قدردانی از گردهمایی‌های مسیحی
«ملاحظهٔ یکدیگر را بنمائیم تا بمحبّت و اعمال نیکو ترغیب نمائیم. و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم.»—عبرانیان ۱۰:۲۴، ۲۵.
۱، ۲. الف) چرا حضور در گردهمایی‌های مسیحیان حقیقی موهبت و برکتی بزرگ است؟ ب) عیسی به چه صورت در گردهمایی‌های هم‌ایمانانش حضور دارد؟
حضور در گردهمایی‌های مسیحی در میان خادمان یَهُوَه چه موهبت و برکت عظیمی است، تعداد ایشان چه انگشت‌شمار باشد چه هزارها تفاوتی ندارد، زیرا که عیسی گفت: «جائیکه دو یا سه نفر باسم من جمع شوند آنجا در میان ایشان حاضرم»! (متی ۱۸:۲۰) البته این وعدهٔ عیسی دربارهٔ جلساتی بود که در آنها کسانی که هدایت را در دست دارند به حل و فصل مسائل قضایی می‌پردازند. (متی ۱۸:۱۵-۱۹) اما، آیا این گفتهٔ عیسی می‌تواند اصولاً در مورد تمام جلسات مسیحی صدق کند، جلساتی که با نام وی آغاز و پایان می‌یابد؟ بله مسلماً. زمانی را به یاد بیاورید که عیسی پیروان خود را مأمورِ کار شاگردسازی کرد، وی بدیشان وعده داد: «من هر روزه تا انقضای عالم همراه شما میباشم آمین.»—متی ۲۸:۲۰.
۲ بدون هیچ شک و تردیدی سَروَر ما عیسی مسیح، یا سَرِ جماعت مسیحی، علاقهٔ زیادی به تمام گردهمایی‌های پیروان وفادارش دارد. بعلاوه، می‌توان خاطرجمع بود که عیسی بطور یقین توسط روح‌القدس خدا در میان ایشان حضور دارد. ( اعمال ۲:۳۳؛ مکاشفه ۵:۶) یَهُوَه خدا نیز به گردهم‌آمدن ما علاقه‌مند می‌باشد. هدف اصلی چنین جلساتی «در جماعتها،» تمجید و تکریم خداست. (مزمور ۲۶:۱۲) حضور ما در جلسات جماعت، محبت ما را به خدا ثابت می‌کند.
۳. دلیل بااهمیت دیگری که برای تقدیر از گردهمایی‌های مسیحی وجود دارد چیست؟
۳ البته قدردانی ما از جلسات مسیحی دلایل موجه دیگری نیز دارد. عیسی مسیح پیش از آنکه زمین را ترک کند، شاگردان مسح‌شدهٔ خود را گمارد تا وظیفهٔ «غلام امین و دانا» را انجام دهند و در وقت معین غذای روحانی اهل وفادار خانه را تهیه کنند. (متی ۲۴:۴۵) جلسات جماعت و گردهمایی‌های بزرگتری همچون مجمعها و کنگره‌ها، جزو بااهمیت‌ترین روشهای این تغذیهٔ روحانی می‌باشند. سَروَرمان، عیسی مسیح، برای تمام کسانی که می‌خواهند از پایان این سیستم پلید نجات یابند و زندگی را در دنیای جدید و عادل خدا کسب کنند، غلامان امین و وفادار خود را چنان هدایت می‌کند که مطالبی حیاتی را در گردهمایی‌های یادشده ارائه دهند.
۴. چه «عادت» خطرناکی در کتاب مقدس ذکر شده است، و چه چیزی به ما کمک می‌کند از آن بپرهیزیم؟
۴ از این رو، هیچیک از مسیحیان نباید در دام عادت خطرناکی بیفتد که پولس رسول بدان اشاره می‌کند: «ملاحظهٔ یکدیگر را بنمائیم تا بمحبّت و اعمال نیکو ترغیب نمائیم. و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضیرا عادت است بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازهٔ که میبینید که آنروز نزدیک میشود.» (عبرانیان ۱۰:۲۴، ۲۵) تعمق بر روی برکات و منفعتهایی که از حضور داشتن در گردهمایی‌های مسیحی عایدمان میشود به ما کمک می‌کند تا وفادارانه و با تمام دل و جان این جلسات را حمایت کنیم.
جلسات بنا کننده
۵. الف) سخنان ما در جلسات چه تأثیری می‌تواند داشته باشد؟ ب) چرا برای دعوت کردن علاقه‌مندان جدید به جلسات نباید درنگ کرد؟
۵ از آنجا که مسیحیان در دعای خود تقاضا می‌کنند که روح‌القدس یَهُوَه در جلساتشان فعال باشد، تک تک شرکت‌کنندگان می‌باید حداکثر تلاش خود را به عمل بیاورند تا در هماهنگی با این روح عمل کرده، آن را ‹محزون مسازند.› ( افسسیان ۴:۳۰) هنگامی که پولس رسول این کلام الهام‌شده را می‌نوشت بحث وی در خصوص سخنان زشت بود. سخنی که بر زبان می‌رانیم می‌تواند «برای بنا نیکو باشد، تا شنوندگانرا فیض رساند.» ( افسسیان ۴:۲۹) این مطلب بخصوص در گردهمایی‌های مسیحی اهمیت فراوان دارد. وی در نامهٔ خود به قُرِنتیان، بر لزوم جلساتی تأکید کرد که بناکننده، آموزشی و تشویق‌آمیز باشند. (۱قرنتیان ۱۴:۵، ۱۲، ۱۹، ۲۶، ۳۱) تمام حاضران از چنین جلساتی بهرهٔ فراوان خواهند برد و در این میان تازه‌واردان نیز به این نتیجه خواهند رسید که «فی‌الحقیقه خدا در میان شما است.» (۱قرنتیان ۱۴:۲۵) به همین دلیل، برای دعوت کردن علاقه‌مندان جدید به جلسات لحظه‌ای نباید درنگ کرد، زیرا با این کار پیشرفت روحانی آنها سریعتر میشود.
۶. از عواملی که در به وجود آوردن جلسه‌ای بناکننده مؤثر می‌باشند چندتایی را نام ببرید.
۶ هر فردی که در جلسات مسیحی برای سخنرانی، مصاحبه، و یا نمایش منظور شود باید مطمئن باشد که گفتارش بناکننده و در هماهنگی با کلامِ مکتوبِ خدا، کتاب مقدس است. بعلاوه جهت ارائهٔ گفتاری صحیح، باید احساسات و عواطفی را ابراز کنیم که هماهنگ با شخصیت محبت‌آمیز خدا و مسیح باشد. اگر همهٔ کسانی که در بخشهای مختلف برنامهٔ جلسه شرکت دارند در پی به بار آوردن ‹ثمرات روح› از قبیل خوشی، بردباری و ایمان باشند، حاضران به طور حتم بنا خواهند شد.—غلاطیان ۵:۲۲، ۲۳.
۷. چگونه تمام حاضران می‌توانند در به وجود آوردن گردهمایی‌های بناکننده سهم داشته باشند؟
۷ با اینکه تنها افراد معدود در جلسات جماعت در اجرای برنامه شرکت می‌کنند، همه می‌توانند سهمی در بنا کردن جماعت داشته باشند. فرصتهای زیادی پیش می‌آیند که حاضران می‌توانند به سؤالات پاسخ گویند. اینها مناسبتهایی هستند که می‌توانیم ایمانمان را اعتراف کنیم. (رومیان ۱۰:۹) هرگز نباید از این فرصتها برای ابراز نظرات شخصی، مباهات کردن از دستاوردهایمان یا انتقاد از هم‌ایمانان خود استفاده کنیم. آیا همین کارها نیستند که روح خدا را محزون می‌کنند؟ بهتر است اختلاف‌نظرها به طور شخصی و با روحیه‌ای محبت‌آمیز حل و فصل شوند. کتاب مقدس اظهار می‌کند: «با یکدیگر مهربان باشید و رحیم و همدیگر را عفو نمائید چنانکه خدا در مسیح شما را هم آمرزیده است.» ( افسسیان ۴:۳۲) گردهمایی‌های مسیحی حقیقتاً موقعیتهای فوق‌العاده‌ای هستند تا این پند نیکو را به کار ببندیم! بسیاری برای نشان دادن چنین محبتی زودتر به جلسه می‌آیند و در خاتمه جلسه نیز مدتی در آنجا می‌مانند. این موضوع در مورد علاقه‌مندان جدید اهمیت زیادی دارد، زیرا اینان حتی بیشتر از دیگران باید حس کنند به جمع ما خوش‌آمده‌اند. بنابراین، تمام مسیحیان وقف‌شده در به وجود آوردن جلسه‌ای بناکننده باید سهم خود را ایفا کنند، یعنی باید ‹ملاحظهٔ یکدیگر را بنمایند و یکدیگر را به محبّت و اعمال نیکو ترغیب نمایند.›
دروس را خوب آماده کنید
۸. الف) بعضی مسیحیان برای حضور داشتن در جلسات چه فداکاریهایی به خرج می‌دهند؟ ب) چگونه یَهُوَه نمونهٔ خوبی برای شبانان است؟
۸ حضور در گردهمایی‌های مسیحی برای بعضی به نسبت ساده، ولی برای بعضی دیگر مستلزم فداکاری بسیار است. نمونهٔ آن، مادر مسیحیی است که برای امرار معاش خانوادهٔ خود کار می‌کند و معمولاً خسته از سر کار برمی‌گردد. او سپس باید غذایی تهیه کند و به فرزندانش کمک کند تا برای رفتن به جلسه حاضر شوند. مسیحیان دیگری نیز هستند که احتمالاً باید مسافتی طولانی را برای حضور در جلسات طی کنند، بیماری یا سن بالا نیز بعضی دیگر را محدود کرده است. مسلماً یَهُوَه خدا وضعیت فرد فرد شرکت‌کنندگان در جلسات را درک می‌کند، همانند شبان مهربانی که نیاز یک به یک گوسفندان گلهٔ خود را می‌داند. به گفتهٔ کتاب مقدس: «[یَهُوَه] مثل شبان گلهٔ خود را خواهد چرانید و ببازوی خود بره‌ها را جمع کرده بآ‌غوش خویش خواهد گرفت و شیردهندگانرا بملایمت رهبری خواهد کرد.»—اشعیا ۴۰:۱۱.
۹، ۱۰. چگونه می‌توانیم حداکثر استفاده را از جلسات ببریم؟
۹ کسانی که حضور مرتب‌شان در جلسات مستلزم ایثار و فداکاری بسیار است ممکن است از لحاظ زمانی محدودتر بوده، وقت کافی جهت آماده کردن مطالبی که مورد مطالعه قرار می‌گیرد نداشته باشند. مسلماً با دنبال کردن برنامهٔ خواندن هفتگی کتاب مقدس، از حضور در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک بهرهٔ بیشتری خواهیم برد. همینطور، آماده کردن دروس جلسات دیگری همچون مطالعهٔ برج دیده‌بانی و مطالعهٔ کتاب جماعت، این جلسات را پربارتر می‌گرداند. اما کسانی که مسئولیتهای وقتگیر خانوادگی را بر دوش دارند، اگر حداقل از قبل مطالب مورد مطالعه را یکبار بخوانند و تعدادی از آیه‌های ذکرشده را بررسی کنند، می‌توانند به نحو ارزنده‌تری در بحثها و گفتگوهای مربوط به کتاب مقدس وارد شوند.
۱۰ کسانی هم که وقت بیشتری دارند می‌توانند مدت طولانی‌تری را به آماده کردن دروس جلسات اختصاص دهند. برای مثال، اینان می‌توانند در مورد آیه‌هایی که ذکر شده‌اند ولی از آنها نقل‌قول نشده است تحقیق کنند. بدین ترتیب، همه می‌توانند با آماده کردن دروس جلسات حداکثر استفاده را از آن برده، با گفتارها و جوابهای خود در بنا کردن جماعت سهم شایسته‌ای داشته باشند. پیران و خادمان کمکیی که بخوبی دروس جلسات را آماده کرده‌اند می‌توانند با دادن جوابهایی کوتاه و مختصر نمونهٔ خوبی برای دیگران باشند. حضار از روی احترامی که اصولاً برای موهبتها و عنایات یَهُوَه قائل می‌باشند، از هر گونه عملی که حواس دیگران را هنگام برگذاری جلسات پرت کند اجتناب می‌کنند.—۱پطرس ۵:۳.
۱۱. چرا آماده‌کردن دروس جلسات مستلزم انضباط شخصی است؟
۱۱ فعالیتها و تفریحاتی که چندان برای سلامت روحانی ما حیاتی نیستند می‌توانند بیش از حد وقتمان را تلف کنند. با نظر به صحت این مطلب خوب است با بررسی وضعیت خود در خصوص استفاده از وقتمان «بیفهم مباشیم.» ( افسسیان ۵:۱۷) هدف ما می‌باید این باشد که ‹وقت را دریافته› از فعالیتهای کم‌اهمیت‌تر بزنیم و وقت بیشتری را به مطالعهٔ شخصی کتاب مقدس، آماده کردن دروس جلسات و همچنین خدمت ملکوتی اختصاص دهیم. ( افسسیان ۵:۱۶) البته باید اعتراف کرد که این کارِ چندان آسانی نیست و مستلزم انضباط شخصی می‌باشد. جوانانی که به این موضوع توجه می‌کنند، زیربنای خوبی جهت پیشرفتهای آینده خود بوجود می‌آورند. پولس دوست جوان خود تیموتاؤس را چنین نصیحت کرد: «در این امور تأمّل نما و در اینها راسخ باش تا ترقّئ تو بر همه ظاهر شود.»—۱تیموتاؤس ۴:۱۴.
نمونه‌هایی از کلام خدا
۱۲. چه نمونهٔ خوبی از خانوادهٔ سموئیل به جا مانده است؟
۱۲ نمونهٔ خوب خانوادهٔ سموئیل را در نظر بگیر، زمانی که خیمهٔ خدا در شیلوه بود افراد این خانواده به طور مرتب در برنامه‌هایی که به منظور گردهمایی هم‌ایمانانشان ترتیب داده میشد شرکت می‌کردند. فقط افراد مذکر ملزم به شرکت کردن در سالگرد اعیاد بودند. اما پدر سموئیل، اَلقانَه، با کل خانواده خود «هر سال برای عبادت نمودن و قربانی گذرانیدن برای یَهُوَه صبایوُت از شهر خود به شیلُوه میآمد.» (۱سموئیل ۱:۳-۵) زادگاه سموئیل رامَه‌تایَم صُوفیم در کوهپایهٔ «کوهستان افرایم» و نزدیک ساحلی قرار داشت که امروزه به رِنتیس معروف است. (۱سموئیل ۱:۱) بنابراین مسافرت به شیلوه شامل طی کردن مسافتی حدوداً ۳۰ کیلومتر بود که در آن زمان سفری خسته‌کننده به حساب میآمد. ولی خانواده اَلقانَه وفادارانه ‹سال به سال واقع میشد که به خانهٔ [یَهُوَه] میرفتند.›—۱سموئیل ۱:۷.
۱۳. زمانی که عیسی بر زمین بود یهودیان وفادار چه نمونه‌ای از خود به جا گذاشتند؟
۱۳ عیسی نیز در خانواده‌ای پرجمعیت بزرگ شد. خانوادهٔ وی هر ساله از ناصره حدود ۱۰۰ کیلومتر به سمت جنوب راه می‌پیمودند تا برای برگذاری فِصح در اورشلیم حضور داشته باشند. احتمالاً برای ایشان دو مسیر وجود داشت. برای رفتن از مسیر مستقیم‌تر آنها می‌بایست از درهٔ مَجِدّو پایین رفته، سپس در محدودهٔ سامره و تا اورشلیم حدوداً به ارتفاع ۶۰۰ متر بالا بیایند. مسیر معمول دیگر، همان مسیری است که عیسی در سال ۳۳ د.م. در سفر آخر خود به اورشلیم انتخاب کرد. برای رفتن از این مسیر وی می‌بایست در درهٔ اردن از سطح دریا نیز پایین‌تر می‌رفت و «از آنطرف [رود] اُردُنّ بنواحئ یهودیه» می‌رسید. (مرقس ۱۰:۱) از این نقطه «در راه بسوی اورشلیم» حدوداً ۳۰ کیلومتر فاصله بود، و جاده بیش از ۱۱۰۰ متر ارتفاع بالا می‌رفت. (مرقس ۱۰:۳۲) قافلهٔ برگذارکنندگانِ وفاداری که به طور مرتب در اعیاد شرکت می‌کردند، برای رفتن به اورشلیم این مسیر طاقت‌فرسا را می‌پیمودند. (لوقا ۲:۴۴) چه نمونهٔ خوبی برای آن دسته خادمین یَهُوَه در روزگار ما که در کشورهای مرفه زندگی می‌کنند و به کمک وسایل نقلیهٔ امروزی می‌توانند نسبتاً براحتی در گردهمایی‌های مسیحی حاضر شوند!
۱۴، ۱۵. الف) حنّا چه نمونهٔ خوبی از خود به جا گذاشت؟ ب) از طرز فکر خوب افراد جدیدی که به جلسات می‌آیند چه چیزی می‌توانیم بیاموزیم؟
۱۴ نمونهٔ خوب دیگر بیوه‌زن ۸۴ ساله‌ای به نام حنّا بود. به اظهار کتاب مقدس وی «از هیکل جدا نمیشد.» (لوقا ۲:۳۷) بعلاوه، حنّا علاقهٔ وافری به دیگران داشت. وی وقتی عیسای نوزاد را دید و پی برد که مسیح موعود می‌باشد، چه عکس‌العملی از خود نشان داد؟ حنّا خدا را شکر گفت و «دربارهٔ او بهمهٔ منتظرین نجات در اورشلیم تکلّم نمود.» (لوقا ۲:۳۸) چه رفتار پسندیده‌ای، رفتاری نمونه برای مسیحیان امروز!
۱۵ آری، حضور و مشارکت در جلسات باید آنچنان مایه شادی و خرسندی ما باشد که مانند حنّا هرگز نخواهیم در جلسات غایب باشیم. بسیاری از تازه‌واردان خود به خود چنین احساسی دارند. با بیرون آمدن از ظلمت و قدم نهادن در نور فوق‌العادهٔ خدا، می‌خواهند تا آنجا که می‌توانند بر آموخته‌های خود بیفزایند و به همین دلیل بسیاری از آنها اشتیاق فراوانی به جلسات مسیحی نشان می‌دهند. البته کسانی که مدت بیشتری در حقیقت هستند باید مراقب باشند که ‹محبّت نخستین خود را ترک نکنند.› (مکاشفه ۲:۴) بیماریهای حاد و عوامل دیگری که از کنترل شخص خارج است، ممکن است گاهگاه حضور در جلسات را برای وی ناممکن سازد. اما هرگز نباید اجازه دهیم مادیات، تفریحات و یا بی‌علاقگی، ما را بر آن دارد که دروس جلسات را از قبل آماده نکنیم، غیرفعال باشیم و یا مرتب در جلسات حضورمان نداشته باشیم.—لوقا ۸:۱۴.
بهترین نمونه
۱۶، ۱۷. الف) عیسی چه طرزفکری در خصوص گردهمایی‌های روحانی داشت؟ ب) مسیحیان چه دستور یا رسمِ خوبی را می‌باید نگاه دارند؟
۱۶ در نشان دادن قدردانی نسبت به گردهمایی‌های روحانی عیسی نمونه‌ای فوق‌العاده است. وی حتی در سن ۱۲ سالگی علاقهٔ بارز خود را به خانهٔ خدا در اورشلیم نشان داد. در این موقع والدین عیسی به دنبال وی می‌گشتند، و سرانجام او را در حالی که با معلمان در خصوص کلام خدا گرم صحبت بود در معبد یافتند. عیسی در جواب والدین نگران خود با کمال احترام گفت: «مگر ندانسته‌اید که باید من در امور پدر خود باشم؟» (لوقا ۲:۴۹) سپس عیسای جوان مطیعانه با والدینش به ناصره بازگشت. در آنجا نیز عیسی با حضور مرتب خود در کنیسه آشکارا نشان داد که همواره به جلساتِ عبادت علاقه‌مند می‌باشد. بدین ترتیب، کتاب مقدس گزارش می‌کند وقتی که عیسی خدمت خود را آغاز کرد «به ناصره جائیکه پرورش یافته بود رسید و بحسب دستور [یا رسمِ] خود در روز سبت بکنیسه درآمده برای تلاوت برخاست.» عیسی در آنجا، اشعیا ۶۱:۱، ۲ را خواند و به توضیح آن پرداخت و حاضران ‹از سخنان فیض‌آمیزی که از دهانش صادر میشد تعجّب نمودند.›—لوقا ۴:۱۶، ۲۲.
۱۷ امروزه جلسات مسیحی نیز در اصل همین طریق را در پیش دارند. پس از آنکه جلسه با خواندن سرودِ حمد و سپس دعا آغاز میشود، آیه‌هایی از کتاب مقدس (یا آیه‌های نقل‌قول‌شده در مقالات مطالعه‌ای) خوانده و شرح داده می‌شوند. این وظیفهٔ تمام مسیحیان واقعی است که از همان دستور یا رسم نیکویی که عیسی مسیح داشت پیروی کنند. ایشان نیز تا آنجا که موقعیت‌شان اجازه می‌دهد می‌توانند با حضور مرتب در گردهمایی‌های مسیحی شادی و خرسندی فراوان کسب کنند.
نمونه‌هایی در روزگار ما
۱۸، ۱۹. برادران ما در سرزمینهای فقیرتر در خصوص جلسات جماعت، مجمعها و کنگره‌ها چه نمونهٔ فوق‌العاده‌ای از خود به جا گذاشته‌اند؟
۱۸ در سرزمینهای نسبتاً فقیرتر، قدردانیی که برادران و خواهران بسیاری نسبت به گردهمایی‌های مسیحی نشان می‌دهند نمونهٔ خوبی برای ما می‌باشد. در کشور موزامبیک اورلاندو، سرپرست ناحیه، به همراه همسر خود، آملیا، می‌بایست برای خدمت در برگذاری یکی از مجمعها ۴۵ ساعت (۹۰ کیلومتر) در منطقه‌ای کوهستانی راه‌پیمایی می‌کردند. سپس برای خدمت در برگذاری مجمعی دیگر باید همان راه را باز می‌گشتند. اورلاندو متواضعانه می‌گوید: «وقتی برادران جماعت باوا را دیدیم، متوجه شدیم که کار ما در مقایسه با آنها هیچ است. این برادران برای رفتن به مجمع و بازگشت‌شان باید حدود ۴۰۰ کیلومتر، یعنی شش روز راه‌پیمایی می‌کردند، در بین آنها برادری ۶۰ ساله هم بود!»
۱۹ قدردانی از جلسات هفتگی در این مناطق به چه صورت است؟ کاشواشوا نجانبا خواهری است کم‌بنیه و نحیف که سن وی از ۷۰ سال هم می‌گذرد. وی در نامیبیا در روستایی بسر می‌برد به نام کِیسوسوسی که تا سالن ملکوتِ شهر روندو حدود پنج کیلومتر فاصله دارد. برای حضور در جلسات، این خواهر در مسیر رفت و برگشت خود باید تقریباً ۱۰ کیلومتر را پیاده در جنگل طی کند. با اینکه به بسیاری در این جاده دستبرد زده‌اند اما کاشواشوا از آمدن به جماعت دست نکشیده است. اغلب جلسات به زبانی برگذار می‌شوند که وی نمی‌فهمد. پس چگونه از این جلسات سود می‌برد؟ کاشواشوا می‌گوید: «با دنبال کردن آیه‌ها سعی می‌کنم بفهمم سخنرانی راجع به چیست.» اما وی خواندن و نوشتن نمی‌داند، پس چگونه می‌تواند آیات را دنبال کند؟ او چنین توضیح می‌دهد: «به دنبال آیه‌هایی می‌گردم که در حافظه دارم.» وی طی سالها، تعداد زیادی آیه به حافظه‌اش سپرده است. همچنین برای پیشبرد توانایی استفاده از کتاب مقدس، به کلاس سوادآموزی جماعت می‌رود. او می‌گوید: «من عاشق رفتن به جلسات هستم. در آنجا همیشه چیزهای تازه یاد می‌گیرم. دوست دارم با برادر خواهرهایم باشم. با اینکه با همهٔ آنها نمی‌توانم صحبت کنم، ولی آنها می‌آیند و با من سلام و احوال‌پرسی می‌کنند. و از همه مهمتر، می‌دانم با آمدن به جلسه‌ها، دل یَهُوَه را شاد می‌کنم.»
۲۰. چرا نباید از با هم آمدن در گردهمایی‌های مسیحی غافل شویم؟
۲۰ میلیونها پرستندهٔ یَهُوَه در دنیا، درست مانند کاشواشوا، از گردهمایی‌های مسیحی به طرز قابل‌تحسینی قدردانی می‌کنند. از آنجا که دنیای شیطان رو به زوال و نیستی می‌رود، نباید اجازه دهیم که از با هم آمدن در جماعت غافل شویم. بلکه، باشد که از لحاظ روحانی بیدار بوده، عمیقاً از جلسات جماعت، مجمعها و کنگره‌ها قدردانی کنیم. این نه تنها دل یَهُوَه را شاد می‌کند بلکه ما را نیز از آموزشی الهی بهره‌مند می‌گرداند، آموزشی که فرد را به زندگی ابدی هدایت می‌کند.—امثال ۲۷:۱۱؛ اشعیا ۴۸:۱۷، ۱۸؛ مرقس ۱۳:۳۵-۳۷.
سؤالاتی برای مرور
◻ چرا حضور داشتن در گردهمایی‌های مسیحی موهبت و برکتی بزرگ است؟
◻ چگونه تمام حضار می‌توانند در به وجود آوردن جلسه‌ای بناکننده سهمی داشته باشند؟
◻ عیسی مسیح چه نمونهٔ فوق‌العاده‌ای از خود به جا گذاشت؟
◻ چه درسی از برادرانمان در کشورهای نسبتاً فقیرتر می‌آموزیم؟
[کادر در صفحهٔ ۲۸]
تقدیر از جلسات هفتگی
میلیونها نفر در شهرهایی زندگی می‌کنند که فقر و جنایت در آنها موج می‌زند. با وجود چنین وضعی، قدردانیی که مسیحیان واقعی از گردهمایی‌های مسیحی نشان می‌دهند واقعاً در خور تحسین است. پیر جماعتِ کائوتگ شهر ساوِتو در آفریقای جنوبی گزارش می‌کند: «در جماعتی با ۶۰ شاهد و مبشر تعمیدنیافته، تعداد حاضران در جلسات بین ۷۰ تا ۸۰ نفر است و بعضی مواقع حتی بیشتر هم میشود. البته در اینجا برادران و خواهران برای حضور در جلسات مجبور به پیمودن مسافتهای طولانی نیستند، ولی در این بخش از ساوِتو اوضاع خشونت‌باری حاکم است. یکی از برادرانمان در حالی که به جلسه میآمد از پشت چاقو خورد. حداقل دوتا از خواهرانمان مورد حملهٔ کیف دزدها قرار گرفته‌اند. اما این مسائل مانع نشد که به جلسات نیایند. روزهای یکشنبه، پس از دعای پایانی، به مدت کوتاهی تمرین سرودخوانی داریم. به طور مرتب حداقل ۹۵ درصد افراد در سالن می‌مانند و سرودهای جلسهٔ بعد را تمرین می‌کنند. این کار به علاقه‌مندان جدید کمک می‌کند تا سرودها را یاد بگیرند و با دیگران هم‌آواز شوند.»
برعکس، مشکل روستائیان فاصلهٔ زیادی است که ایشان می‌باید سه بار در هفته برای حضور در جلسات طی کنند. یک زوج علاقه‌مند در فاصلهٔ ۱۵ کیلومتری سالن ملکوتِ لُباتسی شهر بوتسوانا زندگی می‌کنند. از سال گذشته، این دو به اتفاق دو فرزندشان به طور مرتب در جلسات حاضر می‌شوند. پدر خانواده با کار کفاشی مایحتاج خانواده را فراهم می‌کند. همسر وی نیز با فروش اشیاء کوچک به درآمد خانه کمک می‌کند، و بدین ترتیب ایشان می‌توانند خرج رفت و آمد به جلسات را درآورند.
اخیراً در یکی از شبهای تابستانی، ساعت نه شب بود که ایشان پس از جلسه‌ای با سرپرست حوزه، در ایستگاه اتوبوس جا مانده بودند. رفت و آمد اتوبوسها به دلیل هوای نامساعد زودتر از مورد مقرر متوقف شده بود. افسر پلیسی که با کامیونت خود از آنجا عبور می‌کرد از آنان پرسید که منتظر چه هستند. پس از آنکه متوجه وضع ناامیدکنندهٔ آنان شد دلش به حال ایشان سوخت و آنها را ۱۵ کیلومتر تا خانه‌شان برد. زنش که مبشر تعمیدنیافته بود به او گفت: «می‌بینی، اگر ما به جلسه‌ها اولویت بدهیم، یَهُوَه هم همیشه می‌رساند.» بدین ترتیب شوهر وی نیز مشتاق شد تا به جمع مبشران بپیوندد.
[تصویر در صفحهٔ ۲۹]
شاهدانی همچون شاهدان اهل رومانی در خصوص قدردانی از جلسات مسیحی از خود نمونه‌ای نیکو به جا گذاشته‌اند