باعظمت‌ترین اعیاد تاریخ اسرائیل
«سه مرتبه در سال جمیع ذکورانت بحضور یَهُوَه خدایت در مکانیکه او برگزیند حاضر شوند . . . ، تُهی دست حاضر نشوند.»—تثنیه ۱۶:۱۶.
۱. در مورد اعیاد دوران کتاب مقدس چه می‌توان گفت؟
وقتی به اعیاد فکر می‌کنی چه چیزی در خاطرت تداعی می‌شود؟ افراط و فساد از مشخصه‌های بارز پاره‌ای از اعیاد زمان باستان بودند. این موضوع همچنین در مورد بعضی از جشنها و اعیاد زمان ما صدق می‌کند. اما اعیادی که در چهارچوب شریعت خدا برای اسرائیل در نظر گرفته شده بودند تفاوت بارزی داشتند. اینها با اینکه مناسبتهایی سرورآمیز بودند، «محفلهای مقدّس» نیز بشمار می‌رفتند.—لاویان ۲۳:۲.
۲. الف) افراد مذکر اسرائیلی سه بار در سال ملزم به برگذاری چه بودند؟ ب) مفهوم کلمهٔ «عید» در تثنیه ۱۶:۱۶ چیست؟
۲ سفر مردان وفادار اسرائیل—اغلب به همراه خانواده‌های آنان—به اورشلیم، در ‹مکانیکه یَهُوَه برمی‌گزید› باعث شادی و تجدید قوای ایشان بود و این افراد با سخاوت تمام در برگذاری سه عید بزرگشان شرکت می‌کردند. (تثنیه ۱۶:۱۶) کتاب بررسی لغات عهد عتیق، در مورد واژه‌ای که در تثنیه ۱۶:۱۶ «عید» ترجمه شده است توضیح می‌دهد: «مناسبتی بود بسیار شادی‌بخش . . . که در آن با قربانی گذراندن و جشن و سرور کردن نمونه‌های برجسته‌ای از عنایت و لطف الهی را جشن می‌گرفتند.»a
ارزش اعیاد بزرگ
۳. سه عید سالانه چه برکاتی را به یاد ما می‌آورند؟
۳ از آنجایی که نظام جامعهٔ اسرائیل، کشاورزی بود، اسرائیلیان به برکت خدا به شکل باران نیاز داشتند. سه عید بزرگِ شریعت موسوی، مقارن بود با حصاد محصول جو در اوایل بهار، حصاد گندم در اواخر همان فصل، و باقی حصاد در آخر تابستان. اینها مناسبتهایی بودند برای شادی و سرور و قدردانی از کسی که چرخهٔ باران را حفظ می‌کرد و زمینها را پربار می‌ساخت. با این حال، در این اعیاد امور بسیار پراهمیت دیگری نیز مطرح بودند.—تثنیه ۱۱:۱۱-۱۴.
۴. اولین عید، سالگرد چه واقعهٔ تاریخیی بود؟
۴ نخستین عید از ۱۵ تا ۲۱ نیسان برگذار می‌شد یعنی در اولین ماهِ تقویم باستانی کتاب مقدس، که مقارن است با اواخر مارس و اوایل آوریل. این عید، عید فطیر خوانده می‌شد، و از آنجا که بلافاصله پس از فِصح ۱۴ نیسان بود، آن را «عید فصح» نیز می‌خواندند. (لوقا ۲:۴۱؛ لاویان ۲۳:۵، ۶) این عید خاطرهٔ رهایی از مصیبتها و مشقتها در مصر را در اذهان اسرائیلیان زنده می‌ساخت، و بدین سبب بود که نان فطیر «نان مشقّت» خوانده می‌شد. (تثنیه ۱۶:۳) در واقع این نان فرار با شتاب آنها را از مصر به یاد ایشان می‌آورد، که حتی فرصت نداشتند در خمیر نانشان خمیرمایه بریزند و صبر کنند تا وَر بیاید. (خروج ۱۲:۳۴) در طول برگزاری این عید، در خانهٔ هیچیک از اسرائیلیان نمی‌بایست نان خمیرمایه‌دار پیدا می‌شد. مجازات هر برگذارکننده‌ای که از چنین نانی می‌خورد مرگ بود، افراد غریب نیز مستثنی نبودند.—خروج ۱۲:۱۹.
۵. دومین عید چه موهبتی را در خاطر اسرائیلیان زنده می‌ساخت، و چه کسان دیگری نیز باید از آن لذت می‌بردند؟
۵ دومین عید، هفت هفته (یا ۴۹ روز) پس از ۱۶ نیسان برگذار می‌شد، و ششمین روزِ ماه سوم، سیوان، بود که مقارن با اواخر ماه مه می‌باشد. (لاویان ۲۳:۱۵، ۱۶) این عید، عید هفته‌ها خوانده می‌شد (در زمان عیسی نام آن پَنطیکاست بود که در زبان یونانی به معنی «پنجاهمین» است)، و سالگرد آن حدود همان زمانی برگذار می‌شد که اسرائیل در کوه سینا تحت عهد شریعت قرار گرفت. (خروج ۱۹:۱، ۲) در مدت برگذاری این عید اسرائیلیان وفادار می‌توانستند این موهبت الهی را در خاطر خود زنده کنند که خدا ایشان را برگزید تا امت مقدس وی باشند. لیکن امت خدا بودن، ایشان را ملزم می‌ساخت تا از قوانینی چون مساعدت از محرومین اطاعت کنند، تا ایشان نیز بتوانند از عید لذت ببرند.—لاویان ۲۳:۲۲؛ تثنیه ۱۶:۱۰-۱۲.
۶. سومین عید چه واقعه‌ای را به یاد قوم خدا می‌آورد؟
۶ سومین عید بزرگ سالانه، آخرین آن، عید حصاد یا عید خیمه‌ها بود. این عید از ۱۵ تا ۲۱ ماه هفتم، تشری یا اِتانیوم، مقارن با اوایل ماه اکتبر برگذار می‌شد. (لاویان ۲۳:۳۴) در این زمان، امت خدا خارج از خانه یا بر پشت‌بام زیر سایبانهایی (خیمه‌هایی) پوشیده از برگ درختان که موقتاً بدین منظور ساخته می‌شد بسر می‌برد. این کار، ۴۰ سال سفر ایشان را از مصر به سرزمین موعود به یاد ایشان می‌آورد، سفری که طی آن می‌بایست، این ملت فرا می‌گرفت که برای نیازهای روزانهٔ خود به خدا اتکا کند.—لاویان ۲۳:۴۲، ۴۳؛ تثنیه ۸:۱۵، ۱۶.
۷. مروری بر اعیادِ اسرائیلِ باستان چگونه مشوق ما نیز خواهد بود؟
۷ حال بگذار نگاهی به برجسته‌ترین اعیادِ تاریخ امت قدیم خدا، بیفکنیم. این مطالب بدون‌شک مشوق ما نیز خواهد بود، زیرا که ما نیز هم‌اکنون دعوت شده‌ایم در گردهمایی‌های مرتب هفتگی، همچنین سه بار در سال در مجمعها و کنگره‌ها شرکت کنیم.—عبرانیان ۱۰:۲۴، ۲۵.
طی سلطنت پادشاهان سلسلهٔ داوود
۸. الف) چه جشن تاریخیی در زمان سلیمانِ پادشاه برگذار شد؟ ب) ما هم‌اکنون چشم‌براه چه نقطهٔ اوجی در عید خیمه‌های اصلی می‌باشیم؟
۸ در طی حکمروایی پربرکت سلیمان، پسر داوود، یک عید خیمه‌ها به نحوی تاریخی برگذار شد. ‹انجمنِ بسیار بزرگی› از اقصی نقاط سرزمین موعود برای برگذاری این عید خیمه‌ها و نیز اهدای معبد گرد آمدند. (۲تواریخ ۷:۸) در پایان، سلیمانِ پادشاه برگذارکنندگان را مرخص کرد و «ایشان برای پادشاه برکت خواسته و با شادمانی و خوشدلی بسبب تمامئ احسانیکه خداوند ببندهٔ خود داود و بقوم خویش اسرائیل نموده بود بخیمه‌های خود رفتند.» (۱پادشاهان ۸:۶۶) بدون تردید عظمت این عید در نوع خود کم‌نظیر بود. هم‌اکنون، خادمان خدا چشم‌براه نقطهٔ اوج تاریخ یعنی عید اصلی خیمه‌ها در پایان هزار سال سلطنت سلیمانی کبیرتر، عیسی مسیح، می‌باشند. (مکاشفه ۲۰:۳، ۷-۱۰، ۱۴، ۱۵) در آن زمان، کل ساکنان زمین، منجمله رستاخیزیافتگان و نجات‌یافتگان از حارمَجِدّون، در اتحادی کامل یَهُوَه خدا را با سرور و شادی تمام پرستش خواهند کرد.—زکریا ۱۴:۱۶.
۹-۱۱. الف) چه واقعه‌ای در زمان حِزْقیا موجب برگذاری عیدی باعظمت شد؟ ب) از بسیاری اسرائیلیان مقیم ده سِبط پادشاهی شمالی چه سرمشقی بر جای مانده است، و امروزه این موضوع برای ما یادآور چیست؟
۹ عید باعظمت دیگری که در کتاب مقدس از آن سخن به میان آمده است به دوران بعد از سلطنت آحاز، پادشاه شرور یهودا، برمی‌گردد، کسی که معبد را بست و پادشاهی یهودا را به ارتداد کشید. جانشین آحاز پادشاه نیکوکاری به نام حِزْقیا بود. حِزْقیا در اولین سال پادشاهی خود در سن ۲۵ سالگی، تجدیدات و اصلاحاتی را در برنامهٔ جامعی به موقع اجرا گذاشت. وی بلافاصله به گشایش و تعمیر معبد اقدام کرد. سپس پادشاه رساله‌هایی به اسرائیلیان مقیم ده سِبط متخاصم پادشاهی شمالی فرستاده، ایشان را برای برگذاری فِصح و عید فطیر دعوت کرد. بسیاری با وجود استهزا و تمسخر اطرافیان‌شان این دعوت را پذیرفتند.—۲تواریخ ۳۰:۱، ۱۰، ۱۱، ۱۸.
۱۰ آیا این عید با موفقیت روبرو شد؟ کتاب مقدس چنین گزارش می‌کند: «بنی‌اسرائیل که در اورشلیم حاضر بودند عید فطیر را هفت روز بشادئ عظیم نگاه داشتند و لاویان و کاهنان خداوند را روزبروز بآ‌لات تسبیح خداوند حمد میگفتند.» (۲تواریخ ۳۰:۲۱) این اسرائیلیان برای امت خداوند در روزگار ما واقعاً چه نمونهٔ خوبی شدند، زیرا در زمان ما نیز افراد بسیاری با وجود مخالفتها و مسافتهای طولانی در کنگره‌ها شرکت می‌کنند!
۱۱ برای مثال سه کنگرهٔ ناحیه‌ای «تخصیص خدایی» را که در سال ۱۹۸۹ در لهستان برگذار شد، در نظر بگیر. از کل ۵۱۸,۱۶۶ شرکت‌کننده، بخش عظیمی از اتحاد جماهیر شورویِ سابق و دیگر کشورهای اروپای شرقی آمده بودند، یعنی از ممالکی که در آن زمان کار شاهدان یَهُوَه با ممنوعیت روبرو بود. کتاب شاهدان یَهُوَه—اعلام‌کنندگان ملکوت خدا چنین گزارش می‌کند: «برای تعدادی از شرکت‌کنندگان این کنگره، نخستین باری بود که در گردهمایی شرکت می‌کردند که بیشتر از ۱۵ یا ۲۰ نفر از امت خدا گرد هم می‌آمدند. دیدن ده‌ها هزار شرکت کننده در استادیوم، با ایشان به دعا پرداختن، و متحداً با خواندن سرود زبان به حمد یَهُوَه گشودن، دل ایشان را از قدردانی لبریز کرده بود.»—صفحهٔ ۲۷۹، چاپ انجمن برج دیده‌بانی.
۱۲. چه اتفاقی باعث برگذاری عیدی باعظمت در زمان یُوشیا شد؟
۱۲ پس از مرگ حِزْقیا، اهالی یهودیه تحت پادشاهی مَنَسّی و آمون دوباره در دام پرستش کاذب افتادند. پس از آن یُوشیای جوان که وی نیز پادشاهی نیکوکار بود به سلطنت رسید و با شجاعت تمام پرستش حقیقی را دوباره برقرار ساخت. یُوشیا ۲۵ ساله بود که دستور تعمیر معبد را داد. (۲تواریخ ۳۴:۸) در خاتمهٔ تعمیر معبد، شریعتی را که موسی نوشته بود در آن یافتند. یُوشیای پادشاه از مطالبی که در شریعت خدا خواند بسیار دگرگون شد و ترتیبی داد تا آن را برای تمام قوم بخوانند. (۲تواریخ ۳۴:۱۴، ۳۰) سپس بر اساس آنچه نوشته شده بود تدارک برگذاری عید فِصح را چید. به منظور برگذاری عید، خود پادشاه با اعانات سخاوتمندانه‌ای سرمشق خوبی برای دیگران شد. بی‌دلیل نیست که کتاب مقدس گزارش می‌کند: «هیچ عید فصح مثل این از ایّام سموئیل نبیّ در اسرائیل نگاه داشته نشده بود.»—۲تواریخ ۳۵:۷، ۱۷، ۱۸.
۱۳. جشنهای زمان حِزْقیا و یُوشیا، چه چیزی را در روزگار ما به یادمان می‌آورد؟
۱۳ اصلاحات حِزْقیا و یُوشیا شباهت نزدیکی به احیای دوباره و شگفت‌آور پرستش حقیقی در میان مسیحیان راستین داشت که از سال ۱۹۱۴ به وجود آمد، یعنی زمان به تخت سلطنت نشستن عیسی مسیح. این احیای نوین، بخصوص از این لحاظ به اصلاحات یُوشیا شباهت دارد که براساس آنچه در کلام خدا نوشته شده است صورت گرفت. همانند روزگار حِزْقیا و یُوشیا، این احیای نوین نیز با مجمعها و کنگره‌هایی مشخص شد که در آنها نبوتهای تکان‌دهنده کتاب مقدس و کاربرد بموقع اصول آن در روزگار ما شرح داده می‌شد. تعمید شمار عظیمی از افراد نیز شادی و سرور این مناسبتهای آموزنده را صدچندان می‌کرد. مانند اسرائیلیان نادم در زمان حِزْقیا و یُوشیا، این تازه تعمیدیافتگان نیز اعمال شریرانهٔ جهان مسیحیت و باقی دنیای شیطان را ترک گفته بودند. در سال ۱۹۹۷، بیش از ۰۰۰,۳۷۵ نفر به نشانهٔ وقف خود به یَهُوَه خدای مقدس تعمید گرفتند—یعنی به طور متوسط بیش از ۱۰۰۰ نفر در روز.
پس از تبعید
۱۴. چگونه در سال ۵۳۷ ق.د.م. برگذاری جشن باعظمت دیگری ممکن گشت؟
۱۴ قوم اسرائیل پس از مرگ یُوشیا، دوباره در خفت و خواری پرستش کاذب غرق شد. عاقبت در سال ۶۰۷ ق.د.م.، یَهُوَه به جهت تنبیه امت خود، ارتش بابل را برضد اورشلیم وارد صحنه کرد. بدین ترتیب شهر و معبد آن نابود شد و سرزمین ایشان ویران و متروکه گشت. ۷۰ سال از اسارت یهودیان در بابل گذشت. سپس خدا به احیای یهودیان نادمی که باقیمانده بودند پرداخت و ایشان را راهی سرزمین موعود کرد تا در آن پرستش حقیقی را دوباره برقرار کنند. ایشان در هفتمین ماهِ سال ۵۳۷ ق.د.م. قدم به شهر ویران‌شدهٔ اورشلیم نهادند. اولین اقدام‌شان برپا داشتن مذبحی بود به جهت گذراندنِ مرتب و روزانهٔ قربانی، چنانچه در عهد شریعت یاد شده بود. این اقدامی بموقع بود تا بار دیگر جشنی تاریخی برگذار شود. ایشان «عید خیمه‌ها را بنحویکه مکتوب است نگاه داشتند.»—عزرا ۳:۱-۴.
۱۵. چه کاری در انتظار باقیماندگانی بود که در سال ۵۳۷ ق.د.م. بازگشتند، چه وضعیت مشابهی در سال ۱۹۱۹ وجود داشت؟
۱۵ کار عظیمی در انتظار این بازگشتگان از اسارت بود—بازسازی معبد خدا، شهر اورشلیم و دیوار آن. ایشان با مخالفتهای زیاد همسایگان حسودشان روبرو شدند. وقتی معبد ساخته شد در واقع ‹روزِ امورِ کوچک› بود. (زکریا ۴:۱۰) اوضاع مانند موقعیت مسیحیان مسح‌شدهٔ وفادار در سال ۱۹۱۹ بود. در آن سالِ به یاد ماندنی، ایشان از اسارت بابل عظیم، امپراتوری جهانی مذهب کاذب، درآمدند. این اقلیت کوچکِ چند هزار نفره، با دنیایی متخاصم روبرو شد. آیا دشمن خدا توانست جلوی پیشرفت پرستش حقیقی را بگیرد؟ جواب این سؤال ما را به یاد برگذاری آخرین دو عید ثبت‌شده در نوشته‌های عبرانی می‌اندازد.
۱۶. چه موضوع جالب‌توجهی در مورد عید سال ۵۱۵ ق.د.م. وجود دارد؟
۱۶ بازسازی معبد سرانجام در ماهِ آذار سال ۵۱۵ ق.د.م.، درست زمان برگذاری عید بهاری ماه نیسان به اتمام رسید. کتاب مقدس چنین گزارش می‌کند: «عید فطیر را هفتروز با شادمانی نگاه داشتند چونکه خداوند ایشانرا مسرور ساخت از اینکه دل پادشاه اَشّور را بایشان مایل گردانیده دستهای ایشانرا برای ساختن خانهٔ خدای حقیقی که خدای اسرائیل باشد قویّ گردانید.»—عزرا ۶:۲۲.
۱۷، ۱۸. الف) چه عید باعظمت دیگری در سال ۴۵۵ ق.د.م. برگذار شد؟ ب) این امر چه شباهتی به وضعیت امروز ما دارد؟
۱۷ در سال ۴۵۵ ق.د.م.، یعنی ۱۶ سال بعد، عید باعظمت دیگری برگذار شد. عید خیمه‌های آن سال، نشان اتمام کار نوسازی دیوار اورشلیم بود. گزارش کتاب مقدس از این قرار است: «تمامئ جماعتیکه از اسیری برگشته بودند سایبانها ساختند و در سایبانها ساکن شدند زیرا که از ایّام یوشع بن نُون تا آنروز بنی‌اسرائیل چنین نکرده بودند پس شادئ بسیار عظیمی رُخ نمود.»—نحمیا ۸:۱۷.
۱۸ چه خاطرهٔ به یاد ماندنیی از احیای پرستش حقیقیِ خدا، حتی تحت مخالفتهای شدید و خشم‌آلود! موقعیت زمان ما نیز تفاوتی با آن ندارد. با وجود موج شدید آزار و مخالفت، کار عظیم موعظهٔ بشارت ملکوت خدا به اقصی نقاط زمین رسیده است و پیام داوری خدا در پهنهٔ عالم طنین انداخته است. (متی ۲۴:۱۴) پایان مهر زدن باقیماندگان ۰۰۰,۱۴۴ مسح‌شده نزدیک می‌شود. بیش از پنج میلیون از «گوسفندان دیگر» که یار و همنشین ایشان می‌باشند از تمام ملل در «یک گله» با این مسح‌شدگان جمع شده‌اند. (یوحنا ۱۰:۱۶؛ مکاشفه ۷:۳، ۹، ۱۰) چه تحقق شگرفی از تصویر نبوی عید خیمه‌ها! همچنین این کار عظیم جمع‌آوری حتی در دنیای جدید نیز ادامه خواهد یافت تا میلیاردها نفر از کسانی که رستاخیز می‌یابند برای شرکت در برگذاری عید خیمه‌های اصلی دعوت شوند.—زکریا ۱۴:۱۶-۱۹.
قرن اول د.م.
۱۹. چه چیزی به عید خیمه‌های سال ۳۲ د.م. حالت استثنائی می‌دهد؟
۱۹ بدون شک اعیادی که پسر خدا، عیسی مسیح، در آنها شرکت کرده بود، در میان برجسته‌ترین اعیادِ یادشده در کتاب مقدس می‌باشند. برای مثال، عیسی در عید خیمه‌های سال ۳۲ د.م. شرکت کرد. وی از این مناسبت استفاده کرد تا حقایق مهمی را آموزش دهد و با اشاراتی به نوشته‌های مقدس عبرانی این نوشته‌ها را پشتوانهٔ سخنان خود قرار داد. (یوحنا ۷:۲، ۱۴، ۳۷-۳۹) از ویژگیهای این عید رسم روشن کردن چهار شمعدان عظیم در صحن داخلی معبد بود. اینها بر شادی عید که تا پاسی از شب ادامه داشت می‌افزودند. ظاهراً، عیسی با اشاره به این چراغهای عظیم بود که گفت: «من نورِ عالم هستم، کسی که مرا متابعت کند در ظلمت سالک نشود بلکه نور حیات را یابد.»—یوحنا ۸:۱۲.
۲۰. عید فِصح ۳۳ د.م. چه حالت ویژه‌ای داشت؟
۲۰ سپس نوبت به فِصح و عید فطیر سال تاریخی ۳۳ د.م. شد. در آن فِصح، دشمنان عیسی وی را اعدام کردند و بدین طریق عیسی برهٔ واقعی فِصح گردید، تا با مرگ خود ‹گناه جهان را بردارد.› (یوحنا ۱:۲۹؛ ۱قرنتیان ۵:۷) سه روز بعد، در روز ۱۶ نیسان، خدا عیسی را با بدنی روحی و فناناپذیر رستاخیز داد. این واقعه مقارن بود با عرضهٔ نوبر محصول جو چنانچه در شریعت مقرر شده بود. پس، سَروَرمان، عیسی مسیح رستاخیزیافته، ‹نوبر خوابیدگان شد.›—۱قرنتیان ۱۵:۲۰.
۲۱. در پَنطیکاست ۳۳ د.م. چه اتفاقی رخ داد؟
۲۱ عید پَنطیکاست ۳۳ د.م. نیز حقیقتاً جزو برجسته‌ترین اعیاد به شمار می‌رود. در این روز یهودیان و نوکیشانِ بسیاری در اورشلیم گرد آمده بودند، منجمله حدود ۱۲۰ شاگرد عیسی. در مدت عید، عیسی مسیحِ رستاخیزیافته روح‌القدس خدا را بر ۱۲۰ شاگرد خود ریخت. ( اعمال ۱:۱۵؛ ۲:۱-۴، ۳۳) ایشان بدین ترتیب مسح شدند و از طریق عهد جدید که عیسی مسیح واسطهٔ آن بود امت جدید و منتخب خدا گشتند. در طی این عید، کاهن اعظمِ یهودی از نوبر محصول جو دو نان خمیرمایه‌دار را می‌گذراند. (لاویان ۲۳:۱۵-۱۷) این نانهای خمیرمایه‌دار تجسمی بودند از ۰۰۰,۱۴۴ نفر انسان ناکاملی که عیسی ‹برای خدا خرید› و ایشان را ‹پادشاهان و کَهَنَه ساخت و بر زمین سلطنت خواهند کرد.› (مکاشفه ۵:۹، ۱۰؛ ۱۴:۱، ۳) استفاده از دو نان خمیرمایه‌دار احتمالاً اشاره‌ای است بر این امر که این حکمرانان آسمانی از دو شاخهٔ مختلف انسانهای گناهکار، یعنی یهودیان و ملل بیگانه آمده‌اند.
۲۲. الف) چرا مسیحیان اعیاد عهد شریعت را برگذار نمی‌کنند؟ ب) در مقالهٔ بعدی چه مطلبی را مورد بحث قرار خواهیم داد؟
۲۲ آغاز عملکرد عهد جدید در پَنطیکاست ۳۳ د.م.، بدین مفهوم بود که عهد شریعتِ قدیمی در نظر خدا ارزش خود را از دست داده بود. (۲قرنتیان ۳:۱۴؛ عبرانیان ۹:۱۵؛ ۱۰:۱۶) اما، نباید نتیجه‌گیری کنیم که مسیحیان مسح‌شده شریعت ندارند. ایشان تحت شریعت الهی می‌باشند، شریعتی که عیسی مسیح بدیشان آموزش داد و بر قلبهایشان نوشته شد. (غلاطیان ۶:۲) بدین سبب مسیحیان سه عید سالانهٔ عهد شریعتِ قدیمی را جشن نمی‌گیرند. (کولسیان ۲:۱۶، ۱۷) با این حال، ما مسیحیان می‌توانیم از طرز رفتار این خادمان پیش از مسیحیت، در خصوص اعیاد و همچنین گردهمایی‌های دیگر ایشان به منظور پرستش، مطالب زیادی بیاموزیم. در مقالهٔ بعد، به مثالهایی می‌پردازیم که بدون شک همگی ما را ترغیب خواهد کرد تا لزوم شرکت مستمر در گردهمایی‌های مسیحی را درک کنیم.
[پاورقی]
a همچنین کتاب بینش بر نوشته‌های مقدس ( انگل.) چاپ انجمن برج‌دیده‌بانی جلد اول صفحهٔ ۸۲۰، ستون اول بندهای ۱ و ۳، تحت عنوان «عید، Festival» ملاحظه شود.
سؤالاتی برای مرور
◻ دلیل برگذاری سه عید بزرگ اسرائیل چه بود؟
◻ چه مطلب خاصی را می‌توان در مورد اعیاد زمان حِزْقیا و یُوشیا بیان کرد؟
◻ چه عید باعظمتی در سال ۴۵۵ ق.د.م. برگذار شد، و چرا این موضوع برای ما تشویق‌آمیز است؟
◻ چه مطلب خاصی در مورد فِصح و پَنطیکاست ۳۳ د.م. وجود دارد؟
[کادر در صفحهٔ ۲۴]
درسی که هم‌اکنون از اعیاد می‌آموزیم
تمام کسانی که می‌خواهند به طور دائم از مزایای قربانی عیسی که کفارهٔ گناهان بود بهره‌مند شوند، می‌باید زندگیشان مطابق با آنچه عید نان فطیر مظهر آن بود باشد. عید اصلی نان فطیر جشن سرورآمیزی است برای مسیحیان مسح‌شده، به مناسبت نجات ایشان از این دنیای پلید و رهایی‌شان از محکومیت گناه، رهایی و نجاتی که از طریق فدیهٔ عیسی میسر شد. (غلاطیان ۱:۴؛ کولسیان ۱:۱۳، ۱۴) مدت برگذاری عید نان فطیر هفت روز بود—عدد هفت در کتاب مقدس معرف کامل بودن از لحاظ روحانی می‌باشد. بدین مفهوم که عید اصلی نان فطیر به طور کامل در تمام مدت موجودیت جماعت مسیحیانِ مسح‌شده بر روی زمین، به طول خواهد انجامید و باید با «ساده‌دلی و راستی» جشن گرفته شود. معنی و مفهوم این مطلب آن است که می‌باید در تمام طول مدت این جشن هوشیارانه در پی خمیرمایه‌های مجازی بود. خمیرمایه در کتاب مقدس معرف تعلیمات فاسد، ریاکاری، و بدی می‌باشد. پرستندگان واقعی یَهُوَه باید از چنین خمیرمایه‌ای احساس انزجار کنند و به آن اجازه ندهند زندگیشان را تباه کرده، جماعت مسیحی را نیز بیالاید.—۱قرنتیان ۵:۶-۸؛ متی ۱۶:۶، ۱۲.
[تصویر در صفحهٔ ۲۲]
هر ساله در ۱۶ نیسان که مقارن با رستاخیز عیسی است، بافه‌ای از نوبر محصول جو گذرانده می‌شد
[تصویر در صفحهٔ ۲۳]
عیسی احتمالاً با اشاره به چراغهایی که در آن عید استفاده می‌شد، خود را «نورِ عالم» خواند