسان این امر محال است،‏ لهذا «همه چیز نزد خدا ممکن است.‏» (‏مرقس ۱۰:‏۲۷‏)‏ خدا می‌تواند حتی از آنچه که در درون دل شخص می‌گذرد،‏ مطلع گردد.‏ حتی اگر قرنها از مرگ شخص گذشته باشد،‏ وی هنوز در حافظهٔ خدا جای داشته و جای خواهد داشت.‏ (‏ایوب ۱۴:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ بنابراین،‏ هنگامی که عیسی قرنها پس از مرگ ابراهیم،‏ اسحاق و یعقوب به آنان اشاره کرد،‏ می‌توانست بگوید که یَهُوَه «خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگانست زیرا همه نزد او زنده هستند.‏»‏‏—‏لوقا ۲۰:‏۳۸‏.‏

از این رو،‏ میلیاردها انسانی که درگذشته‌اند،‏ با جزئیات تمام در حافظهٔ یَهُوَه خدا جای دارند.‏ چه گواه شگفت‌آوری بر اینکه خدا به فرد فرد انسانها توجه دارد!‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۷]‏

عیسی به کسانی که شفا می‌بخشید،‏ علاقه‌ای شخصی داشت