محبت برادرانه برقرار باشد!‏

‏«محبّت برادرانه برقرار باشد.‏»‏‏—‏عبرانیان ۱۳:‏۱‏.‏

۱.‏ برای روشن نگاه داشتن آتش در شبی سرد چه کار می‌کنی و چه مسئولیت مشابهی بر عهدهٔ همهٔ ما می‌باشد؟‏

بیرون از خانه،‏ برودت و سرما به حد خطرناکی رسیده است و درجه حرارت دارد همچنان پایین‌تر می‌رود.‏ تنها سوخت برای گرما در خانه‌ات،‏ هیزمی است که دارد در بخاری دیواری سر و صدا کنان می‌سوزد.‏ زندگی خودت و چند نفر دیگر به این بستگی دارد که نگذاری آتش خاموش شود.‏ آیا می‌نشینی و تماشا می‌کنی که چطور شعله‌های آتش فرومی‌نشیند و زغالهای هیزم بتدریج تبدیل به خاکستر سرد می‌شود؟‏ البته که نه.‏ تو مرتب هیزم روی آتش می‌گذاری و آن را روشن نگاه می‌داری.‏ به نحوی،‏ همهٔ ما باید عمل مشابهی انجام دهیم و «آتش» مهمتری را روشن نگاه داریم—‏آتشی که باید در درون دل ما مشتعل باشد—‏محبت.‏

۲.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت که در این ایام آخر محبت انسانها سرد شده است؟‏ ب)‏ محبت برای مسیحیان از چه درجهٔ اهمیتی برخوردار است؟‏

^۲ همانطور که مدتها پیش عیسی پیشگویی کرده بود،‏ امروز ما در زمانی زندگی می‌کنیم که در سطح جهان،‏ محبت در میان مدعیان مسیحیت دارد سردتر و سردتر می‌شود.‏ (‏متی ۲۴:‏۱۲‏)‏ اشارهٔ عیسی به مهمترین نوع محبت بود یعنی محبت به یَهُوَه خدا و به کلام او،‏ کتاب مقدس.‏ انواع دیگر محبت نیز در حال تقلیل می‌باشند.‏ کتاب مقدس پیشگویی کرده است که در «ایّام آخر،‏» بسیاری از انسانها «بی‌الفت» خواهند شد.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵‏)‏ چقدر کلام خدا صحت داشته است!‏ محیط خانواده باید کانون الفت و مهر باشد،‏ لذا،‏ حتی در کانون خانواده هم خشونت و بدرفتاری—‏گاهی به طور سبعانه و وحشتناک—‏امری معمول و متداول شده است.‏ با وجود این جو سرد حاکم بر جهان،‏ به مسیحیان دستور داده شده است که به یکدیگر نه فقط محبت بلکه محبت ایثارگرانه نموده،‏ به دیگران بیشتر از خود ارجحیت بدهند.‏ ما باید این نوع محبت را آنقدر بوضوح نشان دهیم تا بر همه معلوم شده،‏ نشان مشخصهٔ جماعت مسیحی حقیقی گردد.‏—‏یوحنا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

۳.‏ محبت برادرانه چیست و منظور از اینکه باید بگذاریم برقرار باشد،‏ چیست؟‏

^۳ پولس رسول تحت الهام دستور داد:‏ «محبّت برادرانه برقرار باشد.‏» (‏عبرانیان ۱۳:‏۱‏)‏ نشریه‌ای تحقیقاتی توضیح می‌دهد،‏ کلمهٔ یونانیی که «محبّت برادرانه» (‏فیلادِلفیا)‏ ترجمه شده است،‏ «به محبت توأم با علاقه،‏ ابراز مهربانی،‏ همدردی و ارائهٔ کمک،‏ اشاره دارد.‏» منظور پولس از اینکه گفت ما باید بگذاریم چنین محبتی برقرار باشد،‏ چه بود؟‏ این نشریه شرح می‌دهد:‏ «آن محبت نباید هرگز سرد شود.‏» بنابراین،‏ صرفاً داشتن علاقه و دلبستگی به برادرانمان کافی نیست؛‏ ما باید آن را ابراز کنیم.‏ بعلاوه،‏ ما باید به این محبت تداوم ببخشیم و هرگز نگذاریم سرد شود.‏ آیا این کار مشکلی است؟‏ بلی،‏ اما روح یَهُوَه می‌تواند ما را یاری کند محبت برادرانه را در خود پرورش داده،‏ حفظ کنیم.‏ اکنون،‏ اجازه بده به بررسی سه طریق هیزم گذاشتن بر روی آتش این محبت و روشن نگاه داشتن آن در دلمان،‏ بپردازیم.‏

ابراز همدردی

۴.‏ همدردی چیست؟‏

^۴ چنانچه می‌خواهی بیشتر به برادران و خواهران مسیحی‌ات محبت نمایی،‏ احتمالاً در درجهٔ اول باید وقتی در زندگی با آزمایشات و سختی‌ها مواجه می‌شوند،‏ نسبت به آنان احساس و عاطفه داشته باشی و با آنان همدردی کنی.‏ پطرس رسول توصیه می‌کند:‏ «همهٔ شما یکرأی و همدرد و برادردوست و مشفق و فروتن باشید.‏» (‏۱پطرس ۳:‏۸‏)‏ لغت یونانیی که در اینجا برای نشان دادن «همدرد» استفاده شده،‏ به معنی «باتفاق رنج بردن» می‌باشد.‏ یکی از صاحب‌نظران زبان یونانی کتاب مقدس،‏ دربارهٔ این واژه می‌گوید:‏ «آن،‏ حالت ذهنی ما را هنگامی که در احساسات دیگران سهیم می‌شویم،‏ توصیف می‌کند؛‏ طوری که گویی احساس آنان،‏ احساس خودمان است.‏» از این جهت،‏ همدلی و همدردی عاملی ضروریست.‏ یکی از خادمین مسن و وفادار یَهُوَه،‏ یک بار چنین گفت:‏ «همدردی یعنی درد تو در سینهٔ من.‏»‏

۵.‏ از کجا می‌دانیم که یَهُوَه احساس همدردی می‌کند؟‏

^۵ آیا یَهُوَه نیز با انسانها همدردی می‌کند؟‏ مسلماً.‏ برای مثال،‏ در کتاب مقدس راجع به زمانی که قوم خدا،‏ اسرائیل،‏ متحمل رنج و سختی بود،‏ می‌خوانیم:‏ «او [یَهُوَه] در همهٔ تنگیهای ایشان بتنگ آورده شد.‏» (‏اشعیا ۶۳:‏۹‏)‏ یَهُوَه فقط نظاره‌گر مشقات آنان نبود؛‏ او برای آن مردم احساس داشت.‏ عمق احساس و عاطفهٔ یَهُوَه را می‌توان در کلام خود او به قومش در زکریا ۲:‏۸‏،‏ مشاهده کرد:‏ ‹هر که شما را لمس نماید مردمک چشم مرا لمس نموده است.‏›‏a مفسری در خصوص این آیه اظهار می‌کند:‏ «چشم،‏ یکی از پیچیده‌ترین و ظریف‌ترین اعضای بدن انسان است و مردمک چشم—‏منفذی که نور آسمان به جهت رؤیت از درون آن وارد چشم می‌شود—‏حساس‌ترین و همچنین مهمترین بخش آن عضو است.‏ هیچ چیز دیگری نمی‌تواند توجه بی‌نظیر و پرمهر یَهُوَه را نسبت به آنچه مورد محبت او می‌باشد،‏ بهتر بیان کند.‏»‏

۶.‏ عیسی مسیح چگونه ابراز همدردی کرده است؟‏

^۶ عیسی نیز همیشه با دیگران بشدت همدردی می‌کرد.‏ بکرات اتفاق می‌افتاد که عیسی با دیدن مصیبت انسانهای همنوع خود که بیمار و یا در مشقت بودند،‏ «ترحّم نموده،‏» دلش می‌سوخت.‏ (‏مرقس ۱:‏۴۱؛‏ ۶:‏۳۴‏)‏ بنا بر گفتهٔ عیسی،‏ اگر شخصی قصور ورزد و با پیروان مسح‌شدهٔ او با مهربانی رفتار نکند،‏ عیسی احساس خواهد کرد که با او چنین رفتار شده است.‏ (‏متی ۲۵:‏۴۱-‏۴۶‏)‏ همچنین امروز،‏ عیسی به عنوان «رئیس کَهَنَهٔ» آسمانی ما،‏ قادر است «همدرد ضعفهای ما بشود.‏»—‏عبرانیان ۴:‏۱۵‏.‏

۷.‏ در مواقعی که برادر یا خواهری موجب ناراحتی ما می‌شود،‏ چگونه احساس همدردی می‌تواند به ما کمک کند؟‏

^۷ «همدرد ضعفهای ما بشود»—‏آیا این سخنی آرامش‌بخش نیست؟‏ پس مسلماً ما نیز باید همدرد ضعفهای یکدیگر بشویم.‏ البته،‏ در پی یافتن ضعفهای دیگران بودن،‏ بسیار آسانتر است.‏ (‏متی ۷:‏۳-‏۵‏)‏ لهذا،‏ بار بعد که برادر یا خواهری تو را ناراحت کرد،‏ چرا این کار را نمی‌کنی؟‏ یعنی خودت را جای آن برادر یا خواهر تجسم کن،‏ با همان پیشینه،‏ شخصیت،‏ عیوب و ضعفهای شخصیی که باید با آنها مبارزه کنی.‏ حالا آیا مطمئنی که خودت چنین اشتباهاتی را انجام نمی‌دادی —‏ یا شاید حتی بدتر از آنها را؟‏ در عوض اینکه از دیگران بیش از حد انتظار داشته باشیم،‏ باید با آنان همدردی کنیم و این مسئله به ما کمک می‌کند که معقول باشیم،‏ همانطور که یَهُوَه معقول است و ‹یاد میدارد که ما خاک هستیم.‏› (‏مزمور ۱۰۳:‏۱۴؛‏ یعقوب ۳:‏۱۷‏)‏ یَهُوَه محدودیتهای ما را می‌داند.‏ او از آنچه که می‌توانیم در حد معقولی انجام دهیم،‏ هرگز بیشتر انتظار ندارد.‏ (‏با ۱پادشاهان ۱۹:‏۵-‏۷ مقایسه شود.‏)‏ بگذار همهٔ ما با دیگران همینطور همدردی کنیم.‏

۸.‏ در مواقعی که برادر یا خواهری متحمل سختی‌هایی می‌باشد،‏ چه باید بکنیم؟‏

^۸ پولس نوشت که جماعت همچون بدنی با اعضای متفاوت می‌باشد که باید به طور متحد با یکدیگر همکاری کنند.‏ او افزود:‏ «اگر یک عضو دردمند گردد سایر اعضا با آن همدرد باشند.‏» (‏۱قرنتیان ۱۲:‏۱۲-‏۲۶‏)‏ ما باید باتفاق کسانی که متحمل آزمایشات سختی هستند،‏ رنج ببریم و با آنان همدردی کنیم.‏ پیران جماعت در چنین عملی نمونه هستند.‏ پولس همچنین نوشت:‏ «کیست ضعیف که من ضعیف نمیشوم؟‏ کِه لغزش میخورد که من نمیسوزم؟‏» (‏۲قرنتیان ۱۱:‏۲۹‏)‏ پیران و سرپرستان سیار در این مورد از پولس تقلید می‌کنند.‏ آنان در سخنرانیهای خود،‏ کار شبانی و حتی در رسیدگی به موضوعات قضایی،‏ سعی می‌کنند با اعضای جماعت همدردی کنند.‏ پولس توصیه کرد:‏ «ماتم نمائید با ماتمیان.‏» (‏رومیان ۱۲:‏۱۵‏)‏ وقتی گوسفندان حس کنند که شبانان حقیقتاً احساس و عاطفه برای آنان دارند،‏ متوجه محدودیتهای آنان می‌شوند و درک می‌کنند که آنان با چه سختی‌هایی مواجه هستند،‏ معمولاً بیشتر راغب به پذیرفتن نصیحت،‏ هدایت و تأدیب می‌باشند.‏ آنان با اشتیاق تمام در جلسات شرکت می‌کنند و اطمینان دارند که در آنجا ‹در نفوس خود آرامی خواهند یافت.‏›—‏متی ۱۱:‏۲۹‏.‏

ابراز قدردانی

۹.‏ چگونه یَهُوَه نشان می‌دهد که از محسنات ما قدردانی می‌کند؟‏

^۹ دومین طریق گذاشتن هیزم بر روی آتش محبت برادرانه،‏ این است که قدر برادرانمان را بدانیم.‏ برای اینکه بتوانیم قدر آنان را بدانیم،‏ باید بر روی خصوصیات نیکو و تلاش آنان تمرکز کنیم و برای آنها ارزش قائل شویم.‏ با انجام این کار،‏ از خود یَهُوَه تقلید می‌کنیم.‏ (‏افسسیان ۵:‏۱‏)‏ یَهُوَه روزانه بسیاری از گناهان جزئی ما را می‌بخشد.‏ یَهُوَه حتی گناهان بزرگ را تا زمانی که واقعاً نادم و توبه‌کار باشیم،‏ می‌آمرزد.‏ همچنین،‏ وقتی او گناهان ما را می‌بخشد،‏ دیگر آنها را در مد نظر خود نگاه نمی‌دارد.‏ (‏حزقیال ۳۳:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ مزمورنویس می‌پرسد:‏ «ای یاه اگر گناهان را بنظر آوری،‏ کیست ایخداوند که بحضور تو بایستد؟‏» (‏مزمور ۱۳۰:‏۳‏)‏ آنچه که یَهُوَه بر روی آن تمرکز می‌کند،‏ اعمال خوبی هستند که در خدمت به او انجام می‌دهیم.‏—‏عبرانیان ۶:‏۱۰‏.‏

۱۰.‏ الف)‏ چرا خطرناک است که زنان و شوهران قدردانی خود را از یکدیگر از دست بدهند؟‏ ب)‏ شخصی که احساس می‌کند قدردانی او از همسرش رو به تنزل گذاشته است،‏ چه باید بکند؟‏

^۱۰ پیروی از این مثال در محیط خانواده،‏ از اهمیت خاصی برخوردار است.‏ والدین با ابراز قدردانی نسبت به یکدیگر،‏ سرمشقی برای اعضای خانواده به جا می‌گذارند.‏ در این دوره و زمانهٔ ازدواجهای کم‌دوام،‏ از یاد بردن قدر و ارزش همسر،‏ بزرگ جلوه دادن اشتباهات و کوچک شماردن محسنات او،‏ چه آسان است.‏ این گونه افکار منفی،‏ ازدواج را تباه نموده،‏ آن را به رابطه‌ای شاق،‏ و عاری از لذت مبدل می‌کند.‏ اگر قدردانی تو از همسرت در حال تنزل است،‏ از خودت سؤال کن،‏ ‹آیا همسر من واقعاً از هیچ خصوصیت خوبی برخوردار نیست؟‏› به گذشته فکر کن؛‏ به چه دلائلی عاشق او شدی و با وی ازدواج کردی؟‏ آیا حقیقتاً تمام دلائل عشق و محبت تو به این شخص بی‌نظیر،‏ از بین رفته‌اند؟‏ یقیناً خیر؛‏ بنابراین،‏ با جدیت تمام سعی کن از محسنات همسر خود قدردانی کنی و قدردانی خود را به زبان بیاوری.‏—‏امثال ۳۱:‏۲۸‏.‏

۱۱.‏ به منظور ابراز محبت بی‌ریا در زندگی زناشویی،‏ از چه اعمالی باید پرهیز کرد؟‏

^۱۱ بعلاوه،‏ عمل قدردانی به شوهران و زنان کمک می‌کند محبت بی‌ریا به یکدیگر داشته باشند.‏ (‏با ۲قرنتیان ۶:‏۶؛‏ ۱پطرس ۱:‏۲۲ مقایسه شود.‏)‏ قدردانی صمیمانه همچون هیزمی است بر روی آتش چنین محبتی؛‏ محبتی که جایی برای بی‌رحمی در منزل،‏ بدور از انظار دیگران،‏ باقی نمی‌گذارد؛‏ در این محبت زخم زبان،‏ تحقیر،‏ رفتار با بی‌اعتنایی به طوری که روزها کلام محبت‌آمیز یا محترمانه‌ای ادا نشود،‏ وجود ندارد و یقیناً خشونت در چنین محبتی یافت نمی‌شود.‏ (‏افسسیان ۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ زن و شوهری که واقعاً از یکدیگر قدردانی می‌کنند نه فقط در ملاء عام بلکه هر جا که در نظر یَهُوَه باشند—‏به عبارت دیگر،‏ همیشه—‏به یکدیگر احترام می‌گذارند.‏—‏امثال ۵:‏۲۱‏.‏

۱۲.‏ چرا لازم است که والدین قدردانی خود را از محسنات فرزندان خود نشان دهند؟‏

^۱۲ فرزندان نیز باید احساس کنند که از آنان قدردانی به عمل می‌آید.‏ منظور،‏ آن نیست که والدین به تملق فرزندان خود بپردازند بلکه لازم است صفات درخور ستایش و اعمال نیکوی واقعی آنان را تحسین کنند.‏ مثال یَهُوَه را که در مورد عیسی اظهار خشنودی کرد،‏ به خاطر بیاور.‏ (‏مرقس ۱:‏۱۱‏)‏ نمونهٔ عیسی را نیز که در مثلی همچون ‹آقایی› بود،‏ به یاد داشته باش.‏ او هر دو «غلام نیکِ متدیّن» را به یک اندازه تحسین کرد،‏ در حالی که تفاوتی در آنچه که به آنان داده شد و مطابقاً تفاوتی در آنچه که آنان تحصیل کردند،‏ وجود داشت.‏ (‏متی ۲۵:‏۲۰-‏۲۳‏؛‏ با متی ۱۳:‏۲۳ مقایسه شود.‏)‏ والدین باتدبیر و خردمند،‏ می‌کوشند به طرق گوناگون قدردانی خود را از خصوصیات،‏ قابلیتها و موفقیتهای منحصر به فرد هر فرزند ابراز کنند.‏ در عین حال،‏ آنان سعی نمی‌کنند بقدری بر روی موفقیت تأکید کنند که فرزندانشان دائماً احساس کنند،‏ مجبورند سرآمد همه باشند.‏ چنین والدینی قصد ندارند فرزندانشان با احساس خشم و همچنین با دلی شکسته رشد کنند.‏—‏افسسیان ۶:‏۴؛‏ کولسیان ۳:‏۲۱‏.‏

۱۳.‏ چه کسانی در ابراز قدردانی نسبت به تک تک اعضای جماعت پیشقدم می‌شوند؟‏

^۱۳ در جماعت مسیحی،‏ پیران و سرپرستان سیار باید در ابراز قدردانی نسبت به تک تک اعضای گلهٔ خدا پیشقدم باشند.‏ وظیفهٔ خطیر و مشکلی در این مقام به ایشان محول شده است زیرا آنان همچنین،‏ متحمل این مسئولیت سنگین می‌باشند که اعضای جماعت را در عدالت تربیت کنند،‏ خطاکاران را به روح تواضع اصلاح نمایند و افرادی را که نیاز به تذکر دارند با جدیت نصیحت کنند.‏ چگونه آنان در میان این مسئولیتهای متفاوت تعادل برقرار می‌کنند؟‏—‏غلاطیان ۶:‏۱؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ چگونه پولس در دادن نصایح جدی تعادل نشان می‌داد؟‏ ب)‏ چگونه سرپرستان مسیحی می‌توانند میان ضرورت به اصلاح اشتباهات و ضرورت به تحسین افراد،‏ تعادل برقرار کنند؟‏ لطفاً با ذکر مثالی توضیح بده.‏

^۱۴ مثال پولس برای ما بسیار سودمند است.‏ او معلم،‏ پیر و شبان برجسته‌ای بود.‏ پولس با جماعاتی سر و کار داشت که درگیر مشکلات حادی شده بودند،‏ معهذا،‏ او در صورت لزوم از دادن نصایح جدی هراسی به دل خود راه نمی‌داد.‏ (‏۲قرنتیان ۷:‏۸-‏۱۱‏)‏ مروری بر خدمت پولس مشخص می‌کند که او ندرتاً به توبیخ افراد متوسل می‌شد—‏فقط در مواقعی که شرایط و یا مصلحت ایجاب می‌کرد.‏ بدین طریق،‏ پولس حکمت الهی از خود نشان می‌داد.‏

^۱۵ اگر خدمت یک پیر به جماعت را به قطعه‌ای از موسیقی تشبیه کنیم،‏ عمل توبیخ و مؤاخذه باید مانند نُت منفردی هماهنگ با کل قطعه باشد.‏ آن نُت،‏ در جای خود لازم و مناسب است.‏ (‏لوقا ۱۷:‏۳؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۲‏)‏ حال،‏ موسیقیی را تصور کن که فقط از همان یک نُت تشکیل شده باشد که مرتباً تکرار می‌شود.‏ چنین موسیقیی اعصاب خرد کن است.‏ به طرز مشابهی،‏ پیران مسیحی نیز سعی می‌کنند تصحیحاتی در نحوهٔ تعلیم خود ایجاد نمایند و آن را از تنوع غنی گردانند.‏ ایشان،‏ تعلیم خود را به اصلاح مسائل و مشکلات محدود نمی‌کنند.‏ در عوض،‏ آهنگ تعلیم پیران کلاً مثبت است.‏ همانند عیسی مسیح،‏ پیران بامحبت،‏ به دنبال یافتن اشتباهات به منظور انتقاد کردن نیستند بلکه در درجهٔ اول،‏ به محسنات افراد پی برده،‏ آن را مورد تحسین قرار می‌دهند.‏ آنان از کار پرزحمتی که برادران مسیحی‌شان انجام می‌دهند،‏ قدردانی می‌کنند.‏ پیران اطمینان دارند که معمولاً فرد فرد برادرانشان نهایت کوشش خود را در خدمت به یَهُوَه انجام می‌دهند.‏ بعلاوه،‏ پیران بصراحت این احساس خود را به زبان می‌آورند.‏—‏با ۲تسالونیکیان ۳:‏۴ مقایسه شود.‏

۱۶.‏ قدردانی و همدردی پولس چه تأثیری بر روی برادران مسیحی او داشت؟‏

^۱۶ بدون هیچ تردید،‏ اکثر مسیحیانی که پولس به ایشان خدمت می‌کرد،‏ می‌توانستند احساس کنند که او قدر آنان را می‌داند و با آنان همدردی می‌کند.‏ این را از کجا می‌دانیم؟‏ به احساس آن مسیحیان نسبت به پولس توجه کن.‏ گرچه پولس از اختیار بسیار زیادی برخوردار بود،‏ آنان از او نمی‌ترسیدند.‏ خیر،‏ او خوشرو و محبوب همه بود و همه به سوی او جلب می‌شدند.‏ بلی،‏ یک بار وقتی پولس داشت از مکانی عزیمت می‌کرد،‏ پیران «بر گردن [او] آویخته او را میبوسیدند»!‏ (‏اعمال ۲۰:‏۱۷،‏ ۳۷‏)‏ پیران از اینکه می‌توانند مثال پولس را سرمشق خود قرار دهند،‏ چقدر باید سپاسگزار باشند—‏و همچنین همهٔ ما!‏ بلی،‏ بگذار نسبت به یکدیگر ابراز قدردانی کنیم.‏

اعمال محبت‌آمیز

۱۷.‏ اعمال محبت‌آمیز در جماعت چه نتایج مطلوبی به همراه دارد؟‏

^۱۷ انجام عملی محبت‌آمیز بسادگی می‌تواند همچون هیزم فراوانی بر روی آتش محبت برادرانه باشد.‏ همانطور که عیسی گفت،‏ «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.‏» (‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ با آنچه که به دیگران می‌دهیم،‏ چه روحانی باشد چه مادی و یا حتی وقت و نیروی خود،‏ نه تنها آنان را خوشحال می‌کنیم بلکه خودمان نیز مسرور می‌شویم.‏ در جماعت،‏ مهربانی عاملی مسری است.‏ یک عمل محبت‌آمیز،‏ به طور متوالی موجب اعمال مشابه می‌شود.‏ به این شکل،‏ دیری نمی‌پاید که در جماعت مهر و محبت برادرانه رونق می‌یابد!‏—‏لوقا ۶:‏۳۸‏.‏

۱۸.‏ معنی «رحمت» در میکاه ۶:‏۸‏،‏ چیست؟‏

^۱۸ یَهُوَه قوم خود،‏ اسرائیل را ترغیب کرد که مهربانی و محبت از خود نشان دهند.‏ در میکاه ۶:‏۸‏،‏ چنین می‌خوانیم:‏ «ای مرد از آنچه نیکو است ترا اخبار نموده است و خداوند از تو چه چیز را میطلبد غیر از اینکه انصافرا بجا آوری و رحمترا دوست بداری و در حضور خدای خویش با فروتنی سلوک نمائی؟‏» معنی «رحمترا دوست بداری» چیست؟‏ کلمهٔ عبریی که در اینجا برای «رحمت» (‏خِسِد‏)‏ استفاده شده،‏ در بعضی زبانها همچنین «بخشندگی» ترجمه شده است.‏ در سُنسینُ بوکس آو دِ بایبِل،‏ آمده است که این واژه «بر چیزی بیش از لغت منتزع .‏ .‏ .‏ بخشندگی دلالت دارد.‏ این کلمه به معنای ‹بخشندگی در عمل› می‌باشد،‏ انجام اعمال محبت‌آمیز،‏ نه فقط به فقرا و نیازمندان بلکه به همهٔ همنوعان خود.‏» به این جهت،‏ محققی دیگر اظهار می‌کند،‏ خِسِد یعنی «محبت در عمل.‏»‏

۱۹.‏ الف)‏ در جماعت،‏ به چه طریقهایی می‌توانیم پیشقدم شده،‏ به دیگران محبت و مهربانی کنیم؟‏ ب)‏ موردی از محبت برادرانه را که نسبت به تو ابراز شده است،‏ ذکر کن.‏

^۱۹ محبت برادرانهٔ ما یک نظریه یا چیز مبهمی نیست.‏ این محبت واقعیتی ملموس است.‏ از این رو،‏ سعی کن به طریقهایی به برادران و خواهرانت مهربانی کنی.‏ همانند عیسی باش؛‏ او صبر نمی‌کرد تا مردم نزد او بیایند و تقاضای کمک کنند بلکه اغلب خودش پیشقدم می‌شد.‏ (‏لوقا ۷:‏۱۲-‏۱۶‏)‏ بخصوص به کسانی فکر کن که بیش از همه محتاج هستند.‏ آیا باید به ملاقات و عیادت شخصی مسن یا بیمار رفت یا اینکه کسی در بعضی امور احتیاج به کمک دارد؟‏ آیا باید مقداری وقت و توجه صرف ‹یتیمی› کرد؟‏ آیا شخص افسرده‌ای نیاز دارد کسی به حرفهای او گوش کند و یا احتیاج به تسلی دارد؟‏ چنانچه در توان خود می‌بینیم،‏ بگذار اوقاتی را به اعمال محبت‌آمیز اختصاص دهیم.‏ (‏ایوب ۲۹:‏۱۲؛‏ ۱تسالونیکیان ۵:‏۱۴؛‏ یعقوب ۱:‏۲۷‏)‏ در ضمن،‏ هرگز فراموش نکن در جماعتی پر از انسانهای ناکامل،‏ عفو و بخشش،‏ یکی از مهمترین اعمال محبت‌آمیز است—‏فراموش کردن هر گونه رنجش و آزردگی،‏ حتی اگر دلیل موجهی برای شکایت وجود داشته باشد.‏ (‏کولسیان ۳:‏۱۳‏)‏ اختلاف،‏ دلخوری و خصومت،‏ همچون آب است و می‌تواند آتش محبت برادرانه را خاموش کند لیکن چنانچه افراد،‏ راغب به عفو یکدیگر باشند،‏ جماعت از این گونه مشکلات مصون خواهد بود.‏

۲۰.‏ همهٔ ما همیشه چه سؤالاتی را باید از خود بکنیم؟‏

^۲۰ بگذار همگی با عزمی راسخ آتش حیاتی محبت را در دلهای خود مشتعل نگاه داریم.‏ بگذار همواره خود را آزموده و از خود سؤال کنیم:‏ آیا به دیگران ابراز همدردی می‌کنم؟‏ آیا نسبت به دیگران ابراز قدردانی می‌کنم؟‏ آیا اعمال محبت‌آمیز برای دیگران انجام می‌دهم؟‏ هرقدر هم که این جهان سرد و بی‌عاطفه بشود،‏ تا زمانی که ما این اعمال را انجام می‌دهیم،‏ آتش محبت،‏ برادری ما را گرم نگاه خواهد داشت.‏ بنابراین،‏ به هر طریق ممکن،‏ بگذار «محبّت برادرانه برقرار باشد»—‏در حال حاضر و تا ابد!‏—‏عبرانیان ۱۳:‏۱‏.‏

‏[پاورقی]‏

نظر تو چیست؟‏

◻ محبت برادرانه چه می‌باشد و چرا باید بگذاریم برقرار باشد؟‏

◻ چگونه احساس همدردی ما را در حفظ محبت برادرانه یاری می‌کند؟‏

◻ عمل قدردانی چه نقشی در محبت برادرانه دارد؟‏

◻ چگونه اعمال محبت‌آمیز باعث افزایش محبت برادرانه در جماعت مسیحی می‌شود؟‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۵]‏

محبت در عمل

چند سال پیش،‏ مردی بود که برای مدتی کتاب مقدس را با شاهدان یَهُوَه مطالعه کرده بود لیکن هنوز در مورد محبت برادرانه تردید داشت.‏ او کلام عیسی را می‌دانست که گفته بود:‏ «بهمین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبّت یکدیگر را داشته باشید،‏» اما باور این موضوع برای او دشوار بود.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏۳۵‏)‏ معهذا،‏ یک روز او محبت مسیحی را در عمل دید.‏

گرچه این مرد مجبور به استفاده از صندلی چرخدار بود،‏ یک بار به سفر دوری یعنی به اسرائیل رفت.‏ در بیت‌الحم،‏ او در جلسهٔ جماعتی شرکت کرد.‏ در آنجا،‏ یک شاهد عرب به شاهد دیگری که او هم مسافر بود،‏ اصرار کرد که شب را در منزل وی به سر ببرد؛‏ همچنین،‏ این شخص علاقه‌مند را نیز دعوت کرد.‏ پیش از خواب،‏ آن شاگرد کتاب مقدس از میزبان خود پرسید که آیا می‌تواند صبح روز بعد به ایوان برود و طلوع آفتاب را تماشا کند؟‏ میزبان،‏ اکیداً به او هشدار داد که نباید چنین کاری بکند.‏ روز بعد،‏ برادر عرب علت این موضوع را بیان کرد.‏ او از طریق فرد مترجمی توضیح داد که اگر همسایگانش پی‌می‌بردند که او میهمان یهودی دارد—‏که در مورد این شخص علاقه‌مند صدق می‌کرد—‏خانهٔ او را با خودش و خانواده‌اش به آتش می‌کشیدند.‏ آن علاقه‌مند،‏ متحیر شد و پرسید:‏ «پس چرا خودت را به مخاطره انداختی؟‏» بدون مترجم،‏ برادر عرب به او نگاه کرد و گفت،‏ «‏یوحنا ۱۳:‏۳۵‏.‏»‏

واقعیت محبت برادرانه،‏ آن شخص علاقه‌مند را بشدت تحت تأثیر قرار داد.‏ چندی نگذشت که خود او نیز تعمید گرفت.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۷]‏

خوش‌برخوردی و قدردانی پولس رسول از برادرانش باعث می‌شد آنان به سوی او جلب شوند