فدیهٔ مسیح—‏طریق رستگاری الهی

‏«خدا جهان را اینقدر محبّت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.‏»‏‏—‏یوحنا ۳:‏۱۶‏.‏

۱،‏ ۲.‏ نسل بشر در چه بن‌بستی قرار گرفت؟‏

فرض کن به چنان بیماری مهلکی مبتلا شده باشی که راهی جز عمل جراحی وجود نداشته باشد.‏ وقتی خبردار می‌شوی که هزینهٔ این عمل بقدری سنگین است که نه تنها بودجهٔ خودت بلکه حتی مجموع داراییهای خویشان و آشنایانت نیز کفاف مخارج آن را نخواهد داد،‏ چه حالی می‌شوی؟‏ شکی نیست که قرار گرفتن در چنین بن‌بستی بسیار یأس‌آور است!‏

^۲ نسل بشر نیز در چنین بن‌بستی قرار گرفت.‏ ببینیم به چه صورت؟‏ والدین نخستین ما،‏ یعنی آدم و حَوّا،‏ کامل آفریده شده بودند.‏ (‏تثنیه ۳۲:‏۴‏)‏ چشم‌انداز زندگی ابدی پیش رویشان بود و می‌بایست این مقصود خدا را جامهٔ عمل می‌پوشاندند که گفته بود:‏ «بارور و کثیر شوید و زمین را پر سازید و در آن تسلط نمایید.‏» (‏پیدایش ۱:‏۲۸‏)‏ امّا،‏ آدم و حَوّا راه عصیان و نافرمانی را پیش گرفتند.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱-‏۶‏)‏ نافرمانی ایشان گناه را نه تنها بر آن دو،‏ بلکه بر فرزندان آیندهٔ آنان نیز طاری ساخت.‏ همانطور که ایوب وفادار بعدها گفت:‏ «کیست که چیز طاهر را از چیز نجس بیرون آورد؟‏ هیچکس نیست.‏»—‏ایوب ۱۴:‏۴‏.‏

۳.‏ مرگ چگونه بر همهٔ انسانها طاری گشت؟‏

^۳ همهٔ ما به بیماری مهلک گناه مبتلا شده‌ایم،‏ چون همانطور که کتاب مقدس می‌گوید:‏ ‏‹همه گناه کرده‌ایم.‏› آخر و عاقبت این بیماری به مرگ منجر می‌شود،‏ زیرا «مزد گناه موت است.‏» (‏رومیان ۳:‏۲۳؛‏ ۶:‏۲۳‏)‏ کسی نیست که در مقابل این بیماری مهلک مصونیّت داشته باشد؛‏ همگی گناه می‌کنیم و همگی از آن می‌میریم.‏ این بیماری با ما نوادگان آدم متولد می‌شود.‏ (‏مزمور ۵۱:‏۵‏)‏ پولس در این مقوله نوشت:‏ «همچنان که بوساطت یک آدم گناه داخل جهان گردید و به گناه موت؛‏ و به اینگونه موت بر همهٔ مردم طاری گشت،‏ از آنجا که همه گناه کردند.‏» (‏رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ با این حال،‏ ابتلا به گناه بدین معنا نیست که امیدی برای نجات و رستگاری ما وجود ندارد.‏

از میان رفتن گناه و مرگ

۴.‏ چرا انسانها قادر به از بین بردن بیماریها و مرگ نیستند؟‏

^۴ چه چیزی می‌تواند گناه و پیامد آن،‏ یعنی مرگ را از بین ببرد؟‏ آنچه مسلّم است،‏ این کار از عهدهٔ هیچ انسانی ساخته نیست.‏ مزمورنویس این مرثیه را سرائید:‏ «فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست.‏ هیچکس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند.‏» (‏مزمور ۴۹:‏۸،‏ ۹‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ البته ما با رژیمهای غذایی ویژه و مراقبتهای پزشکی ممکن است بتوانیم چند سالی به طول عمر خود بیفزاییم،‏ لیکن هیچیک از ما قادر نیست از گناهی که به ارث برده است خلاصی یابد.‏ هیچیک از ما نمی‌تواند روند پیری را معکوس کند،‏ یا بدن خود را به وضعیت کاملی برگرداند که در آغاز مد نظر خدا بود.‏ پولس مسلّماً مبالغه نمی‌کرد وقتی نوشت،‏ به دلیل گناه آدم بود که خلقت بشر «مطیع بطالت شد»—‏یا بر طبق «کتاب مقدس اورشلیم» (‏انگل‍.‏)‏ گناه آدم «مانع شد که مقصود خدا به اجرا در آید.‏» (‏رومیان ۸:‏۲۰‏)‏ خوشبختانه آفریدگار بزرگ،‏ ما را به حال خود رها نکرد.‏ وی تدارکی دید تا گناه و مرگ برای همیشه از میان برداشته شوند.‏ ببینیم به چه شکل.‏

۵.‏ عدالت یَهُوَه چگونه در شریعتی که به اسرائیلیان داد مشهود است؟‏

^۵ یَهُوَه «عدالت و انصاف را دوست می‌دارد.‏» (‏مزمور ۳۳:‏۵‏)‏ عدالت متوازن و معقول یَهُوَه بوضوح در شریعت که به اسرائیلیان داد مشهود می‌باشد.‏ برای مثال،‏ در این قوانین آمده است که ‹جان باید به عوض جان داده شود.‏› به عبارت دیگر،‏ چنانچه اسرائیلیی مرتکب قتل می‌شد،‏ زندگی خود او باید به عنوان خون‌بها به عوض زندگیی که از میان رفته بود داده می‌شد.‏ (‏خروج ۲۱:‏۲۳؛‏ اعداد ۳۵:‏۲۱‏)‏ به این ترتیب دو کفهٔ ترازوی عدالت الهی متوازن می‌گشت.‏—‏با خروج ۲۱:‏۳۰ مقایسه شود.‏

۶.‏ الف)‏ آدم به چه صورت مرتکب قتل شد؟‏ ب)‏ آدم چه نوع زندگیی را از دست داد،‏ و چه نوع قربانیی ترازوی عدالت الهی را متوازن می‌ساخت؟‏

^۶ آدم نیز با گناه خود در واقع مرتکب قتل شد.‏ چگونه؟‏ در واقع،‏ به این صورت که گناهکار بودن خویش—‏و در نتیجه مرگ—‏را به همهٔ نوادگان خود منتقل ساخت.‏ آری،‏ به سبب نافرمانی آدم است که بدن ما اکنون و در همین لحظه،‏ به آرامی سیر قهقرایی را در سراشیبی مرگ می‌پیماید.‏ (‏مزمور ۹۰:‏۱۰‏)‏ از آن بدتر آنچه آدم از دست داد،‏ و از دیگران نیز مضایقه داشت،‏ زندگیی معمولی به مدت ۷۰ یا ۸۰ سال نبود.‏ وی زندگی کامل را تباه کرد—‏زندگی ابدی.‏ چنانچه قرار باشد ‹جان به عوض جان داده شود،‏› چه نوع زندگیی باید داده شود تا ترازوی عدالت به حالت توازن درآید؟‏ منطقاً،‏ می‌باید زندگی کامل یک بشر دیگر داده شود—‏زندگیی مانند زندگی آدم،‏ با توانایی بوجود آوردن فرزندانی کامل.‏ اگر زندگیی کامل به صورت قربانی داده شود،‏ نه تنها ترازوی عدالت را به حالت توازن درمی‌آورد،‏ بلکه این امکان را بوجود می‌آورد تا گناه و در نتیجه مرگ کاملاً از میان بروند.‏

پرداخت تاوان گناه

۷.‏ واژهٔ «فدیه» به چه معناست؟‏

^۷ کتاب مقدس مبلغی را که باید برای از بین بردن گناهان ما پرداخت شود،‏ «فدیه» می‌خواند.‏ (‏مزمور ۴۹:‏۷‏)‏ فدیه در زبان فارسی به معنی مبلغی است که برای رهایی خود یا دیگری دهند.‏ مفهوم این واژه در کتاب مقدس نیز در واقع همین است.‏ فعل عبریی که «فدیه» و «کفّاره» ترجمه شده است به معنی «پوشاندن» است.‏ بنابراین،‏ تاوانی باید به عنوان فدیه پرداخت شود که کل گناهان را بپوشاند—‏به عبارت دیگر می‌باید معادل زندگی کامل آدم باشد.‏

۸.‏ الف)‏ اصل انفکاک را تعریف کن؟‏ ب)‏ چگونه اصل انفکاک در مورد ما انسانهای گناهکار به کار می‌آید؟‏

^۸ این موضوع هماهنگ با اصلی در شریعت موسی می‌باشد،‏ با عنوان انفکاک یا آزاد کردن.‏ چنانچه شخصی اسرائیلی فقیر و تنگدست می‌شد و خود را به شخصی غیراسرائیلی به بندگی می‌فروخت،‏ از خویشان وی یک نفر می‌توانست با پرداخت مبلغی معادل ارزش بندگی او،‏ خویشاوند اسرائیلی خود را انفکاک (‏یا فدیه)‏ کند.‏ (‏لاویان ۲۵:‏۴۷-‏۴۹‏)‏ کتاب مقدس در مورد ما انسانهای ناکامل می‌گوید که جملگی ‹بندگان گناهیم.‏› (‏رومیان ۶:‏۶؛‏ ۷:‏۱۴،‏ ۲۵‏)‏ به چه وسیله می‌توان ما را از بندگی گناه انفکاک کرد؟‏ همانطور که ملاحظه شد،‏ از بین رفتن یک زندگی کامل تنها با دادن یک زندگی کامل جبران می‌شود—‏نه ذره‌ای کمتر و نه ذره‌ای بیشتر.‏

۹.‏ یَهُوَه برای کفّارهٔ گناهان ما چه تدارکی دید؟‏

^۹ البته،‏ ما انسانها همگی ناکامل به دنیا می‌آییم.‏ زندگی هیچکدام از ما معادل زندگی آدم نیست؛‏ هیچکدام از ما نمی‌تواند مبلغ فدیه‌ای را که عدالت ایجاب می‌کند بپردازد.‏ مانند مثالی که در آغاز ذکر شد،‏ وضع ما مانند وضع شخصی است که به بیماریی مهلک مبتلا است،‏ ولی از عهدهٔ پرداخت هزینهٔ عمل جراحی بر نمی‌آید.‏ در چنین موقعیتی،‏ چنانچه کسی پادرمیانی کند و مخارج عمل جراحی را بپردازد آیا سپاسگزار وی نخواهیم بود؟‏ این دقیقاً همان کاریست که یَهُوَه کرد!‏ وی کاری کرد که گناهان ما تا ابد کفّاره شوند.‏ یَهُوَه با دلی مشتاق چیزی را به ما ارزانی داشت که هرگز قادر به برآورده ساختن آن نبودیم.‏ از چه طریق؟‏ پولس جواب این سؤال را چنین می‌دهد:‏ «نعمت خدا حیات جاودانی در خداوند ما عیسی مسیح» است.‏ (‏رومیان ۶:‏۲۳‏)‏ یوحنا عیسی را به «برّهٔ خدا که گناه جهان را برمی‌دارد» تشبیه کرد.‏ (‏یوحنا ۱:‏۲۹‏)‏ حال ببینیم یَهُوَه به چه صورت از پسر حبیب خود استفاده کرد تا مبلغ فدیه را بپردازد.‏

‏‹فدیه‌ای در راه همه›‏

۱۰.‏ نبوتهای راجع به «ذریّت» چگونه در مورد یوسف و مریم جامهٔ عمل پوشیدند؟‏

^۱۰ درست پس از عصیان در عدن،‏ یَهُوَه مقصود خود را راجع به بوجود آوردن یک «ذریّت» یا فرزند،‏ که بشر را از گناه فدیه دهد اعلام کرد.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱۵‏)‏ یَهُوَه از طریق یکسری نبوتها و مکاشفات الهی دودمان آن ذریّت را مشخص نمود.‏ در وقت مقرر،‏ این نبوتها در مورد یوسف و مریم که در فلسطین زندگی می‌کردند و تازه نامزد کرده بودند جامهٔ عمل پوشیدند.‏ در خواب فرشته‌ای به یوسف گفت که مریم توسط روح‌القدس باردار شده است و «پسری خواهد زایید و نام او را عیسی خواهی نهاد،‏ زیرا که او امّت خویش را از گناهانشان خواهد رهانید.‏»—‏متی ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۱۱.‏ الف)‏ یَهُوَه چگونه ترتیبی داد تا پسرش در قالب انسانی کامل بدنیا بیاید؟‏ ب)‏ چه چیزی عیسی را قادر ساخت تا ‹در راه همه فدیه دهد›؟‏

^۱۱ این حاملگی حالتی کاملاً غیرمعمول داشت،‏ چرا که عیسی از زندگی ماقبل بشری برخوردار بود.‏ (‏امثال ۸:‏۲۲-‏۳۱؛‏ کولسیان ۱:‏۱۵‏)‏ یَهُوَه زندگی عیسی را به شکلی خارق‌العاده به درون رحم مریم انتقال داد،‏ تا پسر حبیب وی بتواند در قالب انسان متولد شود.‏ (‏یوحنا ۱:‏۱-‏۳،‏ ۱۴؛‏ فیلپیان ۲:‏۶،‏ ۷‏)‏ یَهُوَه امور را طوری هدایت کرد که عیسی هنگام تولد به گناه آدم آلوده نباشد.‏ بدین ترتیب عیسی کامل بدنیا آمد.‏ پس،‏ وی آنچه آدم از دست داده بود در اختیار داشت—‏یعنی زندگی کامل بشری.‏ آری،‏ سرانجام انسانی به دنیا آمد که می‌توانست گناه آدمیان را کفّاره کند!‏ عیسی این کار را در ۱۴ نیسان ۳۳ د.‏م.‏ انجام داد.‏ در آن روز تاریخی،‏ عیسی اجازه داد تا مخالفانش او را به قتل برسانند،‏ تا از این طریق ‹در راه همه فدیه دهد.‏›—‏۱تیموتاؤس ۲:‏۶‏.‏

ارزش زندگی کامل بشر

۱۲.‏ الف)‏ چه تفاوت فاحشی میان مرگ عیسی و آدم وجود دارد؟‏ ب)‏ چگونه عیسی «پدر سرمدی» انسانهای مطیع شد؟‏

^۱۲ تفاوت فاحشی میان مرگ عیسی و آدم وجود دارد—‏در واقع همین تفاوت است که ارزش فدیه را صدچندان می‌کند.‏ آدم به دلیل نافرمانی عمدی از خالق خود مستحق مرگ بود.‏ (‏پیدایش ۲:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ در حالی که عیسی ابداً مستحق مرگ نبود،‏ زیرا «هیچ گناه نکرد.‏» (‏۱پطرس ۲:‏⁠۲۲‏)‏ به همین دلیل،‏ عیسی هنگام مرگ خود چیز بسیار پرارزشی را در اختیار داشت که آدم در هنگام مرگ خود دیگر آن را در اختیار نداشت—‏یعنی حق زندگیی کامل.‏ بنابراین،‏ مرگ عیسی ارزشی قربانی‌وار داشت.‏ عیسی هنگامی که به صورت شخصی روحی به آسمان عروج کرد،‏ ارزش قربانی خویش را تقدیم حضور یَهُوَه نمود.‏ (‏عبرانیان ۹:‏۲۴‏)‏ عیسی با این عمل انسانهای گناهکار را انفکاک نمود و به جای آدم،‏ پدر ایشان شد.‏ (‏۱قرنتیان ۱۵:‏۴۵‏)‏ و به همین دلیل،‏ به «پدر سرمدی» مسمی گشت.‏ (‏اشعیا ۹:‏۶‏)‏ فقط عظمت موضوع را تصور کن!‏ آدم،‏ پدری گناهکار،‏ مرگ را بر تمام نوادگان خود طاری ساخت.‏ امّا عیسی،‏ پدری کامل،‏ از طریق ارزش قربانی خود زندگی ابدی را به انسانهای مطیع ارزانی داشت.‏

۱۳.‏ الف)‏ با مثالی نشان بده که چگونه عیسی بدهیهای آدم را پرداخت کرد.‏ ب)‏ چرا قربانی عیسی گناه والدین نخستین ما را کفّاره نمی‌کند؟‏

^۱۳ چگونه مرگ یک انسان می‌تواند گناه انسانهای بسیاری را کفّاره کند؟‏ (‏متی ۲۰:‏۲۸‏)‏ چند سال پیش،‏ در یکی از مقالات برج دیده‌بانی فدیه با این مثال توضیح داده شد:‏ «کارخانه‌ای را با چند صد کارگر تصور کن که رئیس متقلب آن موجب ورشکست شدن،‏ و بسته شدن کارخانه شده باشد.‏ کارگران بی‌نوا که از کار بیکار شده‌اند بالطبع نمی‌توانند صورت حسابهای خود را پرداخت کنند.‏ در واقع،‏ به دلیل فساد یک نفر،‏ همهٔ کارگران بعلاوهٔ همسران،‏ فرزندان،‏ و حتی بستانکاران ایشان لطمه می‌بینند!‏ سپس شخصی خیرخواه و ثروتمند تمام بدهیهای کارخانه را می‌پردازد و چرخ کارخانه را دوباره به گردش درمی‌آورد.‏ این شخص با تصفیه کردن تمام بدهیهای رئیس پیشین،‏ آسایش کامل را برای تمام کارگران و همچنین خانواده‌ها و بستانکاران ایشان به ارمغان می‌آورد.‏ امّا،‏ آیا رئیس پیشین کارخانه نیز در این سعادت سهیم خواهد بود.‏ خیر،‏ او در زندان است و نمی‌تواند به سر کار خود باز گردد.‏ تصفیه کردن بدهیهای آدم نیز به همین شکل،‏ برای میلیونها انسان مفید واقع خواهد شد،‏ امّا نه برای آدم.‏»‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ چرا آدم و حَوّا گناهکاران عمدی محسوب می‌شوند،‏ و وضعیت ما چه تفاوتی با آنان دارد؟‏

^۱۴ چنین عقوبتی برای آدم کاملاً منصفانه است.‏ فراموش نکنیم که گناه آدم و حَوّا عمدی بود.‏ آنها به ارادهٔ خود نافرمانی از خدا را پیشه کردند،‏ در حالی که ما در هنگام تولد حق انتخاب نداشتیم و با گناه زاده شدیم.‏ پس،‏ هر چقدر هم که سعی نماییم نمی‌توانیم کاملاً از گناه پرهیز کنیم.‏ (‏۱یوحنا ۱:‏۸‏)‏ احتمالاً گاهی مانند پولس به خود می‌گوییم:‏ «وقتی که می‌خواهم نیکویی کنم بدی نزد من حاضر است.‏ زیرا برحسب انسانیّت باطنی به شریعت خدا خوشنودم.‏ لکن شریعتی دیگر در اعضای خود می‌بینم که با شریعت ذهن من منازعه می‌کند و مرا اسیر می‌سازد به آن شریعت گناه که در اعضای من است.‏ وای بر من که مرد شقی‌ای هستم!‏»—‏رومیان ۷:‏۲۱-‏۲۴‏.‏

^۱۵ فدیهٔ عیسی امید ماست!‏ عیسی همان ذریّتی است که برحسب وعدهٔ خدا از طریق وی «جمیع امتهای زمین برکت خواهند یافت.‏» (‏پیدایش ۲۲:‏۱۸؛‏ رومیان ۸:‏۲۰‏)‏ قربانی عیسی برای کسانی که به وی ایمان می‌ورزند برکتها و موهبتهای عالیی به ارمغان می‌آورد.‏ می‌خواهیم به چند نمونه از آنها اشاره کنیم.‏

فایده بردن از فدیهٔ عیسی

۱۶.‏ با وجود وضعیت گناهکارمان،‏ فدیهٔ عیسی چه نعمتهایی را در اختیار ما قرار داده است؟‏

^۱۶ یعقوب،‏ یکی از نگارندگان کتاب مقدس،‏ چنین اذعان کرد:‏ «همگی ما بسیار می‌لغزیم.‏» (‏یعقوب ۳:‏۲‏)‏ لیکن،‏ به سبب قربانی مسیح خطایای ما بخشوده خواهند شد.‏ یوحنا در این خصوص نوشت:‏ «اگر کسی گناهی کند،‏ شفیعی داریم نزد پدر یعنی عیسی مسیح عادل و اوست کفّاره بجهت گناهان ما.‏» (‏۱یوحنا ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ البته،‏ این امر نباید در ما حالتی بی‌قید و بند نسبت به گناه بوجود آورد.‏ (‏یهودا ۴‏؛‏ با ۱قرنتیان ۹:‏۲۷ مقایسه شود.‏)‏ لیکن اگر گناهی از ما سر زد،‏ می‌توانیم سفرهٔ دل خود را پیش یَهُوَه بگشاییم،‏ و اطمینان داشته باشیم که او «بسیار غفّار» است.‏ (‏مزمور ۸۶:‏۵؛‏ ۱۳۰:‏۳،‏ ۴؛‏ اشعیا ۱:‏۱۸؛‏ ۵۵:‏۷؛‏ اعمال ۳:‏۱۹‏)‏ بنابراین،‏ فدیه ما را قادر می‌سازد که خدا را با وجدان پاک خدمت کنیم،‏ همچنین این امکان را برای ما فراهم می‌آورد تا با دعا،‏ از طریق نام عیسی مسیح،‏ به وی تقرب بجوییم.‏—‏یوحنا ۱۴:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ عبرانیان ۹:‏۱۴‏.‏

۱۷.‏ در آینده چه برکات دیگری از طریق فدیه ممکن می‌گردد؟‏

^۱۷ فدیهٔ مسیح راه را برای اجرای مقصود خدا برای زندگی ابدی انسانهای مطیع در بهشتِ زمینی گشود.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۹‏)‏ پولس نوشت:‏ «زیرا چندان که وعده‌های خدا است،‏ همه در او [عیسی] بلی .‏ .‏ .‏ است [یعنی به تحقق می‌رسند].‏» (‏۲قرنتیان ۱:‏۲۰‏)‏ آری،‏ مرگ مدتهاست همچون پادشاه ‹سلطنت می‌کند.‏› (‏رومیان ۵:‏۱۷‏)‏ خدا بر اساس فدیه این «دشمن آخر» را از بین خواهد برد.‏ (‏۱قرنتیان ۱۵:‏۲۶؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۴‏)‏ فدیهٔ عیسی حتی به کسانی که وفات یافته‌اند نیز فایده خواهد رساند.‏ عیسی گفت:‏ «ساعتی می‌آید که در آن جمیع کسانی که در قبور می‌باشند،‏ آواز او را خواهند شنید،‏ و بیرون خواهند آمد.‏»—‏یوحنا ۵:‏۲۷،‏ ۲۸؛‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏۲۰-‏۲۲‏.‏

۱۸.‏ گناه چه تأثیر مصیبت‌باری بر انسانها داشته است،‏ و مشکلات بشر چگونه در دنیای جدید خدا جبران خواهند شد؟‏

^۱۸ آیا می‌توانی تصور کنی که زندگی واقعی و بدون تشویش و نگرانی،‏ چقدر لذت‌بخش خواهد بود؟‏ گناه ما را نه تنها با خدا،‏ بلکه با ذهن،‏ دل،‏ و بدن خودمان نیز ناسازگار ساخته است.‏ با این حال،‏ کتاب مقدس وعده داده است که در دنیای جدید خدا «ساکن آن نخواهد گفت که بیمار هستم.‏» آری،‏ در آن زمان بشر دیگر به بیماریهای جسمانی و روانی مبتلا نخواهد شد.‏ دلیل آن را اشعیا چنین می‌گوید:‏ «گناه قومی که در آن ساکن باشند آمرزیده خواهد شد.‏»—‏اشعیا ۳۳:‏۲۴‏.‏

فدیه اظهار محبّت خداست

۱۹.‏ ما شخصاً برای قدردانی نشان دادن از فدیهٔ مسیح چه باید بکنیم؟‏

^۱۹ محبّت یَهُوَه او را برانگیخت تا پسر حبیب خود را به جهان بفرستد.‏ (‏رومیان ۵:‏۸؛‏ ۱یوحنا ۴:‏۹‏)‏ عیسی نیز از روی محبّت برآن شد تا «برای همه ذائقهٔ موت را بچشد.‏» (‏عبرانیان ۲:‏۹؛‏ یوحنا ۱۵:‏۱۳‏)‏ به همین سبب پولس نوشت:‏ «محبّت مسیح ما را فرو گرفته است،‏ .‏ .‏ .‏ [او] برای همه مرد تا آنانی که زنده‌اند،‏ از این به بعد برای خویشتن زیست نکنند بلکه برای او که برای ایشان مرد و برخاست.‏» (‏۲قرنتیان ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ چنانچه ما نیز برای آنچه عیسی برایمان انجام داد ارزش قائل باشیم،‏ برای وی زیست خواهیم کرد نه برای خویشتن،‏ چرا که فدیهٔ وی می‌تواند ما را از مرگ برهاند!‏ مسلماً ما نمی‌خواهیم با اعمال خود تلویحاً نشان دهیم که ارزش ناچیزی برای قربانی عیسی قائل هستیم.‏—‏عبرانیان ۱۰:‏۲۹‏.‏

۲۰.‏ به چه طرقی می‌توانیم «کلام» عیسی را نگاه داریم؟‏

^۲۰ چگونه می‌توانیم از صمیم قلب از بابت فدیه سپاسگزار باشیم؟‏ عیسی اندکی پیش از بازداشت شدن گفت:‏ «اگر کسی مرا محبّت نماید،‏ کلام مرا نگاه خواهد داشت.‏» (‏یوحنا ۱۴:‏۲۳‏)‏ برای مثال،‏ عیسی در کلام خود این مأموریّت را به ما داد تا با غیرت تمام ‹رفته،‏ همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازیم و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهیم.‏› (‏متی ۲۸:‏۱۹‏)‏ برای نگاه داشتن کلام وی باید همچنین به برادران خود محبّت کنیم.‏—‏یوحنا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

۲۱.‏ چرا اهمیت دارد که در مراسم یادبود (‏۱ آوریل)‏ حضور داشته باشیم؟‏

^۲۱ از بهترین شیوه‌های قدردانی کردن از فدیهٔ مسیح،‏ حضور در یادبود مرگ وی است،‏ که امسال در ۱ آوریل برگزار خواهد شد.‏a این کار نیز جزو «کلام» عیسی بشمار می‌رود،‏ زیرا هنگامی که آن مراسم را بنیاد نهاد با این کلام به پیروان خود فرمان داد:‏ «این را به یاد من به جا آرید.‏» (‏لوقا ۲۲:‏۱۹‏)‏ ما با حضور در این مهمترین رویداد عالم،‏ و توجه کامل به فرامین مسیح،‏ اعتقاد راسخ خود را به فدیهٔ عیسی که طریق نجات است نشان می‌دهیم.‏ آری،‏ «در هیچ‌کس غیر از او نجات نیست.‏»—‏اعمال ۴:‏۱۲‏.‏

‏[پاورقی]‏

آیا بخاطر داری؟‏

◻ چرا انسانها قادر نیستند وضعیت گناهکارانهٔ خویش را کفّاره دهند؟‏

◻ عیسی به چه معنا «فدیه» به حساب می‌آید؟‏

◻ به چه ترتیب عیسی برای ما از حق زندگی کامل خویش گذشت؟‏

◻ فدیهٔ عیسی چه موهبتهایی را نصیب انسانها کرده است؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۱]‏

تنها زندگیی کامل—‏معادل زندگی آدم—‏می‌تواند ترازوی عدالت را به حالت توازن درآورد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

از آنجایی که عیسی مستحق زندگیی کامل بود،‏ مرگ وی ارزشی قربانی‌وار داشت