‏«هر که خواند دریافت کند»‏

‏«پس چون مکروهِ ویرانی را .‏ .‏ .‏ در مقام مقدّس برپا شده بینید .‏ .‏ .‏ آنگاه هر که در یهودیّه باشد به کوهستان بگریزد.‏»‏‏—‏متی ۲۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

۱.‏ چه نتایجی از هشدار عیسی که در لوقا ۱۹:‏۴۳،‏ ۴۴ می‌خوانیم به دست آمد؟‏

مطلع شدن ما از نزدیکی وقوع مصیبتی،‏ به ما کمک می‌کند تا از آن اجتناب کنیم.‏ (‏امثال ۲۲:‏۳‏)‏ به این ترتیب موقعیتی را که مسیحیان در اورشلیم،‏ پس از حملهٔ رومیان در سال ۶۶ د.‏م.‏ داشتند می‌توانیم مجسم کنیم.‏ عیسی به آنان هشدار داده بود که شهر محاصره و نابود خواهد شد.‏ (‏لوقا ۱۹:‏۴۳،‏ ۴۴‏)‏ اغلب یهودیان اخطارهای او را نادیده گرفتند.‏ ولی شاگردانش به آنها توجه نمودند.‏ در نتیجه آنها از مصیبت سال ۷۰ د.‏م.‏ نجات پیدا کردند.‏

۲،‏ ۳.‏ چرا باید نبوت عیسی که در متی ۲۴:‏۱۵-‏۲۱ ذکر شده است برای ما جالب باشد؟‏

^۲ در یک نبوت که امروزه شامل حال ما نیز می‌شود عیسی به نشان مرکبی اشاره کرد که جنگها،‏ قحطیها،‏ زلزله‌ها،‏ وباها و اذیت مسیحیانی را که ملکوت خدا را موعظه می‌کنند در بر می‌گرفت.‏ (‏متی ۲۴:‏۴-‏۱۴؛‏ لوقا ۲۱:‏۱۰-‏۱۹‏)‏ علاوه بر آن عیسی به شاگردانش نشانه‌ای داد که دال بر نزدیک شدن انتها می‌بود—‏یک ‹مکروهِ ویرانی که در مقام مقدّس برپا شده.‏›‏ (‏متی ۲۴:‏۱۵‏)‏ حال می‌خواهیم این کلمات پرمعنی را بررسی کنیم و چگونگی اثر آنها را بر زندگی کنونی و آیندهٔ خود ببینیم.‏

^۳ عیسی پس از اینکه دربارهٔ آن نشان با تأکید صحبت نمود گفت:‏ «پس چون مکروهِ ویرانی را که به زبان دانیال نبّی گفته شده است،‏ در مقام مقدّس برپا شده بینید –‏ هر که خوانَد دریافت کند –‏ آنگاه هر که در یهودیّه باشد به کوهستان بگریزد؛‏ و هر که بر بام باشد،‏ بجهت برداشتن چیزی از خانه به زیر نیاید؛‏ و هر که در مزرعه است،‏ بجهت برداشتن رخت خود برنگردد.‏ لیکن وای بر آبستنان و شیر دهندگان در آن ایّام!‏ پس دعا کنید تا فرار شما در زمستان یا در سَبَّت نشود،‏ زیرا که در آن زمان چنان مصیبت عظیمی ظاهر می‌شود که از ابتداء عالم تاکنون نشده و نخواهد شد.‏»—‏متی ۲۴:‏۱۵-‏۲۱‏.‏

۴.‏ چه چیزی نشانگر تحقق متی ۲۴:‏۱۵ در قرن اول می‌باشد؟‏

^۴ توضیحاتی که مرقس و لوقا می‌دهند جزئیات بیشتری را برای ما روشن می‌کنند.‏ آنجایی که متی می‌نویسد «در مقام مقدّس برپا شده،‏» مرقس ۱۳:‏۱۴ می‌گوید «در جایی که نمی‌باید برپا [شود] بینید.‏» لوقا ۲۱:‏۲۰ گفته‌ای دیگر از عیسی را اضافه می‌کند:‏ «چون بینید که اورشلیم به لشکرها محاصره شده است آنگاه بدانید که خرابی آن رسیده است.‏» به کمک این توضیح درمی‌یابیم که تحقق اول آن نبوت شامل حملهٔ رومیان به اورشلیم و معبد آن که در سال ۶۶ د.‏م.‏ آغاز شد،‏ می‌باشد.‏ البته لازم به توضیح است که آن مکان تنها برای یهودیان مقدس بود،‏ و دیگر برای یَهُوَه مکان مقدسی به حساب نمی‌آمد.‏ ویرانی کامل وقتی صورت گرفت که رومیان در سال ۷۰ د.‏م.‏ هم شهر را از بین بردند و هم معبد را.‏ آن «مکروه» در آن زمان چه بود؟‏ و چگونه ‹در مقام مقدّس برپا شده بود›؟‏ جواب این سؤالها،‏ به ما در روشن کردن تحقق امروزی آن کمک می‌کند.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ چرا خوانندگان دانیال باب ۹ می‌بایست از خودشان فطانت نشان دهند؟‏ ب)‏ نبوت عیسی در مورد «مکروه» چگونه به تحقق رسید؟‏

^۵ عیسی به کسانی که می‌خوانند تأکید می‌کند که مفهوم آن را دریابند،‏ یعنی از خود فطانت نشان دهند.‏ این اشخاص چه چیزی را می‌خوانند؟‏ به احتمال زیاد منظور دانیال باب ۹ می‌باشد.‏ در آنجا نبوتی را می‌یابیم که به زمان آمدن مسیح اشاره می‌کند و پیشگویی می‌کند که او پس از سه سال و نیم «منقطع» می‌شود.‏ این نبوت می‌گوید:‏ ‹بر کنگرهٔ رجاسات،‏ خراب‌کننده‌ای خواهد آمد و اِلی‌النّهایت آنچه مقدّر است بر خراب‌کننده ریخته خواهد شد.‏›—‏دانیال ۹:‏۲۶،‏۲۷‏؛‏ همچنین دانیال ۱۱:‏۳۱‏؛‏ و ۱۲:‏۱۱ ملاحظه شوند.‏

^۶ یهودیان فکر می‌کردند که این پیشگویی به بی‌حرمتی آنتیوخوس چهارم به معبد،‏ که ۲۰۰ سال قبل صورت گرفته بود،‏ اشاره می‌کند.‏ با وجود این،‏ عیسی در گفته‌هایش شنوندگان را به فطانت نشان دادن ترغیب نمود،‏ و اشارهٔ او به چیز دیگری بود،‏ زیرا آن «مکروه» می‌بایست در آینده می‌آمد تا در «مکان مقدّس» بایستد.‏ از قرار معلوم عیسی به سپاه رومی اشاره کرد که در سال ۶۶ د.‏م.‏ به همراه بیرقهای شاخص خود می‌آمدند.‏ این چنین بیرقها مدتها بود که به عنوان بت مورد استفاده قرار می‌گرفتند و یهودیان از آنها اکراه داشتند.‏a پس چه موقع می‌بایست سپاه رومی در «مکان مقدّس» برپا می‌شد؟‏ این اتفاق هنگامی رخ داد که سپاه روم با بیرقهایش به اورشلیم و معبد آن حمله‌ور شد،‏ یعنی محلی که برای یهودیان مقدس به شمار می‌آمد.‏ رومیان حتی شروع به خراب کردن دیوار محوطهٔ معبد کردند.‏ بیقین آنچه برای یهودیان مکروه بود الآن در مقام مقدس برپا شده بود!‏—‏اشعیا ۵۲:‏۱؛‏ متی ۴:‏۵؛‏ ۲۷:‏۵۳؛‏ اعمال ۶:‏۱۳‏.‏

‏«مکروه» عصر ما

۷.‏ کدام نبوت عیسی در زمان ما در حال تحقق یافتن می‌باشد؟‏

^۷ تحقق بزرگتری از نشانِ عیسی که در متی باب ۲۴ آمده،‏ از زمان جنگ جهانی اول ملاحظه شده است.‏ حرفهای او را به یاد بیاور که گفت:‏ «چون مکروهِ ویرانی را .‏ .‏ .‏ در مقام مقدّس برپا شده بینید .‏ .‏ .‏ آنگاه هر که در یهودیّه باشد به کوهستان بگریزد.‏» (‏متی ۲۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ این جنبه از آن نبوت در روزگار ما نیز باید به انجام برسد.‏

۸.‏ در طی سالیان اخیر،‏ چگونه شاهدان یَهُوَه آن «مکروه» را شناسایی کرده‌اند؟‏

^۸ اطمینان خادمان یَهُوَه به تحقق پیدا کردن این نبوت در نشریهٔ برج دیده‌بانی شمارهٔ ۱ ژانویهٔ ۱۹۲۱ نشان داده شد،‏ و در رابطه با آن تحولاتی که در خاورمیانه شکل می‌گرفت مورد توجه قرار داده شد.‏ در ادامهٔ این موضوع،‏ برج دیده‌بانی شمارهٔ ۱۵ دسامبر ۱۹۲۹،‏ صفحهٔ ۳۷۴ به طور قاطع می‌گوید که:‏ «جامعهٔ ملل تمام سعی‌اش در این است که مردم را از خدا و از مسیح برگرداند،‏ به این دلیل وسیلهٔ ویران‌کننده‌ای است که ساختهٔ دست شیطان است و در نظر خدا نفرت‌انگیز می‌باشد.‏» به این ترتیب در سال ۱۹۱۹ آن «مکروه» نمایان شد.‏ بعداً،‏ سازمان ملل متحد جایگزین جامعهٔ ملل شد.‏ از مدتها قبل شاهدان یَهُوَه آشکار ساخته‌اند که اینگونه سازمانهای صلح بشری از دید خدا مکروه می‌باشند.‏

۹،‏ ۱۰.‏ درک قبلی ما دربارهٔ ‹مصیبت عظیم› چگونه طرز فکرمان را در مورد زمانی که «مکروه» در مکان مقدس برپا می‌شود تحت تأثیر قرار داد؟‏

^۹ مقالهٔ اول،‏ متی باب ۲۴ و ۲۵ را به طور مختصر و با دید واضحتری توضیح داده است.‏ آیا لازم است توضیحاتی در مورد ‹مکروه که در مقام مقدّس برپا شده› داده شوند؟‏ از قرار معلوم،‏ بله.‏ نبوت عیسی در مورد ‹برپا شدن آن مکروه در مقام مقدّس› رابطهٔ نزدیکی با آغاز «مصیبت» پیشگویی شده دارد.‏ از آنجا که این «مکروه» مدتها است وجود دارد،‏ رابطهٔ «در مقام مقدّس برپا» بودن آن و مصیبت عظیم باید طرز فکر ما را تحت تأثیر قرار بدهد.‏ چگونه؟‏

^۱۰ زمانی امت خدا بر این عقیده بود که مرحلهٔ اولِ مصیبت عظیم در سال ۱۹۱۴ آغاز شده است و مرحلهٔ آخر آن با جنگ حارمَجِدّون شروع خواهد شد.‏ (‏مکاشفه ۱۶:‏۱۴،‏ ۱۶‏؛‏ با برج دیده‌بانی،‏ ۱ آوریل ۱۹۳۹،‏ انگل‍.‏،‏ صفحهٔ ۱۱۰ مقایسه شود.‏)‏ بنابراین می‌توانیم بفهمیم چرا این عقیده به وجود آمد که «مکروه» باید درست پس از جنگ جهانی اول در جای مقدّس برپا شود.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ در سال ۱۹۶۹ چه دید تازه‌ای در مورد ‹مصیبت عظیم› عرضه شد؟‏

^۱۱ در سالهای اخیر دید تازه‌ای در این مورد پیدا کرده‌ایم.‏ روز پنج‌شنبه،‏ دهم ژوئیهٔ ۱۹۶۹،‏ در کنگرهٔ بین‌المللی «صلح بر روی زمین» واقع در شهر نیویورک،‏ فرِدریک ویلیام فرانز که در آن موقع معاون رئیس انجمن برج‌دیده‌بانی بود،‏ سخنرانی تکان‌دهنده‌ای ایراد کرد.‏ در بررسی برداشتی که قبلاً از نبوت عیسی شده بود برادر فرانز گفت:‏ «این توضیح داده شده بود که ‹مصیبت عظیم› در سال ۱۹۱۴ د.‏م.‏ شروع شده است،‏ ولی در آن موقع مهلت اینکه سِیر کامل خود را طی کند به آن داده نشد و خدا جنگ جهانی اول را در نوامبر ۱۹۱۸ پایان داد.‏ از آن موقع به بعد،‏ خدا وقفه‌ای برای باقیماندگان مسیحیان مسح‌شده‌اش ایجاد کرد تا قبل از اینکه مرحلهٔ آخر ‹مصیبت عظیم› در نبرد حارمَجِدّون ادامه پیدا کند آنها بتوانند به فعالیت خود بپردازند.‏»‏

^۱۲ سپس شرحی که در آن تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای داده شده بود عرضه شد:‏ «اگر بخواهیم رویدادهای امروزه را با رویدادهای قرن اول تطابق دهیم،‏ .‏ .‏ .‏ ‹مصیبت عظیم› اصلی در سال ۱۹۱۴ د.‏م.‏ شروع نشده است.‏ بلکه،‏ اتفاقی که برای اورشلیم امروزی بین سالهای ۱۹۱۴-‏۱۹۱۸ رخ داد تنها آغاز ‹دردهای زه بود› .‏ .‏ .‏ ‹مصیبت عظیمی› که دوباره تکرار نخواهد شد در پیش می‌باشد و آن به معنی نابودی امپراتوری جهانی مذهب کاذب (‏از جمله جهان مسیحیت)‏ می‌باشد که با ‹جنگِ آن روز عظیمِ خدای قادر مطلق› در حارمَجِدّون دنبال خواهد شد.‏» این به آن معنی است که کل ‹مصیبت عظیم› هنوز در پیش می‌باشد.‏

۱۳.‏ چرا منطقی است بگوییم که ‹برپا شدن مکروه در مکان مقدّس› در آینده صورت خواهد گرفت؟‏

^۱۳ البته این موضوع رابطهٔ مستقیمی با تشخیص زمان برپا شدن «مکروه» در مکان مقدس دارد.‏ به یاد بیاور که در قرن اول چه اتفاقی رخ داد.‏ رومیان در سال ۶۶ د.‏م.‏ به اورشلیم حمله‌ور شدند،‏ اما به طور ناگهانی عقب‌نشینی نمودند و این عمل آنها مهلتی بود برای مسیحیان،‏ و یا طبق پیشگویی برای «بشر»،‏ تا نجات پیدا کنند.‏ (‏متی ۲۴:‏۲۲‏)‏ به همین منوال،‏ ما انتظار داریم که ‹مصیبت عظیم› بزودی آغاز شود،‏ ولی محض خاطر مسح‌شدگانِ خدا آن ایام کوتاه می‌شوند.‏ به این نکتهٔ اصلی توجه کن:‏ در نمونهٔ باستانی،‏ آن ‹مکروه که در مکان مقدّس برپا شده بود› به سپاه رومی،‏ که در سال ۶۶ د.‏م.‏ تحت رهبری ژنرال گَلِس حمله کردند،‏ ربط داده شد.‏ نمونهٔ امروزی آن حمله—‏شروع ‹مصیبت عظیم›—‏هنوز در پیش است.‏ بنابراین «مکروه ویرانی» که از سال ۱۹۱۹ به وجود آمده است ظاهراً در آینده در مکان مقدس برپا خواهد شد.‏b چگونه این اتفاق رخ می‌دهد؟‏ و چه اثری بر ما می‌تواند داشته باشد؟‏

حملهٔ آینده

۱۴،‏ ۱۵.‏ چگونه مکاشفه باب ۱۷ به ما در فهم رویدادهایی که به حارمَجِدّون می‌انجامند کمک می‌کند؟‏

^۱۴ کتاب مکاشفه حملهٔ ویرانگری را در آینده بر ضد مذهب کاذب شرح می‌دهد.‏ باب هفده در مورد داوری خدا بر ضد «بابلِ عظیم،‏ مادر فواحش»—‏امپراتوری جهانی مذهب کاذب صحبت می‌کند که جهان مسیحیت نقش اصلی را به عهده دارد و ادعا می‌کند که رابطه‌ای که با خدا دارد بر اساس عهدی می‌باشد.‏ (‏با ارمیا ۷:‏۴ مقایسه شود.‏)‏ مذهب کاذب منجمله جهان مسیحیت،‏ مدت طولانیی است که با «پادشاهان جهان» روابط نامشروع دارند،‏ اما این روابط نیز با نابودی آن مذاهب از بین خواهند رفت.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۲،‏ ۵‏)‏ به چه وسیله؟‏

^۱۵ مکاشفه «وحش قرمزی» را توصیف می‌کند که برای مدت زمانی هست،‏ بعد ناپدید می‌شود و دوباره بازمی‌گردد.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۳،‏ ۸‏)‏ این وحش توسط حاکمان جهان حمایت می‌شود.‏ جزئیات نبوت مذکور به ما در شناسایی این وحش سمبولیک که از سال ۱۹۱۹ به عنوان سازمانی که در راه ایجاد صلح به وجود آمده است،‏ کمک می‌کنند.‏ این سازمان جامعهٔ ملل بود (‏یک چیز «مکروه»)‏ که الآن سازمان ملل متحد نام دارد.‏ مکاشفه ۱۷:‏۱۶،‏ ۱۷ نشان می‌دهد که خدا در دل بعضی از حاکمان برجستهٔ «وحش» دشمنی خواهد گذاشت تا امپراتوری جهانی مذهب کاذب را ویران سازند.‏ این حمله نشانهٔ شروع مصیبت عظیم می‌باشد.‏

۱۶.‏ در رابطه با مذهب چه رویدادهای جالب‌توجهی در حال توسعه می‌باشند؟‏

^۱۶ پس،‏ از آنجایی که شروع مصیبت عظیم در آینده اتفاق خواهد افتاد آیا می‌توان گفت که هنوز زمان ‹برپا شدن آن مکروه در مکان مقدس› فرا نرسیده؟‏ ظاهراً،‏ اینطور می‌باشد.‏ با اینکه «مکروه» در اوایل این قرن نمایان شد و ده‌ها سال است که هنوز وجود دارد اما در آیندهٔ نزدیک،‏ موقعیت بی‌نظیری در «مکان مقدّس» پیدا خواهد کرد.‏ مانند پیروان مسیح در قرن اول که مشتاقانه به ‹برپا شدن مکروه در مقام مقدّس› چشم دوخته بودند تا ببینند چگونه انجام می‌پذیرد،‏ امروزه نیز مسیحیان همین کار را می‌کنند.‏ در واقع ما برای دانستن جزئیات بیشتر باید صبر کنیم تا تحقق واقعی آن را ببینیم.‏ جالب توجه است که در برخی سرزمینها ضدیت و انزجار نسبت به مذهب قابل‌ملاحظه می‌باشد و این ضدیت در حال رشد است.‏ بعضی از عاملان سیاسی با افرادی که سابقاً مسیحی بوده و هم‌اکنون از ایمان حقیقی منحرف گشته‌اند،‏ همدست شده ایجاد خصومت علیه مذهب به طور کلی و بخصوص مسیحیان حقیقی،‏ می‌کنند.‏ (‏مزمور ۹۴:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ در نتیجه،‏ قدرتهای سیاسی حتی الآن نیز «با برّه جنگ» می‌کنند و این جنگ بر اساس آنچه در مکاشفه ۱۷:‏۱۴ می‌خوانیم شدت خواهد یافت.‏ در واقع،‏ از آنجا که دست آنها به برّهٔ خدا—‏یعنی عیسی مسیح در مقام والا و پرشکوه خود—‏نمی‌رسد بخصوص با پرستندگان واقعی خدا،‏ یعنی «مقدّسین» او ضدیت خواهند کرد.‏ (‏دانیال ۷:‏۲۵‏؛‏ با رومیان ۸:‏۲۷؛‏ کولسیان ۱:‏۲؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۷ مقایسه شود.‏)‏ به ما اطمینانی الهی داده شده است که بره و آنانی که جانب او را می‌گیرند در این نبرد پیروز خواهند شد.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۱۱-‏۲۱‏.‏

۱۷.‏ در مورد برپا شدن «مکروه» در مکان مقدّس چه احتمالی می‌رود؟‏

^۱۷ ما می‌دانیم که ویرانی در انتظار مذهب کاذب می‌باشد.‏ بابل عظیم ‹از خون مقدّسین مست› شده و به مانند ملکه رفتار می‌کند اما نابودی او حتمی می‌باشد.‏ آن نفوذ ناپاکی که او بر پادشاهان جهان اعمال کرده است به طور چشمگیری عوض خواهد شد و تبدیل به رابطه‌ای می‌شود که مملو از تنفر شدید از جانب ‹ده شاخ و وحش› می‌باشد.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۶،‏ ۱۶؛‏ ۱۸:‏۷،‏ ۸‏)‏ هنگامی که آن «وحش قرمز» به فاحشهٔ مذهب حمله کند،‏ آن «مکروه» به طور تهدیدآمیزی در جایی که مکان مقدّس جهان مسیحیت خوانده می‌شود برپا خواهد شد.‏c بنابراین،‏ ویرانی از جهان مسیحیت بی‌ایمان که به خود صورتی مقدّس داده است شروع خواهد شد.‏

‏«فرار»—‏به چه نحو؟‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ چه دلایلی نشان می‌دهند که ‹به کوهستان فرار کردن› به معنی عوض کردن مذهب نمی‌باشد؟‏

^۱۸ پس از پیشگوییی که عیسی در مورد ‹مکروهی که در مکان مقدّس برپا شده› کرد به آنانی که فطانت دارند هشدار داد تا وارد عمل شوند.‏ آیا منظور او این بود که در لحظهٔ آخر—‏یعنی هنگامی که «مکروه» در «مکان مقدّس» است—‏مردم بسیاری از مذهب کاذب فرار خواهند کرد تا حقیقت را قبول کنند؟‏ این مسئله بعید به نظر می‌رسد.‏ تحقق اول را در نظر بگیر.‏ عیسی گفت:‏ «آنانی که در یهودیّه می‌باشند،‏ به کوهستان فرار کنند،‏ و هر که بر بام باشد،‏ به زیر نیاید و به خانه داخل نشود تا چیزی از آن ببرد،‏ و آنکه در مزرعه است،‏ برنگردد تا رخت خود را بردارد.‏ امّا وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایّام.‏ و دعا کنید که فرار شما در زمستان نشود.‏»—‏مرقس ۱۳:‏۱۴-‏۱۸‏.‏

^۱۹ عیسی نگفت که آنها می‌بایست فقط‍ از اورشلیم بیرون بروند.‏ منظور او این نبود که آنها ملزم بودند خود را از مرکز پرستش یهودی عقب بکشند؛‏ در هشداری که داد هیچگونه اشاره‌ای مبنی بر تغییر مذهب آنان و بیرون رفتن از مذهب کاذب و روی آوردن به حقیقت نکرد.‏ شاگردان عیسی احتیاجی نداشتند که بهشان هشداری در مورد فرار از یک مذهب به مذهب دیگر داده شود؛‏ آنها در آن زمان مسیحیان حقیقی شده بودند.‏ و حمله‌ای که در سال ۶۶ د.‏م.‏ صورت گرفت کسانی را که به دین یهودیت اعتقاد داشتند در اورشلیم و یهودیه ترغیب نکرد تا آن مذهب را ترک کنند و به مسیحیت بگروند.‏ پرفسور هاینریش‌گرتِس می‌گوید آن عده‌ای که رومیان فراری را دنبال کردند به شهر برگشتند:‏ «زلوتها سرودهای جنگ را با شادمانی فریاد می‌زدند،‏ و به اورشلیم (‏۸ اکتبر)‏ بازگشتند،‏ با امید سرورآمیز آزادی و استقلال.‏ .‏ .‏ .‏ آیا خدا همانطور که پدران آنها را مدد می‌نمود،‏ به آنها کمک نکرده بود؟‏ زلوتها از آینده هیچ ترسی به دل خود راه ندادند.‏»‏

۲۰.‏ شاگردان آن زمان چه عکس‌العملی نسبت به هشدارهای عیسی از خود نشان دادند؟‏

^۲۰ پس چگونه آن تعداد نسبتاً کم مسح‌شدگان در آن موقع بر طبق هشدارهای عیسی عمل نمودند؟‏ با ترک کردن یهودیه و فرار کردن به کوههایی که در آن طرف رود اردن قرار داشتند،‏ آنها نشان دادند که هیچ سهمی در سیستم یهودی چه از لحاظ سیاسی و چه از لحاظ مذهبی نداشتند.‏ آنها خانه‌ها و مزارع خود را ترک کردند و حتی برای جمع‌آوری اموال خود به خانه‌هایشان بازنگشتند.‏ آنها آنقدر به محافظت و پشتیبانی یَهُوَه اطمینان داشتند که پرستش او را در مقایسه با هر چیز دیگری اولویت دادند.‏—‏مرقس ۱۰:‏۲۹،‏ ۳۰؛‏ لوقا ۹:‏۵۷-‏۶۲‏.‏

۲۱.‏ هنگام حملهٔ «مکروه» باید انتظار چه چیزی را نداشته باشیم؟‏

^۲۱ حال می‌خواهیم تحقق بزرگتر آن را بررسی کنیم.‏ حدود نه دهه است که ما مردم را ترغیب می‌کنیم تا مذهب کاذب را ترک کنند و پرستش حقیقی را بپذیرند.‏ (‏مکاشفه ۱۸:‏۴،‏ ۵‏)‏ و میلیونها نفر این کار را کرده‌اند.‏ هنگام شروع ‹مصیبت عظیم› نبوت عیسی اشاره‌ای به گرویدن تودهٔ عظیمی از مردم به پرستش پاک نمی‌کند؛‏ یقیناً در سال ۶۶ د.‏م.‏ نیز انبوه یهودیان از دین خود بازنگشتند.‏ با این همه در آنوقت مسیحیان حقیقی انگیزهٔ زیادی برای فرار بر طبق هشدار عیسی خواهند داشت.‏

۲۲.‏ به کار گرفتن توصیفات عیسی در مورد فرار به کوهستان برای ما به چه معنی می‌تواند باشد؟‏

^۲۲ در حال حاضر نمی‌توانیم جزئیات کاملی از مصیبت عظیم داشته باشیم،‏ ولی اگر به طور منطقی به این موضوع نگاه کنیم خواهیم دید که منظور عیسی برای ما هنگامی که از ‹فرار› صحبت کرد نمی‌توانست به معنی فرار به یک منطقهٔ جغرافیایی بخصوصی باشد.‏ امت خدا هم‌اکنون در اقصاء نقاط کرهٔ زمین،‏ تقریباً می‌توان گفت در هر گوشه‌ای از آن زندگی می‌کنند.‏ ما می‌توانیم مطمئن باشیم که اگر روزی فرار لازم باشد،‏ لازم است مسیحیان وجه تفاوت مشخصی بین خودشان و سازمانهای مذهب کاذب نگهدارند.‏ مطلب قابل‌ملاحظهٔ دیگر این می‌باشد:‏ عیسی هشدار داد که شخص برای جمع‌آوری لباسهای خود و اموال به خانه بازنگردد.‏ (‏متی ۲۴:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ پس ممکن است آزمایشهایی از این قبیل که ما چه دیدی نسبت به مادیات داریم در پیش باشند؛‏ آیا مادیات مهمترین چیز در زندگی ما می‌باشند و یا آن نجاتی که برای همهٔ کسانی که جانب خدا را می‌گیرند،‏ در پیش می‌باشد؟‏ به احتمال زیاد فرار ما سختیها و محرومیتهایی در بر خواهد داشت.‏ مانند آنانی که در قرن اول در موقعیت مشابهی قرار داشتند و از یهودیه به پیریا که در آن طرف رود اردن قرار داشت فرار کردند،‏ ما نیز باید حاضر به انجام هر کاری که ضروری است باشیم.‏

۲۳،‏ ۲۴.‏ الف)‏ تنها در کجا می‌توانیم پناه یابیم؟‏ ب)‏ چه تأثیری باید هشدار عیسی در مورد ‹مکروه که در مکان مقدّس برپا شده،‏› بر ما داشته باشد؟‏

^۲۳ باید مطمئن باشیم که یَهُوَه و سازمانش که مانند کوهی می‌باشد همچنان پناه ما خواهد بود.‏ (‏۲سموئیل ۲۲:‏۲،‏ ۳؛‏ مزمور ۱۸:‏۲؛‏ دانیال ۲:‏۳۵،‏ ۴۴‏)‏ آنجا است که ما امنیت پیدا خواهیم کرد!‏ ما از تودهٔ مردم که به «مغاره‌ها» فرار می‌کنند و در «صخره‌های کوهها» پنهان می‌شوند تقلید نخواهیم کرد.‏ این مغاره‌ها و صخره‌ها نشانهٔ سازمانها و مؤسسات بشری می‌باشند که ممکن است برای مدت کوتاهی پس از ویرانی بابل عظیم هنوز وجود داشته باشند.‏ (‏مکاشفه ۶:‏۱۵؛‏ ۱۸:‏۹-‏۱۱‏)‏ درست است که زمانها ممکن است سخت‌تر شوند—‏همانطور که در سال ۶۶ د.‏م.‏ برای زنان باردار که از یهودیه فرار می‌کردند و یا همهٔ کسانی که می‌بایستی در سرما و باران مسافرت می‌کردند،‏ یقیناً مشکلاتی وجود داشتند.‏ اما می‌توانیم مطمئن باشیم که خدا راه نجاتی برای ما مهیا خواهد ساخت.‏ الآن وقت آن است که هر چه بیشتر به یَهُوَه و پسرش که هم‌اکنون به عنوان پادشاه ملکوت حکومت می‌کند،‏ تکیه بکنیم.‏

^۲۴ نباید از ترس اتفاقاتی که در آینده رخ خواهند داد در نگرانی بسر ببریم.‏ همانطور که عیسی نمی‌خواست شاگردانش در آن موقع با ترس زندگی کنند،‏ امروزه نیز او نمی‌خواهد که ما حالا و یا در روزهایی که در پیش داریم ترسی به دلمان راه بدهیم.‏ او ما را از این اتفاقات باخبر ساخت تا بتوانیم فکر و دلمان را آماده کنیم.‏ نهایتاً مسیحیان مطیع هنگامی که هلاکت به سراغ مذهب کاذب و این سیستم شریر بیاید مجازات نخواهند شد.‏ آنها این هشدار را در مورد ‹مکروه که در مکان مقدّس برپا شده› تشخیص خواهند داد.‏ آنها بر طبق ایمان استوارشان قاطعانه عمل خواهند کرد.‏ ما هرگز نمی‌خواهیم وعده‌ای را که عیسی داد فراموش کنیم،‏ او گفت:‏ «هر که تا به آخر صبر کند،‏ همان نجات یابد.‏»—‏مرقس ۱۳:‏۱۳‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

به یاد می‌آوری؟‏

◻ چگونه «مکروه ویرانی» در قرن اول خود را آشکار کرد؟‏

◻ چرا این فکر منطقی است که «مکروه» عصر ما در آینده در مکان مقدس برپا خواهد شد؟‏

◻ چه حمله‌ای توسط‍ «مکروه» در مکاشفه پیشگویی شده است؟‏

◻ چه نوع ‹فراری› ممکن است از ما انتظار برود؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

وحش قرمزی که در مکاشفه باب ۱۷ به آن رجوع شده است همان «مکروه» است که عیسی به آن اشاره کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

وحش قرمز حملهٔ ویرانگری را بر مذهب رهبری خواهد کرد