آیا دلی مطیع داری؟
هنگامی که سلیمان به پادشاهی اسرائیل باستان درآمد، خود را برای این مقام بی‌کفایت می‌دانست. از این رو، از خدا درخواست حکمت و معرفت کرد. ( ۲تواریخ ۱:۱۰) علاوه بر آن سلیمان در دعای خود درخواست کرد: «ببندهٔ خود دل فهیم [عبری، ‹دلی مطیع›] عطا فرما تا قوم ترا داوری نمایم.» ( ۱پادشاهان ۳:۹) اگر سلیمان ‹دلی مطیع› می‌داشت، می‌توانست قوانین و اصول الهی را نگاه دارد و از برکات یَهُوَه برخوردار شود.
داشتن دلی مطیع باری گران نیست که بر دوش سنگینی کند، این خصلت حتی در ما شادی نیز بوجود می‌آورد. یوحنای رسول چنین نوشت: «همین است محبّت خدا که احکام او را نگاه داریم و احکام او گران نیست.» ( ۱یوحنا ۵:۳) اطاعت از خدا امری بسیار ضروریست. هر چه باشد یَهُوَه آفریدگار عالم است. زمین و هر چه در آن است، حتی طلا و نقرهٔ موجود در آن، به وی تعلق دارد. پس در واقع ما نمی‌توانیم چیزی مادی به خدا بدهیم، ولی او اجازه داده است از داراییهای مالی خود برای ابراز محبتمان به وی استفاده کنیم. ( ۱تواریخ ۲۹:۱۴) یَهُوَه از ما می‌خواهد که به وی محبت کنیم و با فروتنی با او راه برویم و اراده‌اش را بجا آوریم.—میکاه ۶:۸.
هنگامی که شخصی از عیسی مسیح در مورد بزرگترین حکم شریعت سؤال کرد، او در جواب گفت: «اینکه خداوند خدای خود را بهمهٔ دل و تمامئ نفس و تمامئ فکر خود محبّت نما. اینست حکم اوّل و اعظم.» ( متی ۲۲:۳۶-۳۸) یکی از راههای ابراز چنین محبتی اطاعت از خداست. پس همهٔ ما باید به یَهُوَه دعا کنیم که به ما دلی مطیع بدهد.
انسانهایی که دلی مطیع داشتند
کتاب مقدس پر از سرگذشت انسانهایی است که دلی مطیع داشتند. برای مثال، یَهُوَه به نوح گفت که برای بقای حیات، کشتی بسیار بزرگی بسازد. این کاری بود بس عظیم، و حدود ۴۰ تا ۵۰ سال به طول انجامید. حتی امروزه نیز ساختن چنان وسیلهٔ شناورِ باعظمتی، با تمام ابزار و وسایل پرقدرت و مدرنی که در اختیار داریم، پروژهٔ عظیم مهندسی به حساب می‌آید. بعلاوه نوح می‌بایست مردم را نیز مطلع می‌ساخت، و حتماً مورد تمسخر و استهزاء آنان قرار می‌گرفت. اما نوح تمام اوامر را با جزئیات اطاعت کرد. کتاب مقدس می‌گوید: «نوح چنین کرد.» ( پیدایش ۶:۹، ۲۲؛ ۲پطرس ۲:۵) نوح محبت خود را به یَهُوَه سالیان متمادی با اطاعت وفادارانه از وی نشان داد. چه سرمشق خوبی برای همهٔ ما !
حال، ابراهیم پاتریارخ را در نظر بگیریم. خدا به او گفت از شهر غنی و پررونق اُورِ کلدانیان به سرزمینی غریب برود. ابراهیم بی‌چون و چرا قبول کرد. ( عبرانیان ۱۱:۸) او باقی عمر خود را به همراه خانواده‌اش در چادر بسر برد. پس از سالها زندگی در دیار غربت، یَهُوَه با دادن پسری که اسحاق نام گرفت، به او و زن مطیعش سارَه، برکت داد. ابراهیم ۱۰۰ ساله، حتماً پسر دوران پیری خود را خیلی دوست می‌داشت! پس از گذشت چند سال، یَهُوَه از ابراهیم خواست که اسحاق را برای قربانی سوختنی بگذراند. ( پیدایش ۲۲:۱، ۲) مسلماً حتی تصور این کار هم برای ابراهیم دردآور بود. با این حال، از روی محبتی که به یَهُوَه داشت اطاعت کرد، همچنین ابراهیم ایمان راسخ داشت که ذریت موعود به هر حال از طریق اسحاق خواهد آمد، حتی اگر لازم باشد که خدا اسحاق را از مرگ برخیزاند. ( عبرانیان ۱۱:۱۷-۱۹) هنگامی که ابراهیم دستش را برد که پسر خود را ذبح کند، یَهُوَه او را متوقف ساخت و گفت: «الان دانستم که تو از خدا میترسی چونکه پسر یگانهٔ خود را از من دریغ نداشتی.» ( پیدایش ۲۲:۱۲) ابراهیمِ خداترس با اطاعت خود لقب ‹دوست یَهُوَه› را گرفت.—یعقوب ۲:۲۳.
عیسی مسیح برای ما بهترین نمونهٔ فردی مطیع است. عیسی پیش از آنکه موجودیت انسانی پیدا کند، در آسمان از خدمت مطیعانه به پدر خویش خرسند و شادمان بود. ( امثال ۸:۲۲-۳۱) وقتی به شکل انسان درآمد، باز جزءجزء فرامین یَهُوَه را اطاعت می‌کرد، و همیشه از این کار احساس خرسندی می‌نمود. ( مزمور ۴۰:۸؛ عبرانیان ۱۰:۹) عیسی حق داشت که بگوید: «من از خود کاری نمیکنم بلکه بآ‌نچه پدرم مرا تعلیم داد تکلّم میکنم. و او که مرا فرستاد با من است و پدر مرا تنها نگذارده است زیرا که من همیشه کارهای پسندیدهٔ او را بجا میآ‌ورم.» ( یوحنا ۸:۲۸، ۲۹) سرانجام برای اثبات حقانیت حاکمیت یَهُوَه و بازخرید انسانهای مطیع، با رضا و رغبت زندگی خویش را به صورتی خوار و عذاب‌آور داد. حقیقتاً، «چون در شکل انسان یافت شد خویشتنرا فروتن ساخت و تا بموت بلکه تا بموت صلیب مطیع گردید.» ( فیلپیان ۲:۸) چه نمونهٔ عالیی از دل مطیع!
اطاعت ناقص کافی نیست
البته در بین کسانی که دم از اطاعت از خدا می‌زدند، همه مطیعان واقعی وی نبودند. شاؤل، پادشاه اسرائیلِ باستان را در نظر بگیر. خدا به وی دستور داد که عمالیقیان شرور را کاملاً نابود سازد. ( ۱سموئیل ۱۵:۱-۳) گرچه شاؤل آن امت را نابود کرد، ولی از کشتن پادشاه و بعضی گوسفندان و گاوهای آنان چشم پوشید. سموئیل از او سؤال کرد: «چرا قول خداوند را نشنیدی؟» شاؤل در جواب گفت: «قول خداوند را استماع نمودم . . . امّا قوم [اسرائیل] از غنیمتْ گوسفندان و گاوان یعنی بهترین آنچه حرام شده بود گرفتند تا برای یَهُوَه . . . قربانی بگذرانند.» سموئیل با تأکید بر اطاعت کامل به شاؤل گفت: «آیا خداوند بقربانیهای سوختنی و ذبایح خوشنود است یا باطاعت فرمان خداوند؟ اینک، اطاعت از قربانیها و گوش گرفتن از پیه قوچها نیکوتر است. زیرا که تمرّد مثل گناه جادوگری است و گردن‌کشی مثل بُت‌پرستی و ترافیم است چونکه کلام خداوند را ترک کردی او نیز ترا از سلطنت ردّ نمود.» ( ۱سموئیل ۱۵:۱۷-۲۳) نداشتن دلی مطیع چقدر به ضرر شاؤل تمام شد!
حتی سلیمان، پادشاه حکیم، که برای دلی مطیع دعا کرد، مطیع یَهُوَه نماند. سلیمان برخلاف میل داوود، با زنان خارجی ازدواج کرد و آنان او را به گناه کشیدند. ( نحمیا ۱۳:۲۳، ۲۶) سلیمان لطف و عنایت خدا را از دست داد زیرا دل خویش را مطیع نگاه نداشت. چه اخطار مهمی برای ما !
البته منظور این نیست که یَهُوَه از ما انتظار کاملیت داشته باشد. او ‹یاد میدارد که ما خاک هستیم.› ( مزمور ۱۰۳:۱۴) همهٔ ما مطمئن هستیم که گاهگاه اشتباه می‌کنیم، اما یَهُوَه می‌بیند که خواست قلبی ما خوشنود ساختن وی است یا نه. ( ۲تواریخ ۱۶:۹) اگر خطا به سبب ناکاملی انسانی ما باشد، و اصولاً شخصی توبه‌کار باشیم، می‌توانیم بر اساس فدیهٔ قربانی مسیح طلب آمرزش و مغفرت کرده، اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه «مغفرت عظیم خواهد کرد.» ( اشعیا ۵۵:۷؛ ۱یوحنا ۲:۱، ۲) ممکن است کمک پیران بامحبت مسیحی لازم باشد تا بتوانیم از لحاظ روحانی شفا یابیم و ایمانی سالم و دلی مطیع پیدا کنیم.—تیطس ۲:۲؛ یعقوب ۵:۱۳-۱۵.
اطاعت ما چقدر کامل است؟
بی‌گمان حسّ داشتن دلی مطیع در اکثر ما خادمان یَهُوَه وجود دارد. چرا که با خود می‌گوییم، مگر من در کار موعظهٔ ملکوت شرکت نمیکنم؟ مگر من هر زمان که مسئلهٔ مهمی، همچون بیطرفی، پیش آمده است استواریم را حفظ نکرده‌ام؟ و مگر همانطور که پولس رسول گفت مرتب به جلسات مسیحی نمی‌روم؟ ( متی ۲۴:۱۴؛ ۲۸:۱۹، ۲۰؛ یوحنا ۱۷:۱۶؛ عبرانیان ۱۰:۲۴، ۲۵) درست است، در کل، مردم یَهُوَه در چنین موارد مهمی مطیعانه رفتار می‌کنند.
اما، رفتارمان در موارد دیگر چگونه است، شاید مواردی که ظاهراً بی‌اهمیت جلوه می‌کنند. عیسی گفت: «آنکه در اندک امین باشد در امر بزرگ نیز امین بُوَد و آنکه در قلیل خاین بُوَد در کثیر هم خاین باشد.» ( لوقا ۱۶:۱۰) چقدر بجاست که همهٔ ما از خود سؤال کنیم، آیا در مسائل و امور جزئی نیز دلی مطیع دارم، حتی در چیزهایی که شاید از نگاه دیگران پنهان است؟
مزمورنویس نشان داد که حتی در داخل خانه‌اش، یعنی جایی که کسی نمی‌تواند او را ببیند، ‹با دل سلیم سالک می‌شود.› ( مزمور ۱۰۱:۲) فرض کن در خانه‌ات تلویزیون را روشن می‌کنی و به تماشای فیلمی می‌پردازی. همان موقع ممکن است اطاعت تو به آزمایش گذاشته شود. آری، موضوع فیلم ناگاه غیراخلاقی می‌شود. آیا به تماشای آن ادامه می‌دهی، و کار خود را چنین توجیه می‌کنی که به هر حال فیلمی غیر از اینها این روزها نشان نمی‌دهند؟ و یا دل مطیعت تو را برمی‌انگیزد تا از دستور این آیه پیروی کنی که می‌گوید: ‹زنا و هر ناپاکی در میان شما هرگز مذکور هم نشود›؟ ( افسسیان ۵:۳-۵) حتی اگر داستان فیلم مهیج هم باشد، آیا تلویزیون را خاموش می‌کنی؟ آیا با دیدن صحنه‌ای خشونت‌بار کانال را عوض می‌کنی؟ مزمورنویس چنین می‌سراید: «خداوند مرد عادل را امتحان میکند، و امّا از شریر و ظلم‌دوست جان او نفرت میدارد.»—مزمور ۱۱:۵.
دلی مطیع ما را به دریایی از برکات می‌رساند
البته، موقعیتهای زیادی در زندگی پیش می‌آید که می‌توانیم از فرصت استفاده کرده، ببینیم آیا واقعاً از ته دل مطیع خدا هستیم یا خیر. محبت ما به یَهُوَه ما را برمی‌انگیزد تا رضایت وی را جلب کنیم و هرچه را که از طریق کلام او، کتاب مقدس، به ما می‌گوید انجام دهیم. دلی مطیع به ما کمک میکند تا رابطه‌مان با یَهُوَه خوب بماند. آری، چنانچه کاملاً مطیع باشیم ‹سخنان زبانمان و تفکّر دلمان منظور نظر خدا خواهد بود.› — مزمور ۱۹:۱۴.
از آنجایی که یَهُوَه ما را دوست دارد و خوبی ما را می‌خواهد، به ما اطاعت را می‌آموزد. و ما نیز چنانچه از صمیم قلب به آموزشهای الهی توجه کنیم، حقیقتاً نفع عظیمی خواهیم برد. ( اشعیا ۴۸:۱۷، ۱۸) پس بیاییم کمکهایی را که پدر آسمانی ما از طریق کتاب مقدس، روح‌القدس، و همچنین سازمان خویش به ما می‌دهد با دلی شاد بپذیریم. آموزشی که به ما داده می‌شود چنان مؤثر است که انگار کسی در گوش ما نجوا میکند: «راه این است در آن سلوک بنما.» ( اشعیا ۳۰:۲۱) همچنانکه یَهُوَه از طریق کتاب مقدس، نشریات مسیحی، و جلسات جماعت به ما آموزش می‌دهد، باشد که ما نیز به آنچه می‌آموزیم توجه بسیار کرده، به آنها دقیقاً عمل کنیم، و همچنین ‹در همه چیز مطیع باشیم.›—۲قرنتیان ۲:۹.
دلی مطیع همانند رودیست که شخص را به دریای عظیم شادیها و برکات می‌رساند. داشتن چنین دلی در ما آسایش خاطر بوجود می‌آورد، چرا که می‌دانیم باعث خوشنودی یَهُوَه خدا می‌شویم و دل او را شاد می‌سازیم. ( امثال ۲۷:۱۱) دلی مطیع هنگامی که در وسوسهٔ دست زدن به کاری نادرست گرفتار می‌شویم ما را نجات می‌دهد. پس اطاعت از پدر آسمانیمان امری بسیار ضروریست، و باید نزد وی چنین دعا کنیم: ‹ببندهٔ خود دلی مطیع عطا فرما.›
[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۲۶]
Self-Pronouncing Edition of From the
the Holy Bible,containing the King
James and the Revised versions