به مردم برای نزدیک شدن به خدا کمک کنیم

‏«هیچ‌کس نزد پدر جز به وسیلهٔ من نمی‌آید.‏»‏‏—‏یوحنا ۱۴:‏۶‏.‏

۱.‏ عیسای رستاخیزیافته به شاگردان خود چه فرمانی داد،‏ و نتیجهٔ اطاعت شاهدان یَهُوَه از این فرمان چه بوده است؟‏

عیسی مسیح به پیروان خود فرمان داد تا ‹همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازند و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهند.‏› (‏متی ۲۸:‏۱۹‏)‏ در ده سال اخیر،‏ شاهدان یَهُوَه به بیش از سه میلیون نفر کمک کرده‌اند تا به طرف خدا بیایند،‏ و پس از مدتی آنها را تعمید داده‌اند تا به این وسیله به طور سمبولیک وقفشان را به خدا برای انجام ارادهٔ او نشان دهند.‏ از اینکه توانسته‌ایم به آنان برای نزدیک شدن به خدا کمک کنیم بسیار خوشحال می‌باشیم!‏—‏یعقوب ۴:‏۸‏.‏

۲.‏ گرچه عدهٔ بسیاری تعمید یافته‌اند،‏ در مورد شمار مبشران ملکوت چه می‌توانیم بگوییم؟‏

^۲ در برخی از سرزمینها شاگردان جدید بسیاری تعمید یافته‌اند،‏ ولی شمار مبشران ملکوت به همان نسبت افزایش نیافته است.‏ البته باید عدهٔ مرگ و میر را نیز که سالیانه حدود یک درصد می‌باشد،‏ در نظر گرفت.‏ با وجود این،‏ در چند سال اخیر شمار قابل‌ملاحظه‌ای به دلایلی از حقیقت دور شده‌اند.‏ چرا؟‏ این مقاله و مقالهٔ بعدی این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهند که چرا عده‌ای به یَهُوَه نزدیک می‌شوند و احتمالاً به چه دلایلی عدهٔ دیگر از حقیقت دور می‌شوند.‏

مقصود ما از موعظه کردن

۳.‏ الف)‏ وظیفه‌ای که به شاگردان عیسی سپرده شده است چگونه با وظیفهٔ فرشته‌ای که در مکاشفه ۱۴:‏۶ ذکر شده مشابهت می‌کند؟‏ ب)‏ یک روش مؤثر برای برانگیختن علاقهٔ مردم به پیام ملکوت چه بوده است،‏ ولی چه اِشکالی در این روش وجود دارد؟‏

^۳ در این «ایّام آخر،‏» پیروان عیسی این وظیفه را به عهده دارند که «عِلم» یا معرفت «بشارتِ ملکوت» را اشاعه دهند.‏ (‏دانیال ۱۲:‏۴؛‏ متی ۲۴:‏۱۴‏)‏ وظیفهٔ آنها مشابه وظیفهٔ فرشته‌ای است که «انجیل جاودانی را دارد تا ساکنان زمین را از هر امّت و قبیله و زبان و قوم بشارت دهد.‏» (‏مکاشفه ۱۴:‏۶‏)‏ در این دنیایی که مردم با کارهای روزمره سرگرم می‌باشند،‏ معمولاً بهترین روش برای علاقمند کردن آنها به ملکوت خدا و یاری ایشان برای نزدیک شدن به یَهُوَه این است که در مورد امید زندگی ابدی در بهشت روی زمین سخن بگوییم.‏ در ضمن اینکه استفاده از این روش قابل درک می‌باشد،‏ آنهایی که با امت خدا تنها برای راه یافتن به بهشت معاشرت می‌کنند قدمهای خود را از لحاظ روحانی در طریقی که به حیات می‌انجامد ثابت نکرده‌اند.‏—‏متی ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۴.‏ بنا بر گفتهٔ عیسی و فرشته‌ای که در وسط آسمان پرواز می‌کند،‏ مقصود از کار موعظهٔ ما چه می‌باشد؟‏

^۴ عیسی گفت:‏ «حیات جاودانی این است که تو را خدای واحِد حقیقی و عیسی مسیح را که فرستادی بشناسند.‏» (‏یوحنا ۱۷:‏۳‏)‏ فرشته‌ای که در وسط آسمان پرواز می‌کند،‏ «انجیل جاودانی» را اعلان می‌نماید و به آنانی که روی زمین زندگی می‌کنند می‌گوید:‏ «از خدا بترسید و او را تمجید نمایید،‏ زیرا که زمان داوریِ او رسیده است.‏ پس او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌های آب را آفرید،‏ پرستش کنید.‏» (‏مکاشفه ۱۴:‏۷‏)‏ بنابراین آن فرشته همان مقصود نهایی را دنبال می‌کند که ما با موعظهٔ بشارت خود داریم،‏ یعنی کمک به مردم برای نزدیک شدن به یَهُوَه از طریق مسیح عیسی.‏

نقش ما در کار یَهُوَه

۵.‏ پولس و عیسی در کدامیک از اظهارات خود به این موضوع اشاره می‌کنند که ما در حین انجام کار یَهُوَه هستیم و نه کار خودمان؟‏

^۵ پولس رسول در نوشته‌های خود به مسیحیان مسح‌شده صحبت از «خدمت مصالحه» می‌کند و می‌گوید که خدا مردم را با خود به واسطهٔ فدیهٔ قربانی عیسی مسیح مصالحه می‌دهد.‏ پولس می‌گوید که «گویا خدا به زبان ما وعظ می‌کند» و اینکه «به خاطر مسیح استدعا می‌کنیم که با خدا مصالحه کنید.‏» چه فکر دلگرم‌کننده‌ای!‏ حال که ما «برای مسیح ایلچی» مسح‌شده هستیم و یا فرستاده‌شدگانی که امید زندگی زمینی را داریم،‏ هرگز نباید فراموش کنیم که این کار متعلق به ما نیست بلکه به یَهُوَه.‏ (‏۲قرنتیان ۵:‏۱۸-‏۲۰‏)‏ این خدا است که مردم را به سوی خود جذب یا جلب می‌کند و آنهایی را که به مسیح رو می‌آورند تعلیم می‌دهد.‏ عیسی گفت:‏ «کسی نمی‌تواند نزد من آید،‏ مگر آنکه پدری که مرا فرستاد او را جذب کند و من در روز بازپسین او را خواهم برخیزانید.‏ در انبیا مکتوب است که همه از خدا تعلیم خواهند یافت.‏ پس هر که از پدر شنید و تعلیم یافت نزد من می‌آید.‏»—‏یوحنا ۶:‏۴۴،‏ ۴۵‏.‏

۶.‏ چگونه یَهُوَه ابتدا همهٔ امتها و در عین حال کسانی را که در «خانهٔ» او امنیت می‌یابند تکان می‌دهد؟‏

^۶ در این ایام آخر،‏ یَهُوَه چگونه مردم را جلب می‌کند و «دروازهٔ ایمان» را به روی آنها می‌گشاید؟‏ (‏اعمال ۱۴:‏۲۷،‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ یک طریق اصلی این است که او شاهدان خود را برای اعلام کردن پیام رستگاری می‌فرستد.‏ آنها همچنین پیام داوری این سیستم شرور را اعلام می‌نمایند.‏ (‏اشعیا ۴۳:‏۱۲؛‏ ۶۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ این پیام که در سطح جهانی در حال اعلام‌شدن می‌باشد به مانند طوفانی همهٔ امتها را تکان داده—‏و قضاوتی نابودکننده را که بزودی می‌آید هشدار می‌دهد.‏ در عین حال،‏ کسانی را که در نظر خدا «فضیلت» به حساب می‌آیند از این سیستم بیرون می‌آورد و آنها می‌توانند در ‹خانهٔ› پرستش حقیقی امنیت پیدا کنند.‏ بدین ترتیب،‏ یَهُوَه کلام نبویی را که حَجَی نوشته است به انجام می‌رساند:‏ «تمامئ امّتها را متزلزل خواهم ساخت و فضیلت جمیع امّتها خواهند آمد و یَهُوَه صبایوت می‌گوید که این خانه را از جلال پُر خواهم ساخت.‏»—‏حجی ۲:‏۶،‏ ۷،‏ مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۵‏.‏

۷.‏ چگونه یَهُوَه قلبهای مردم را می‌گشاید و اشخاص را به سوی خود و پسرش جلب می‌کند؟‏

^۷ یَهُوَه قلبهای این خداترسان—‏یعنی «فضیلت جمیع امّتها»—‏را می‌گشاید تا آنان ‹سخنانی را [که شاهدانش می‌گویند] بشنوند.‏› (‏حجی ۲:‏۷،‏ اعمال ۱۶:‏۱۴‏)‏ یَهُوَه همانطور که در قرن اول از فرشتگانش استفاده می‌کرد امروزه نیز از آنها برای راهنمایی شاهدانش در یافتن مردم صادق که نزد او تمنای کمک کرده‌اند استفاده می‌کند.‏ (‏اعمال ۸:‏۲۶-‏۳۱‏)‏ یَهُوَه از طریق عیسی مسیح به طور فوق‌العاده‌ای ترتیباتی برای آیندهٔ مردم تدارک دیده است،‏ و وقتی که آنها در مورد این موهبتها آگاه می‌شوند،‏ محبت یَهُوَه آنها را به سوی او جلب می‌کند.‏ (‏۱یوحنا ۴:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ بلی،‏ خدا مردم را با «محبّت» و «رحمت» به سوی خود و پسرش جلب می‌نماید.‏—‏ارمیا ۳۱:‏۳‏.‏

یَهُوَه چه کسانی را جلب می‌کند؟‏

۸.‏ یَهُوَه چه کسانی را جلب می‌کند؟‏

^۸ یَهُوَه کسانی را به سوی خودش و پسرش جلب می‌کند که در جستجو و یا تفحص او می‌باشند.‏ (‏اعمال ۱۷:‏۲۷‏)‏ این شامل کسانی می‌شود که «به سبب همهٔ رجاساتی که در آن شهر [در جهان مسیحیت و در واقع،‏ در سرتاسر دنیا] کرده می‌شود آه و ناله می‌کنند.‏» (‏حزقیال ۹:‏۴‏)‏ همچنین کسانی که «از فقر روحی خود آگاهند» جزو این اشخاص می‌باشند.‏ (‏متی ۵:‏۳‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ مسلماً آنان «حلیمانِ زمین می‌باشند،‏» که تا ابد بر روی بهشت زمینی سکونت خواهند داشت.‏—‏صفنیا ۲:‏۳‏.‏

۹.‏ یَهُوَه چگونه تشخیص می‌دهد که کدامیک از مردم «برای حیات جاودانی مقرر هستند» و آنان را جلب می‌کند؟‏

^۹ یَهُوَه از آنچه در قلب مردم می‌گذرد آگاه است.‏ داوود پادشاه به پسرش سلیمان گفت:‏ «خداوند همهٔ دلها را تفتیش می‌نماید و هر تصور فکرها را ادراک می‌کند و اگر او را طلب نمایی،‏ او را خواهی یافت.‏» (‏۱تواریخ ۲۸:‏۹‏)‏ بر مبنای قلب و نیت و یا خصوصیات برجسته یا حاکم در یک شخص،‏ یَهُوَه می‌تواند تشخیص دهد که آیا او قادر است واکنش مثبتی در مقابل تدارکی که برای بخشودن گناهان دیده شده و امید زندگی ابدی در سیستم عادل خدایی از خودش نشان دهد یا خیر.‏ (‏۲پطرس ۳:‏۱۳‏)‏ یَهُوَه از کلام خود که شاهدانش آن را موعظه می‌کنند و به دیگران تعلیم می‌دهند برای جلب ‹آنانی که برای حیات جاودانی مقرر هستند› استفاده می‌کند و آنان ‹ایمان می‌آورند.‏›—‏اعمال ۱۳:‏۴۸‏.‏

۱۰.‏ چه چیزی به ما نشان می‌دهد که وقتی یَهُوَه تنها بعضی را جلب می‌کند بستگی به قسمت آنان ندارد؟‏

^۱۰ آیا اینکه یَهُوَه چه کسانی را جلب می‌کند بستگی به قسمت دارد؟‏ ابداً!‏ اینکه خدا چه کسانی را جلب می‌کند بستگی به خواست خود آنها دارد.‏ او به انتخاب آزاد مردم احترام می‌گذارد.‏ یَهُوَه همان حق انتخابی را به ساکنان امروزی زمین می‌دهد که بیش از ۳۰۰۰ سال پیش به اسرائیلیان داد هنگامی که موسی به آنان گفت:‏ «امروز حیات و نیکویی و موت و بدی را پیش روی تو گذاشتم.‏ .‏ .‏ .‏ آسمان و زمین را بر شما شاهد می‌آورم که حیات و موت و برکت و لعنت را پیش روی تو گذاشتم،‏ پس حیات را برگزین تا تو با ذریّتت زنده بمانی.‏ و تا یَهُوَه خدای خود را دوست بداری و آواز او را بشنوی و با او ملصق شوی،‏ زیرا که او حیات تو و درازئ عمر توست.‏»—‏تثنیه ۳۰:‏۱۵-‏۲۰‏.‏

۱۱.‏ اسرائیلیان چگونه می‌توانستند حیات را انتخاب کنند؟‏

^۱۱ توجه کن که اسرائیلیان با ‹دوست داشتن یَهُوَه خدای خود و شنیدن آواز او و ملصق شدن با او› یعنی با تمسک و قرابت جستن به خدا،‏ می‌توانستند حیات را انتخاب کنند.‏ هنگامی که این سخنان گفته شدند مردم اسرائیل هنوز سرزمین موعود را به مالکیت نگرفته بودند.‏ آنها برای آماده ساختن خود برای رد شدن از رود اردن و ورود به کنعان،‏ در دشت مُوآب اردو زدند.‏ در حینی که آنها افکار خود را به زمینی که «نیکو و وسیع» و ‹به شیر و شهد جاری بود› مشغول می‌ساختند،‏ برای به حقیقت پیوستن آرزوهایشان باید یَهُوَه را دوست می‌داشتند و آواز او را می‌شنیدند و با او ملصق می‌شدند.‏ (‏خروج ۳:‏۸‏)‏ موسی موضوع فوق را با گفتن این کلمات روشن ساخت:‏ «چونکه من امروز تو را امر می‌فرمایم که یَهُوَه خدای خود را دوست بداری و در طریقهای او رفتار نمایی،‏ و اوامر و فرایض و احکام او را نگاه داری تا زنده مانده،‏ افزوده شوی،‏ و تا یهوه خدایت تو را در زمینی که برای تصرّفش به آن داخل می‌شوی برکت دهد.‏»—‏تثنیه ۳۰:‏۱۶‏.‏

۱۲.‏ برای خدمت موعظه و تعلیم خود از نمونه‌ای که اسرائیلیان به جا گذاشته‌اند چه درسی می‌توانیم بگیریم؟‏

^۱۲ آیا ما می‌توانیم در این ایام آخر از گفتهٔ بالا برای خدمت موعظه و تعلیم درسی بگیریم؟‏ ما در مورد بهشت زمینی که در پیش است فکر می‌کنیم و در مورد امیدمان در خدمت موعظه با دیگران صحبت می‌نماییم.‏ اگر ما و شاگردانی که تعلیم می‌دهیم تنها به دلیل منافع شخصی خدا را خدمت کنیم،‏ تحقق این وعده را نخواهیم دید.‏ به مانند اسرائیلیان،‏ ما و آنانی که تعلیم می‌دهیم باید بیاموزیم که ‹یَهُوَه خدا را دوست داشته باشیم،‏ آواز او را بشنویم و با او ملصق شویم.‏› اگر به هنگام انجام خدمت خود این موضوع را در نظر داشته باشیم،‏ در واقع با خدا در جلب کردن مردم به سوی او همکاری کرده‌ایم.‏

همکاران خدا

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ بنا بر آنچه در ۱قرنتیان ۳:‏۵-‏۹ می‌خوانیم،‏ چگونه همکاران خدا می‌شویم؟‏ ب)‏ چه کسی را باید برای هرگونه افزایشی گرامی داشت و چرا؟‏

^۱۳ پولس همکاری با خدا را با اشاره کردن به کِشت زمین چنین توضیح می‌دهد:‏ «پس کیست پولس و کیست اَپُّلس؟‏ جز خادمانی که بواسطهٔ ایشان ایمان آوردید و به اندازه‌ای که خداوند به هر کس داد.‏ من کاشتم و اَپُّلس آبیاری کرد لکن خدا نموّ می‌بخشید.‏ لهذا نه کارنده چیزی است و نه آب‌دهنده بلکه خدای رویاننده.‏ و کارنده و سیرآب‌کننده یک هستند،‏ لکن هر یک اجرت خود را بحسب مشقّت خود خواهند یافت.‏ زیرا با خدا همکاران هستیم و شما زراعت خدا و عمارت خدا هستید.‏»—‏۱قرنتیان ۳:‏۵-‏۹‏.‏

^۱۴ به عنوان همکاران خدا،‏ باید به طور وفادارانه‌ای «کلمهٔ ملکوت» را در دلهای مردم بکاریم،‏ سپس هر گونه علاقه‌ای را که نشان داده شده است با بازدیدها و مطالعهٔ خانگی که از قبل برای آن آماده شده‌ایم آبیاری کنیم.‏ اگر زمین،‏ یا قلب آن شخص،‏ نیکو باشد یَهُوَه نیز با رشد دادن بذر حقیقت کتاب مقدس،‏ آن شخص را مانند درختی پرثمر می‌سازد.‏ (‏متی ۱۳:‏۱۹،‏ ۲۳‏)‏ خدا آن شخص را به سوی خود و پسرش جلب خواهد کرد.‏ پس در نهایت هرگونه افزایشی در شمار اعلان‌کنندگان ملکوت نتیجهٔ کاری بوده است که یَهُوَه بر قلب آنان انجام داده است،‏ یعنی رشد دادن بذر حقیقت و جلب چنین اشخاصی به سوی خود و پسرش.‏

عمارتی که باقی خواهد ماند

۱۵.‏ پولس از چه نمونهٔ دیگری برای نشان دادن اینکه چگونه می‌توانیم به دیگران به منظور پرورش ایمان کمک کنیم استفاده کرد؟‏

^۱۵ با اینکه این ازدیاد خوشحالمان می‌کند،‏ ولی ما واقعاً دوست داریم که مردم همواره به یَهُوَه محبت داشته باشند و از او اطاعت کنند و به او متمسک شوند.‏ دیدن اینکه محبت عده‌ای سرد شده و از حقیقت دور می‌شوند باعث تأسف می‌باشد.‏ آیا می‌توانیم به نحوی از چنین پیش‌آمدهایی جلوگیری کنیم؟‏ پولس با نمونهٔ دیگری نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم به دیگران به منظور پرورش ایمانشان کمک کنیم.‏ او می‌نویسد:‏ «بنیادی دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند نهاد جز آنکه نهاده شده است،‏ یعنی عیسی مسیح.‏ لکن اگر کسی بر آن بنیاد،‏ عمارتی از طلا یا نقره یا جواهر یا چوب یا گیاه یا کاه بنا کند،‏ کار هر کس آشکار خواهد شد،‏ زیرا که آن روز آن را ظاهر خواهد نمود،‏ چونکه آن به آتش به ظهور خواهد رسید و خود آتش،‏ عمل هر کس را خواهد آزمود که چگونه است.‏»—‏۱قرنتیان ۳:‏۱۱-‏۱۳‏.‏

۱۶.‏ الف)‏ چگونه مقصود و منظور پولس در دو نمونه‌ای که استفاده کرد متفاوت بود؟‏ ب)‏ چگونه بنای عمارت می‌تواند رضایت‌بخش نباشد و در مقابل آتش ایستادگی نکند؟‏

^۱۶ در مثالی که پولس از کِشت زمین زد،‏ رشد بذر بستگی به کاشتن آگاهانه و آبیاری مرتب و برکت خدا دارد.‏ در نمونهٔ بعدی،‏ او مسئولیت خادم مسیحی را برای چگونگی عمارتی که می‌سازد نشان می‌دهد.‏ آیا او عمارت خود را بر بنیادی مطمئن با مصالح خوب ساخته است؟‏ پولس هشدار می‌دهد:‏ «لکن هر کس با خبر باشد که چگونه عمارت می‌کند.‏» (‏۱قرنتیان ۳:‏۱۰‏)‏ حال که با بیان امید زندگی ابدی در بهشت علاقهٔ شخصی را برانگیخته‌ایم،‏ آیا در تعلیم خود تنها به تعلیمات مقدماتی معرفت کتاب مقدس قناعت می‌کنیم و بعداً بر آنچه شخص برای به دست آوردن زندگی ابدی باید بکند تأکید می‌نماییم؟‏ آیا تعلیم ما تنها شامل این مطلب است:‏ ‹اگر می‌خواهی تا ابد در بهشت زندگی کنی،‏ باید مطالعه نمایی،‏ به جلسه بروی،‏ و در خدمت موعظه شرکت نمایی؟‏› در اینصورت ایمان شخص را بر بنیاد محکمی نمی‌سازیم،‏ و آنچه می‌سازیم ممکن است از آتش آزمایشات نگذرد و در امتحان صبر و تحمل شکست بخورد.‏ اگر برای جلب کردن مردم به یَهُوَه صرفاً به امید زندگی در بهشت در عوض چند سال خدمت به او تکیه بکنیم،‏ مانند این است که عمارت را با «چوب یا گیاه یا کاه بنا» نماییم.‏

بنای محبت به خدا و مسیح

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ چه چیزی برای پایداری ایمان ضروری می‌باشد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم به شخصی کمک کنیم تا مسیح در قلبش ساکن شود؟‏

^۱۷ برای اینکه ایمان پایدار باشد لازم است که بر پایهٔ رابطهٔ شخصی با یَهُوَه خدا از طریق عیسی مسیح ساخته شده باشد.‏ به عنوان انسانهای ناکامل،‏ تنها راه به دست آوردن رابطهٔ صلح‌آمیز با خدا از طریق پسرش می‌باشد.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۰‏)‏ نباید فراموش کنیم که عیسی گفت:‏ «هیچ‌کس نزد پدر جز به وسیلهٔ من نمی‌آید.‏» برای کمک به دیگران به منظور بنای ایمان «بنیادی دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند نهاد جز آنکه نهاده شده است،‏ یعنی عیسی مسیح.‏» این کار مستلزم چیست؟‏—‏یوحنا ۱۴:‏۶؛‏ ۱قرنتیان ۳:‏۱۱‏.‏

^۱۸ بنا کردن بر مسیح به عنوان بنیاد،‏ به این معنی می‌باشد که به نحوی شاگردمان را تعلیم دهیم تا محبت عمیقی به عیسی پیدا کند.‏ این محبت باید به دلیل تحصیل معرفت کامل از نقشی که عیسی به عنوان نجات‌دهنده،‏ سَرِ جماعت،‏ کاهن اعظم و پرمحبت،‏ و پادشاه ایفا می‌کند در آنها به وجود بیاید.‏ (‏دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ متی ۲۰:‏۲۸؛‏ کولسیان ۱:‏۱۸-‏۲۰؛‏ عبرانیان ۴:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ البته این بدان معنا است که عیسی را برای آنها چنان واقعی کنیم که عملاً در قلوب آنها ساکن شود.‏ دعای ما برای آنان باید همانند استدعایی باشد که پولس با در نظر داشتن مسیحیان اَفَسُس از خدا کرد.‏ او نوشت:‏ «از این سبب زانو می‌زنم نزد آن پدر .‏ .‏ .‏ تا مسیح به وساطت ایمان در دلهای شما ساکن شود.‏»—‏افسسیان ۳:‏۱۴-‏۱۷‏.‏

۱۹.‏ هنگامی که کسانی که کتاب مقدس را از ما می‌آموزند در قلب خود نسبت به مسیح محبت پیدا می‌کنند نتیجهٔ آن چه خواهد بود،‏ ولی آموختن چه حقیقتی برای آنها لازم است؟‏

^۱۹ اگر ما به نحوی بنا کنیم که محبت مسیح در قلوب آنها رشد نماید،‏ قاعدتاً نتیجه این خواهد بود که محبت یَهُوَه خدا نیز در دل ایشان به وجود خواهد آمد.‏ محبت،‏ احساسات و دلسوزی عیسی جلوه‌ای صادقانه از خصوصیات یَهُوَه می‌باشند.‏ (‏متی ۱۱:‏۲۸-‏۳۰؛‏ مرقس ۶:‏۳۰-‏۳۴؛‏ یوحنا ۱۵:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ کولسیان ۱:‏۱۵؛‏ عبرانیان ۱:‏۳‏)‏ پس با شناختن عیسی و محبت ورزیدن به او،‏ آنها همچنین یاد می‌گیرند تا به یَهُوَه محبت ورزند و در مورد او شناخت پیدا کنند.‏a (‏۱یوحنا ۴:‏۱۴،‏ ۱۶،‏ ۱۹‏)‏ لازم است که به شاگردانی که کتاب مقدس را مطالعه می‌کنند بیاموزیم که یَهُوَه پشتیبان همهٔ اعمالی بوده است که مسیح برای بشریت انجام داده است،‏ و به این دلیل باید از او قدردانی و تمجید به عمل آوریم و به عنوان «خدای نجات» خود پرستشش نماییم.‏—‏مزمور ۶۸:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ اشعیا ۱۲:‏۲-‏۵؛‏ یوحنا ۳:‏۱۶؛‏ ۵:‏۱۸‏.‏

۲۰.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم به مردم کمک کنیم تا به سوی خدا و پسرش جلب شوند؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعدی چه موضوعی مورد بررسی قرار خواهد گرفت؟‏

^۲۰ به عنوان همکاران خدا ما می‌خواهیم به مردم کمک کنیم تا به سوی خدا و پسرش جلب شوند؛‏ ما می‌خواهیم به آنان در پرورش محبت و ایمان در قلبشان یاری نماییم.‏ بدین ترتیب یَهُوَه برای آنان شخصی حقیقی خواهد بود.‏ (‏یوحنا ۷:‏۲۸‏)‏ از طریق مسیح آنها خواهند توانست با خدا یک رابطهٔ نزدیک برقرار کنند و به او محبت ورزند و به او متمسک شوند.‏ آنها هیچگونه شرایط زمانی برای خدمت محبت‌آمیز خود نخواهند گذاشت،‏ و به وعده‌های شگرف یَهُوَه که در وقت معین او به انجام خواهند رسید ایمان خواهند داشت.‏ (‏مراثی ۳:‏۲۴-‏۲۶؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۶‏)‏ در ضمنی که به دیگران کمک می‌کنیم تا ایمان،‏ امید و محبتشان را پرورش دهند.‏ ما نیز باید ایمان خود را مانند کشتی مقاومی بسازیم که قادر است در مقابل هرگونه توفان ایستادگی کند.‏ این موضوع در مقالهٔ بعدی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.‏

‏[پاورقی]‏

یادآوری

◻ چگونه می‌توانیم علاقهٔ مردم را برای پیام ملکوت برانگیزانیم،‏ و در این روش چه خطری وجود دارد؟‏

◻ چه نوع اشخاصی را یَهُوَه به سوی خود و پسرش جلب می‌نماید؟‏

◻ وارد شدن اسرائیل به سرزمین موعود به چه چیزی بستگی داشت و ما می‌توانیم از آن چه درسی بگیریم؟‏

◻ چه نقش اضافی را در جلب شدن مردم به سوی یَهُوَه و پسرش به عهده داریم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

با اینکه به مردم امید زندگی ابدی در بهشت را ارائه می‌دهیم،‏ هدف اصلی ما جلب کردن آنها به سوی یَهُوَه می‌باشد

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۳]‏

با آمادگی قبلی،‏ بازدیدهایمان می‌توانند بسیار مؤثر واقع شوند