بیایید با یَهُوَه همگام شویم
«ما به اسم یَهُوَه خدای خود تا ابدالآباد سلوک خواهیم نمود.» — میکاه ۴:۵.
۱. وضعیت جامعهٔ بشری در روزگار نوح چگونه بود و نوح چه تفاوتی با مردم اطرافش داشت؟
کتاب مقدّس ابتدا از خَنوخ و سپس از نوح سخن می‌گوید که کاملاً از خدا اطاعت می‌کردند. در این کتاب آمده است که نوح «مردی عادل بود، و در عصر خود کامل. و نوح با خدا راه می‌رفت.» ( پیدایش ۶:۹) در روزگار نوح، انسان‌ها از خداپرستی حقیقی فرسنگ‌ها دور شده بودند. گذشته از این، به دلیل آمیزش فرشتگان پلید با زنان، نسلی از ‹مردانی تنومند› و ستمگر به وجود آمده بود. بی‌جهت نبود که زمین از ظلم و بیداد پر شده بود. ( پیدایش ۶:۲، ۴، ۱۱) اما نوح در میان این همه ستمگری و بی‌عدالتی، «واعظِ عدالت» و درستکار باقی ماند. ( ۲پِطْرُس ۲:۵) هنگامی که خدا به او فرمان داد تا کشتی‌ای بسازد و جان خداپرستان را نجات بخشد او دقیقاً «چنین کرد و به هرچه خدا او را امر فرمود، عمل نمود.» — پیدایش ۶:۲۲.
۲، ۳. چگونه می‌توانیم از نوح سرمشق بگیریم؟
۲ پولُس هنگام ذکر نام شاهدان باایمان به نوح نیز اشاره کرد و نوشت: «نوح، یکی دیگر از کسانی است که به خدا ایمان داشت. وقتی خدا به او فرمود که سرنوشت هولناکی در انتظار مردم بی‌ایمان است، او سخن خدا را باور کرد. با اینکه هنوز هیچ نشانه‌ای از طوفان نبود، اما او بدون فوت وقت، یک کشتی ساخت و خانوادهٔ خود را نجات داد. ایمان نوح، در نقطه مقابل گناه و بی‌ایمانی مردم دنیا قرار داشت، مردمی که حاضر نبودند خدا را اطاعت کنند. در اثر همین ایمان بود که نوح مقبول خدا گردید.» ( عبرانیان ۱۱:۷، ترجمهٔ تفسیری ) براستی که او سرمشق خوبی برای همهٔ ماست! نوح که به سخنان یَهُوَه ایمان کامل داشت وقت و نیرو و امکانات خود را صرف انجام فرمان‌های او کرد. در روزگار ما نیز بسیاری هستند که موقعیت‌های عالی شغلی را نمی‌پذیرند و وقت و نیرو و امکانات خود را در اختیار یَهُوَه می‌گذارند. ایمان چنین کسانی قابل‌تحسین است و سرانجام نه تنها آنان بلکه درستکاران دیگر را نیز نجات خواهد بخشید. — لوقا ۱۶:۹؛ ۱تیموتاؤس ۴:۱۶.
۳ نوح و خانواده‌اش نیز همچون خَنوخ جد آنان که در مقالهٔ پیش در بارهٔ او سخن گفتیم، با سعی و کوشش ایمان خویش را استوار نگاه می‌داشتند. خَنوخ و نوح با وضعیت دشواری روبرو بودند زیرا تعداد باایمانان واقعی در روزگار هر دوی آن‌ها انگشت‌شمار بود. برای مثال در دوران نوح فقط هشت نفر ایمانی استوار داشتند و از طوفان سهمگین جان به در بردند. نوح مجبور بود در میان جامعه‌ای پر از ظلم و فحشا آوای عدالت و راستی سر دهد و گذشته از آن، برای نجات از طوفان، به کمک خانواده‌اش کشتی چوبی عظیمی بسازد. این در حالی بود که تا آن زمان طوفان و سیلی جهانی رخ نداده بود و در نظر مردم عجیب بود که کسی چنین کشتی‌ای بسازد.
۴. به گفتهٔ عیسی خطای مردم روزگار نوح چه بود؟
۴ نکته جالب اینجاست که عیسی مسیح هنگام صحبت از روزگار نوح به جای شرح ظلم و ستم و بت‌پرستی و فساد اخلاقی موجود در جامعهٔ آن دوران، به بی‌اعتنایی مردم نسبت به اخطارهای نوح اشاره می‌کند، و می‌گوید: «می‌خوردند و می‌آشامیدند و نکاح می‌کردند و منکوحه می‌شدند تا روزی که نوح داخل کشتی گشت.» آن‌ها فقط مشغول زندگی خودشان بودند و توجهی نمی‌کردند که به زودی طوفان و سیلی سهمگین خواهد آمد. ولی نوح همچنان به آنان اخطار می‌داد. آنان باید از گفته‌ها و کارهای نوح درمی‌یافتند که خطری عظیم در پیش است اما توجهی به آن نکردند و طوفان آمد و همهٔ آن‌ها را با خود برد. آری، خطای مردمان روزگار نوح آن بود که به هشدارهای خداوند بی‌اعتنایی کردند. — متّیٰ ۲۴:۳۸، ۳۹.
۵. نوح و خانواده‌اش چه خصوصیاتی از خود نشان دادند؟
۵ حال که قرن‌ها از آن طوفان سهمگین می‌گذرد به وضوح می‌بینیم که نوح تا چه حد عاقلانه رفتار کرده بود. ولی آیا پیش از طوفان، برای نوح آسان بود که خلاف جریان جامعهٔ آن روز پیش برود؟ خیر، او و خانواده‌اش از خود شهامت و ایمان بسیار نشان دادند. آنان همان طور که یَهُوَه فرموده بود کشتی بزرگی ساختند و نمونه‌هایی از حیوانات مختلف را در آن گرد آوردند. آیا هیچ یک از آنان دلش می‌خواست که همرنگ جماعت آن روز شود و مثل آن‌ها زندگی کند؟ شاید چنین فکری گاهی به ذهن آن‌ها خطور می‌کرد، ولی در نهایت همهٔ آن‌ها با ایمانی محکم به یَهُوَه وفادار ماندند. سال‌های سختی را که نوح پشت سر گذارد بسیار طولانی‌تر از سال‌هایی است که ما در این دنیای پلید سپری می‌کنیم. یَهُوَه سرانجام نوح را به خاطر ایمانش نجات بخشید اما همهٔ کسانی که می‌خواستند همرنگ دنیای آن روز باشند و با بی‌اعتنایی به هشدارهای او به زندگی روزمرهٔ خود ادامه دهند را در آن توفان هولناک نابود ساخت.
جامعهٔ بشری دوباره در ظلم و بیداد غرق می‌شود
۶. پس از فرو نشستن توفان، چه وضعیتی در دنیا به وجود آمد؟
۶ پس از آن که توفانِ دوران نوح فرو نشست، جامعهٔ بشری تولّدی دوباره یافت. اما از آنجایی که انسان هنوز به حد کمال جسمی و اخلاقی نرسیده بود، گرایش به سوی کارهای خلاف از اوان کودکی همچنان در او وجود داشت. ( پیدایش ۸:۲۱) از سوی دیگر، با اینکه فرشتگان پلید دیگر نمی‌توانستند به صورت انسان ظهور کنند، از راه‌های دیگر به فریب انسان‌ها می‌پرداختند. در نتیجه، چیزی نگذشت که دنیا دوباره پر از انسان‌های خدانشناس شد و به خوبی مشهود بود که جامعهٔ بشری «تحت تسلّط شیطان است.» امروز نیز مانند آن زمان خداپرستان ناچارند با حیله‌ها و ‹مکرهای شیطان› مقابله کنند. — ۱یوحنّا ۵:۱۹، انجیل شریف؛ اَفَسُسیان ۶:۱۱، ۱۲.
۷. چگونه دنیا بعد از توفانِ نوح دوباره دستخوش خشونت و بیداد شد؟
۷ از دوران نمرود به بعد و شاید حتی پیش از آن، دنیا دوباره دستخوش خشونت و بی‌دادی روزافزون شد. افزایش جمعیت و پیشرفت فنی به این روند دامن زد. در روزگاران باستان انسان‌ها با شمشیر و نیزه و تیر و کمان و ارابه به جنگ یکدیگر می‌رفتند. پس از آن تفنگ فتیله‌ای و توپ به میدان آمد. در ابتدای قرن بیستم، اسلحه‌های پیشرفته‌تر به کار گرفته شد. در طی جنگ جهانی اوّل هواپیما، تانک و زیردریایی و گاز سمی میلیون‌ها نفر را به هلاکت رساند. این رویدادها همگی در کتاب مقدّس پیشگویی شده بود.
۸. پیشگویی‌هایی که در مکاشفه ۶:۱-۴ آمده است چگونه تحقق یافته است؟
۸ در سال ۱۹۱۴، عیسی به تخت پادشاهی آسمانی خدا نشست. از آن زمان به بعد، دوره‌ای آغاز شد که در کتاب مقدّس «روز خداوند» نامیده می‌شود. ( مکاشفه ۱:۱۰) در کتاب مکاشفه شرح رؤیایی آمده است که در آن عیسی در مقام پادشاه سوار بر اسبی سفید به پیش می‌آید. پس از آن سواران دیگری ظاهر می‌شوند که هر یک مظهر یکی از مصیبت‌های بشر هستند. یکی از آن‌ها سوار بر اسبی به رنگ آتش است و «به وی شمشیری بزرگ داده» شده و اجازه یافته است که صلح و «سلامتی را از زمین بردارد» تا انسان‌ها یکدیگر را به هلاکت رسانند. ( مکاشفه ۶:۱-۴) این سوار و اسبش مظهر جنگ و نبرد هستند. شمشیر بزرگی که به او داده‌اند مظهر قدرت تخریب بی‌سابقهٔ سلاح‌های مدرن است. سلاح‌های هسته‌ای از این دسته سلاح‌ها هستند که قادرند هزاران نفر را به هلاکت برسانند. موشک‌های هسته‌ای می‌توانند هدفی را در فاصلهٔ چندین هزار کیلومتری نابود سازند. سلاح‌های پیچیدهٔ بیولوژیکی و شیمیایی نیز دارای قدرت تخریب بسیار هستند.
به هشدارهای یَهُوَه توجه کنیم
۹. دنیای امروز چه شباهتی به دنیای پیش از توفان روزگار نوح دارد؟
۹ در روزگار نوح، همان طور که گفتیم دنیا پر از مردان تنومند و ستمگری بود که از آمیزش فرشتگان پلید و زنان به وجود آمده بودند. وجود این زورگویان و انسان‌های شریر سبب شده بود که بی‌رحمی و شقاوتِ بی‌حدّی در دنیای آن دوران حاکم شود. به همین خاطر، یَهُوَه همهٔ آن‌ها را نابود ساخت. دنیای امروز نیز دست‌کمی از آن دوران ندارد، شرارت و ناامنی در همه جا سایه افکنده است. از سوی دیگر، مانند روزگار نوح عده‌ای زیادی وجود دارند که همچنان به زندگی روزمرهٔ خود مشغولند بدون آنکه به اوضاع وخیم دنیا و هشدارهای خداوند توجه کنند. ( لوقا ۱۷:۲۶، ۲۷) با توجه به شباهت بین جامعهٔ دوران نوح و دنیای امروز، یَهُوَه بی‌شک جامعهٔ بشری کنونی را نیز نابود خواهد ساخت.
۱۰. الف) در پیشگویی‌های مختلف کتاب مقدّس چه هشداری تکرار شده است؟ ب) برای نجات از مصیبت عظیم چه باید کرد؟
۱۰ صدها سال پیش از توفان سهمگین روزگار نوح، خَنوخ نابودی دنیای امروز را پیشگویی کرده بود. ( یهودا ۱۴، ۱۵) عیسی نیز از آمدن «مصیبت عظیمی» سخن گفت. ( متّیٰ ۲۴:۲۱) پیامبران دیگر نیز در مورد چنین مصیبتی اخطار دادند. ( حِزْقِیال ۳۸:۱۸-۲۳؛ دانیال ۱۲:۱؛ یوئیل ۲:۳۱، ۳۲) در کتاب مکاشفه، نابودی دنیای امروز به خوبی توصیف شده است. ( مکاشفه ۱۹:۱۱-۲۱) ما مسیحیان هر یک مانند نوح عدالت و راستی را موعظه می‌کنیم زیرا هشدارهای یَهُوَه را جدّی گرفته‌ایم و از روی محبت مردم را نیز دعوت می‌کنیم که به هشدارهای خداوند گوش فرا دهند. بدین سان ما نیز مانند نوح همگام با خدا راه می‌رویم. هر کس که بخواهد از مصیبت عظیم نجات یابد باید با خداوند همگام شود. ولی چگونه می‌توانیم با مشکلاتی که در این راه با آن مواجه می‌شویم مقابله کنیم؟ با تقویت ایمانمان به اینکه ارادهٔ خداوند بالاخره به انجام خواهد رسید. — عبرانیان ۱۱:۶.
با وجود مشکلات با خدا همگام شویم
۱۱. ما از چه نظر مانند مسیحیان قرن اوّل عمل می‌کنیم؟
۱۱ در قرن اوّل مسیحی، مسیحیان مسح‌شده را «اهل طریقت» می‌نامیدند. ( اَعمال ۹:۲) طریق و راه و روش زندگی آن مسیحیان بر پایهٔ ایمانشان به یَهُوَه و عیسی مسیح بود. آنان در راهی قدم برمی‌داشتند که استادشان، عیسی مسیح در آن قدم برداشته بود. مسیحیان باایمان امروز نیز در همین راه گام برمی‌دارند.
۱۲. پس از آنکه عیسی جمعیت بزرگی را غذا داد چه روی داد؟
۱۲ یکی از رویدادهای دوران خدمت عیسی مسیح بر روی زمین، به خوبی نشانگر اهمیت ایمان در زندگی مسیحیان است. یک بار عیسی وقتی جمعیتی در حدود ۵۰۰۰ نفر را غذا داد مردم در حیرت و شادی فرو رفتند. کتاب مقدّس در این باره می‌گوید: «چون مردمان این معجزه را که از عیسی صادر شده بود دیدند، گفتند که ‹این البته همان نبی است که باید در جهان بیاید!› و اما عیسی چون دانست که می‌خواهند بیایند و او را بزور برده، پادشاه سازند، باز تنها به کوه برآمد.» ( یوحنّا ۶:۱۰-۱۵) عصر آن روز به محل دیگری سفر کرد. بی‌شک بسیاری از مردم از او دلسرد شدند. آنان عیسی را پادشاهی مطلوب می‌دانستند زیرا باتدبیر و خردمند بود و قدرت داشت نیازهای زندگی روزمرهٔ آنان را برطرف سازد. اما هنوز وقت آن نرسیده بود که عیسی بر تخت پادشاهی بنشیند. از آن گذشته، تخت پادشاهی او در آسمان بود نه بر روی زمین.
۱۳، ۱۴. بسیاری از شاگردان عیسی چه نیّتی در سر داشتند و او چگونه ایمان آنان را محک زد؟
۱۳ اما مردم دستبردار نبودند. به نوشتهٔ یوحنّا آن‌ها در پی عیسی رفتند و او را در «آن طرف دریا» یافتند. چرا با اینکه می‌دانستند عیسی نمی‌خواهد پادشاهی آن‌ها را بپذیرد به دنبال او رفتند؟ به خاطر آنکه بسیاری از آن‌ها در فکر نفع خود بودند. این موضوع را از آنجا می‌توان دریافت که به محض دیدن عیسی در مورد غذایی که یَهُوَه در روزگار موسی در بیابان فراهم آورده بود سخن گفتند. منظور آنان در واقع این بود که عیسی باید همچنان خوراک روزمرهٔ آنان را تأمین کند. عیسی که به نیّت بد آنان پی برده بود سعی کرد با مطرح ساختن مسائل روحانی مسیر فکری آنان را تغییر دهد. ( یوحنّا ۶:۱۷، ۲۴، ۲۵، ۳۰، ۳۱، ۳۵-۴۰) اما زمزمهٔ شکایت از میان آن‌ها برخاست، بخصوص هنگامی که عیسی با ذکر تشبیهی گفت: «به شما می‌گویم، که تا بدن پسر انسان را نخورید و خون او را ننوشید، در خود حیات ندارید. هر که بدن مرا بخورد و خون مرا بنوشد، حیات جاویدان دارد، و من در روز بازپسین او را بر خواهم خیزانید.» — یوحنّا ۶:۵۳، ۵۴، ترجمهٔ هزارهٔ نو.
۱۴ تشبیه‌هایی که عیسی در سخنان خود به کار می‌گرفت معمولاً مشخص می‌ساخت که کدام یک از کسانی که به سخنان او گوش می‌دهند قلباً مایل است همگام با خدا قدم بردارد. تشبیه بالا نیز ولوله‌ای در میان کسانی که به دنبال عیسی آمده بودند ایجاد کرد. به نوشتهٔ کتاب مقدّس بسیاری از آن‌ها وقتی این تشبیه را شنیدند با انزجار گفتند: «این تعلیم سخت است، چه کسی می‌تواند آن را بپذیرد؟» عیسی آن‌ها را دعوت کرد که به عمق و معنای روحانی سخنانش توجه کنند و گفت: «روح است که زنده می‌کند؛ جسم را فایده‌ای نیست.» اما آنان مفهوم واقعی سخنان عیسی را درک نکردند و در نتیجه ‹بسیاری از شاگردانش برگشتند و دیگر او را همراهی نکردند.› — یوحنّا ۶:۶۰، ۶۳، ۶۶، ه ن.
۱۵. عده‌ای از شاگردان عیسی چه سرمشق خوبی برای ما هستند؟
۱۵ با این همه، عده‌ای از شاگردان عیسی با اینکه مفهوم سخنانش را به خوبی درک نکرده بودند، با اطمینان تمام در کنار او ماندند. پِطْرُس یکی از آن‌ها بود. او در حالی که حرف دل بقیه را می‌زد، گفت: «سرور ما، نزد که برویم؟ سخنان حیات جاویدان نزد توست.» ( یوحنّا ۶:۶۸، ه ن ) براستی که چه سرمشق خوبی!
۱۶. چه عواملی ممکن است ایمان ما را محک بزند، و باید چه نوع طرز فکری را در خود تقویت کنیم؟
۱۶ ایمان ما نیز ممکن است مانند ایمان شاگردان اوّلیهٔ عیسی محک زده شود. برای مثال شاید از اینکه بعضی وعده‌های یَهُوَه هنوز تحقق نیافته است ناراضی باشیم. یا شاید توضیحاتی را که در نشریات غلام امین می‌خوانیم به نظرمان پیچیده و سخت برسد. و یا ممکن است یکی از برادران یا خواهرانمان با رفتار خود ما را مأیوس و دلسرد کرده باشد. پرسش اینجاست که آیا درست است به خاطر چنین مسائلی یَهُوَه را ترک کنیم؟ البته که نه! آن دسته از شاگردان عیسی که او را ترک کردند به مسائل روحانی علاقه‌ای نداشتند و فقط به دنبال نفع خود بودند. ما نباید در راهی که آن‌ها قدم برداشتند قدم برداریم.
ما هرگز به خدا پشت نمی‌کنیم
۱۷. چگونه می‌توانیم راه درست را بیابیم؟
۱۷ به نوشتهٔ پولُس رسول «تمام قسمت‌های کتاب مقدّس را خدا الهام فرموده است.» ( ۲تیموتاؤس ۳:۱۶، تفس ) یَهُوَه از طریق کتاب مقدّس راه راست را به ما نشان می‌دهد. ( اِشَعْیا ۳۰:۲۱) پیروی از این کتاب ما را یاری می‌کند تا در زندگی با کمال دقت و احتیاط قدم برداریم. ( اَفَسُسیان ۵:۱۵) مطالعه و تعمّق در آن، راه حقیقت و راستی را پیش روی ما می‌گشاید. ( ۳یوحنّا ۳) براستی همان طور که عیسی گفت ما باید به عمق و معنای روحانی سخنانش توجه کنیم. آری، فقط با مطالعهٔ کلام خدا و به یاری روح مقدّس او و سازمانش می‌توانیم راه درست را بیابیم.
۱۸. الف) برخی از افراد چه راه اشتباهی را برمی‌گزینند؟ ب) ما باید به چه چیزی ایمان راسخ داشته باشیم؟
۱۸ در جماعت مسیحی گاهی افرادی به دلیل علاقه به مادیات یا به خاطر اینکه توقعاتشان برآورده نشده است، ناراحت و ناراضی می‌شوند. اکثر این افراد به دنیا روی می‌آورند و می‌خواهند تا می‌توانند از مزایای آن استفاده کنند. همین موجب می‌شود که نزدیک شدن مصیبت عظیم را دیگر حس نکنند و هوشیاری روحانی خود را از دست بدهند. به جای آنکه پادشاهی خدا را مد نظر داشته باشند به دنبال خواسته‌های دل خود می‌روند. ( متّیٰ ۲۴:۴۲) قدم گذاردن در چنین راهی بسیار خطرناک است. به سخنان پولُس رسول در این باره توجه کنید که می‌گوید: «ما هرگز از خدا برنگشته‌ایم تا به چنان سرنوشت تلخی دچار شویم، بلکه ایمانمان را حفظ کرده‌ایم و این ایمان، نجات جانمان را تضمین می‌کند.» ( عبرانیان ۱۰:۳۹، تفس ) ما نیز مثل خَنوخ و نوح در دنیایی پرآشوب و پرتلاطم به سر می‌بریم با این همه مانند آن‌ها از این موهبت برخورداریم که با یَهُوَه گام برداریم. گام برداشتن در این راه تضمینی است بر اینکه تحقق وعده‌های یَهُوَه را به چشم خواهیم دید. آری، به وعدهٔ یَهُوَه ظلم و ستم از میان خواهد رفت و دنیایی پر از عدل و داد برقرار خواهد شد. به راستی که چه دنیای پرشکوهی خواهد بود!
۱۹. به گفتهٔ میکاه خداپرستان حقیقی چه می‌کنند؟
۱۹ میکاه، پیامبر خدا در مورد ملت‌هایی سخن گفت که «هر کدام به اسم خدای خویش سلوک می‌نمایند.» سپس با اشاره به خود و خداپرستان دیگر گفت: «اما ما به اسم یَهُوَه خدای خود تا ابدالآباد سلوک خواهیم نمود.» ( میکاه ۴:۵) اگر شما نیز مانند میکاه می‌خواهید همگام با یَهُوَه قدم بردارید، باید حتی تحت مشکل‌ترین شرایط به یَهُوَه نزدیک بمانید. ( یعقوب ۴:۸) باشد که یکایک ما تا ابد با یَهُوَه همگام شویم!
مرور
• چه شباهت‌هایی بین روزگار نوح و دنیای امروز وجود دارد؟
• نوح و خانواده‌اش چه راهی را برگزیدند، و ما چگونه می‌توانیم از ایمان آنان سرمشق بگیریم؟
• برخی از پیروان عیسی چه دیدگاه نادرستی داشتند؟
• هدف مسیحیان حقیقی چیست؟
[تصاویر در صفحهٔ ۳۰]
امروزه نیز مردم مانند روزگار نوح غرق مسائل روزمرهٔ زندگی هستند
[تصویر در صفحهٔ ۳۲]
ما بشارت‌دهندگان کلام خدا هرگز به خدا پشت نمی‌کنیم