قدمهای اول با خدا راه رفتن
«بخدا تقرّب جوئید تا بشما نزدیکی نماید.»—یعقوب ۴:۸.
۱، ۲. چرا خدمت کردن به یَهُوَه امتیاز بزرگی به شمار می‌آید؟
آن مرد سالیان متمادی در زندان رنج بسیار برد. روزی به حضور حاکم آن سرزمین فراخوانده شد. همه چیز بسرعت اتفاق افتاد. ناگهان آن زندانی سابق، خود را در خدمت پرقدرتترین فرمانروای روی زمین آن روزگار یافت، و به مقامی با مسئولیت بسیار و افتخار خارق‌العاده منصوب شد. یوسف—مردی که پاهایش روزی به زنجیر بسته بود—الآن با یک پادشاه راه میرفت!—پیدایش ۴۱:۱۴، ۳۹-۴۳؛ مزمور ۱۰۵:۱۷، ۱۸.
۲ امروزه بشر این موقعیت را دارد تا به خدمت کسی بس بزرگتر از فرعون مصر درآید. والاترین شخص عالم از همهٔ ما دعوت می‌کند تا به خدمت او درآییم. برقراری رابطه‌ای نزدیک با یَهُوَه، خدای متعال و خدمت به او چه امتیاز خارق‌العاده‌ای می‌باشد! در کتاب مقدس قدرت عظیم، شکوه و جلال، و همچنین زیبایی و صفا و دل‌نشینی به او نسبت داده شده‌اند. ( حزقیال ۱:۲۶-۲۸؛ مکاشفه ۴:۱-۳) محبت در همهٔ اعمال او نفوذ دارد. ( ۱یوحنا ۴:۸) او هرگز دروغ نمی‌گوید. ( اعداد ۲۳:۱۹) یَهُوَه هرگز آنانی را که به او وفادار هستند مأیوس نمی‌کند. ( مزمور ۱۸:۲۵) ما می‌توانیم با اطاعت از شرایط عادل او در حال حاضر از زندگی پرسعادت و پرمعنایی برخوردار باشیم، با مَد نظر داشتن زندگی ابدی. ( یوحنا ۱۷:۳) هیچ حاکم بشری روی زمین چیزی به ما نمی‌دهد که با اینچنین برکات و امتیازاتی قابل‌مقایسه باشد.
۳. نوح به چه معنی «با خدا راه میرفت»؟
۳ سالیان سال پیش، نوح پاتریآ‌رخ مصمّم بود که در همآ‌هنگی با خواست و مقصود خدا زندگی کند. کتاب مقدس در مورد او می‌گوید: «نوح مردی عادل بود و در عصر خود کامل. و نوح با خدا راه میرفت.» ( پیدایش ۶:۹) از آنجا که «خدا را هرگز کسی ندیده است،» نوح نیز با یَهُوَه بطور واقعی راه نرفته بود. ( یوحنا ۱:۱۸) نوح به این معنی با خدا راه رفت که هرآنچه را خدا به او گفت انجام داد. از آنجا که نوح زندگی خود را وقف انجام ارادهٔ یَهُوَه کرد، از رابطه‌ای نزدیک و صمیمی با خدای متعال برخوردار شد. مانند نوح، میلیونها نفر امروزه در همآ‌هنگی با پند و راهنماییهای یَهُوَه زندگی می‌کنند و به این ترتیب ‹با خدا راه میروند.› چگونه شخص می‌تواند چنین راهی را در پیش بگیرد؟
معرفت دقیق حیاتی است
۴. یَهُوَه امتش را چگونه تعلیم میدهد؟
۴ برای راه رفتن با یَهُوَه لازم است که ما او را بشناسیم. اشعیا نبی پیشگویی کرد: « در ایّام آخر واقع خواهد شد که کوهِ خانهٔ خداوند بر قلّهٔ کوهها ثابت خواهد شد و فوق تلّها برافراشته خواهد گردید و جمیع امتها بسوی آن روان خواهند شد. و قومهای بسیار عزیمت کرده خواهند گفت، بیائید تا بکوه خداوند و بخانهٔ خدای یعقوب برآئیم تا طریقهای خویشرا بما تعلیم دهد و براههای وی سلوک نمائیم. زیرا که شریعت از صهیون و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد.» ( اشعیا ۲:۲، ۳) بله، ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه تمام آنانی را که میخواهند در راه او سلوک نمایند تعلیم خواهد داد. یَهُوَه کلامش یعنی کتاب مقدس را مهیا ساخته است و به ما در درک آن کمک می‌کند. یک طریقی که او استفاده می‌کند «غلام امین و دانا» می‌باشد. ( متی ۲۴:۴۵-۴۷) یَهُوَه از ‹غلام امین› استفاده می‌کند تا بوسیلهٔ نشریاتی که بر پایهٔ کتاب مقدس می‌باشند، و جماعتهای مسیحی و تعلیم خانگی کتاب مقدس بطور مجانی، تعلیم روحانی را فراهم آورد. خدا از روح القدس نیز برای اینکه امتش کلام او را درک کنند، استفاده می‌کند.—۱قرنتیان ۲:۱۰-۱۶.
۵. چرا حقیقت کتاب مقدس از ارزش بسیاری برخوردار است؟
۵ با اینکه ما برای حقیقت کتاب مقدس مبلغی نمی‌پردازیم ولی از ارزش بسیاری برخوردار است. با مطالعهٔ کلام خدا ما به شناخت خدا نائل می‌آییم یعنی از نام، شخصیت، و نحوهٔ برخورد او با بشر آگاه می‌شویم. همچنین جوابهای آزادیبخشی برای سؤالهایی اساسی در خصوص زندگی مییابیم: دلیل موجودیت ما چیست؟ چرا خدا اجازه میدهد که رنج و عذاب وجود داشته باشند؟ آینده چه اتفاقاتی را دربر دارد؟ چرا انسان پیر می‌شود و می‌میرد؟ آیا پس از مرگ زندگی وجود دارد؟ به علاوه، یاد می‌گیریم که خواست خدا برای ما چه می‌باشد، یعنی اینکه ما چه روشی را می‌توانیم در پیش بگیریم تا رضایت کامل خدا را جلب نماییم. به منطقی بودن شرایط و انتظارات او پی می‌بریم و درمی‌یابیم که اگر مطابق آنها عمل کنیم برای ما بسیار مفید خواهد بود. بدون راهنماییهای خدا ما هرگز قادر به درک چنین چیزهایی نبودیم.
۶. معرفت دقیق کتاب مقدس ما را قادر به پیگیری چه طریقی می‌کند؟
۶ حقیقت کتاب مقدس مقتدر است و محرکی است برای ما تا در زندگیمان تغییراتی صورت دهیم. ( عبرانیان ۴:۱۲) قبل از کسب معرفت کتاب مقدس ما تنها می‌توانستیم «بر حسب دورهٔ اینجهان» رفتار کنیم. ( افسسیان ۲:۲) اما معرفت دقیق از کلام خدا راه دیگری را جلوی پایمان می‌گذارد تا بتوانیم ‹بطریق شایستهٔ خداوند بکمال رضامندی رفتار نمائیم.› ( کولسیان ۱:۱۰) شادی بسیاری از برداشتن قدمهای اولمان با یَهُوَه، پرجلالترین شخصیت عالم، نصیبمان می‌شود!—لوقا ۱۱:۲۸.
دو قدم مهم—وقف و تعمید
۷. به هنگام مطالعهٔ کلام خدا در مورد رهبریت بشر بر بشر چه حقیقتی بر ما آشکار می‌شود؟
۷ با بالا رفتن میزان درکمان از کتاب مقدس، تحت تأثیر نور روحانی کلام خدا شروع به حلّاجی کردن مسائل بشر و زندگی خودمان میکنیم. این کار حقیقت مهمی را بر ما آشکار می‌سازد. آن حقیقت را ارمیا نبی خیلی وقت پیش ابراز کرد، وقتی نوشت: «ای خداوند میدانم که طریق انسان از آنِ او نیست و آدمیکه راه میرود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمیباشد.» ( ارمیا ۱۰:۲۳) همهٔ ما انسانها به راهنماییهای خدا نیازمندیم.
۸. الف) چه چیزی ما را بر این می‌دارد که خود را به خدا وقف کنیم؟ ب) وقف مسیحی یعنی چه؟
۸ درک این واقعیت حیاتی ما را وامی‌دارد تا در پی راهنمایی یَهُوَه باشیم. و محبتمان به خدا ما را بر آن می‌دارد که خود را به او وقف کنیم. خود را به خدا وقف کردن به این معنی است که در دعا با جدیّت تمام به او قول دهیم که از زندگیمان برای خدمت به او استفاده کنیم و در راه او وفادارانه قدم برداریم. با این کار از نمونهٔ عیسی پیروی میکنیم که خود را به یَهُوَه تقدیم کرد تا مطابق خواست الهی با اراده‌ای مصمّم، عمل نماید.—عبرانیان ۱۰:۷.
۹. چرا عده‌ای خود را به یَهُوَه وقف می‌کنند؟
۹ یَهُوَه خدا هرگز کسی را مجبور به وقف کردن خویش به او نمی‌کند. ( با ۲قرنتیان ۹:۷ مقایسه شود.) همچنین خدا از کسی انتظار ندارد که به خاطر احساسات زودگذر، خودش را به او وقف کند. قبل از تعمید، شخص لازم است که یک شاگرد باشد و خالصانه در پی کسب معرفت برآید. ( متی ۲۸:۱۹، ۲۰) پولس از آنانیکه تعمید یافته بودند استدعا کرد که ‹ بدنهای خود را قربانئ زندهٔ مقدّس پسندیدهٔ خدا بگذرانند که عبادت معقول آنها است.› ( رومیان ۱۲:۱) با قدرت درایت مشابهی ما نیز تصمیم می‌گیریم که خود را به یَهُوَه خدا وقف کنیم. پس از اینکه دریافتیم که این قدم چه چیزهایی را دربر دارد و بر روی مسائل با دقت تأمل کردیم، ما از صمیم قلب و با شادی خواهیم خواست که خود را به خدا وقف کنیم.—مزمور ۱۱۰:۳.
۱۰. چگونه وقف به تعمید ربط پیدا می‌کند؟
۱۰ پس از اینکه با دعا در خلوت تصمیم خود را مبنی بر اینکه می‌خواهیم در راه او قدم برداریم به خدا ابراز کردیم، نوبت مرحلهٔ بعدی است. با تعمیدمان در آب ما وقف خود را علنی میکنیم. این یک اعلان عمومی است که ما با خدا عهد بسته‌ایم تا خواست او را انجام دهیم. عیسی در شروع خدمتش بر روی زمین از یوحنا تعمید گرفت و به این ترتیب نمونهٔ خوبی برای ما بجا گذاشت. ( متی ۳:۱۳-۱۷) بعداً عیسی به شاگردانش این مأموریت را داد تا شاگرد سازند و آنان را تعمید دهند. به همین خاطر وقف و تعمید برای هر کسی که می‌خواهد یَهُوَه را خدمت کند گامهای بسیار ضروری می‌باشند.
۱۱، ۱۲. الف) چگونه می‌شود تعمید و ازدواج را با هم مقایسه کرد؟ ب) بین رابطه‌ای که ما با یَهُوَه داریم و رابطهٔ بین زن و شوهر چه مقایسه‌ای می‌شود کرد؟
۱۱ شاگرد وقف‌شده و تعمیدیافتهٔ عیسی مسیح شدن تا حدی به ازدواج کردن شباهت دارد. در بسیاری از سرزمینها مراسم عروسی پس از چندین مرحله به اجرا درمی‌آید. زن و مردی همدیگر را ملاقات می‌کنند، و پس از اینکه همدیگر را شناختند به هم محبت می‌ورزند. قدم بعدی نامزدی است. آنها با ازدواجشان تصمیمی را که بطور خصوصی گرفته‌اند به اطلاع عموم می‌رسانند و نشان می‌دهند که میخواهند وارد عهد زناشویی شوند و با یکدیگر به عنوان زن و شوهر زندگی کنند. جشن عروسی است که شروع این رابطهٔ بخصوص را به اطلاع عموم می‌رساند. و این تاریخ شروع ازدواج را مشخص می‌کند. در مقایسه، تعمید نشانگر آغاز زندگیی است که وقف راه رفتن در طریق یَهُوَه و رابطه‌ای همراه با تعهد با وی می‌شود.
۱۲ مقایسه‌ای دیگر. پس از روز عروسی محبت بین زن و شوهر باید عمیقتر و کاملتر شود. برای نزدیکی هر چه بیشتر به یکدیگر، هر دو بدون هیچگونه خودخواهیی باید سعی کنند که رابطهٔ زن و شوهری خود را استوارتر و قویتر گردانند. با اینکه ما با خدا وارد عهد زناشویی نمی‌شویم ولی بعد از تعمید باید برای نگهداری رابطهٔ نزدیکی که با یَهُوَه داریم بکوشیم. او همّت ما را جهت انجام خواسته‌اش می‌بیند و از آن تقدیر کرده، به ما نزدیک می‌شود. یعقوب شاگرد نوشت: «بخدا تقرّب جوئید تا بشما نزدیکی نماید.»—یعقوب ۴:۸.
بر جای پای عیسی گام برداشتن
۱۳. از چه نمونه‌ای برای راه رفتن با خدا می‌شود پیروی کرد؟
۱۳ برای راه رفتن با یَهُوَه، ما باید از نمونه‌ای که عیسی مسیح بجا گذاشت پیروی کنیم. پطرس رسول نوشت: «برای همین خوانده شده‌اید چونکه مسیح نیز برای ما عذاب کشید و شما را نمونهٔ گذاشت تا در اثر قدمهای وی رفتار نمائید.» ( ۱پطرس ۲:۲۱) از آنجا که عیسی کامل بود و ما ناکامل، قادر به پیروی از قدمهای او بدون هیچ گونه اشتباه نیستیم. با اینحال یَهُوَه از ما انتظار دارد که حداکثر سعی خودمان را بکنیم. در اینجا می‌خواهیم پنج تا از ویژگیهای زندگی و خدمت روحانی عیسی را که مسیحیان وقف‌شده باید در تقلید از آن بکوشند در نظر بگیریم.
۱۴. شناخت کلام خدا چه چیزی را دربر دارد؟
۱۴ عیسی از کلام خدا معرفتی دقیق و کامل داشت. او در طی خدمتش مرتباً نوشته‌های مقدس عبرانی را نقل می‌کرد. ( لوقا ۴:۴، ۸) البته رهبران مذهبی شرور آن زمانه نیز از همان نوشته‌ها نقل می‌کردند. ( متی ۲۲:۲۳، ۲۴) اما فرقی که بین آنها و عیسی وجود داشت این بود که عیسی به معنی نوشته‌ها پی برده بود، و در زندگی خود آنها را به کار می‌برد. او لفظ شریعت را می‌شناخت و به روح آن نیز واقف بود. در پیروی از نمونهٔ مسیح، ما نیز باید سعی خود را در فهمیدن کلام خدا و معنای واقعی آن بکنیم. در این صورت می‌توانیم به عنوان کارگرانی که مورد تأیید الهی قرار گرفته‌اند این قابلیت را داشته باشیم که ‹کلام خدا را بخوبی انجام دهیم.›—۲تیموتاؤس ۲:۱۵.
۱۵. عیسی در صحبت کردن دربارهٔ خدا چه نمونه‌ای بجا گذاشت؟
۱۵ عیسی مسیح در مورد پدر آسمانیش با دیگران صحبت می‌کرد. عیسی معرفتی را که از کلام خدا داشت تنها مختص خودش نکرد. حتی دشمنانش او را «استاد» خطاب می‌کردند، چونکه او به هر جایی که میرفت با دیگران دربارهٔ یَهُوَه و ارادهٔ او صحبت می‌کرد. ( متی ۱۲:۳۸) عیسی علناً در محوطهٔ معبد، کنیسه، درون و بیرون شهرها موعظه می‌کرد. ( مرقس ۱:۳۹؛ لوقا ۸:۱؛ یوحنا ۱۸:۲۰) تعلیم او با ترحم و مهربانی بود و به آنانی که کمک می‌کرد محبت نشان می‌داد. ( متی ۴:۲۳) آنانی که از نمونهٔ عیسی پیروی می‌کنند نیز مکانها و راههای بسیاری برای تعلیم دیگران در مورد یَهُوَه خدا و ارادهٔ شگفت‌انگیز او پیدا می‌کنند.
۱۶. رابطهٔ عیسی با هم‌ایمانانی که یَهُوَه را پرستش می‌کردند تا چه حد نزدیک بود؟
۱۶ عیسی رابطهٔ نزدیکی نسبت به آنانی که یَهُوَه را می‌پرستیدند احساس می‌کرد. یکبار وقتی با عموم مردم مشغول صحبت بود، مادر و برادرانش که هنوز ایمان نیاورده بودند به آنجا آمدند تا با او صحبت کنند. کتاب مقدس چنین شرح میدهد: «شخصی ویرا گفت اینک مادر تو و برادرانت بیرون ایستاده میخواهند با تو سخن گویند. در جواب قایل گفت کیست مادر من و برادرانم کیانند؟ و دست خود را بسوی شاگردان خود دراز کرده گفت اینانند مادر من و برادارانم، زیرا هر که ارادهٔ پدر مرا که در آسمانست بجا آوَرَد همان برادر و خواهر و مادر منست.» ( متی ۱۲:۴۷-۵۰) البته این به معنی آن نیست که عیسی خانوادهٔ خود را رد کرد، و رویدادهای بعدی این مسئله را ثابت می‌کنند. ( یوحنا ۱۹:۲۵-۲۷) بلکه، این روایت بر روی محبتی که عیسی به هم‌ایمانان داشت تکیه می‌کند. امروزه نیز آنانی که با خدا راه میروند در پی همنشینی با خادمان دیگر یَهُوَه می‌باشند و محبت‌شان به آنان عمیقتر می‌شود.—۱پطرس ۴:۸.
۱۷. طرزفکر عیسی در به انجام رساندن ارادهٔ پدر آسمانیش چه بود و این چه تأثیری بر ما می‌تواند داشته باشد؟
۱۷ با انجام خواست الهی، عیسی محبت خود را به پدر آسمانیش نشان داد. عیسی از یَهُوَه در همهٔ امور اطاعت کرد. او گفت: «خوراک من آنستکه خواهش فرستندهٔ خود را بعمل آورم و کار او را بانجام رسانم.» ( یوحنا ۴:۳۴) مسیح همچنین گفت: «من همیشه کارهای پسندیدهٔ او [خدا] را بجا میآ‌ورم.» ( یوحنا ۸:۲۹) عیسی آنقدر پدر آسمانیش را محبت نمود که «خویشتنرا فروتن ساخت و تا بموت، بلکه تا بموت صلیب مطیع گردید.» ( فیلپیان ۲:۸) در عوض یَهُوَه نیز عیسی را برکت داد و او را به مقام پرقدرت و پرافتخاری سرافراز نمود که در درجهٔ دوم بعد از یَهُوَه قرار دارد. ( فیلپیان ۲:۹-۱۱) ما نیز مانند عیسی می‌توانیم محبت خود را به خدا با نگاه داشتن احکام او و با انجام اراده‌اش نشان دهیم.—۱یوحنا ۵:۳.
۱۸. عیسی به چه طریقی برای ما در خصوص دعا کردن نمونهٔ خوبی است؟
۱۸ عیسی مرد دعا بود. او به هنگام تعمیدش دعا کرد. ( لوقا ۳:۲۱) قبل از انتخاب دوازده شاگرد خود، تمام شب را به دعا اختصاص داد. ( لوقا ۶: ۱۲، ۱۳) عیسی به حواریون خود یاد داد که چگونه دعا کنند. ( لوقا ۱۱:۱-۴) شب قبل از مرگش او هم برای شاگردانش و هم با آنها دعا کرد. ( یوحنا ۱۷:۱-۲۶) دعا نقش مهمی را در زندگی عیسی داشت و از آنجا که ما پیروان او هستیم در زندگی ما نیز باید همینطور باشد. صحبت کردن در دعا با سلطان عالم افتخاری بس بزرگ است ! علاوه بر این، یَهُوَه دعاها را بی‌جواب نمی‌گذارد، یوحنا می‌گوید: «اینست آن دلیری که نزد وی داریم که هر چه بر حسب ارادهٔ او سؤآل نمائیم ما را میشنود. و اگر دانیم که هر چه سؤآل کنیم ما را میشنود پس میدانیم که آنچه از او درخواست کنیم مییابیم.»—۱یوحنا ۵:۱۴، ۱۵.
۱۹. الف) کدام خصوصیات عیسی را باید برای خودمان سرمشق قرار بدهیم؟ ب) با مطالعهٔ زندگی عیسی و خدمت روحانی او چه منافعی می‌بریم؟
۱۹ ما می‌توانیم با بررسی دقیق زندگی عیسی مسیح بر روی زمین و خدمت روحانیش مطالب زیادی بیاموزیم ! بر روی خصوصیاتی که او از خود نشان داد تعمق کن: محبت، ترحم، لطف، قدرت، توازن، منطق، فروتنی، شهامت، و از خود گذشتگی. هر چه بیشتر در بارهٔ عیسی بیاموزیم آرزوی اینکه پیرو وفادار او شویم در ما قویتر می‌شود. شناخت عیسی ما را به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌کند. زیرا که عیسی بطور کامل منعکس‌کنندهٔ تصویر پدر آسمانی خویش بود. او آنقدر به یَهُوَه نزدیک بود که می‌توانست بگوید: «کسیکه مرا دید پدر را دیده است.»—یوحنا ۱۴:۹.
برای کسب حمایت به خدا توکل کن
۲۰. چگونه در راه رفتن با یَهُوَه اعتماد به دست می‌آوریم؟
۲۰ هنگامی که کودکان شروع به راه رفتن می‌کنند قدمهای آنها بی‌ثبات است. چگونه یاد می‌گیرند که با اعتماد راه بروند؟ تنها با تمرین و پشتکار. آنانی که با یَهُوَه راه میروند سعی می‌کنند که با اعتماد و بطور ثابت گام بردارند. اینگونه راه رفتن نیز وقت و پشتکار لازم دارد. وقتی پولس خواست به اهمیت پشتکار نشان دادن در راه رفتنمان با خدا اشاره کند نوشت: ‹خلاصه ای برادران، از شما در عیسی خداوند استدعا و التماس میکنیم که، چنانکه از ما یافته‌اید که به چه نوع باید رفتار کنید و خدا را راضی سازید، بهمان طور زیادتر ترقی نمائید.›—۱تسالونیکیان ۴:۱.
۲۱. وقتی با یَهُوَه راه می‌رویم چه برکاتی نصیبمان می‌شوند؟
۲۱ اگر که ما خودمان را کاملاً به خدا وقف کنیم، او نیز به ما در راه رفتنمان با وی کمک خواهد کرد. ( اشعیا ۴۰:۲۹-۳۱) هیچ چیزی که این دنیا می‌تواند عرضه کند با برکاتی که خدا به آنانی که با او راه میروند ارزانی مینماید، قابل مقایسه نمیباشد. او کسی است که ‹ما را تعلیم میدهد تا سود ببریم و ما را براهیکه باید برویم هدایت مینماید. کاشکه به اوامر او گوش میدادیم، آنگاه سلامتئ ما مثل نهر و عدالت ما مانند امواج دریا میبود.› ( اشعیا ۴۸:۱۷، ۱۸) با قبول دعوتی که از ما برای راه رفتن با خدا می‌شود و با انجام آن بطور وفادارانه، از صلح ابدی با او برخوردار خواهیم بود.
چگونه پاسخ می‌دهی؟
◻ چرا راه رفتن با خدای حقیقی افتخار بزرگی است؟
◻ چرا مطالعه، وقف، و تعمید قدمهای اولیّه در راه رفتن با یَهُوَه می‌باشند؟
◻ چگونه می‌توانیم در جای پای عیسی قدم برداریم؟
◻ از کجا میدانیم که یَهُوَه از ما، هنگامی که با او راه می‌رویم، حمایت می‌کند؟
[تصاویر در صفحهٔ ۱۱]
مطالعه، وقف، و تعمید قدمهای واجبی در راه رفتن با خدا می‌باشند