خوانندگان سعادتمند کتاب مکاشفه

‏«خوشابحال کسی که می‌خواند و آنانی که می‌شنوند کلام این نبوّت را،‏ و آنچه در این مکتوب است نگاه می‌دارند.‏»‏‏—‏مکاشفه ۱:‏۳‏.‏

۱.‏ یوحنای رسول هنگام نگارش کتاب مکاشفه تحت چه شرایطی بود،‏ و چرا این رؤیاها را به قلم آورد؟‏

‏«من یوحنّا .‏ .‏ .‏ بجهت کلام خدا و شهادت عیسی مسیح در جزیره‌ای مسمّیٰ به پَطْمُس شدم.‏» (‏مکاشفه ۱:‏۹‏)‏ یوحنای رسول تحت شرایط خاصی کتاب مکاشفه را به قلم آورد.‏ گفته می‌شود که این رسول در طی دوران حکومت دومیتیانوس،‏ امپراتور روم (‏۸۱-‏۹۶ د.‏م.‏)‏،‏ که پرستش خود را تحکیم بخشیده بود و مسیحیان را شکنجه و آزار می‌داد،‏ به آن جزیره تبعید شد.‏ یوحنا در حالی که در پَطْمُس به سر می‌برد،‏ رؤیاهایی دریافت داشت و آنها را به رشتهٔ تحریر درآورد.‏ منظور او از نقل این رؤیاها هراساندن مسیحیان اولیه نبود بلکه با توجه به مشکلاتی که با آنها روبرو بودند و مشکلاتی که در آینده بر سر راهشان قرار می‌گرفت،‏ قصدش تقویت روحیه،‏ تسلی و دلگرمی بخشیدن به آنان بود.‏—‏اعمال ۲۸:‏۲۲؛‏ مکاشفه ۱:‏۴؛‏ ۲:‏۳،‏ ۹،‏ ۱۰،‏ ۱۳‏.‏

۲.‏ چرا وضعیت یوحنا و مسیحیان دیگر در آن روزگار برای مسیحیان امروز اهمیت دارد؟‏

^۲ کتاب مکاشفه تحت شرایطی نوشته شده است که برای مسیحیان امروز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.‏ آزاری که یوحنا می‌دید به دلیل آن بود که در مورد یَهُوَه و پسرش،‏ مسیح عیسی،‏ شهادت داده بود.‏ او و مسیحیان دیگر با اینکه تلاش می‌کردند شهروندان مطیعی باشند،‏ لیکن به آیین پرستش امپراتور تن در نمی‌دادند،‏ از اینرو با آنان به نحو خصمانه‌ای رفتار می‌شد.‏ (‏لوقا ۴:‏۸‏)‏ در برخی از کشورها،‏ در حال حاضر نیز مسیحیان حقیقی با موقعیت مشابهی روبرو هستند،‏ چرا که دولت خود را محق می‌داند تا آنچه را که «از لحاظ مذهبی صحیح» است تعیین کند.‏ کلماتی که در مقدمهٔ کتاب مکاشفه آمده‌اند مایهٔ تسلی‌خاطر بسیار است.‏ در آنجا آمده است:‏ «خوشابحال کسی که می‌خواند و آنانی که می‌شنوند کلام این نبوّت را،‏ و آنچه در این مکتوب است نگاه می‌دارند،‏ چونکه وقت نزدیک است.‏» (‏مکاشفه ۱:‏۳‏)‏ بله،‏ خوانندگان دقیق و مطیع کتاب مکاشفه می‌توانند از سعادت حقیقی و برکات فراوان برخوردار شوند.‏

۳.‏ مؤلف اصلی مکاشفه چه کسی است؟‏

^۳ چه کسی مؤلف اصلی کتاب مکاشفه می‌باشد،‏ و برای انتقال مطالب این کتاب از چه وسیله‌ای استفاده کرده است؟‏ در آیه‌های آغازین آن می‌خوانیم:‏ «مکاشفهٔ عیسی مسیح که خدا به او داد تا اموری را که می‌باید زود واقع شود،‏ بر غلامان خود ظاهر سازد و به وسیلهٔ فرشتهٔ خود فرستاده،‏ آن را ظاهر نمود بر غلام خود یوحنّا.‏» (‏مکاشفه ۱:‏ ۱‏)‏ به طور ساده بگوییم،‏ مؤلف اصلی کتاب مکاشفه یَهُوَه خداست که آن را به عیسی سپرد،‏ و سپس عیسی از طریق یک فرشته آن را به یوحنا انتقال داد.‏ با کمی موشکافی درمی‌یابیم که عیسی از روح‌القدس نیز برای انتقال پیام به جماعتها و رساندن رؤیاها به یوحنا استفاده کرده است.‏—‏مکاشفه ۲:‏۷،‏ ۱۱،‏ ۱۷،‏ ۲۹؛‏ ۳:‏۶،‏ ۱۳،‏ ۲۲؛‏ ۴:‏۲؛‏ ۱۷:‏۳؛‏ ۲۱:‏۱۰‏؛‏ با اعمال ۲:‏۳۳ مقایسه شود.‏

۴.‏ یَهُوَه هنوز از چه وسیله‌ای برای آموزش و تعلیم خادمانش بر روی زمین استفاده می‌کند؟‏

^۴ یَهُوَه هنوز نیز از پسرش یعنی «سر جماعت» برای تعلیم دادن به خادمانش بر روی زمین استفاده می‌کند.‏ (‏افسسیان ۵:‏۲۳ د ج؛‏ اشعیا ۵۴:‏۱۳؛‏ یوحنا ۶:‏۴۵‏)‏ یَهُوَه همچنین از روحش برای آموزش قوم خود استفاده می‌کند.‏ (‏یوحنا ۱۵:‏۲۶؛‏ ۱قرنتیان ۲:‏۱۰‏)‏ و همانطور که عیسی از ‏«غلامش یوحنا» برای انتقال مداوم غذای روحانی به جماعتهای قرن اول استفاده می‌کرد،‏ امروزه نیز از «غلام امین و دانا» که از «برادران» مسح‌شده‌اش بر روی زمین تشکیل یافته است،‏ برای رساندن غذای روحانی به اهل خانه‌اش و یارانشان «در وقت معیّن» استفاده می‌کند.‏ (‏متی ۲۴:‏۴۵-‏۴۷؛‏ ۲۵:‏۴۰‏)‏ خوشابحال کسانی که منبع ‹بخشندگیهای نیکو› را که به شکل غذای روحانی دریافت می‌کنند و وسیله‌ای را که یَهُوَه از آن استفاده می‌کند،‏ به رسمیت می‌شناسند.‏—‏یعقوب ۱:‏۱۷‏.‏

جماعتهایی که مسیح راهنمای آنهاست

۵.‏ الف)‏ جماعتهای مسیحی و سرپرستان آنها به چه تشبیه شده‌اند؟‏ ب)‏ با وجود ناکاملی چه عاملی می‌تواند در خوشحالی و سعادت ما دخیل باشد؟‏

^۵ در بابهای نخستین کتاب مکاشفه،‏ جماعتهای مسیحی به چراغدان تشبیه شده‌اند و سرپرستان آنها به فرشته (‏پیام‌آور)‏ و ستاره.‏ (‏مکاشفه ۱:‏۲۰‏)‏a مسیح در مورد خودش به یوحنا گفت:‏ «این را می‌گوید او که هفت ستاره را بدست راست خود دارد و در میان هفت چراغدان طلا می‌خرامد.‏» (‏مکاشفه ۲:‏۱‏)‏ هفت پیامی که به هفت جماعت آسیا فرستاده شد نشانگر آن است که در قرن اول د.‏م.‏،‏ جماعتها و پیران آنها دارای محسنات و نقاط ضعف بودند.‏ این موضوع در روزگار ما نیز صادق است.‏ از اینرو،‏ اگر همیشه در نظر داشته باشیم که مسیح،‏ یعنی سرور ما،‏ در میان جماعتهاست خوشحالتر خواهیم بود.‏ او دقیقاً می‌داند که در جماعتها چه می‌گذرد.‏ سرپرستان را «بدست راست خود دارد،‏» یا به عبارت دیگر تحت کنترل و راهنمایی خود دارد و آنها به هر شیوه‌ای جماعت را شبانی کنند در مقابل او مسئول هستند.‏—‏اعمال ۲۰:‏۲۸؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۷‏.‏

۶.‏ چه چیزی نشانگر آن است که فقط سرپرستان نیستند که در مقابل مسیح مسئول می‌باشند؟‏

^۶ از سوی دیگر،‏ اگر تصور کنیم که فقط سرپرستان به دلیل اعمالشان در مقابل مسیح مسئول هستند،‏ در اشتباهیم.‏ مسیح در یکی از پیامهایش چنین گفت:‏ «آنگاه همهٔ [جماعتها،‏ د ج‏] خواهند دانست که منم امتحان‌کنندهٔ جگرها و قلوب و هر یکی از شما را بر حسب اعمالش خواهم داد.‏» (‏مکاشفه ۲:‏۲۳‏)‏ این گفته در عین حال هم هشدار است و هم مایهٔ دلگرمی.‏ هشدار از این نظر که مسیح از نیت دل ما آگاه است و دلگرمی از آن جهت که از تلاشهای ما باخبر است و اگر آنچه را که در توان داریم انجام دهیم ما را برکت خواهد بخشید.‏—‏مرقس ۱۴:‏۶-‏۹؛‏ لوقا ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

۷.‏ مسیحیان فیلادلفیه چگونه ‹کلام صبر عیسی را حفظ کردند›؟‏

^۷ پیام مسیح برای شهر فیلادلفیه واقع در لیدیه حاوی هیچ ملامتی نیست،‏ اما وعده‌ای می‌دهد که باید بدقت مورد توجه قرار داد.‏ «چونکه کلام صبر مرا حفظ نمودی،‏ من نیز تو را محفوظ خواهم داشت،‏ از ساعت امتحان که بر تمام ربع مسکون خواهد آمد تا تمامی ساکنان زمین را بیازماید.‏» (‏مکاشفه ۳:‏۱۰‏)‏ عبارت یونانی «کلام صبر مرا حفظ نمودی» را می‌توان به «آنچه را که دربارهٔ صبر گفتم حفظ نمودی» نیز ترجمه کرد.‏ آیهٔ ۸ نشان می‌دهد که مسیحیان فیلادلفیه نه تنها از فرمانهای مسیح اطاعت کردند،‏ بلکه به توصیهٔ وی در مورد صبر و تحمل وفادارانه نیز عمل نمودند.‏—‏متی ۱۰:‏۲۲؛‏ لوقا ۲۱:‏۱۹‏.‏

۸.‏ الف)‏ عیسی چه وعده‌ای به مسیحیان فیلادلفیه داد؟‏ ب)‏ در دوران ما «ساعت امتحان» بر چه کسانی خواهد آمد؟‏

^۸ عیسی اضافه کرد که آنها را در «ساعت امتحان» محفوظ نگاه خواهد داشت.‏ دقیقاً نمی‌دانیم که عیسی مسیحیان آن زمان را به چه ترتیب حفاظت کرد.‏ البته پس از مرگ دومیتیانوس در سال ۹۶ د.‏م.‏ وقفهٔ کوتاهی در شکنجه و آزار مسیحیان رخ داد،‏ اما تحت حکومت ترایانوس (‏۹۸-‏۱۱۷ د.‏م.‏)‏ موج جدیدی از اذیت و آزار آغاز شد که بی‌تردید مصائب فراوانی با خود به همراه آورد.‏ اما «ساعت امتحان» واقعی در «روز خداوند» و در طی «زمان آخر» رخ می‌دهد،‏ یعنی دورانی که ما در آن به سر می‌بریم.‏ (‏مکاشفه ۱:‏۱۰؛‏ دانیال ۱۲:‏۴‏)‏ مسیحیان مسح شده به روح،‏ در طی جنگ جهانی اول و درست پس از آن،‏ یک دورهٔ آزمایش سخت را پشت سر گذاردند.‏ ولی «ساعت امتحان» هنوز به سر نیامده است،‏ و بر «تمامی ساکنان زمین» خواهد آمد،‏ منجمله بر میلیونها نفری که گروه عظیم را تشکیل می‌دهند و امید دارند مصیبت عظیم را پشت سر بگذارند.‏ (‏مکاشفه ۳:‏۱۰؛‏ ۷:‏۹،‏ ۱۴‏)‏ اگر ‹آنچه را که عیسی دربارهٔ صبر گفت حفظ نماییم،‏› خوشحال و سعادتمند خواهیم گشت،‏ او در این باره گفت:‏ «هر که تا به انتها صبر کند،‏ نجات یابد.‏»—‏متی ۲۴:‏۱۳‏.‏

با خوشحالی مطیع سلطنت یَهُوَه باشیم

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ رؤیای مربوط به تخت یَهُوَه چه تأثیراتی باید بر ما داشته باشد؟‏ ب)‏ خواندن کتاب مکاشفه چگونه می‌تواند برای ما مایهٔ خوشی و سعادت باشد؟‏

^۹ رؤیایی که در بابهای چهارم و پنجم کتاب مکاشفه در مورد تخت یَهُوَه و بارگاه آسمانی او آمده است،‏ حقیقتاً حیرت‌انگیز است.‏ تمجیدهای صمیمانهٔ موجودات آسمانی قدرتمند،‏ در حالیکه با شادی مطیع سلطنت عادلانهٔ یَهُوَه هستند،‏ ما را واقعاً تحت تأثیر قرار می‌دهد.‏ (‏مکاشفه ۴:‏۸-‏۱۱‏)‏ ما نیز باید همراه با کسانی آوا سر دهیم که می‌گویند:‏ «تخت‌نشین و برّه را برکت و تکریم و جلال و توانایی باد تا ابدالآباد.‏»—‏مکاشفه ۵:‏۱۳‏.‏

^۱۰ این گفته در عمل به معنای آن است که در همهٔ موارد با شادی از ارادهٔ یَهُوَه اطاعت کنیم.‏ پولس رسول نوشت:‏ «آنچه کنید از قول و فعل،‏ همه را به نام عیسی خداوند بکنید و خدای پدر را به وسیلهٔ او شکر کنید.‏» (‏کولسیان ۳:‏۱۷‏)‏ خواندن کتاب مکاشفه هنگامی برای ما خوشی و سعادت به همراه می‌آورد که در درون ذهن و قلبمان سلطنت یَهُوَه را به رسمیت بشناسیم و در همهٔ شئون زندگی ارادهٔ او را در نظر بگیریم.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ سیستم زمینی شیطان چگونه به لرزه درآمده و نابود خواهد گشت؟‏ ب)‏ بر طبق مکاشفه باب هفتم‏،‏ در آن وقت چه کسانی خواهند ‹ایستاد›؟‏

^۱۱ اطاعت همراه با شادی از سلطنت یَهُوَه،‏ مبنای خوشی و سعادت برای تک‌تک افراد و کل عالم است.‏ دیری نخواهد پایید که یک زلزلهٔ عظیمِ سمبولیک پایه‌های سیستم دنیای شیطان را خواهد لرزاند و آن را نابود خواهد ساخت.‏ برای انسانهایی که نخواهند تابع ملکوت آسمانی مسیح که نمایندهٔ حکومت قانونی خداست باشند،‏ هیچ پناهگاهی وجود نخواهد داشت.‏ در نبوت آمده است:‏ «پادشاهانِ زمین و بزرگان و سپه‌سالاران و دولتمندان و جبّاران و هر غلام و آزاد خود را در مغاره‌ها و صخره‌های کوهها پنهان کردند.‏ و به کوهها و صخره‌ها می‌گویند که ‹بر ما بیفتید و ما را مخفی سازید از روی آن تخت‌نشین و از غضب برّه؛‏ زیرا روزِ عظیمِ غضب او رسیده است و کیست که می‌تواند ایستاد؟‏› »—‏مکاشفه ۶:‏۱۲،‏ ۱۵-‏۱۷‏.‏

^۱۲ در پاسخ به این پرسش،‏ یوحنای رسول در فصل بعدی توصیف می‌کند که کسانی که گروه عظیم را تشکیل می‌دهند و از مصیبت عظیم بیرون می‌آیند،‏ «در پیش تخت و در حضور برّه .‏ .‏ .‏ ایستاده‌اند.‏» (‏مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۴،‏ ۱۵‏)‏ ایستادن آنها در پیش تخت خدا گویای آن است که سلطنت یَهُوَه را به رسمیت می‌شناسند.‏ از اینرو مورد پذیرش‌اند.‏

۱۳.‏ الف)‏ اکثر ساکنان زمین چه چیزی را پرستش می‌کنند،‏ و منظور از نشانی که بر پیشانی و دست دارند چیست؟‏ ب)‏ چرا صبر و شکیبایی لازم است؟‏

^۱۳ از سوی دیگر،‏ باب سیزدهم بقیهٔ ساکنان زمین را به صورت پرستش‌کنندگان سیستم سیاسی شیطان که وحش سمبل آن است،‏ توصیف می‌کند.‏ آنها بر «پیشانی» یا بر «دست» خود نشانی دریافت می‌کنند،‏ بدین معنا که از سیستم شیطان از لحاظ فکری و جسمی حمایت می‌کنند.‏ (‏مکاشفه ۱۳:‏۱-‏۸،‏ ۱۶،‏ ۱۷‏)‏ سپس،‏ در باب چهاردهم در ادامه آمده است:‏ «اگر کسی وحش و صورت او را پرستش کند و نشان او را بر پیشانی یا دست خود پذیرد،‏ او نیز از خمرِ غضبِ خدا که در پیالهٔ خشم وی بیغشّ آمیخته شده است،‏ خواهد نوشید،‏ .‏ .‏ .‏ در اینجاست صبر مقدّسین که احکام خدا و ایمان عیسی را حفظ می‌نمایند.‏» (‏مکاشفه ۱۴:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۲‏)‏ هر چه زمان می‌گذرد بیشتر با این پرسشها روبرو می‌شویم که «از چه کسی حمایت خواهیم کرد؟‏ از یَهُوَه و حق سلطنت او یا از سیستم سیاسی غیرخدایی که وحش سمبل آن است؟‏» خوشابحال آنانی که از دریافت نشان وحش سر باز می‌زنند و با صبر و وفاداری به تابعیت از سلطنت یَهُوَه ادامه می‌دهند.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ اعلام چه پیامی توصیفات کتاب مکاشفه را از حارمَجِدّون قطع کرد،‏ و مفهوم این پیام برای ما چیست؟‏

^۱۴ حکمرانان «تمامی ساکنان زمین» بر سر مسئلهٔ حق حاکمیت،‏ در راه درگیر شدن با یَهُوَه هستند.‏ رویارویی نهایی در هنگام حارمَجِدّون صورت خواهد گرفت،‏ یعنی «جنگ آن روز عظیمِ خدای قادر مطلق.‏» (‏مکاشفه ۱۶:‏۱۴،‏ ۱۶‏)‏ در بین جملاتی که گردهمایی حکمرانان زمینی را به جهت جنگ با یَهُوَه توصیف می‌کند،‏ مطلب جالبی عنوان شده است.‏ عیسی در اینجا خود شخصاً رؤیا را قطع کرده می‌گوید:‏ «اینک چون دزد می‌آیم!‏ خوشابحال کسی که بیدار شده،‏ رختِ خود را نگاه دارد مبادا عریان راه رود و رسوایی او را ببینند.‏» (‏مکاشفه ۱۶:‏۱۵‏)‏ این گفته احتمالاً به طور تلویحی به نگهبانان لاوی معبد اشاره می‌کند که اگر در وقت نگهبانی آنها را خوابیده می‌یافتند جامه‌شان را از تن بدر آورده و آنها را در برابر عموم رسوا می‌ساختند.‏

^۱۵ موضوع روشن است:‏ اگر بخواهیم از حارمَجِدّون نجات یابیم،‏ باید از لحاظ روحانی هشیار بمانیم و جامه‌های سمبلیکی را که ما را به عنوان شاهدان وفادار یَهُوَه خدا معرفی می‌کنند،‏ از تن بدر نیاوریم.‏ اگر از رخوت روحانی پرهیز کنیم و بی‌وقفه و غیورانه «مژدهٔ جاودانی» مربوط به ملکوت تثبیت‌شدهٔ خدا را اشاعه دهیم،‏ خوشحال و سعادتمند خواهیم بود.‏—‏مکاشفه ۱۴:‏۶‏،‏ ا ش.‏

‏‹خوشابحال کسی که این کلام را نگاه دارد›‏

۱۶.‏ چرا بابهای پایانی کتاب مکاشفه بویژه مایهٔ خوشحالی ما هستند؟‏

^۱۶ دل خوانندگان خوشحال کتاب مکاشفه از خواندن بابهای پایانی این کتاب که توصیفگر امید پرجلال ما به آسمان جدید و زمین جدید است یعنی حکمرانی ملکوت آسمانیِ عادل بر یک جامعهٔ جدید و پاک‌شدهٔ بشری،‏ از شادی لبریز می‌شود،‏ و اینها همگی موجب جلال «خداوند خدای قادر مطلق» است.‏ (‏مکاشفه ۲۱:‏۲۲‏)‏ در حالیکه این مجموعهٔ حیرت‌آور رؤیاها پایان می‌یافت،‏ فرشتهٔ پیام‌آور به یوحنا گفت:‏ «این کلام امین و راست است و خداوند خدای ارواحِ انبیا،‏ فرشتهٔ خود را فرستاد تا به بندگان خود آنچه را که زود می‌باید واقع شود،‏ نشان دهد.‏ و اینک به زودی می‌آیم.‏ خوشابحال کسی که کلام نبوّت این کتاب را نگاه دارد.‏»—‏مکاشفه ۲۲:‏۶،‏ ۷‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ در مکاشفه ۲۲:‏۶ به ما چه اطمینان‌خاطری داده شده است؟‏ ب)‏ باید از چه چیزی پرهیز کنیم؟‏

^۱۷ خوانندگان شاد کتاب مکاشفه به خاطر دارند که کلماتی شبیه به این در ابتدای «طومار» نیز آمده‌اند.‏ (‏مکاشفه ۱:‏۱،‏ ۳‏)‏ این کلمات به ما اطمینان می‌دهند که همهٔ «آنچه» که در این آخرین کتاب از کتاب مقدس نبوت شده است،‏ ‹زود واقع خواهد شد.‏› ما بقدری در زمان آخر پیش رفته‌ایم که رویدادهایی که در کتاب مکاشفه پیشگویی شده‌اند مطمئناً بزودی و بسرعت و در پی هم به وقوع خواهند پیوست.‏ به همین خاطر هر گونه ثبات ظاهری که در سیستم شیطان دیده می‌شود نباید ما را به خواب فرو برد.‏ خوانندهٔ هوشیار هشدارهایی را که در پیامهای ارسالی به هفت جماعت آسیا وجود دارند به یاد خواهد داشت و از گرفتار شدن در دام مالپرستی،‏ بت‌پرستی،‏ اعمال غیراخلاقی،‏ بی‌اعتنایی،‏ و فرقه‌گرایی مرتدانه بر حذر خواهد بود.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ چرا هنوز باید منتظر آمدن عیسی باشیم،‏ و امیدی که یوحنا مطرح ساخته و ما نیز در آن شرکت داریم چیست؟‏ ب)‏ یَهُوَه به چه منظوری ‹می‌آید›؟‏

^۱۸ عیسی در کتاب مکاشفه بارها اعلام می‌کند:‏ «بزودی می‌آیم.‏» (‏مکاشفه ۲:‏۱۶؛‏ ۳:‏۱۱؛‏ ۲۲:‏۷،‏ ۲۰‏)‏ او برای اجرای حکم بر ضد بابل عظیم،‏ سیستم سیاسی شیطان،‏ و همهٔ انسانهایی که از تابعیت از سلطنت یَهُوَه خودداری می‌کنند—‏سلطنتی که در حال حاضر ملکوت مسیحایی خوانده می‌شود—‏خواهد آمد.‏ ما همگی با یوحنای رسول هم‌آوا می‌شویم که می‌گوید:‏ «آمین.‏ بیا،‏ ای خداوند عیسی.‏»—‏مکاشفه ۲۲:‏۲۰‏.‏

^۱۹ یَهُوَه خود چنین می‌گوید:‏ «و اینک به زودی می‌آیم و اجرت من با من است تا هر کسی را بحسب اعمالش جزا دهم.‏» (‏مکاشفه ۲۲:‏۱۲‏)‏ در حالیکه چشم انتظار زندگی بی‌پایان،‏ چه در «آسمان جدید» موعود و چه در «زمین جدید» موعود،‏ هستیم،‏ باشد که غیورانه از همهٔ افراد خوش‌قلب این دعوت را به عمل آوریم:‏ «بیا!‏ و هر که تشنه باشد،‏ بیاید و هر که خواهش دارد،‏ از آب حیات بی‌قیمت بگیرد.‏» (‏مکاشفه ۲۲:‏۱۷‏)‏ باشد که آنها نیز با شادی و خوشحالی کتاب الهام‌شده و الهام‌بخش مکاشفه را بخوانند!‏

‏[پاورقی]‏

نکاتی برای مرور

◻ یَهُوَه برای انتقال مطالب کتاب مکاشفه از چه وسیله‌ای استفاده کرد،‏ و از این موضوع چه می‌آموزیم؟‏

◻ چرا باید از خواندن پیامهایی که به هفت جماعت آسیا فرستاده شد خوشحال باشیم؟‏

◻ چگونه می‌توانیم در طی «ساعت امتحان» محفوظ بمانیم؟‏

◻ با به کار بستن آنچه که در طومار مکاشفه آمده است به چه خوشیها و سعادتهایی دست خواهیم یافت؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

خوشابحال آنانی که سرچشمهٔ مژده‌ها را می‌شناسند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

خوشابحال کسی که بیدار و هوشیار بماند