با امید محکم و با محبت برانگیخته شدن

‏«این سه چیز باقی است یعنی ایمان و امید و محبّت.‏ امّا بزرگتر از اینها محبّت است.‏»‏‏—‏۱قرنتیان ۱۳:‏۱۳‏.‏

۱.‏ پولس رسول چه هشداری به ما می‌دهد؟‏

پولس رسول هشدار داد که ایمانمان می‌تواند مانند کشتیی در هم بشکند.‏ او گفت «ایمان و ضمیر صالح را نگاه داری که بعضی این را از خود دور انداخته،‏ مر ایمان را شکسته‌کشتی شدند.‏» (‏۱تیموتاؤس ۱:‏۱۹‏)‏ در قرن اول د.‏م.‏،‏ همه نوع کشتی یا قایقی از چوب ساخته می‌شد.‏ قابلیت دریانوردی آنها بستگی به نوع الوار و مهارت سازندگان آنها داشت.‏

۲.‏ چرا باید کشتی ایمانمان خوب ساخته شود و خوب ساخته شدن آن بستگی به چه چیزی دارد؟‏

^۲ آنچه که کشتی ایمانمان خوانده می‌شود باید قادر باشد در بحبوحهٔ دریای متلاطم انسانیت شناور بماند.‏ (‏اشعیا ۵۷:‏۲۰؛‏ مکاشفه ۱۷:‏۱۵‏)‏ پس برای شناور ماندن باید خوب ساخته شود و طرز ساختن آن نیز به ما بستگی دارد.‏ هنگامی که «دریای» سیستم یهودی و رومی بخصوص برای مسیحیان اولیه بسیار متلاطم شده بود،‏ یهودا نوشت:‏ «شما ای حبیبان،‏ خود را به ایمان اقدس خود بنا کرده و در روح‌القدس عبادت نموده،‏ خویشتن را در محبّت خدا محفوظ دارید و منتظر رحمت خداوند ما عیسی مسیح برای حیات جاودانی بوده باشید.‏» (‏یهودا ۲۰،‏ ۲۱‏)‏ از آنجا که یهودا همچنین صحبت از جنگیدن ‹برای آن ایمانی که یک‌بار به مقدّسین سپرده شد› کرد،‏ واژهٔ «ایمان اقدس» ممکن است اشاره به همهٔ تعلیمات مسیحی بکند که بشارت رستگاری نیز جزئی از آن می‌باشد.‏ (‏یهودا ۳‏)‏ مسیح بنیاد آن ایمان است.‏ برای وفادار ماندن به ایمان واقعی مسیحی،‏ باید ایمانی قوی داشته باشیم.‏

تحمل توفانِ «هراس از فرقه‌ها»‏

۳.‏ چگونه عده‌ای از احساس ترسی که «هراس از فرقه‌ها» خوانده می‌شود سوءاستفاده می‌کنند؟‏

^۳ در سالهای اخیر،‏ فجایعی مانند خودکشی دسته‌جمعی،‏ آدم‌کشی،‏ و حملهٔ تروریستی روی داده‌اند که فرقه‌های مرموز در آنها دست داشته‌اند.‏ به همین دلیل می‌شود نگرانی سیاستمداران صادق و دیگر اشخاص را برای محافظت کردن از افراد بی‌گناه،‏ بخصوص کودکان درک کرد.‏ آنها سعی می‌کنند مردم را در مقابل این فرقه‌های خطرناک محافظت کنند.‏ «خدای این جهان» بدون شک دستی در این جنایات فجیع دارد،‏ و به همین دلیل ترسی در مردم به وجود آورده است که برخی آن را هراس از فرقه‌ها می‌نامند،‏ و او از این ترس بر علیه امت یَهُوَه استفاده می‌کند.‏ (‏۲قرنتیان ۴:‏۴؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۲‏)‏ برخی از این موقعیت برای برانگیختن مخالفت علیه فعالیتهای ما سوءاستفاده نموده‌اند.‏ در بعضی از کشورها،‏ فعالیتهایی شروع شده‌اند که به ظاهر برای محافظت از مردم در مقابل «فرقه‌های خطرناک» می‌باشند،‏ و شاهدان یَهُوَه را نیز اشتباهاً یکی از آنها می‌خوانند و به این طریق با کنایه آنها را نیز متهم می‌کنند.‏ این اتهامات کار شهادت خانه به خانه را در بعضی از کشورهای اروپایی مشکل کرده و باعث شده است که عده‌ای از کسانی که کتاب مقدس را با ما مطالعه می‌کردند،‏ مطالعه‌شان را متوقف سازند.‏ در نتیجه،‏ این عکس‌العمل تأثیر منفیی بر روی عده‌ای از برادران ما داشته است.‏

۴.‏ چرا مخالفتها نباید ما را دلسرد کنند؟‏

^۴ مخالفتها به جای دلسرد کردن ما،‏ باید ایمانمان را به اینکه ما مسیحیان واقعی هستیم قویتر سازند.‏ (‏متی ۵:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ مسیحیان اولیه نیز به فرقهٔ فتنه‌انگیز بودن،‏ متهم شده بودند و در مورد آنها ‹در هر جا بدگویی› می‌شد.‏ (‏اعمال ۲۴:‏۵؛‏ ۲۸:‏۲۲‏)‏ پطرس رسول ایمانداران را اینگونه مطمئن ساخت:‏ «ای حبیبان،‏ تعجّب منمایید از این آتشی که در میان شماست و بجهت امتحان شما می‌آید که گویا چیزی غریب بر شما واقع شده باشد.‏ بلکه بقدری که شریک زحمات مسیح هستید،‏ خوشنود شوید تا در هنگام ظهور جلال وی شادی و وجد نمایید.‏» (‏۱پطرس ۴:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ یکی از اعضای هیئت اداره‌کنندهٔ قرن اول،‏ همچنین نوشت:‏ «ای برادران من وقتیکه در تجربه‌های گوناگون مبتلا شوید کمال خوشی دانید چونکه می‌دانید که امتحان ایمان شما صبر را پیدا می‌کند.‏ لکن صبر را عمل تامّ خود باشد تا کامل و تمام شوید و محتاج هیچ چیز نباشید.‏» (‏یعقوب ۱:‏۲-‏۴‏)‏ درست همانطور که تندبادها قابلیت دریانوردی یک کشتی را به آزمایش می‌گذارند،‏ توفان مخالفتها هرگونه ضعف کشتی ایمان ما را آشکار خواهند ساخت.‏

مصیبت صبر را پیدا می‌کند

۵.‏ در مصیبتها چگونه می‌توانیم از استوار بودن ایمانمان اطمینان حاصل کنیم؟‏

^۵ مسیحیان هنگامی می‌توانند از صبر و استوار بودن ایمانشان اطمینان حاصل کنند که توفان مصیبتها را تحمل کرده باشند.‏ صبر ما در دریاهای توفانی ‹عمل خود را تمام› خواهد کرد اگر که ما ‹کامل و تمام شویم و محتاج هیچ چیز نباشیم،‏› یعنی دارای همه چیز باشیم منجمله ایمان قوی.‏ پولس نوشت:‏ «در هر امری خود را ثابت می‌کنیم که خدّام خدا هستیم:‏ در صبر بسیار،‏ در زحمات،‏ در حاجات در تنگیها.‏»—‏۲قرنتیان ۶:‏۴‏.‏

۶.‏ چرا باید «در مصیبتها هم فخر کنیم،‏» و این کار چگونه امید ما را قوی‌تر می‌سازد؟‏

^۶ تندباد مصیبتهایی که گاه و بیگاه بر سر راهمان قرار می‌گیرند باید موقعیتهایی برای اثباتِ سالم و استوار بودنِ کشتی ایمانمان محسوب شوند.‏ پولس به مسیحیانی که در روم بودند نوشت:‏ «در مصیبتها هم فخر می‌کنیم،‏ چونکه می‌دانیم که مصیبت صبر را پیدا می‌کند،‏ و صبر امتحان را و امتحان امید را.‏ و امید باعث شرمساری نمی‌شود.‏» (‏رومیان ۵:‏۳-‏۵‏)‏ اگر تحت آزمایشات استوار بمانیم از تأیید یَهُوَه برخوردار خواهیم شد و در قبال آن امیدمان نیز قوی‌تر می‌شود.‏

چرا برخی با شکست روبرو می‌شوند؟‏

۷.‏ الف)‏ از آنچه از کلام پولس پیداست چگونه برخی از لحاظ روحانی شکسته‌کشتی شده بودند؟‏ ب)‏ به چه نحوی امروزه عده‌ای از حقیقت دور شده‌اند؟‏

^۷ هنگامی که پولس در مورد «شکسته‌کشتی» شدن هشدار داد،‏ اشارهٔ او به کسانی بود که وجدان یا ضمیر صالح را «از خود دور انداخته،‏» ایمان خود را از دست داده بودند.‏ (‏۱تیموتاؤس ۱:‏۱۹‏)‏ هیمیناؤس و الکساندر در شمار کسانی بودند که به ارتداد روی آورده،‏ از حقیقت دور شده بودند و ناسزا می‌گفتند.‏ (‏۱تیموتاؤس ۱:‏۲۰؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ امروزه،‏ مرتدانی که از حقیقت دوری می‌جویند در اصل «غلام امین و دانا» را با کلام خود می‌کوبند،‏ یعنی در واقع همان دستی را می‌گزند که آنان را غذای روحانی خورانده بود.‏ عده‌ای هستند که به «غلام شریر» شباهت دارند و تلویحاً می‌گویند که «آقای من در آمدن تأخیر می‌نماید.‏» (‏متی ۲۴:‏۴۴-‏۴۹؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ آنها نزدیک بودن پایان این سیستم شریر را انکار می‌نمایند و از غلامان امین برای بیدار نگهداشتن حس فوریت در بین امت یَهُوَه انتقاد می‌کنند.‏ (‏اشعیا ۱:‏۳‏)‏ اینگونه مرتدان موفق شده‌اند «بعضی را از ایمان منحرف» سازند و موجب شکسته‌کشتی شدن روحانی آنها شوند.‏—‏۲تیموتاؤس ۲:‏۱۸‏.‏

۸.‏ چه چیزی باعث در هم شکسته شدن و یا از بین رفتن کشتی ایمان برخی شده است؟‏

^۸ مسیحیان وقف‌شدهٔ دیگری نیز با کنار گذاشتن وجدانشان و غرق شدن در لذات لجام‌گسیخته و فساد اخلاقی این دنیا،‏ کشتی ایمانشان در هم شکسته است.‏ (‏۲پطرس ۲:‏۲۰-‏۲۲‏)‏ برخی دیگر چونکه بندرگاه سیستم جدید را قریب‌الوقوع نمی‌بینند کشتی ایمانشان را با دست خود از بین می‌برند.‏ از آنجا که نمی‌توانند زمان دقیق تحقق نبوتهای بخصوصی را محاسبه کنند،‏ «روز یَهُوَه» را در ذهن خود عقب می‌اندازند و پرستش حقیقی را ترک می‌نمایند.‏ (‏۲پطرس ۳:‏⁠۱۰-‏۱۳؛‏ ۱پطرس ۱:‏۹‏)‏ اینگونه اشخاص بزودی خود را در آبهای تیره و پرآشوب سیستم کنونی چیزها می‌یابند.‏ (‏اشعیا ۱۷:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۵۷:‏۲۰‏)‏ عده‌ای هستند که دست از معاشرت با جماعت مسیحی کشیده‌اند ولی هنوز عقیده دارند که دین حقیقی در آنجا به اجرا گذارده می‌شود.‏ با این همه،‏ برای دنیای جدیدی که خدا وعده داده است صبر و تحمل لازم را ندارند.‏ بهشت به آن زودی که آنها آن را می‌خواستند از راه نرسید.‏

۹.‏ عده‌ای از مسیحیان وقف‌شده چه کار می‌کنند و این واقعیت باید ما را به بررسی چه موضوعی وا دارد؟‏

^۹ در قسمتهای مختلفی از دنیا عده‌ای از مسیحیان بادبانهای کشتی ایمانشان را جمع کرده‌اند.‏ این کشتی هنوز روی آب شناور می‌باشد،‏ اما به جای اینکه با ایمان کامل به پیش برود،‏ به آهستگی و به طور یکنواختی به پیش می‌رود.‏ عده‌ای با این امید که «بهشت بزودی» می‌آید جلب شده و برای رسیدن به آن برای هر گونه تلاشی آماده بودند—‏در خدمت موعظه از خودشان غیرت بسیار نشان می‌دادند و در جلسات جماعت و کنگره‌های حوضه‌ای و ناحیه‌ای مرتب حضور داشتند.‏ حال،‏ از آنجا که تحقق امیدشان به آینده‌ای دورتر از آنچه آنان انتظار داشتند به تعویق افتاده است،‏ دیگر حاضر نیستند آن را به همان قیمت به دست آورند و فعالیتهایشان را نیز کمتر کرده‌اند.‏ این موضوع را می‌شود در کاهش فعالیت موعظه،‏ حضور در جلسات،‏ و همچنین حاضر نبودن در همهٔ برنامه‌های کنگره ملاحظه نمود.‏ عده‌ای دیگر اوقات بیشتری را صرف تفریحات و جمع‌آوری مادیات می‌کنند.‏ این شواهد ما را بر آن می‌دارند تا نیروی محرکمان را در زندگی با در نظر داشتن وقفمان به یَهُوَه،‏ بررسی نماییم.‏ آیا غیرت ما در خدمت به خدا به امید «بهشتی که بزودی» می‌آید بستگی دارد؟‏

امیدی که با لنگر مقایسه می‌شود

۱۰،‏ ۱۱.‏ پولس امید ما را به چه چیزی تشبیه کرد و چرا این مقایسه بجا بود؟‏

^۱۰ پولس به این موضوع اشاره کرد که یَهُوَه وعدهٔ برکاتی را از طریق ابراهیم داده است.‏ سپس این رسول توضیح داد:‏ «خدا .‏ .‏ .‏ قسم در میان آورد.‏ تا به دو امر بی‌تغییر [کلام و وعده‌اش] که ممکن نیست خدا در آنها دروغ گوید،‏ تسلّی قوی حاصل شود برای ما که پناه بردیم تا به آن امیدی که در پیش ما گذارده شده است تمسّک جوئیم،‏ و آن را مثل لنگری برای جان خود ثابت و پایدار داریم.‏» (‏عبرانیان ۶:‏۱۷-‏۱۹؛‏ پیدایش ۲۲:‏۱۶-‏۱۸‏)‏ امیدی که در پیش روی مسیحیان مسح‌شده گذارده شده است زندگی فناناپذیر در آسمان می‌باشد.‏ امروزه،‏ اکثر خادمان یَهُوَه امید عالی و باشکوه زندگی ابدی در بهشت زمینی را دارند.‏ (‏لوقا ۲۳:‏۴۳‏)‏ بدون چنین امیدی شخص هیچگونه ایمانی نمی‌تواند داشته باشد.‏

^۱۱ لنگر وسیلهٔ ایمنی پرقدرتی می‌باشد،‏ و برای نگهداشتن کشتی در جای لازم و جلوگیری از رانده شدن آن بسیار ضروری است.‏ هیچ دریانوردی بدون داشتن لنگر جرأت دور شدن از بندر را ندارد.‏ از آنجاییکه پولس چندین بار شکسته‌کشتی شده بود از روی تجربه،‏ می‌دانست که زندگی کسانی که از راه دریا مسافرت می‌کنند اغلب می‌تواند بستگی به لنگر کشتی داشته باشد.‏ (‏اعمال ۲۷:‏۲۹،‏ ۳۹،‏ ۴۰؛‏ ۲قرنتیان ۱۱:‏۲۵‏)‏ در قرن اول،‏ کشتیها موتوری نداشتند تا ناخدا بتواند کشتی را به هر سمتی که بخواهد هدایت کند.‏ بغیر از کشتیهای جنگی پارویی،‏ همهٔ کشتیها اصولاً برای حرکت به وزش باد محتاج بودند.‏ چنانچه کشتی در خطر تصادم با صخره می‌بود،‏ تنها راهی که برای ناخدا باقی می‌ماند این بود که لنگر را بیندازد تا از توفان سالم به در آید،‏ و اطمینانش به این بود که لنگر به کف دریا بچسبد.‏ به همین دلیل پولس امید مسیحی را با «لنگری برای جان .‏ .‏ .‏ ثابت و پایدار» مقایسه نمود.‏ (‏عبرانیان ۶:‏۱۹‏)‏ وقتی که ما توسط توفان مخالفتها مورد حمله قرار می‌گیریم یا در تجربه می‌افتیم،‏ امید عالی‌مان مانند لنگری است که ما را به عنوان نفوس زنده محکم نگه می‌دارد،‏ تا کشتی ایمانمان به آبهای کم‌عمق شک و تردید و یا صخره‌های ارتداد کشیده نشود.‏—‏عبرانیان ۲:‏۱؛‏ یهودا ۸-‏۱۳‏.‏

۱۲.‏چگونه می‌توانیم از دور شدن از یَهُوَه جلوگیری کنیم؟‏

^۱۲ پولس به مسیحیان عبرانی هشدار داد:‏ «ای برادران باحذر باشید مبادا در یکی از شما دل شریر و بی‌ایمان باشد که از خدای حیّ مرتدّ شوید.‏» (‏عبرانیان ۳:‏۱۲‏)‏ واژهٔ یونانیی که ‹مرتد شدن› ترجمه شده است،‏ در ترجمهٔ تفسیری کتاب مقدس ‹دور ساختن› می‌باشد که مفهوم آن در واقع همان ارتداد است.‏ ولی ما می‌توانیم از اینگونه شکسته‌شدنهای محض جلوگیری نماییم.‏ ایمان و امید ما را قادر می‌سازند تا در بدترین توفانهای آزمایش نیز از یَهُوَه دور نشویم.‏ (‏تثنیه ۴:‏۴؛‏ ۳۰:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ ایمان ما به مانند کشتیی نخواهد بود که بادهای تعلیمات مرتدان بتوانند آن را به هر طرف برانند.‏ (‏افسسیان ۴:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ و با استفاده کردن از امید به مانند لنگر،‏ قادر خواهیم بود به عنوان خادمان یَهُوَه توفانهای زندگی را پشت سر بگذاریم.‏

پیشروی با محبت و روح‌القدس

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چرا لنگر امیدمان بتنهایی کافی نیست؟‏ ب)‏ چه چیزی باید نیروی محرکی باشد که ما را به انجام خدمت مقدس به یَهُوَه وا می‌دارد،‏ و چرا؟‏

^۱۳ اگر تنها انگیزهٔ فرد مسیحی برای خدمت به یَهُوَه امید زندگی ابدی در بهشت باشد،‏ او به سوی سیستم جدید پیش نخواهد رفت.‏ در ضمن اینکه لنگر امیدش را به عنوان وسیلهٔ استوارکننده استفاده می‌کند،‏ او همچنین احتیاج دارد به ایمان و امیدش نیروی محرک محبت را اضافه کند.‏ پولس این حقیقت را با نوشتهٔ خود تأکید نمود:‏ «این سه چیز باقی است یعنی ایمان و امید و محبّت.‏ امّا بزرگتر از اینها محبّت است.‏»—‏۱قرنتیان ۱۳:‏۱۳‏.‏

^۱۴ نیروی محرکی که ما را به انجام خدمت مقدس وا می‌دارد باید محبتی باشد در مقابل محبت بی‌اندازهٔ یَهُوَه به ما؛‏ محبتی که از ته قلبمان سرچشمه می‌گیرد.‏ یوحنای رسول نوشت:‏ «کسی که محبّت نمی‌نماید،‏ خدا را نمی‌شناسد زیرا خدا محبّت است.‏ و محبّت خدا به ما ظاهر شده است به اینکه خدا پسر یگانهٔ خود را به جهان فرستاده است تا به وی زیست نماییم.‏ ما او را محبّت می‌نماییم زیرا که او اوّل ما را محبّت نمود.‏» (‏۱یوحنا ۴:‏۸،‏ ۹،‏ ۱۹‏)‏ از روی سپاس از یَهُوَه به دلیل محبتی که به ما نشان داده است،‏ می‌خواهیم شهادت دادن به قدوسیت نام مقدسش و اثبات حق حاکمیت عادلانهٔ او را در زندگی خود در درجهٔ اول قرار دهیم،‏ نه رستگاری خودمان را.‏

۱۵.‏ چگونه محبتمان به یَهُوَه در رابطه با حقانیت حاکمیت او می‌باشد؟‏

^۱۵ یَهُوَه می‌خواهد که خدمتمان از روی محبتی باشد که به او داریم و تنها دلیل خدمت به او آرزوی زندگی در بهشت نباشد.‏ فرهنگ جامع کتاب مقدس به نام «بینش بر نوشته‌های مقدس» (‏انگل‍.‏)‏a می‌نویسد:‏ «یَهُوَه از اینکه حاکمیتش و حمایت آن از جانب مخلوقاتش،‏ در وهلهٔ اول بر پایهٔ محبت است مسرور می‌باشد.‏ یَهُوَه خواهان کسانی است که دوستدار حاکمیت او به دلیل خصوصیات خوبش می‌باشند،‏ آنها حاکمیت او را عادل می‌شمارند و آن را بر هر حکومت دیگری ترجیح می‌دهند.‏ (‏۱قرنت‍.‏ ۲:‏۹‏)‏ آنها خدمت کردن تحت حکومت او را بر مستقل بودن ترجیح داده‌اند—‏و دلیل آن معرفتی بوده است که از او و محبتش،‏ عدالت و حکمتش به دست آورده‌اند،‏ و این عده متوجه شده‌اند که خصوصیات او از خصوصیات خود آنها بسیار عالی‌تر می‌باشند.‏ (‏مز.‏ ۸۴:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏»—‏جلد ۲،‏ صفحهٔ ۲۷۵.‏

۱۶.‏ چگونه محبت به عیسی نیروی محرکی در زندگی ما می‌باشد؟‏

^۱۶ مسیحیان همچنین به عیسی برای محبتی که او به آنها نشان داده است محبت می‌ورزند.‏ پولس اینطور استدلال کرد:‏ «زیرا محبّت مسیح ما را فرو گرفته است،‏ چونکه این را دریافتیم که یک نفر برای همه مرد پس همه مردند.‏ و برای همه مرد تا آنانی که زنده‌اند،‏ از این به بعد برای خویشتن زیست نکنند بلکه برای او که برای ایشان مرد و برخاست.‏» (‏۲قرنتیان ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ مسیح همان بنیادی است که حیات روحانی،‏ ایمان و امیدمان بر آن ساخته شده است.‏ محبتمان به مسیح عیسی،‏ بخصوص هنگامی که تحت آزمایشات قرار می‌گیریم،‏ امیدمان را تقویت و ایمانمان را استوار می‌سازد.‏—‏۱قرنتیان ۳:‏۱۱؛‏ کولسیان ۱:‏۲۳؛‏ ۲:‏۶،‏ ۷‏.‏

۱۷.‏ یَهُوَه چه نیروی فعالی را در اختیارمان می‌گذارد و اهمیت آن چگونه در اعمال ۱:‏۸ و افسسیان ۳:‏⁠۱۶ نشان داده شده است؟‏

^۱۷ در ضمن اینکه محبت به خدا و پسرش نیروی محرک اصلی در زندگی ما مسیحیان می‌باشد،‏ یَهُوَه چیز دیگری نیز به منظور تقویت ما برای پیشروی در خدمتمان در اختیارمان می‌گذارد.‏ آن چیز نیروی فعال،‏ یا روح‌القدس او می‌باشد.‏ کلمهٔ عبرانی و یونانیی که برای واژهٔ «روح» استفاده شده است در اصل به حرکت هوا،‏ مثل باد،‏ اشاره می‌کند.‏ کشتیهای بادبانیی که پولس سوارشان شده بود برای رسیدن به مقصد به نیروی نادیدنی باد نیازمند بودند.‏ به همین شکل،‏ ما نیز به محبت و عمل نیروی نادیدنی و فعال یَهُوَه برای حرکت کشتی ایمانمان در خدمت به او نیازمند می‌باشیم.‏—‏اعمال ۱:‏۸؛‏ افسسیان ۳:‏۱۶‏.‏

به سوی مقصدمان پیش رویم!‏

۱۸.‏ چه چیزی ما را قادر خواهد ساخت تا متحمل هر گونه آزمایش ایمانی که در آینده پیش بیاید بشویم؟‏

^۱۸ قبل از رسیدن به سیستم جدید،‏ ایمان و محبتمان ممکن است بسختی مورد آزمایش قرار گیرند.‏ ولی یَهُوَه لنگری «ثابت و پایدار» در اختیارمان گذاشته است—‏آن لنگر ایمان عالی و شگرفمان می‌باشد.‏ (‏عبرانیان ۶:‏۱۹؛‏ رومیان ۱۵:‏۴،‏ ۱۳‏)‏ چنانچه لنگر ایمانمان را انداخته باشیم،‏ هنگامی که با مخالفتها و آزمایشات دیگر مورد حمله قرار می‌گیریم،‏ در امان خواهیم بود.‏ پس از گذشت توفانی و قبل از فرارسیدن توفان دیگر باید مصمم باشیم که امیدمان را مستحکم و ایمانمان را تقویت کنیم.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم کشتی ایمانمان را تا رسیدن به لنگرگاه دنیای جدید در مسیر نگهداریم؟‏

^۱۹ قبل از اینکه پولس از «لنگری برای جان» صحبتی به میان آورد،‏ گفت:‏ «آرزوی این داریم که هر یک از شما همین جدّ و جهد را برای یقین کامل امید تا به انتهاء ظاهر نمایید،‏ و کاهل مشوید بلکه اقتدا کنید آنانی را که به ایمان و صبر وارث وعده‌ها می‌باشند.‏» (‏عبرانیان ۶:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ در حینی که محبت به یَهُوَه و پسرش و کمک روح‌القدس نیروی محرک ما می‌باشند،‏ بگذارید کشتی ایمان خود را تا رسیدن به لنگرگاه دنیای جدید موعود در مسیر نگهداریم.‏

‏[پاورقی]‏

یادآوری

◻ پولس در رابطه با ایمانمان چه هشداری داد؟‏

◻ چگونه برخی از لحاظ روحانی شکسته‌کشتی شده‌اند و برخی دیگر از سرعت خود کم کرده‌اند؟‏

◻ کدام خصوصیت خدایی را باید به ایمان خود اضافه نماییم؟‏

◻ چه چیزی ما را قادر می‌سازد تا به لنگرگاه دنیای جدید موعود خدا برسیم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

برای مقاومت کردن در مقابل توفانهای زندگی،‏ کشتی ایمانمان باید خوب ساخته شده باشد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۶]‏

کشتی ایمانمان می‌تواند در هم شکسته شود

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

امید برای ما مسیحیان به مانند یک لنگر می‌باشد