خدمتی که از دل انجام می‌دهی برای یَهُوَه بسیار ارزش دارد

‏«آنچه کنید از دل کنید بخاطر خداوند نه بخاطر انسان.‏»—‏کولسیان ۳:‏۲۳‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ بزرگترین موهبت ممکن که می‌توانیم از آن برخوردار باشیم چیست؟‏ ب)‏ چرا ممکن است گاهی اوقات نتوانیم آنقدر که دلمان می‌خواهد به خدا خدمت کنیم؟‏

خدمت به یَهُوَه بزرگترین موهبت ممکن است که می‌توانیم از آن برخوردار باشیم.‏ مدتهاست که این مجله به دلیلی بسیار قوی مسیحیان را به خدمت موعظه و حتی در صورت امکان،‏ خدمت «زیادتر» تشویق کرده است.‏ (‏۱تسالونیکیان ۴:‏۱‏)‏ لهذا ما همیشه نمی‌توانیم به اندازه‌ای که دلمان می‌خواهد به خدا خدمت کنیم.‏ خواهر مجردی که تقریباً ۴۰ سال پیش تعمید گرفته است اظهار می‌کند:‏ «موقعیت من طوری است که مجبورم کار تمام‌وقت بکنم.‏ دلیل کار کردن من،‏ نه این است که کمدم را با لباسهای محشر پر کنم و نه اینکه به سفرهای گرانقیمت دریایی بروم بلکه کار می‌کنم تا بتوانم از عهدهٔ ضروریات زندگی مثل خرج دارو و دندانپزشک برآیم.‏ من احساس می‌کنم دارم فقط باقی‌ماندهٔ وقت و انرژی خود را به یَهُوَه می‌دهم.‏»‏

^۲ محبت به خدا،‏ این خواسته را در ما به وجود می‌آورد که تمام نیروی خود را در کار موعظه صرف کنیم.‏ اما اغلب شرایط و اوضاع زندگی فعالیت ما را محدود می‌کند.‏ توجه به مسئولیتهای دیگری که کتاب مقدس بر دوش ما می‌گذارد،‏ از جمله وظایف خانوادگی،‏ ممکن است وقت و نیروی زیادی از ما مطالبه کند.‏ (‏۱تیموتاؤس ۵:‏۴،‏ ۸‏)‏ در این «زمانهای سخت،‏» زندگی همواره دشوارتر می‌شود.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ وقتی نمی‌توانیم آنقدر که دوست داریم موعظه کنیم،‏ امکان دارد دلمان تا حدی به درد آید.‏ شاید تعجب کنیم و از خود بپرسیم که آیا اصلاً خدا از عبادت و پرستش ما راضی است یا خیر.‏

زیبایی خدمت کردن از دل

۳.‏ یَهُوَه چه انتظاری از همهٔ ما دارد؟‏

^۳ کتاب مقدس در مزمور ۱۰۳:‏۱۴ صمیمانه به ما اطمینان خاطر می‌دهد که یَهُوَه «جبلّت ما را میداند و یاد میدارد که ما خاک هستیم.‏» او بیش از هر شخص دیگری محدودیتهای ما را درک می‌کند.‏ یَهُوَه بیش از آنچه که از دست ما برمی‌آید از ما انتظار ندارد.‏ او چه انتظاری از ما دارد؟‏ یَهُوَه چیزی را از ما انتظار دارد که هر شخصی گذشته از موقعیت زندگی‌اش،‏ از عهدهٔ انجام آن برمی‌آید:‏ «آنچه کنید از دل کنید بخاطر خداوند نه بخاطر انسان.‏» (‏کولسیان ۳:‏۲۳‏)‏ بلی،‏ یَهُوَه از ما—‏همگی ما—‏انتظار دارد که از دل و جان به او خدمت کنیم.‏

۴.‏ از دل به یَهُوَه خدمت کردن یعنی چه؟‏

^۴ از دل خدمت کردن به یَهُوَه به چه معناست؟‏ عبارت یونانیی که در اینجا «از دل» ترجمه شده است به صورت تحت‌الفظی یعنی «از نَفْس.‏» واژهٔ «نَفْس» به کل وجود شخص توأم با توانایی‌های جسمانی و ذهنی وی اشاره دارد.‏ بنابراین،‏ خدمت از دل یعنی تن در دادن به خدمت به خدا و استفاده از همهٔ توانایی‌ها و حدالمقدور نیروی خود در خدمت به او.‏ به زبان ساده یعنی انجام هر آنچه که نفْس‌مان می‌تواند انجام دهد.‏—‏مرقس ۱۲:‏۲۹،‏ ۳۰‏.‏

۵.‏ چگونه مثال رسولان نشان می‌دهد اجباری نیست که همه به یک اندازه خدمت کنند؟‏

^۵ آیا خدمت از دل به این معناست که همهٔ ما باید به یک اندازه موعظه کنیم؟‏ چنین چیزی امکان‌پذیر نیست چرا که موقعیت و توانایی‌های افراد با یکدیگر فرق می‌کند.‏ رسولان وفادار عیسی را در نظر بگیر.‏ آنان قادر نبودند به یک اندازه فعالیت کنند.‏ برای مثال،‏ ما در مورد بعضی از رسولان همچون شمعون قانوی و یعقوب بن حلفی اطلاعات بسیار کمی در دست داریم.‏ شاید در بین رسولان،‏ اینان فعالیت محدودی می‌کردند.‏ (‏متی ۱۰:‏۲-‏۴‏)‏ برخلاف آنان،‏ پطرس قادر به تقبل مسئولیتهای سنگین بسیاری بود—‏عیسی حتی «کلیدهای ملکوت» را به او داد!‏ (‏متی ۱۶:‏۱۹‏)‏ با وجود این،‏ پطرس در مقایسه با سایر رسولان ترفیعی نیافت.‏ در مکاشفه‌ای که به یوحنا شد (‏در حدود سال ۹۶ د.‏م.‏)‏ در رؤیای اورشلیم جدید،‏ او ۱۲ اساس یا سنگ زیربنا را مشاهده نمود که بر روی آنها «دوازده اسم دوازده رسول» نقش شده بود.‏a (‏مکاشفه ۲۱:‏۱۴‏)‏ با وجود اینکه ظاهراً بعضی از رسولان قادر به انجام فعالیت بیشتری بودند،‏ یَهُوَه برای خدمت همهٔ آنان ارزش قائل بود.‏

۶.‏ در مثال عیسی در مورد برزگر،‏ بذر پاشیده‌شده بر روی «زمین نیکو» چه می‌شود و چه سؤالاتی مطرح است؟‏

^۶ به همین شکل یَهُوَه نیز توقع ندارد که همهٔ ما به یک اندازه موعظه کنیم.‏ عیسی در مثل برزگر به این مسئله اشاره کرد و فعالیت موعظه را به بذرافشانی تشبیه کرد.‏ بذر بر روی زمینهای متفاوت پاشیده شد و این شرایط دل افرادی را نشان می‌دهد که پیام را می‌شنوند.‏ عیسی شرح می‌دهد:‏ «آنکه در زمین نیکو کاشته شد آنستکه کلامرا شنیده آنرا میفهمد و بارآور شده بعضی صد و بعضی شصت و بعضی سی ثمر میآ‌ورد.‏» (‏متی ۱۳:‏۳-‏۸،‏ ۱۸-‏۲۳‏)‏ این ثمر چیست و چرا مقدار آن با هم فرق دارد؟‏

۷.‏ ثمرهٔ بذری که پاشیده می‌شود چیست و چرا مقدار آن یکسان نیست؟‏

^۷ از آنجایی که بذر همان ‹کلمهٔ ملکوت› می‌باشد،‏ ثمر آوردن به معنی اشاعهٔ آن کلام است یعنی گفتن آن به دیگران.‏ (‏متی ۱۳:‏۱۹‏)‏ مقدار ثمره یا محصول متفاوت است—‏سی برابر تا صد برابر—‏زیرا توانایی‌ها و موقعیت زندگی انسانها با یکدیگر فرق می‌کند.‏ فردی که از سلامت و قوای جسمانی خوبی برخوردار است ممکن است بتواند وقت بیشتری صرف خدمت موعظه کند تا شخصی که به دلیل بیماری مزمن یا سن زیاد بنیه‌اش تحلیل رفته است.‏ شاید فرد جوان و مجردی که مسئولیتهای خانوادگی ندارد بتواند بیش از فردی که مجبور است تمام وقت کار کند تا احتیاجات خانوادهٔ خود را برآورده نماید،‏ موعظه کند.‏—‏با امثال ۲۰:‏۲۹ مقایسه شود.‏

۸.‏ یَهُوَه به انسانهایی که بهترین کاری که از دستشان برمی‌آید انجام می‌دهند،‏ با چه دیدی می‌نگرد؟‏

^۸ آیا در نظر خدا شخصی که از دل خدمت می‌کند و سی برابر ثمر می‌آورد خود را کمتر از شخصی که صد برابر ثمر می‌آورد تخصیص داده است؟‏ به هیچ وجه!‏ مقدار ثمر شاید متفاوت باشد لیکن تا وقتی خدمتمان بهترین خدمتی است که از دستمان برمی‌آید یَهُوَه از ما خشنود است.‏ به یاد داشته باش که همهٔ این ثمرات گرچه مقدارشان با هم فرق دارد،‏ از دلهایی برمی‌آید که «زمین نیکو» می‌باشند.‏ واژهٔ یونانی (‏کالُس‏)‏ که در اینجا «نیکو» ترجمه شده است چیزی «زیبا» را توصیف می‌کند که «دل را به وجد آورده،‏ مسرت دیده را موجب می‌گردد.‏» وقتی بهترین کاری را که از دستمان برمی‌آید انجام می‌دهیم،‏ دلمان در نظر خدا دلی زیبا می‌شود و دانستن این موضوع چقدر تسلی‌بخش است!‏

نباید خود را با دیگری در قیاس آورد

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ دلمان ممکن است موجب شود چه استدلال منفیی بکنیم؟‏ ب)‏ چگونه تشبیهی که در ۱قرنتیان ۱۲:‏۱۴-‏۲۶ استفاده شده است نشان می‌دهد که یَهُوَه فعالیت ما را با فعالیت دیگران مقایسه نمی‌کند؟‏

^۹ معهذا ممکن است دل ناکامل‌مان طور دیگری مسائل را ارزیابی کند.‏ دلمان شاید خدمت روحانی ما را با خدمت دیگران مقایسه کند.‏ دلمان ممکن است استدلال کند و به ما بگوید:‏ ‹دیگران خیلی بیشتر از تو موعظه می‌کنند.‏ چگونه یَهُوَه می‌تواند از خدمت موعظهٔ تو راضی باشد؟‏›—‏با ۱یوحنا ۳:‏۱۹،‏ ۲۰ مقایسه شود.‏

^۱۰ افکار و طریقهای یَهُوَه از افکار و طریقهای ما بسیار بلندتر است.‏ (‏اشعیا ۵۵:‏۹‏)‏ با خواندن ۱قرنتیان ۱۲:‏۱۴-‏۲۶ در خصوص نگرش یَهُوَه به تلاش فرد فرد ما می‌توانیم تا حدی بینش کسب کنیم،‏ در این آیات جماعت به بدن انسان که دارای اعضای متعدد است تشبیه شده—‏چشم،‏ دست،‏ پا،‏ گوش و دیگر اعضا.‏ برای چند لحظه بدن انسان را در نظر بگیر.‏ چشم را با دست و یا پا را با گوش نمی‌توان مقایسه کرد!‏ هر عضو نقش و عملکرد خاصی دارد و همهٔ اعضا برای ما مفید هستند و قدر آنها را می‌دانیم.‏ به همین نحو خدمتی که از دل انجام می‌دهی برای یَهُوَه بسیار ارزش دارد،‏ حال چه دیگران بیشتر از تو انجام دهند چه کمتر.‏—‏غلاطیان ۶:‏۴‏.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ چرا امکان دارد عده‌ای احساس کنند افرادی «ضعیفتر» یا «پست‌تر» هستند؟‏ ب)‏ یَهُوَه با چه دیدی به خدمت ما می‌نگرد؟‏

^۱۱ گاهی اوقات امکان دارد بعضی از ما به دلیل محدودیتهای ناشی از عدم سلامتی،‏ سن زیاد و یا علل دیگر احساس کنیم افراد «ضعیفتر» یا «پست‌تر» هستیم.‏ لذا دید یَهُوَه بر این مسئله چنین نیست.‏ کتاب مقدس برای ما نقل می‌کند:‏ «آن اعضای بدن که ضعیفتر مینمایند لازمتر میباشند.‏ و آنها را که پست‌تر اجزای بدن میپنداریم عزیزتر میداریم .‏ .‏ .‏ بلکه خدا بدنرا مرتّب ساخت بقسمیکه ناقصرا بیشتر حرمت داد.‏» (‏۱قرنتیان ۱۲:‏۲۲-‏۲۴‏)‏ بنابراین هر فردی می‌تواند نزد یَهُوَه عزیز باشد.‏ یَهُوَه برای خدمتی که در چهارچوب محدودیت خود انجام می‌دهیم بسیار ارزش قائل است.‏ آیا دانستن این واقعیت دلت را برنمی‌انگیزد تا هر آنچه که از دستت برمی‌آید برای چنین خدای بامحبتی که احساسات تو را درک می‌کند انجام دهی؟‏

^۱۲ بنابراین،‏ آنچه که برای یَهُوَه ارزش دارد این است که در حد توان شخصی خود به او خدمت کنی و نه به اندازهٔ فرد دیگر.‏ عیسی در آخرین روزهای زندگی خود بر روی زمین،‏ در مورد دو زن که موقعیتشان با یکدیگر بسیار تفاوت داشت سخن گفت و به شکل منقلب‌کننده‌ای نشان داد که یَهُوَه برای تلاش فرد فرد ما ارزش قائل است.‏

هدیه‌ای «گرانبها» از طرف زنی قدرشناس

۱۳.‏ الف)‏ اوضاع را در هنگامی که مریم روغن معطر را بر روی سر و پاهای عیسی ریخت توصیف کن.‏ ب)‏ ارزش مادی عطر مریم چقدر بود؟‏

^۱۳ جمعه شب،‏ ۸ نیسان،‏ عیسی وارد بیت‌عنیا شد،‏ دهی کوچک واقع بر دامنهٔ شرقی کوه زیتون،‏ تقریباً در سه‌کیلومتری اورشلیم.‏ در این ده عیسی دوستانی صمیمی داشت—‏مریم،‏ مَرتا و برادر آنان،‏ ایلعازَر.‏ چنین احتمال می‌رود که عیسی به طور مرتب در خانهٔ آنان میهمان بوده است.‏ لیکن شنبه شب،‏ عیسی و یارانش شام را در منزل شَمعُون صرف کردند،‏ فردی که سابقاً جذام داشت و احتمالاً عیسی او را شفا داده بود.‏ هنگامی که عیسی نزد سفرهٔ غذا تکیه داده بود،‏ مریم با عملی متواضعانه محبت عمیق خود را به فردی که برادرش را رستاخیز داده بود نشان داد.‏ او در شیشهٔ روغن عطرآگین ‹گرانبهایی› را باز کرد.‏ بلی،‏ واقعاً گرانبها!‏ آن عطر ۳۰۰ دینار می‌ارزید که این مبلغ تقریباً معادل مزد یک سال بود.‏ مریم آن روغن معطر را بر روی سر و پاهای عیسی ریخت.‏ سپس او پاهای عیسی را با موهای خود خشک کرد.‏—‏مرقس ۱۴:‏۳؛‏ لوقا ۱۰:‏۳۸-‏۴۲؛‏ یوحنا ۱۱:‏۳۸-‏۴۴؛‏ ۱۲:‏۱-‏۳‏.‏

۱۴.‏ الف)‏ واکنش شاگردان عیسی در برابر عمل مریم چه بود؟‏ ب)‏ عیسی چگونه از مریم دفاع کرد؟‏

^۱۴ شاگردان عیسی متغیر و عصبانی شدند!‏ آنان گفتند:‏ «چرا این عطر تلف شد؟‏» یهودا انگیزهٔ دزدی خود را در پس پیشنهاد اعانت به مستمندان پنهان نمود و گفت:‏ «برایچه این عطر بسیصد دینار فروخته نشد تا بفقراء داده شود؟‏» مریم ساکت ماند.‏ لذا عیسی به شاگردان خود گفت:‏ «او را واگذارید از برای چه او را زحمت میدهید؟‏ زیرا که با من کاری نیکو [شکلی از کالُس‏] کرده است.‏ .‏ .‏ .‏ آنچه در قوّهٔ او بود کرد زیرا که جسد مرا بجهة دفن پیش‌تدهین کرد.‏ هر آینه بشما میگویم در هر جائی از تمام عالم که باین انجیل موعظه شود آنچه این زن کرد نیز بجهة یادگارئ وی مذکور خواهد شد.‏» مطمئناً چقدر گرمی و محبت کلام عیسی دل مریم را تسلی داده است!‏—‏مرقس ۱۴:‏۴-‏۹؛‏ یوحنا ۱۲:‏۴-‏۸‏.‏

۱۵.‏ چرا عمل مریم اینقدر عیسی را تحت تأثیر قرار داد و این مسئله چه چیزی را در مورد خدمت کردن از دل به ما می‌آموزد؟‏

^۱۵ این عمل مریم عیسی را شدیداً تحت تأثیر قرار داد.‏ در نظر عیسی او کار درخور ستایشی انجام داده بود.‏ ارزش مادی آن هدیه برای عیسی اهمیتی نداشت،‏ آنچه که برای عیسی اهمیت داشت این واقعیت بود که مریم ‹آنچه را که در قوّه‌اش بود کرد.‏› مریم فرصت را غنیمت شمرده بود و آنچه را که در استطاعت و توان خود می‌دید تقدیم کرده بود.‏ ترجمه‌های دیگر این جمله را چنین ارائه می‌دهند،‏ «او آنچه از دستش برمی‌آمد برای من کرد» یا «این زن هرچه از دستش برمی‌آمد،‏ انجام داد.‏» (‏انجیل شریف؛‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ آنچه که مریم تقدیم کرد از دل تقدیم کرد زیرا هرچه که از دستش برمی‌آمد انجام داد.‏ خدمت کردن از دل،‏ چیزی جز این نیست.‏

‏«دو فلس» بیوه‌زن

۱۶.‏ الف)‏ چگونه عیسی متوجه اعانه دادن بیوه‌زنی فقیر شد؟‏ ب)‏ ارزش سکه‌های آن بیوه‌زن چقدر بود؟‏

^۱۶ چند روز بعد یعنی روز ۱۱ نیسان،‏ عیسی ساعات زیادی را در معبد صرف کرد؛‏ در آنجا اقتدار عیسی را تحت سؤال قرار دادند و او نیز فی‌البداهه به چند سؤال دشوار در رابطه با مالیات،‏ رستاخیز و موضوعات دیگر جواب داد.‏ او کاتبان و فریسیان را محکوم کرد زیرا ایشان علاوه بر کارهای دیگر ‹خانه‌های بیوه‌زنانرا میبلعیدند.‏› (‏مرقس ۱۲:‏۴۰‏)‏ از ظاهر قضیه چنین پیداست که سپس عیسی به صحن زنان رفت؛‏ در آنجا طبق سنت یهودی ۱۳ خزانهٔ بیت‌المال وجود داشت و عیسی در آنجا نشست.‏ برای مدتی عیسی مردم را در حالی که اعانهٔ خود را به درون خزانه می‌انداختند،‏ با دقت تماشا می‌کرد.‏ خیلی از ثروتمندان نیز می‌آمدند،‏ احتمالاً بعضی از آنان تظاهر به درستکاری کرده،‏ حتی فخر می‌فروختند.‏ (‏با متی ۶:‏۲ مقایسه شود.‏)‏ چشمان عیسی به زنی دوخته شد.‏ احتمالاً شخص عادی متوجه چیز خاصی در مورد آن زن یا هدیهٔ او نمی‌شد.‏ اما عیسی که از درون دل دیگران با خبر بود می‌دانست او «بیوه‌زنی فقیر» است.‏ همچنین عیسی دقیقاً از مبلغ هدیهٔ آن بیوه‌زن آگاه بود—‏«دو فلس که یک ربع [بسیار کم‌ارزش] باشد.‏»‏b‏—‏مرقس ۱۲:‏۴۱،‏ ۴۲‏.‏

۱۷.‏ چگونه عیسی از اعانهٔ آن بیوه‌زن قدردانی کرد و بدین صورت در خصوص تقدیم کردن به خدا چه می‌آموزیم؟‏

^۱۷ عیسی شاگردان خود را صدا زد تا شخصاً صحنه را نظاره کنند زیرا می‌خواست درسی به ایشان بیاموزد.‏ عیسی گفت که آن بیوه‌زن «از همهٔ آنانیکه در خزانه انداختند بیشتر داد.‏» در نظر عیسی اعانهٔ آن بیوه‌زن حتی از مجموع اعانهٔ دیگران نیز بیشتر بود.‏ آن بیوه‌زن «آنچه [را که] داشت» داد—‏تنها اندک پولی که برایش باقی مانده بود.‏ با این کار،‏ آن زن خودش را به دست پرمهر یَهُوَه سپرد تا او از وی نگهداری کند.‏ بدین صورت،‏ عیسی به آن زن به عنوان سرمشق بخشش و تقدیم در راه خدا اشاره کرد.‏ آری،‏ به فردی که هدیه‌اش از لحاظ مادی تقریباً بی‌ارزش لیکن در نظر خدا بسیار گرانبها بود!‏—‏مرقس ۱۲:‏۴۳،‏ ۴۴؛‏ یعقوب ۱:‏۲۷‏.‏

از نحوهٔ نگرش یَهُوَه به خدمتی که از دل برمی‌آید درسی بیاموزیم

۱۸.‏ از گفته‌های عیسی در مورد آن دو زن چه می‌توانیم بیاموزیم؟‏

^۱۸ از گفته‌های عیسی در مورد این دو زن دروس دلگرم‌کننده‌ای می‌آموزیم؛‏ این دروس در خصوص نحوهٔ نگرش یَهُوَه به خدمت کردن از دل است.‏ (‏یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ عیسی آن بیوه‌زن را با مریم مقایسه نکرد.‏ عیسی برای سکه‌های آن بیوه‌زن به اندازهٔ روغن ‹گرانبهای› مریم ارزش قائل بود.‏ این دو زن،‏ هر دو بهترین چیزی را که از دستشان برمی‌آمد تقدیم کردند،‏ به این دلیل در نظر خدا هدیهٔ هر دو آنان باارزش بود.‏ بنابراین،‏ اگر به اندازه‌ای که می‌خواهی قادر نیستی به خدا خدمت کنی و به این علت احساس بی‌ارزشی و بیهودگی به تو دست می‌دهد،‏ نباید ناامید و مأیوس شوی.‏ یَهُوَه بهترین چیزی را که از دستت برمی‌آید با خشنودی قبول می‌کند.‏ به خاطر داشته باش که یَهُوَه «بدل مینگرد،‏» به این سبب او بر آرزوهای دلت کاملاً واقف است.‏—‏۱سموئیل ۱۶:‏۷‏.‏

۱۹.‏ چرا نباید در مورد خدمت دیگران به خدا قضاوت کنیم؟‏

^۱۹ نحوهٔ نگرش یَهُوَه به خدمتی که از دل برمی‌آید باید بر نظر ما در مورد دیگران و همچنین رفتارمان با آنان تأثیر بگذارد.‏ چقدر نشان عدم محبت خواهد بود اگر از تلاش دیگران انتقاد کنیم و یا خدمت فردی را با فرد دیگر مقایسه کنیم!‏ متأسفانه یک بار شخصی مسیحی چنین نوشت:‏ «گاهی اوقات بعضی این احساس را در آدم بوجود می‌آورند که یا باید پیشگام باشی یا اینکه هیچ چیزی نیستی.‏ آن دسته از ما که داریم سخت می‌کوشیم تا بتوانیم ‹فقط› به عنوان مبشر عادی ملکوت به خدمت خود ادامه دهیم نیز احتیاج داریم که کسی قدرمان را بداند.‏» بگذار به یاد داشته باشیم،‏ ما این اختیار را نداریم که قضاوت کنیم و بگوییم چه چیزی برای فرد مسیحی دیگر خدمت کردن از دل محسوب می‌شود.‏ (‏رومیان ۱۴:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ خدمتی که هر یک از این چند میلیون مبشر وفادار ملکوت از دل انجام می‌دهند برای یَهُوَه بسیار ارزش دارد و برای ما نیز باید بسیار باارزش باشد.‏

۲۰.‏ معمولاً بهترین کار این است که در مورد هم‌ایمانان خود چگونه فکر کنیم؟‏

^۲۰ چنانچه به نظر بیاید که عده‌ای کمتر از قدرت و توانایی خود موعظه می‌کنند،‏ آنوقت چه؟‏ کاهش در مقدار فعالیت هم‌ایمانی مسیحی احتمالاً می‌تواند برای پیران مسئول و باتوجه بدین مفهوم باشد که شخص احتیاج به کمک یا تشویق دارد.‏ در عین حال این مسئله را نیز نباید فراموش کنیم،‏ خدمتی که بعضی افراد از دل انجام می‌دهند ممکن است بیشتر شبیه سکه‌های کم‌ارزش آن بیوه‌زن باشد تا روغن گرانبهای مریم.‏ معمولاً بهترین کار این است که همیشه اینطور فکر کنیم که برادران و خواهرانمان به یَهُوَه محبت دارند و چنین محبتی آنان را برمی‌انگیزد که منتها و حداکثر—‏نه حداقل—‏تلاش خود را انجام دهند.‏ یقیناً هیچ کدام از خادمین باوجدان و وظیفه‌شناس یَهُوَه نمی‌خواهد کمتر از توانایی خود به خدا خدمت کند!‏—‏۱قرنتیان ۱۳:‏۴،‏ ۷‏.‏

۲۱.‏ چه کار پراجری را افراد بسیاری تعاقب می‌کنند و چه سؤالاتی مطرح می‌شود؟‏

^۲۱ معهذا برای تعداد زیادی از افراد قوم خدا خدمت کردن از دل به معنی تعاقب کاری بس پراجر بوده است—‏خدمت پیشگامی.‏ آنان چه برکاتی دریافت می‌کنند؟‏ همچنین در مورد آن دسته از ما که تاکنون قادر به انجام خدمت پیشگامی نبوده‌ایم چطور—‏چگونه می‌توانیم روحیهٔ پیشگامی داشته باشیم؟‏ در مقالهٔ بعدی به بحث در مورد این سؤالات خواهیم پرداخت.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ از دل به یَهُوَه خدمت کردن یعنی چه؟‏

◻ چگونه تشبیهی که در ۱قرنتیان ۱۲:‏۱۴-‏۲۶ استفاده شده است نشان می‌دهد که یَهُوَه فعالیت ما را با فعالیت دیگران مقایسه نمی‌کند؟‏

◻ از گفته‌های عیسی راجع به روغن گرانبهای مریم و دو سکهٔ کم‌ارزش آن بیوه‌زن چه درسی در خصوص تقدیم کردن از دل می‌آموزیم؟‏

◻ نحوهٔ نگرش یَهُوَه به خدمتی که از دل انجام می‌شود چگونه باید بر نظر ما در مورد دیگران تأثیر بگذارد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

مریم آنچه که از دستش برمی‌آمد انجام داد،‏ او سر و پاهای عیسی را با روغنی «گرانبها» تدهین کرد