آمدن عیسی یا حضور عیسی—‏کدامیک؟‏

‏«نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست؟‏»‏‏—‏متی ۲۴:‏۳‏.‏

۱.‏ پرسشها در خدمت روحانی عیسی چه نقشی ایفا می‌کردند؟‏

پرسشهایی که عیسی به طرز ماهرانه‌ای مطرح می‌کرد،‏ موجب می‌شد که شنوندگانش به فکر فرو روند و حتی مسائل را از دید تازه‌ای بررسی نمایند.‏ (‏مرقس ۱۲:‏۳۵-‏۳۷؛‏ لوقا ۶:‏۹؛‏ ۹:‏۲۰؛‏ ۲۰:‏۳،‏ ۴‏)‏ ما باید سپاسگزار باشیم که او پاسخ پرسشها را هم می‌داد.‏ پاسخهای وی حقایقی را شرح می‌دهند که در غیر این صورت ممکن بود از آنها بی‌اطلاع بوده یا آنها را درک نکنیم.‏—‏مرقس ۷:‏۱۷-‏۲۳؛‏ ۹:‏۱۱-‏۱۳؛‏ ۱۰:‏۱۰-‏۱۲؛‏ ۱۲:‏۱۸-‏۲۷‏.‏

۲.‏ اکنون به چه پرسشی باید توجه کنیم؟‏

^۲ ما در متی ۲۴:‏۳ یکی از مهمترین پرسشهایی را که عیسی تاکنون به آنها پاسخ داده است،‏ می‌یابیم.‏ عیسی در حالی که پایان زندگی زمینی‌اش نزدیک بود،‏ هشدار داده بود که معبد اورشلیم نابود خواهد شد و این واقعه نشان پایان سیستم یهودی خواهد بود.‏ روایت متی می‌افزاید:‏ «چون بکوه زیتون نشسته بود شاگردانش در خلوت نزد وی آمده گفتند بما بگو که این امور کی واقع میشود و نشان آمدن [یا،‏ «حضور،‏» ترجمهٔ دنیای جدید ] تو و انقضای عالم چیست؟‏»—‏متی ۲۴:‏۳‏.‏

۳،‏ ۴.‏ چه تفاوت چشمگیری در این امر که کتاب مقدس‌ها چگونه واژه‌ای کلیدی را در متی ۲۴:‏۳ ترجمه می‌کنند،‏ وجود دارد؟‏

^۳ میلیونها نفر از خوانندگان کتاب مقدس در شگفتند که ‹چرا شاگردان این پرسش را مطرح کردند،‏ و پاسخ عیسی چه اثری باید بر من داشته باشد؟‏› عیسی در پاسخ خود از ظاهر شدن برگها که نشان می‌دهند تابستان «نزدیک است،‏» صحبت کرد.‏ ‏(‏متی ۲۴:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ از اینرو،‏ بسیاری از کلیساها تعلیم می‌دهند که رسولان جویای نشانی از «آمدن» عیسی بودند،‏ نشانی که ثابت می‌کرد بازگشت او نزدیک است.‏ آنها معتقدند که «آمدن،‏» لحظه‌ای خواهد بود که او مسیحیان را به آسمان برده و سپس پایان دنیا را می‌آورد.‏ آیا تو نیز معتقدی که این مطلب صحت دارد؟‏

^۴ برخی از ترجمه‌های کتاب مقدس،‏ از جمله ترجمهٔ دنیای جدید از کتاب مقدس،‏ به جای برگردان «آمدن،‏» از واژهٔ «حضور» استفاده می‌کنند.‏ آیا آنچه که شاگردان درباره‌اش پرسیدند و پاسخ عیسی می‌تواند با تعلیمی که در کلیساها داده می‌شود مغایرت داشته باشد؟‏ در واقع چه سؤالی شده بود؟‏ و عیسی چه پاسخی داد؟‏

آنها چه سؤالی کردند؟‏

۵،‏ ۶.‏ با خواندن پرسش رسولان در متی ۲۴:‏۳‏،‏ دربارهٔ اندیشهٔ آنان چه نتیجه‌ای می‌توانیم بگیریم؟‏

^۵ شاگردان با در نظر گرفتن آنچه که عیسی دربارهٔ معبد گفت،‏ هنگامی که جویای ‹نشانی از آمدن [یا،‏ «حضور»] او و انقضای عالم [به طور تحت‌اللفظی،‏ «دوره»] شدند،‏ احتمالاً به سیستم یهودی می‌اندیشیدند.‏—‏با «عالم» در ۱قرنتیان ۱۰:‏۱۱ و غلاطیان ۱:‏۴ مقایسه شود.‏

^۶ رسولان در این هنگام فقط درک محدودی از تعالیم عیسی داشتند.‏ آنها قبلاً گمان می‌بردند که «ملکوت خدا میباید در همان زمان ظهور کند.‏» (‏لوقا ۱۹:‏۱۱؛‏ متی ۱۶:‏۲۱-‏۲۳؛‏ مرقس ۱۰:‏۳۵-‏۴۰‏)‏ و حتی پس از گفتگو بر روی کوه زیتون،‏ پیش از آنکه با روح‌القدس مسح شوند،‏ در این مورد که آیا عیسی در آن هنگام ملکوت را به اسرائیل باز می‌گرداند،‏ از وی سؤال کردند.‏—‏اعمال ۱:‏۶‏.‏

۷.‏ چرا رسولان باید از عیسی دربارهٔ نقش آینده‌اش سؤال می‌کردند؟‏

^۷ با وجود این،‏ آنها از رفتن وی مطلع بودند،‏ زیرا بتازگی گفته بود:‏ «اندک زمانی نور با شماست.‏ پس مادامیکه نور با شما است راه بروید.‏» (‏یوحنا ۱۲:‏۳۵؛‏ لوقا ۱۹:‏۱۲-‏۲۷‏)‏ بنابراین،‏ آنان در حقیقت می‌توانستند فکر کنند،‏ ‹اگر عیسی ما را ترک می‌کند،‏ برگشت او را چطور تشخیص خواهیم داد؟‏› وقتی او به عنوان مسیح ظاهر شد،‏ اکثر مردم او را شناسایی نکردند.‏ و بیش از یک سال بعد،‏ پرسشهایی در این باره که آیا او همهٔ کارهایی را که مسیح قرار بود انجام دهد،‏ به انجام خواهد رساند یا نه،‏ باقی ماند.‏ (‏متی ۱۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ بنابراین رسولان برای پرس و جو دربارهٔ آینده دلیل داشتند.‏ اما مجدداً به این مطلب برمی‌گردیم که آیا آنها جویای نشانی در مورد آمدن قریب‌الوقوع او بودند یا دربارهٔ چیز دیگری می‌پرسیدند؟‏

۸.‏ رسولان احتمالاً به چه زبانی با عیسی صحبت می‌کردند؟‏

^۸ تصور کن پرنده‌ای بودی که به مکالمهٔ روی کوه زیتون گوش می‌داد.‏ (‏با جامعه ۱۰:‏۲۰ مقایسه شود.‏)‏ احتمالاً می‌شنیدی که عیسی و رسولان به زبان عبری صحبت می‌کنند.‏ (‏مرقس ۱۴:‏۷۰؛‏ یوحنا ۵:‏۲؛‏ ۱۹:‏۱۷،‏ ۲۰؛‏ اعمال ۲۱:‏۴۰‏)‏ با این حال،‏ گمان می‌رود که آنها به زبان یونانی نیز آشنایی داشتند.‏

نوشتهٔ متی—‏به زبان یونانی

۹.‏ اکثر ترجمه‌های امروزی متی بر چه مبنایی قرار دارند؟‏

^۹ اسناد و مدارک مربوط به قرن دوم د.‏م.‏ نشانگر این هستند که متی انجیل خود را ابتدا به زبان عبری نوشت.‏ از قرار معلوم،‏ سپس آن را به زبان یونانی به تحریر درآورد.‏ دست‌نوشته‌های بسیاری به زبان یونانی تا زمان ما به جا مانده‌اند و به عنوان مبنایی برای ترجمهٔ انجیل او به زبانهای امروزه به کار رفته‌اند.‏ متی دربارهٔ آن مکالمه بر روی کوه زیتون،‏ چه چیزی را به زبان یونانی نگاشت؟‏ او در مورد «آمدن» یا ‹حضوری› که شاگردان درباره‌اش پرسیدند و عیسی راجع به آن نظر داد،‏ چه نوشت؟‏

۱۰.‏ الف)‏ متی اغلب از کدام لغت یونانی برای «آمدن» استفاده کرد،‏ و این لغت می‌تواند دارای چه مفاهیمی باشد؟‏ ب)‏ چه واژهٔ یونانی دیگری جالب توجه است؟‏

^۱۰ ما در ۲۳ باب اول متی،‏ بیش از ۸۰ مرتبه فعل رایجی را که در یونانی برای «آمدن» استفاده می‌شود،‏ یعنی اِرخومای را می‌یابیم.‏ این فعل اغلب مفهوم رسیدن یا نزدیک شدن را بیان می‌کند،‏ مانند یوحنا ۱:‏۴۷‏:‏ «عیسی .‏ .‏ .‏ دید که نتانائیل بسوی او میآ‌ید‏.‏» فعل اِرخومای،‏ بسته به کاربردش می‌تواند به معنی «رسیدن،‏» «رفتن،‏» «وارد شدن،‏» «دسترسی یافتن،‏» یا «در راه بودن» باشد.‏ (‏متی ۲:‏۸،‏ ۱۱؛‏ ۸:‏۲۸؛‏ یوحنا ۴:‏۲۵،‏ ۲۷،‏ ۴۵؛‏ ۲۰:‏۴،‏ ۸؛‏ اعمال ۸:‏۴۰؛‏ ۱۳:‏۵۱‏)‏ اما متی،‏ در متی ۲۴:‏۳،‏ ۲۷،‏ ۳۷،‏ ۳۹‏،‏ از کلمهٔ متفاوتی استفاده کرد که از لحاظ دستوری اسم است و در هیچ جای دیگری در انجیلها یافت نمی‌شود:‏ پاروسیا.‏ از آنجایی که خدا نگارش کتاب مقدس را وحی کرد،‏ دلیل اینکه متی را برانگیخت تا او هنگام نگارش انجیل خود به زبان یونانی،‏ در این آیه‌ها این واژهٔ یونانی را برگزیند چه بود؟‏ مفهوم آن چیست،‏ و چرا باید خواهان درک آن باشیم؟‏

۱۱.‏ الف)‏ مفهوم پاروسیا چیست؟‏ ب)‏ چگونه نمونه‌هایی از نوشته‌های یوسفوس صحت درک ما را در مورد پاروسیا اثبات می‌کند؟‏ (‏پاورقی ملاحظه شود.‏)‏

^۱۱ صریحاً بگوییم،‏ پاروسیا یعنی «حضور.‏» فرهنگ توضیحی واژه‌های عهد جدید تألیف واین،‏ می‌گوید:‏ «پاروسیا،‏ .‏ .‏ .‏ به طور تحت‌اللفظی یعنی حضور،‏ پارا یعنی با،‏ و اوسیا یعنی بودن (‏از اِیمی،‏ بودن)‏،‏ که هم به رسیدن و هم به حضور متعاقب آن،‏ اشاره می‌کند.‏ برای مثال،‏ بانویی در نامه‌ای بر کاغذ پاپیروس دربارهٔ لزوم پاروسیای خویش در مکانی،‏ به منظور رسیدگی به امور مربوط به مستغلات خود،‏ صحبت می‌کند.‏» واژه‌نامه‌های دیگر توضیح می‌دهند که پاروسیا به ‹ملاقات یک حاکم› اشاره می‌نماید.‏ از اینرو،‏ فقط لحظهٔ رسیدن نیست،‏ بلکه حضوری که از رسیدن به بعد ادامه می‌یابد.‏ جالب توجه اینکه،‏ تاریخ‌نویس یهودی،‏ یوسِفوس که هم‌زمان با رسولان می‌زیست نیز به همین طریق از پاروسیا استفاده کرد.‏a

۱۲.‏ خود کتاب مقدس چگونه به ما کمک می‌کند تا مفهوم پاروسیا را تأیید کنیم؟‏

^۱۲ صحت این مفهوم،‏ یعنی «حضور،‏» بروشنی توسط ادبیات کهن به اثبات می‌رسد؛‏ با وجود این،‏ مسیحیان بویژه به این موضوع علاقمندند که کلام خدا چگونه از پاروسیا استفاده می‌کند.‏ پاسخ یکیست—‏حضور.‏ ما از نمونه‌هایی که در نامه‌های پولس یافت می‌شوند به این مطلب پی می‌بریم.‏ برای مثال،‏ او به فیلپیان نوشت:‏ «چنانکه همیشه مطیع میبودید نه در حضور من فقط بلکه بسیار زیادتر الآن وقتیکه غایبم نجات خود را .‏ .‏ .‏ بعمل آورید.‏» او همچنین از ماندن با آنان صحبت کرد تا بتوانند «بوسیلهٔ آمدن [یا،‏ «حضور» د ج،‏ پاروسیای ] [او] بار دیگر نزد [آنان]،‏» افتخار کنند.‏ (‏فیلپیان ۱:‏۲۵،‏ ۲۶؛‏ ۲:‏۱۲‏)‏ ترجمه‌های دیگر می‌گویند «بودن مجدد من با شما» ‏(‏وِی‌مَوت؛‏ ترجمهٔ جدید بین‌المللی)‏؛‏ «وقتی که باز نزد شما هستم» ‏(‏کتاب مقدس اورشلیم؛‏ کتاب مقدس انگلیسی جدید)‏؛‏ و «وقتی که یک بار دیگر مرا در میان خود دارید.‏» ‏(‏عهد جدید قرن بیستم)‏ پولس در ۲قرنتیان ۱۰:‏۱۰،‏ ۱۱ عبارت ‹حضور جسمی خود› را در تضاد با «غیاب» به کار برد.‏ واضح است که او در این مثالها از رسیدن یا ورود خود صحبت نمی‌کرد؛‏ او پاروسیا را در مفهوم حاضر بودن به کار برد.‏b (‏با ۱قرنتیان ۱۶:‏۱۷ مقایسه شود.‏)‏ پس دربارهٔ مواردی که به پاروسیای عیسی ارجاع شده است،‏ چه می‌توان گفت؟‏ آیا این ارجاعها به معنای «آمدن» او هستند،‏ یا نشانگر حضوری مداوم می‌باشند؟‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چرا باید نتیجه‌گیری کنیم که یک پاروسیا برای مدتی ادامه می‌یابد؟‏ ب)‏ دربارهٔ طول زمانی پاروسیای عیسی چه باید گفت؟‏

^۱۳ مسیحیانی که با روح مسح شده بودند و در زمان پولس می‌زیستند،‏ به پاروسیای عیسی علاقمند بودند.‏ اما پولس به آنان هشدار داد که ‹از هوش خود متزلزل نشوند.‏› ابتدا «مرد شریر،‏» که ثابت شده است روحانیون جهان مسیحیت هستند،‏ باید ظاهر گردد.‏ پولس نوشت که «‏ظهور او بعمل شیطانست با هر نوع قوّت و آیات و عجائب دروغ.‏» (‏۲تسالونیکیان ۲:‏۲،‏ ۳،‏ ۹‏)‏ بدیهی است که پاروسیا،‏ یا حضور «مرد شریر» صرفاً ورودی موقتی نبود؛‏ این حضور برای مدتی،‏ در طی زمانی که آیات یا نشانه‌های دروغین نمایان می‌گشتند،‏ ادامه می‌یافت.‏ چرا این موضوع دارای اهمیت است؟‏

^۱۴ آیه‌ای را که درست پیش از آن می‌آید در نظر بگیر:‏ «آن بیدین ظاهر خواهد شد که عیسی خداوند او را بنَفَس دهان خود هلاک خواهد کرد و بتجلّئ ظهور [یا،‏ «حضور،‏» د ج ] خویش او را نابود خواهد ساخت.‏» درست همانطور که حضور «مرد شریر» در طی مدتی می‌بود،‏ همچنین حضور عیسی برای مدتی ادامه می‌یافت و هنگام نابودی آن «فرزند [شریر] هلاکت،‏» به اوج خود می‌رسید.‏—‏۲تسالونیکیان ۲:‏۸‏.‏

جوانب زبان عبری

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ در بسیاری از ترجمه‌های متی به زبان عبری از چه لغت ویژه‌ای استفاده می‌شود؟‏ ب)‏ بوح در آیه‌ها چگونه به کار می‌رود؟‏

^۱۵ همانطور که اشاره شد،‏ از قرار معلوم متی انجیل خود را ابتدا به زبان عبری نگاشت.‏ بنابراین،‏ او در متی ۲۴:‏۳،‏ ۲۷،‏ ۳۷،‏ ۳۹ از کدام واژهٔ عبری استفاده کرد؟‏ ترجمه‌هایی از متی که به زبان عبری امروزی برگردانده شده‌اند،‏ هم در پرسش رسولان و هم در پاسخ عیسی،‏ دارای صورتی از فعل بوح می‌باشند.‏ این مطلب موجب می‌شود چنین بخوانیم:‏ «نشان ‏[بوح]‏ تو و انقضای عالم چیست؟‏» و،‏ «چنانکه ایّام نوح بود ‏[بوح]‏ پسر انسان نیز چنان خواهد بود.‏» معنی بوح چیست؟‏

^۱۶ با وجود اینکه فعل عبری بوح دارای مفاهیم گوناگونی است،‏ اما در اصل یعنی «آمدن.‏» فرهنگ الهیات عهد قدیم می‌گوید:‏ ‹‏بوح در حالی که ۲۵۳۲ بار در نوشته‌های مقدس عبرانی یافت می‌شود،‏ یکی از بیشترین افعالی است که به طور مکرر به کار رفته است و در رأس افعالی قرار دارد که بیانگر حرکت هستند.‏› (‏پیدایش ۷:‏۱،‏ ۱۳؛‏ خروج ۱۲:‏۲۵؛‏ ۲۸:‏۳۵؛‏ ۲سموئیل ۱۹:‏۳۰؛‏ ۲پادشاهان ۱۰:‏۲۱؛‏ مزمور ۶۵:‏۲؛‏ اشعیا ۱:‏۲۳؛‏ حزقیال ۱۱:‏۱۶؛‏ دانیال ۹:‏۱۳؛‏ عاموس ۸:‏۱۱‏)‏ اگر عیسی و رسولان از کلمه‌ای با چنین بُردی از مفاهیم استفاده می‌کردند،‏ مفهوم آن ممکن بود نامعلوم و قابل بحث باشد.‏ اما آیا آنها این کلمه را به کار بردند؟‏

۱۷.‏ الف)‏ چرا ممکن است ترجمه‌های امروزی متی به زبان عبری لزوماً بیانگر آنچه که عیسی و رسولان گفتند،‏ نباشند؟‏ ب)‏ در چه جای دیگری می‌توانیم سرنخی در این باره که عیسی و رسولان احتمالاً از چه واژه‌ای استفاده کرده‌اند بیابیم،‏ و این منبع به چه دلیل دیگری جالب توجه ماست؟‏ (‏پاورقی ملاحظه شود.‏)‏

^۱۷ به خاطر بیاور که ترجمه‌های امروزی عبری ترجمه‌هایی هستند که شاید آنچه را که متی به عبری نگاشت،‏ ارائه ندهند.‏ حقیقت اینجاست که عیسی بخوبی می‌توانست از واژهٔ دیگری بجز بوح استفاده نماید،‏ واژه‌ای که با مفهوم پاروسیا مناسب باشد.‏ ما در کتاب انجیل متی به زبان عبری،‏ تألیف پرفسور جرج هاوارد،‏ چاپ ۱۹۹۵ به این مطلب پی می‌بریم.‏ این کتاب به مشاجرهٔ قلمی در قرن چهاردهم که توسط فیزیکدان یهودی شِم تُب بن اسحاق بر ضد مسیحیت انجام گرفت،‏ پرداخت.‏ این گزارش مستند،‏ متنی عبری را از انجیل متی ارائه داد.‏ شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند این متن متی در زمان شِم تُب از زبان لاتین یا یونانی ترجمه نشده است،‏ بلکه بسیار قدیمی بوده و در اصل به زبان عبری ویرایش شده است.‏c به این دلیل می‌تواند ما را به آنچه که بر روی کوه زیتون گفته شد،‏ نزدیکتر نماید.‏

۱۸.‏ شِم تُب از چه واژهٔ جالب عبری استفاده می‌کند،‏ و مفهوم آن چیست؟‏

^۱۸ متای شِم تُب،‏ در متی ۲۴:‏۳،‏ ۲۷،‏ ۳۹ از فعل بوح استفاده نمی‌کند.‏ بلکه،‏ بیاه را که از لحاظ دستوری اسم و از یک گروه است،‏ به کار می‌برد.‏ این اسم در نوشته‌های مقدس عبری فقط در حزقیال ۸:‏۵ ظاهر می‌شود،‏ که در آنجا معنی «مدخل» را می‌دهد.‏ بیاه،‏ در آنجا به جای بیان عمل آمدن،‏ به ورودی ساختمان اشاره می‌کند؛‏ یعنی هنگامی که در مدخل یا در آستانه هستی،‏ در ساختمان قرار داری.‏ همچنین،‏ اسناد مذهبی که رابطه‌ای با کتاب مقدس نداشته و جزء تومارهای دریای مرده هستند،‏ اغلب از بیاه در رابطه با ورود یا آغاز منصبهای کاهنانه استفاده می‌کنند.‏ (‏۱تواریخ ۲۴:‏۳-‏۱۹؛‏ لوقا ۱:‏۵،‏ ۸،‏ ۲۳ ملاحظه شود.‏)‏ و یک ترجمهٔ سال ۱۹۸۶ به زبان عبری مربوط به پِشیتای سریانی (‏یا،‏ ارامی)‏ در متی ۲۴:‏۳،‏ ۲۷،‏ ۳۷،‏ ۳۹ از بیاه استفاده می‌کند.‏ بنابراین گواه و مدرکی وجود دارد که واژهٔ اسمی بیاه می‌توانست در دوران باستان مفهومی داشته باشد که به نحوی با فعل بوح که در کتاب مقدس به کار رفته،‏ مغایرت داشته است.‏ چرا این موضوع جالب توجه است؟‏

۱۹.‏ اگر عیسی و رسولان از بیاه استفاده کرده باشند،‏ چه نتیجه‌گیری می‌توانیم بکنیم؟‏

^۱۹ رسولان در پرسش خود و عیسی در پاسخ خویش احتمالاً از این واژهٔ اسمی،‏ یعنی بیاه استفاده کرده‌اند.‏ حتی اگر فقط فکر ورود عیسی در زمان آینده،‏ در ذهن رسولان بود،‏ مسیح ممکن است از بیاه استفاده کرده باشد تا چیزی بیش از آنچه را که آنها تصور می‌کردند بیان نماید.‏ عیسی می‌توانسته به ورود خود برای شروع منصبی جدید اشاره کرده باشد؛‏ ورود او شروع نقش جدید وی می‌بود.‏ این نظیر مفهوم پاروسیا است که متی بعداً از آن استفاده کرد.‏ چنین استفاده‌ای از بیاه باید به طور قابل درکی تأییدی باشد بر آنچه که شاهدان یَهُوَه برای مدتی مدید تعلیم داده‌اند،‏ یعنی «نشان» مرکبی که عیسی ارائه داد،‏ بنا بود انعکاسی از حضور وی باشد.‏

در انتظار اوج حضور او

۲۰،‏ ۲۱.‏ از توضیح عیسی دربارهٔ ایام نوح چه چیز می‌توانیم بیاموزیم؟‏

^۲۰ مطالعهٔ ما راجع به حضور عیسی تأثیری مستقیم بر زندگی ما و انتظارات ما دارد.‏ عیسی مصرانه از پیروان خویش خواست که هوشیار بمانند.‏ او نشانی در اختیار گذاشت تا بتوان حضور وی را تشخیص داد،‏ هرچند که اکثر مردم دقت نمی‌کردند:‏ «لیکن چنانکه ایّام نوح بود ظهور پسر انسان نیز چنان خواهد بود.‏ زیرا همچنانکه در ایام قبل از طوفان میخوردند و میآ‌شامیدند و نکاح میکردند و منکوحه میشدند تا روزی که نوح داخل کشتی گشت.‏ و نفهمیدند تا طوفان آمده همه را ببرد همچنین ظهور پسر انسان نیز خواهد بود.‏»—‏متی ۲۴:‏۳۷-‏۳۹‏.‏

^۲۱ در طی روزگار نوح،‏ اکثر مردم آن نسل فقط به امور عادی خود می‌پرداختند.‏ عیسی پیشگویی کرد که هنگام «ظهور پسر انسان» نیز چنین خواهد بود.‏ مردم پیرامون نوح ممکن بود این احساس را داشته باشند که هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.‏ اما می‌دانی که واقعیت غیر از این بود.‏ آن ایام که عرصه‌ای از زمان را پوشاند به نقطهٔ اوجی منجر شد،‏ «طوفان آمده همه را ببرد.‏» لوقا روایت مشابهی را ارائه می‌دهد که در آن،‏ عیسی «ایّام نوح» را با «زمان پسر انسان» مقایسه می‌کند.‏ عیسی هشدار داد:‏ «بر همین منوال خواهد بود در روزیکه پسر انسان ظاهر شود.‏»—‏لوقا ۱۷:‏۲۶-‏۳۰‏.‏

۲۲.‏ چرا بویژه باید به نبوت عیسی در متی باب ۲۴ علاقمند باشیم؟‏

^۲۲ همهٔ اینها برای ما مفهوم خاصی پیدا می‌کند،‏ زیرا در زمانی زندگی می‌کنیم که وقایعی را که عیسی پیشگویی کرد تشخیص می‌دهیم—‏جنگها،‏ زلزله‌ها،‏ وباها،‏ قحطیها،‏ و آزار و شکنجهٔ شاگردانش.‏ (‏متی ۲۴:‏۷-‏۹؛‏ لوقا ۲۱:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ این رویدادها از هنگام نزاع و درگیریی که موجب تغییر و تحول تاریخ گشته و به طور بامعنایی جنگ جهانی اول نامیده شده است،‏ واضح و آشکار بوده‌اند،‏ هرچند اکثر مردم،‏ به این اوضاع و احوال به چشم بخشهای عادی تاریخ می‌نگرند.‏ اما مسیحیان حقیقی،‏ مفهوم این رویدادهای مهم را درک می‌کنند،‏ درست همانطور که مردم هوشیار،‏ از برگ دادن درخت انجیر متوجه می‌شوند که تابستان نزدیک است.‏ عیسی نصیحت کرد:‏ «همچنین شما نیز چون بینید که این امور واقع میشود بدانید که ملکوت خدا نزدیک شده است.‏»—‏لوقا ۲۱:‏۳۱‏.‏

۲۳.‏ کلام عیسی در متی باب ۲۴ برای چه کسانی مفهوم ویژه‌ای دارد،‏ و چرا؟‏

^۲۳ عیسی بخش اعظم پاسخی را که بر روی کوه زیتون داد،‏ به پیروان خود معطوف کرد.‏ آنها کسانی بودند که باید پیش از آمدن انتها و در سراسر زمین در کار موعظهٔ بشارت که نجات‌دهندهٔ زندگی بود،‏ شرکت می‌جستند.‏ آنها کسانی بودند که می‌توانستند تشخیص دهند که «مکروهِ ویرانی .‏ .‏ .‏ در مقام مقدّس برپا شده.‏» آنها اشخاصی می‌بودند که پیش از مصیبت عظیم با ‹گریختن› واکنش نشان می‌دادند.‏ و آنها کسانی می‌بودند که بویژه تحت تأثیر ادامهٔ کلام قرار می‌گرفتند:‏ «اگر آن ایّام کوتاه نشدی هیچ بشری نجات نیافتی لیکن بخاطر برگزیدگان آنروزها کوتاه خواهد شد.‏» (‏متی ۲۴:‏۹،‏ ۱۴-‏۲۲‏)‏ اما این کلام هوشیارکننده به چه معناست،‏ و چرا می‌توان گفت که اساسی را برای ما فراهم می‌نماید تا هم‌اکنون از سعادت،‏ اطمینان و غیرت بیشتری برخوردار شویم؟‏ مطالعهٔ بعدی دربارهٔ متی ۲۴:‏۲۲ پاسخگوی این پرسشهاست.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ چرا مشاهدهٔ تفاوتی که بین ترجمه‌های کتاب مقدس از روی متی ۲۴:‏۳ وجود دارد،‏ حائز اهمیت است؟‏

◻ معنی پاروسیا چیست،‏ و چرا این مفهوم مورد توجه ماست؟‏

◻ چه تشابه ممکنی در متی ۲۴:‏۳ به زبانهای یونانی و عبری می‌تواند وجود داشته باشد؟‏

◻ برای درک متی باب ۲۴ لازم است که از چه عامل کلیدی در خصوص زمان آگاهی داشته باشیم؟‏