بشارت در پیش روی ما!
همهٔ ما هرگاه خبر بدی دریافت کنیم که در رابطه با شخص خودمان باشد، افسرده می‌شویم. از سوی دیگر، وقتی بشارت یا خبر خوشی به ما می‌رسد یعنی مژده‌ای که موجب شادی و سرور خودمان و عزیزانمان می‌گردد، به وجد می‌آییم. لیکن، وقتی خبر بد نه در رابطه با ما بلکه در رابطه با دیگران است، اغلب احساس کنجکاوی و اشتیاقی مشهود است؛ حتی عده‌ای هستند که از مطلع شدن از بدبختی دیگران لذت می‌برند. این واقعیت، احتمالاً این مسئله را که چرا خبر بد اینقدر خوب فروش می‌رود، تا حدی توضیح می‌دهد!
در اوایل جنگ جهانی اول، نمونه‌ای زنده و گویا از علاقه‌ای وحشتناک به مصیبت و فلاکتی که بر سر عده‌ای آمد، مشاهده شد. یک کشتی جنگی ۰۰۰,۱۰ تُنی به نام گراف شپِی، مایهٔ غرور و افتخار نیروی دریایی آلمان بود. این کشتی جنگی، به مدت چندین هفته در اقیانوسهای آتلانتیک جنوبی و هند، باعث آشفتگی و نگرانی کشتی‌های بازرگانی متفقین شده بود. سرانجام، سه رزمناو بریتانیایی رد گراف شپِی را گرفته به آن حمله کردند و تلفات بر جای گذاشتند. سپس، کشتی گراف شپِی مجبور شد به منظور تعمیرات، خود را بزحمت به بندر مونته‌ویدئو واقع در اروگوئه برساند. دولت اروگوئه به آن کشتی جنگی دستور داد که فوراً به دریا بازگردد؛ اگر بازنمی‌گشت، توقیف می‌شد. بنابراین، به نظر می‌رسید که نبردی بی‌رحمانه و یک‌جانبه در شرف وقوع بود.
با شنیدن این خبر، عده‌ای تاجر ثروتمند در ایالات متحده، هواپیمایی را به مبلغی معادل تقریباً ۲۵۰۰ دلار برای هر نفر، دربست اجاره کردند تا به اروگوئه پرواز کرده و ناظر آن جنگ خونین باشند. لیکن، آنچه که آنان را مأیوس کرد این بود که آن نبرد هیچ وقت به وقوع نپیوست. آدلف هیتلر، دستور صادر کرد که گراف شپِی، غرق شود. هزاران تماشاچی بر کنارهٔ دریا ازدحام آورده بودند و انتظار داشتند که ناظر صحنهٔ تکان‌دهندهٔ یک جنگ سخت و بی‌امان دریایی باشند، ولی در عوض، شاهد انفجار گوش‌خراشی بودند که گراف شپِی را به عمق دریا فرستاد؛ خود خدمهٔ کشتی، آن را غرق نمودند. ناخدای کشتی با شلیک گلوله‌ای به سر خود، خودکشی کرد.
علی‌رغم نوعی خصلت مخوف در بعضی افراد، اکثر مردم می‌گویند که بشارت یا خبر خوش را بر خبر بد ترجیح می‌دهند. آیا شما نیز اینطور فکر نمی‌کنید؟ پس چرا تاریخ، خبر بد بسیار زیاد و بشارت بسیار کمی را گزارش می‌کند؟ آیا احتمال دارد که اوضاع برعکس شود؟
علل تمامی اخبار بد
کتاب مقدس از زمانی نقل می‌کند که فقط بشارت یا خبر خوش قاعدهٔ روزگار بود. خبر بد، چیزی بود ناشناخته و ناشنیده. هنگامی که یَهُوَه خدا خلقت خود را به اتمام رسانید، سیارهٔ زمین آماده بود تا انسان و حیوان از زندگی بر روی آن لذت ببرند. گزارش پیدایش برای ما شرح می‌دهد: «خدا هر چه ساخته بود دید و همانا بسیار نیکو بود.»—پیدایش ۱:۳۱.
بعد از خلقت آدم، طولی نکشید که سر خبر بد باز شد. پیش از اینکه فرزندی از آدم و حَوّا زاده شود، خبر بد عصیان و نافرمانی علیه خدا و ترتیب خوب و منظم عالمگیر او، گزارش شد. یک پسر روحی والارتبه، در سِمتی که به عهدهٔ وی واگذار شده بود، مرتکب خیانت شد و همچنین موفق شد اولین زوج انسان را تحریک نموده تا در طریق عصیانگری و خیانت وی به او بپیوندند.—پیدایش ۳:۱-۶.
از آن زمان، کثرت اخبار بدی که بشر شاهد آن بوده است، آغاز شد. جای تعجب نیست که توطئه، حیله‌گری، سخن نیمه‌راست و نیز دروغ چنین نقش عمده‌ای در اخبار بد داشته است؛ اخبار بدی که از آن موقع به بعد دنیا را تحت پوشش قرار داده است. عیسی مسیح، شیطان ابلیس را مقصر و بانی خبر بد شناخت و به رهبران مذهبی روزگار خود گفت: «شما از پدر خود ابلیس میباشید و خواهشهای پدر خود را میخواهید بعمل آرید او از اوّل قاتل بود و در راستی ثابت نمیباشد از آنجهة که در او راستی نیست هرگاه بدروغ سخن میگوید از ذات خود میگوید زیرا دروغگو و پدر دروغگویان است.»—یوحنا ۸:۴۴.
همینطور که بر تعداد جمعیت بشر افزوده شد، اخبار بد نیز رو به افزایش گذاشت. البته، این به معنی آن نیست که هیچ وقت سرور و سعادت وجود نداشته است، زیرا که خیلی چیزها در زندگی موجب مسرت بوده‌اند. معهذا تا زمان حاضر، ابرهای مشکلات و اندوه در طی هر نسل بشری مشهود بوده است.
علت نهفتهٔ دیگری برای این اوضاع اسف‌بار وجود دارد. یعنی آن تمایل موروثی ما به تخلف و مصیبت. خود یَهُوَه، به این علت و سبب غیرقابل‌اجتناب اخبار بد اشاره می‌نماید و میگوید: «خیال دل انسان از طفولیّت بد است.»—پیدایش ۸:۲۱.
دلیل تساعد اخبار بد چیست؟
لیکن، تساعد اخبار بد در این قرن بیستم دلیلی دارد. این دلیل، در کتاب مقدس بوضوح ذکر شده است، کتابی که پیشگویی کرده است بشر در قرن بیستم وارد دورهٔ زمانی خاصی میشود که تحت عناوین «ایّام آخر» یا «زمان آخر» شناخته شده است. (۲تیموتاؤس ۳:۱؛ دانیال ۱۲:۴) نبوت کتاب مقدس و ترتیب وقایع تاریخی در آن، نشان می‌دهد که این «دورهٔ پایانی» در سال ۱۹۱۴ آغاز شد. برای اثبات کامل این مسئله از روی کتاب مقدس، لطفاً فصل ۱۱ در کتاب معرفتی که بشر را به زندگی جاودانی هدایت می‌کند، چاپ انجمن برج دیده‌بانی، ملاحظه شود.
ایام آخر باید با واقعه‌ای آغاز می‌گشت که خود آن واقعه، باعث می‌شد اخبار بد بر روی زمین تساعد یابد. آن واقعه چه بود؟ آن واقعه، از آسمان به زمین انداخته شدن شیطان ابلیس و تمام افواج دیوهای وی بود. شما می‌توانید این شرح زنده را از افزایش مسلم اخبار بد، در مکاشفه ۱۲:۹، ۱۲ بخوانید: «اژدهای بزرگ انداخته شد یعنی آن مار قدیمیکه به ابلیس و شیطان مسمّی است که تمام ربع مسکون را میفریبد. او بر زمین انداخته شد و فرشتگانش با وی انداخته شدند. . . . وای بر زمین و دریا زیرا که ابلیس بنزد شما فرود شده است با خشم عظیم چون میداند که زمانی قلیل دارد.»
بنابراین، در مدت زمان باقی‌مانده تا فرا رسیدن پایان ایام آخر، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که اخبار بد ادامه داشته و حتی بر تعداد و شدت آنها افزوده شود.
اوضاع همیشه اینطور نخواهد بود
مایهٔ بسی خشنودی سکنهٔ زمین است که وقایعی که باعث اخبار بد رایج امروزه میباشد، برای همیشه ادامه نخواهد یافت. در واقع، می‌توانیم با اطمینان بگوییم که ایام اخبار بد مکرر، بزودی به سر خواهد آمد. علی‌رغم اوضاع و احوال کنونی، جای امید وجود دارد. پایان تمامی اخبار بد نزدیک است و یقیناً در زمان مقرر خدا، می‌آید.
ما می‌توانیم از این بابت مطمئن باشیم زیرا نبوت شده است که در نقطهٔ اوج و پایانی ایام آخر، خدا تمام عللی را که باعث خبر بد می‌شوند از میان بر خواهد داشت. او انسانهای شریر را که مسبب نزاع هستند و از ایجاد تغییر در طریق خلاف خود و بازگشت از آن امتناع می‌ورزند، هلاک خواهد کرد. این واقعه، در جنگ آن روز عظیم خدای قادر مطلق که به جنگ حارمجدون معروف است، به نقطهٔ اوج خود خواهد رسید. (مکاشفه ۱۶:۱۶) بلافاصله بعد از این واقعه، شیطان ابلیس و کل قوای دیوی او از فعالیت باز داشته می‌شوند. مکاشفه ۲۰:۱-۳ به زنجیر کشیده شدن شیطان یعنی همان باعث و بانی تمامی اخبار بد را توصیف می‌کند: «دیدم فرشتهٔ را که از آسمان نازل میشود و کلید هاویه را دارد و زنجیری بزرگ بر دست وی است. و اژدها یعنی مار قدیمیرا که ابلیس و شیطان میباشد گرفتار کرده او را تا مدّت هزار سال در بند نهاد. و او را بهاویه انداخت و در را بر او بسته مهر کرد تا امّتها را دیگر گمراه نکند تا مدّت هزار سال به انجام رسد.»
در پی این وقایع حیرت‌انگیز، زمان بشارت یا خبر خوش بی‌سابقه‌ای برای زمین و سکنهٔ آن، خواهد رسید. سکنهٔ زمین، میلیونها انسانی خواهند بود که از حارمجدون زنده باقی می‌مانند و همچنین میلیاردها نفر که از خواب مرگ در قبور، رستاخیز خواهند یافت. این بشارت که بهترین بشارت است در آخرین کتاب کتاب مقدس آمده است: «خیمهٔ خدا با آدمیان است و با ایشان ساکن خواهد بود و ایشان قومهای او خواهند بود و خود خدا با ایشان خدای ایشان خواهد بود. و خدا هر اشکی از چشمان ایشان پاک خواهد کرد و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود زیرا که چیزهای اوّل درگذشت.»—مکاشفه ۲۱:۳، ۴.
آیا می‌توانید آن زمان مسرت‌آمیز را تصور کنید؟ آن، واقعاً که آینده‌ای پرشکوه خواهد بود؛ زمانی که اخبار بد دیگر شنیده نخواهد شد. بلی، پایان اخبار بد فرا خواهد رسید و دیگر وجود نخواهند داشت. سپس، بشارت به منتهای درجه حکمفرما خواهد بود و برای همیشه بوفور شنیده خواهد شد.