‏‹مرا متابعت کنید›‏

‏«برای همین خوانده شده‌اید،‏ چونکه مسیح نیز برای ما عذاب کشید و شما را نمونه‌ای گذاشت تا در اثر قدم‌های وی رفتار نمایید.‏»‏‏—‏۱پِطْرُس ۲:‏۲۱‏.‏

۱،‏ ۲.‏ آیا برای ما انسان‌های ناکامل متابعت از نمونهٔ کامل عیسی در زمینهٔ تعلیم غیرممکن است؟‏

عیسی مسیح بسیار معظّم‌تر از حتی بزرگ‌ترین معلّمانی بود که بر عرصهٔ زمین قدم نهادند.‏ و در طول زندگی زمینی‌اش بری از هر گونه ناکاملی و گناه بود.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۲‏)‏ حال،‏ آیا باید تصور کرد که متابعت از نمونه‌ای که این مرد کامل در زمینه تعلیم به جای گذارد برای ما انسان‌های ناکامل غیرممکن است؟‏ به هیچ وجه.‏

^۲ همانطور که در مقالهٔ قبل دیدیم زیربنای آموزش و تعلیم محبت است و محبت را همهٔ ما می‌توانیم در خود پرورش دهیم.‏ در کلام خدا کراراً به ما تأکید شده است که بر محبت خود به همنوعانمان بیفزاییم.‏ (‏ فیلِپّیان ۱:‏۹؛‏ کُولُسیان ۳:‏۱۴‏)‏ آیا هرگز یَهُوَه چیزی از مخلوقات خود خواسته است که خارج از توانایی‌شان باشد؟‏ خیر.‏ یَهُوَه «محبت است» و ما را به صورت خود و با توانایی محبت کردن آفریده است.‏ (‏ ۱یوحنّا ۴:‏۸؛‏ پیدایش ۱:‏۲۷‏)‏ آری،‏ ما می‌توانیم با اطمینان‌خاطر مطابق سخن پِطْرُس در آیهٔ آغازین این مقاله دقیقاً در اثر قدم‌های عیسی گام برداشته،‏ او را سرمشق قرار دهیم.‏ و یا همانطور که خود عیسی گفت ‹او را متابعت کنیم.‏› (‏ لوقا ۹:‏۲۳‏)‏ حال ببینیم چگونه می‌توانیم محبت عیسی را نمونه و الگو قرار دهیم؛‏ نخست محبت و علاقهٔ او به حقایقی که آموزش می‌داد و سپس محبتش به افرادی که از او آموزش می‌دیدند.‏

علاقه به حقایق کتاب مقدّس را در خود به وجود آوریم

۳.‏ چرا برخی از مطالعه بیزار هستند،‏ در امثال ۲:‏۱-‏۵ چه توصیه شده است؟‏

^۳ برای ایجاد عشق و علاقه به حقایقی که به دیگران می‌آموزیم،‏ باید نخست در خودمان علاقه به آموختن این حقایق را پرورش دهیم.‏ ایجاد چنین علاقه‌ای در دنیای امروز کار آسانی نیست.‏ عواملی همچون نارسایی‌های سیستم تحصیلی و عادات بدی که میان جوانان رواج یافته است،‏ بسیاری را از مطالعه کردن بیزار کرده است.‏ اما مطالعهٔ کلام یَهُوَه امری حیاتی می‌باشد.‏ در امثال ۲:‏۱-‏۵ آمده است:‏ «ای پسر من اگر سخنان مرا قبول می‌نمودی و اوامر مرا نزد خود نگاه می‌داشتی،‏ تا گوش خود را به حکمت فرا گیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی،‏ اگر فهم را دعوت می‌کردی و آواز خود را به فطانت بلند می‌نمودی،‏ اگر آن را مثل نقره می‌طلبیدی و مانند خزانه‌های مخفی جستجو می‌کردی،‏ آنگاه ترس خداوند را می‌فهمیدی،‏ و معرفت خدا را حاصل می‌نمودی.‏»‏

۴.‏ منظور از ‹مایل کردن دل› چیست،‏ و داشتن چه نگرشی در این زمینه به ما کمک می‌کند؟‏

^۴ وقتی دقت می‌کنیم می‌بینیم که آیات ۱ تا ۴،‏ علاوه بر اینکه ما را به ‹قبول کردن› و ‹فراگرفتن› ترغیب می‌کند،‏ همچنین به ‹طلبیدن› و ‹جستجو کردن› فرا می‌خواند.‏ چه چیزی در این راه می‌تواند مشوّق ما باشد؟‏ به عبارت ‹ دل خود را به فطانت مایل گردان› توجه کن.‏ کتابی مرجع در مورد این عبارت می‌گوید:‏ «صرفاً تشویقی برای دقت و توجه نیست؛‏ در اینجا فرد را به داشتن طرزفکری خاص فرا می‌خواند؛‏ یعنی آموزش‌پذیری.‏» چه چیزی در ما رغبت به پذیرش تعالیم یَهُوَه را ایجاد می‌کند؟‏ طرزفکر و نگرش ما.‏ آری،‏ باید «معرفت خدا» را به چشم «نقره» و «خزانه‌های مخفی» نگاه کنیم.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ بعد از مدتی ممکن است با چه مشکلی روبرو شویم،‏ و چگونه می‌توانیم از آن جلوگیری کنیم؟‏ ب)‏ چرا باید با کند و کاو در کلام خدا مرتباً بر گنجینهٔ معرفت خود بیفزاییم؟‏

^۵ تحصیل چنین نگرشی چندان دشوار نیست.‏ برای مثال،‏ یکی از چیزهایی که راجع به «معرفت خدا» آموختی مقصود یَهُوَه بود؛‏ اینکه انسان‌های وفادار می‌توانند تا ابد در بهشت روی زمین زندگی کنند.‏ (‏ مزمور ۳۷:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ آیا وقتی با این حقیقت روبرو شدی آن را همچون گنجینه‌ای پرارزش ارج ننهادی؟‏ آیا در ذهن و دلت امید و شادی به وجود نیاورد؟‏ اکنون چطور؟‏ آیا با گذشت زمان از ارزش و یا جلای آن کاسته شده؟‏ در این خصوص دو کار می‌تواند به تو کمک کند.‏ اوّل اینکه باید حس قدردانی را در خود اِحیا کنی،‏ به این مفهوم که به طور مرتب دلیل پر ارزش بودن حقایقی را که از یَهُوَه آموختی حتی آنهایی که سال‌ها از آن می‌گذرد به خود یادآوری کنی.‏

^۶ دوّم اینکه بر گنجینهٔ معرفت خود بیفزایی.‏ فرض کن هنگام کند و کاو،‏ گوهری گرانبها بیابی!‏ چه کار می‌کنی؟‏ آیا آن را در جیب می‌گذاری و خوشحال به راه خود ادامه می‌دهی؟‏ یا اینکه عمیق‌تر به جستجو ادامه می‌دهی تا جواهرات بیشتری بیابی؟‏ کلام خدا پر از حقایق گرانبها و گوهرگونه است.‏ و هر چه بیشتر در آن کند و کاو کنی به جواهرات بیشتری دست خواهی یافت.‏ (‏ رومیان ۱۱:‏۳۳‏)‏ وقتی در کتاب مقدّس به نکته‌ای جالب یا حقیقتی گوهرگونه برخورد می‌کنی،‏ از خودت سؤال کن:‏ ‹چه چیزی واقعاً آن را چنین ارزشمند ساخته است؟‏ آیا به من در درک بهتر شخصیت یا مقصود یَهُوَه کمک می‌کند؟‏ آیا راهنمایی‌های عملی آن مرا در گام نهادن در «اثر قدم‌های» عیسی یاری می‌رساند؟‏› با تعمق در این سؤالات عشق و علاقه‌ات به حقایقی که یَهُوَه آموزش می‌دهد افزایش می‌یابد.‏

عشق و علاقه به حقایقی که آموزش می‌دهیم

۷،‏ ۸.‏ به چه طریقی می‌توانیم ثابت کنیم که به حقایقی که از کتاب مقدّس آموخته‌ایم عشق می‌ورزیم؟‏ نمونه‌ای بیاور.‏

^۷ در آموزش به دیگران چگونه می‌توانیم نشان دهیم که به آنچه از کلام خدا آموخته‌ایم عشق و علاقه‌ای عمیق داریم؟‏ ما می‌توانیم در موعظه و تعلیم به پیروی از الگوی عیسی تمام اتکای خود را بر کتاب مقدّس قرار دهیم.‏ اخیراً امّت خدا در سرتاسر جهان تشویق شده‌اند تا در خدمت موعظه از کتاب مقدّس خود بیشتر استفاده کنند.‏ آری،‏ شنوندهٔ ما باید عشق و علاقه‌مان را به آنچه از کتاب مقدّس آموزش می‌دهیم حس کند.‏ —‏ متّیٰ ۱۳:‏۵۲‏.‏

^۸ به عنوان مثال،‏ سال گذشته بعد از حملهٔ تروریستی به شهر نیویورک خواهری در خدمت موعظه بارها از مزمور ۴۶:‏۱،‏ ۱۱ استفاده کرد.‏ وی نخست از مردم سؤال می‌کرد که آن واقعه چه تأثیری بر آنان گذاشته است.‏ خوب به حرف‌هایشان گوش می‌داد،‏ با آنان همدلی می‌کرد،‏ سپس چنین می‌گفت:‏ «آیا می‌توانم آیه‌ای را از کتاب مقدّس برایتان بخوانم؟‏ این آیه در این موقعیت دشوار به من بسیار کمک کرد.‏» جالب آنکه تعداد بسیار معدودی از شنیدن آن امتناع ورزیدند،‏ و معمولاً گفتگویشان به نحو مفیدی ادامه می‌یافت.‏ همان خواهر به جوانان چنین می‌گفت:‏ «من ۵۰ سال است که کتاب مقدّس را آموزش می‌دهم.‏ می‌دانید به چه نتیجه‌ای رسیده‌ام؟‏ اینکه تا به حال هیچ مشکلی نبوده است که این کتاب نتواند در حل آن به من کمک کند.‏» آری،‏ دیگران با دیدن خلوص نیّت و شور و حرارت ما پی می‌برند که برای حقایقی که از کتاب مقدّس آموخته‌ایم واقعاً ارزش قائل هستیم و به آن عشق می‌ورزیم.‏ —‏ مزمور ۱۱۹:‏۹۷،‏ ۱۰۵‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ چرا مهم است که در جواب به سؤالاتی که در مورد اعتقاداتمان می‌شود از کتاب مقدّس استفاده کنیم؟‏

^۹ وقتی کسی در مورد اعتقادات مذهبی ما سؤال می‌کند فرصت بسیار خوبی است تا علاقهٔ قلبی خود را به کلام خدا نشان دهیم.‏ بجاست به تبعیت از الگوی عیسی نظرات شخصی خود را قاعده قرار ندهیم.‏ (‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ بلکه از کتاب مقدّس استفاده کنیم.‏ آیا گاهی از این ترس داریم که نتوانیم سؤالی را پاسخ دهیم؟‏ دو کار به ما کمک می‌کند.‏

^۱۰ نخست سعی کنیم تا حد امکان آمادگی قبلی داشته باشیم.‏ پِطْرُس رسول نوشت:‏ «خداوند مسیح را در دل خود تقدیس نمایید و پیوسته مستعد باشید تا هر که سبب امیدی را که دارید از شما بپرسد،‏ او را جواب دهید،‏ لیکن با حِلم و ترس.‏» (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۵‏)‏ آیا ما نیز همیشه آماده و مستعد دفاع از اعتقادات خود هستیم؟‏ برای مثال،‏ اگر کسی سؤال کند که چرا مطابق برخی آداب و رسوم (‏ خلاف آموزش‌های کتاب مقدّس)‏ عمل نمی‌کنیم کافی نیست که بگوییم:‏ «دین من این کار را منع کرده است.‏» زیرا چنین جوابی این تصور را در ذهن شنونده القا می‌کند که دیگران برای ما تصمیم می‌گیرند و در نتیجه به فرقه‌ای خاص تعلق داریم.‏ خیلی بهتر است که مثلاً بگوییم،‏ «کلام خدا،‏ کتاب مقدّس این کار را صحیح نمی‌داند،‏» یا «این کار خدا را ناخوشنود می‌کند،‏» و بعد می‌توانیم دلیل آن را نیز به نحوی منطقی بیان کنیم.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۱‏.‏

۱۱.‏ کدام کتابچه به ما کمک می‌کند تا برای جواب دادن به سؤالات افراد در مورد حقیقت کلام خدا آماده باشیم؟‏

^۱۱ اگر پیش از موعظه رفتن احساس کردیم به آمادگی قبلی نیاز داریم می‌توانیم چند نکته از کتابچهٔ موضوع‌های کتاب مقدّس برای بحث را بررسی کنیم؟‏a بجاست نکاتی را انتخاب کنیم که بیشتر مورد سؤال قرار می‌گیرد،‏ و چند آیهٔ مربوط به آن را به خاطر بسپاریم.‏ همچنین خوب است آن کتابچه و کتاب مقدّس خود را همراه داشته باشیم و بی‌آنکه تردیدی به دل راه دهیم از آنها استفاده کنیم.‏ می‌توانیم به شنوندهٔ خود توضیح دهیم که این کتابچه در یافتن جواب سؤالات در کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند.‏

۱۲.‏ وقتی جواب سؤالی را در مورد کتاب مقدّس نمی‌دانیم خوب است چه عکس‌العملی نشان دهیم؟‏

^۱۲ نباید نگرانی به دل راه دهیم.‏ براستی کدام یک از ما انسان‌های ناکامل می‌تواند به هر سؤالی پاسخ گوید.‏ وقتی جواب سؤالی را در مورد کتاب مقدّس نمی‌دانیم راحت می‌توانیم بگوییم:‏ «سؤالتان بسیار جالب است.‏ ولی صادقانه بگویم،‏ جواب آن را نمی‌دانم.‏ اما مطمئنم که کتاب مقدّس جوابی برای آن دارد.‏ من از جستجو و تحقیق در کتاب مقدّس بسیار لذت می‌برم،‏ سعی می‌کنم جواب سؤال شما را پیدا کنم و برایتان بیاورم.‏» چنین جواب صادقانه و متواضعانه‌ای راه را برای گفتگوهای بعدی هموار می‌سازد.‏ —‏ امثال ۱۱:‏۲‏.‏

محبت به کسانی که آموزش می‌دهیم

۱۳.‏ چرا خوب است نسبت به کسانی که به آنان موعظه می‌کنیم نگاهی خوش‌بینانه داشته باشیم؟‏

^۱۳ عیسی به کسانی که آموزش می‌داد محبت داشت.‏ ما چقدر تلاش می‌کنیم در این زمینه او را سرمشق قرار دهیم؟‏ برای مثال هرگز نباید نسبت به مردم از خود بی‌عاطفگی نشان دهیم.‏ شکی نیست که زمان «جنگِ آن روز عظیمِ خدای قادر مطلق» بسیار نزدیک است و میلیاردها نفر از میان خواهند رفت.‏ (‏ مکاشفه ۱۶:‏۱۴؛‏ اِرْمیا ۲۵:‏۳۳‏)‏ اما نمی‌دانیم چه کسانی از میان می‌روند.‏ این داوری در آینده و به دست عیسی مسیح که یَهُوَه برای این منظور برگزیده است صورت خواهد گرفت.‏ تا پیش از آن زمان می‌باید همه انسان‌ها را به چشم خادمان بالقوهٔ یَهُوَه بنگریم.‏ —‏ متّیٰ ۱۹:‏۲۴-‏۲۶؛‏ ۲۵:‏۳۱-‏۳۳؛‏ اَعمال ۱۷:‏۳۱‏.‏

۱۴.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم حس همدلی خود را نسبت به مردمان محک بزنیم؟‏ ب)‏ به چه طریقی می‌توانیم توجه و دلسوزی خود را به دیگران نشان دهیم؟‏

^۱۴ ما مسیحیان می‌باید همچون عیسی غمخوار مردمان باشیم.‏ باید از خود سؤال کنیم:‏ ‹آیا حالت کسانی را که فریب دروغ‌های زیرکانهٔ عاملان دین،‏ سیاست،‏ و اقتصاد این دنیا را خورده‌اند درک می‌کنیم؟‏ آیا سعی می‌کنیم دلیل بی‌اعتنا بودن ایشان به پیام کتاب مقدّس را دریابیم؟‏ مگر برخی از ما که اکنون یَهُوَه را خدمت می‌کنیم پیش از این چنین احساسی نداشتیم؟‏ آیا هنگام صحبت با دیگران این موضوع را در نظر می‌گیریم؟‏ و یا اصولاً با این تصور که امیدی به این فریب‌خوردگان نیست از آنان اجتناب می‌کنم؟‏› (‏ مکاشفه ۱۲:‏۹‏)‏ اگر کسانی که به آنان موعظه می‌کنیم حس همدلی و دلسوزی ما را تشخیص دهند بیشتر به شنیدن سخنانمان میل و رغبت نشان خواهند داد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۸‏)‏ از طرف دیگر خود ما نیز با درک احساسات ایشان بیشتر راغب می‌شویم به آنان کمک کنیم.‏ برای نمونه می‌توانیم سؤالات آنان یا موضوعاتی را که نگرانشان کرده به خاطر بسپاریم.‏ وقتی دوباره پیش آنان می‌رویم می‌توانیم با اشاره به آن موضوع نشان دهیم که روی حرف‌هایشان فکر کرده‌ایم.‏ و اگر سؤال یا مشکلی را مطرح کردند می‌توانیم در حل آن به ایشان کمک کنیم.‏

۱۵.‏ چرا باید بر صفات پسندیدهٔ افراد تمرکز کنیم،‏ و چگونه؟‏

^۱۵ ما نیز مانند عیسی می‌خواهیم نظر خود را بر صفات پسندیدهٔ افراد متمرکز کنیم.‏ برای مثال شاید در خدمت موعظه زنی را ببینیم که بدون شریک زندگی تمام تلاش خود را برای پرورش فرزندانش به خرج می‌دهد.‏ شاید مردی را ببینیم که سخت کار می‌کند تا مایحتاج خانوادهٔ خود را فراهم سازد.‏ یا شاید شخص سالمندی را بیابیم که به موضوعات روحانی علاقه نشان می‌دهد.‏ آیا به این خصوصیات افراد توجه می‌کنیم و آنان را تحسین می‌نماییم؟‏ این کار همچنین زمینه را در خصوص بشارت ملکوت خدا مساعد می‌سازد.‏ —‏ اَعمال ۲۶:‏۲،‏ ۳‏.‏

لازمهٔ محبت تواضع است

۱۶.‏ چرا مهم است که در موعظه متین و محترمانه رفتار کنیم؟‏

^۱۶ محبت به کسانی که آموزش می‌دهیم ما را بر آن می‌دارد تا این تذکر کتاب مقدّس را از نظر دور نداریم که می‌گوید:‏ «عِلم باعث تکبّر است،‏ لٰکن محبت بنا می‌کند.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۸:‏۱‏)‏ عیسی از دانش و معرفتی عظیم برخوردار بود،‏ لیکن هرگز رفتاری آمرانه از خود نشان نمی‌داد.‏ ما نیز وقتی با دیگران صحبت می‌کنیم هرگز نباید مشاجره کنیم یا خود را از ایشان بالاتر نشان دهیم.‏ هدف این است که سخنان ما به دل ایشان بنشیند و آنان را به حقایقی که برای ما نیز بسیار عزیز و گرامی است جلب کند.‏ (‏ کُولُسیان ۴:‏۶‏)‏ به یاد داشته باشیم وقتی پِطْرُس مسیحیان را پند داد که برای دفاع از ایمان خود آماده و مستعد باشند در آخر متذکر شد که می‌باید این کار را «با حِلم و ترس» یعنی با متانت و احترام انجام دهند.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۵‏)‏ وقتی دیگران ملایمت و احترام ما را ببینند بیشتر راغب می‌شوند به خدایی که می‌پرستیم تقرب جویند.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ در مقابل کسانی که ما را واجد شرایط برای خدمت به خدا نمی‌دانند چگونه باید عکس‌العمل نشان دهیم؟‏ ب)‏ چرا دانستن زبان‌های باستانی کتاب مقدّس برای شاگردان کتاب مقدّس امری حیاتی نیست؟‏

^۱۷ هیچ لزومی ندارد که مردم را با دانش و تحصیلات خود تحت تأثیر قرار دهیم.‏ ممکن است در محدودهٔ ما کسانی باشند که به سخنان افراد تحصیل‌نکرده و یا بدون عنوانی خاص گوش ندهند.‏ نباید بگذاریم رفتار آنان ما را دلسرد کند.‏ از عیسی نیز ایراد می‌گرفتند که در مدارس عالی یهودی تحصیل نکرده است.‏ ولی او به این سخنان هیچ توجه نمی‌کرد.‏ عیسی خود را از این گونه تبعیضات که در آن زمان نیز بسیار رایج بود دور نگه می‌داشت و سعی نمی‌کرد مردم را با دانش عظیمش تحت تأثیر قرار دهد.‏ —‏ یوحنّا ۷:‏۱۵‏.‏

^۱۸ برای خادمان مسیحی تواضع و محبت بسیار مهم‌تر از گواهی و مدرک تحصیلی است.‏ معلّم اعظم ما،‏ یَهُوَه خدا ما را به عنوان خادم خود واجد شرایط می‌داند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ و علیٰ‌رغم آنچه روحانیون جهان مسیحیت می‌گویند،‏ برای تعلیم کلام خدا لزوماً نیازی به دانستن زبان‌های باستانی کتاب مقدّس نیست.‏ یَهُوَه کلام خود را به زبانی واضح و مشخص وحی کرده تا هر کس بتواند حقایق موجود در آن را درک کند.‏ این کتاب به صدها زبان ترجمه شده ولی در حقایق آن هیچ تغییری به وجود نیامده است.‏ دانستن زبان‌های باستانی ممکن است گاهی مفید واقع شود ولی حیاتی نیست.‏ اما وقتی دانش زبان‌شناسی در ما غرور به وجود آورد خصوصیتی را از دست می‌دهیم که برای مسیحی واقعی حیاتی می‌باشد؛‏ و آن آموزش‌پذیر بودن است.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۴‏.‏

۱۹.‏ چرا موعظهٔ ما به انسان‌ها خدمتی واقعی محسوب می‌شود؟‏

^۱۹ تردیدی نیست که خدمت مسیحی ما مستلزم خضوع و فروتنی بسیار است.‏ زیرا می‌باید مرتباً با افرادی مخالف،‏ بی‌اعتنا،‏ یا حتی با کسانی که به ما ستم روا می‌دارند مواجه شویم.‏ (‏ یوحنّا ۱۵:‏۲۰‏)‏ اما باید بدانیم که پایداری ما در موعظه،‏ خدمتی حیاتی محسوب می‌شود.‏ نشان دادن تواضع در این خدمت،‏ تقلیدی از محبت عیسی مسیح به انسان‌هاست.‏ به این نکته توجه کن:‏ اگر در محدودهٔ موعظهٔ خود از میان هزار فرد بی‌اعتنا یا مخالف،‏ یک فرد گوسفندگونه بیابی،‏ آیا به زحمتش نمی‌ارزد؟‏ بلی،‏ مسلّماً!‏ ما با استقامت و بردباری در موعظه خدمت بزرگی به انسان‌های گوسفندگونه‌ای می‌کنیم که از بشارت کتاب مقدّس بی‌خبرند.‏ شکی نیست که پیش از فرا رسیدن انتها یَهُوَه و عیسی مسیح بسیاری دیگر از این عزیزان را به هر نحوی شده است خواهند یافت و به ایشان کمک خواهند کرد.‏ —‏ حَجِّی ۲:‏۷.‏

۲۰.‏ چگونه می‌توان با رفتار و کردار آموزش داد؟‏

^۲۰ آموزش به دیگران به کمک رفتار و کردارمان شیوهٔ دیگری برای نشان دادن میل و رغبتمان به خدمتگزاری است.‏ مثلاً،‏ آیا می‌خواهیم تعلیم دهیم که خدمت به یَهُوَه «خدای متبارک» و شاد،‏ بهترین و هدفمندترین شیوهٔ زندگی است؟‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۱‏)‏ پس شادی و رضایت‌خاطر باید در رفتار و برخوردمان با همسایگان،‏ همکلاسی‌ها،‏ و همکارانمان به عیان دیده شود.‏ آیا می‌خواهیم به شاگردان کتاب مقدّس بیاموزیم که جماعت مسیحی کانون گرم و پرمحبتی در این دنیای سرد و بی‌مهر است؟‏ پس محبت و صلح و صفا می‌باید در میان کلیهٔ اعضای جماعت به عیان مشاهده شود.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۴:‏۸‏.‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ الف)‏ بازنگری خدمتمان ما را بر آن می‌دارد تا از چه موقعیت‌هایی استفاده نماییم؟‏ ب)‏ در مقالات بعدی چه موضوعی مورد بررسی قرار خواهد گرفت؟‏

^۲۱ گهگاه میل و رغبتمان به خدمتگزاری ما را بر آن می‌دارد تا نگاهی صادقانه به خدمت مسیحی خود بیندازیم.‏ برخی با نگاهی صادقانه به شرایط و اوضاع زندگی خود متوجه شدند که می‌توانند از طریق خدمت تمام‌وقت و یا نقل مکان کردن به مناطقی که نیاز مبرم به مبشّر وجود دارد خدمت خود را افزایش دهند.‏ برخی نیز با آموختن زبانی جدید توانسته‌اند به مهاجرانی که به منطقهٔ موعظه‌شان نقل مکان می‌کنند بشارت دهند.‏ اگر چنین امکاناتی وجود دارد بجاست با تأمل و دعا آن را مورد توجه دقیق قرار دهیم.‏ ارمغان زندگی‌ای که به خدمتگزاری سپری گردد شادی،‏ رضایت،‏ و آرامش خاطر است!‏ —‏ جامعه ۵:‏۱۲‏.‏

^۲۲ باشد که با تمام تلاش از الگوی عیسی مسیح پیروی نموده عشق و علاقهٔ خود را به حقایقی که از کلام خدا آموخته‌ایم و همچنین محبت به کسانی که آموزش می‌دهیم افزایش دهیم.‏ پرورش این دو جنبه از محبت،‏ شالودهٔ تعلیم مسیح‌گونه است.‏ حال چگونه می‌توانیم بر شالودهٔ محبت تعلیم دهیم؟‏ در مقالات بعدی به بررسی شیوه‌های خاص آموزشی عیسی خواهیم پرداخت.‏

‏[پاورقی]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏•‏ چرا می‌توان اطمینان داشت که متابعت از نمونهٔ کامل عیسی در زمینهٔ تعلیم برای ما انسان‌های ناکامل امکان‌پذیر است؟‏

‏•‏ به چه طریقی می‌توانیم ثابت کنیم که به حقایقی که از کتاب مقدّس آموخته‌ایم عشق می‌ورزیم؟‏

‏•‏ چرا مهم است که با افزایش دانش و معرفتمان فروتن بمانیم؟‏

‏•‏ به چه طرقی می‌توانیم محبت خود را به انسان‌هایی که آموزش می‌دهیم نشان دهیم؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۴]‏

وقتی به ارزش «معرفت خدا» پی می‌بریم کتاب مقدّس خود را به نحوی مؤثر استفاده می‌کنیم

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۵]‏

سعی کن آمادگی قبلی داشته باشی

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۶]‏

بشارت دادن به انسان‌ها دال بر محبت ما به ایشان است