‏«هر کس حامل بار خود خواهد شد»‏

‏«هر یکی از ما حساب خود را به خدا خواهد داد.‏» —‏ رومیان ۱۴:‏۱۲‏.‏

۱.‏ سه جوان عبرانی با چه مسئولیتی روبرو شدند؟‏

سه جوان عبرانی در سرزمین بابل باستان با تصمیمی روبرو شدند که پای مرگ و زندگی‌شان را به میان کشیده بود.‏ آیا به حکم قانون پیش تمثالی که در مقابلشان علم شده بود سجده می‌کردند یا خیر؟‏ آیا حاضر بودند از سجده کردن امتناع کنند و در تنور آتش بیفتند؟‏ در آن موقعیت سه جوان عبرانی به نام‌های شَدْرَک،‏ میشَک و عَبِدْنَغو فرصت مشورت با یکدیگر را نداشتند.‏ البته جواب به قدری برایشان واضح بود که لزومی نمی‌دیدند با کسی مشورت کنند.‏ از این رو،‏ آن سه جوان چنین پاسخ دادند:‏ «ای پادشاه تو را معلوم باد که خدایان تو را عبادت نخواهیم کرد و تمثال طلا را که نصب نموده‌ای سجده نخواهیم نمود.‏» (‏ دانیال ۳:‏۱-‏۱۸‏)‏ مشخص است که آن سه عبرانی از زیر مسئولیت تصمیم‌گیری شانه خالی نکردند.‏

۲.‏ در واقع چه کسانی در مورد عیسی مسیح برای پیلاطُس تصمیم گرفتند و چرا آن فرماندار رومی نمی‌توانست از زیر مسئولیت خویش شانه خالی کند؟‏

^۲ شش قرن بعد،‏ فرمانداری مقتدر به اتهاماتی که علیه متهمی وارد شده بود به دقت گوش داد.‏ پس از بررسی قضیه پی برد که متهم بی‌گناه است.‏ اما جمعیتی که در آنجا ازدحام کرده بودند فریادکنان خواهان اعدام متهم شدند.‏ فرماندار ابتدا در مقابل جمعیت آشوبگر ایستادگی کرد اما بالاخره تسلیم خواسته‌ها و فشارهای آن مردم تشنه به خون شد.‏ وی سپس قدری آب خواست و در مقابل چشمان آن جمع دست‌های خود را شسته،‏ به مردم گفت:‏ «من بَری هستم از خون این شخص عادل.‏» با گفتن این سخنان،‏ آن مرد بی‌گناه را به دست سربازانش سپرد تا به تیر چوب میخکوبش کنند.‏ جای تأسف است که حاکمی پرقدرت مثل پنطیوس پیلاطُس به جای اینکه به مسئولیت خود عمل و در مورد عیسی صحیح قضاوت کند،‏ اجازه داد عده‌ای آشوبگر برایش تصمیم بگیرند.‏ برخلاف تصوّر پیلاطُس،‏ دریایی از آب نیز نمی‌توانست گناه بی‌عدالتی او را بشوید و مسئولیت حکم اعدام عیسی را از او دور کند.‏ —‏ متّیٰ ۲۷:‏۱۱-‏۲۶؛‏ لوقا ۲۳:‏۱۳-‏۲۵‏.‏

۳.‏ چرا نباید اجازه دهیم دیگران برایمان تصمیم بگیرند؟‏

^۳ ما چطور؟‏ وقتی با تصمیمی روبرو می‌شویم آیا مانند آن سه عبرانی عمل می‌کنیم یا اجازه می‌دهیم دیگران برایمان تصمیم بگیرند؟‏ براستی که تصمیم‌گیری کاری آسان نیست.‏ تصمیم‌گیری صحیح و مفید بلوغ می‌خواهد.‏ مثلاً اگر والدین بخواهند برای فرزندان صغیرشان تصمیماتی درست بگیرند نیاز به بلوغ فکری و روحانی دارند.‏ البته جای شکی نیست که هر چه موقعیت بغرنج‌تر و جنبه‌های مختلف آن بیشتر باشد،‏ تصمیم‌گیری نیز به همان میزان دشوارتر می‌شود.‏ با وجود این،‏ مسئولیت تصمیم‌گیری چیزی نیست که جزو «بارهای سنگین» محسوب شود تا برای حمل آن نیاز به کمک کسانی که ‹روحانی هستند› باشد.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۱،‏ ۲‏؛‏ به پاورقی ترجمهٔ دنیای جدید رجوع کنید.‏)‏ خیر،‏ تصمیم‌گیری مسئولیتی است که در به جا آوردن آن «هر یکی از ما حساب خود را به خدا خواهد داد.‏» (‏ رومیان ۱۴:‏۱۲‏)‏ در اصل،‏ «هر کس حامل بار خود خواهد شد.‏» (‏ غَلاطیان ۶:‏۵‏)‏ حال،‏ در زندگی چگونه می‌توانیم تصمیمات صحیح بگیریم؟‏ برای بررسی پاسخ این سؤال،‏ اوّل باید محدودیت‌های انسانی را در نظر بگیریم و سپس ببینیم چگونه کاستی‌های ناشی از این محدودیت‌ها را می‌توانیم جبران کنیم.‏

یک شرط واجب

۴.‏ در مورد تصمیم‌گیری چه درس مهمی از نافرمانی اوّلین زوج انسانی می‌گیریم؟‏

^۴ در ابتدای تاریخ بشر،‏ اوّلین زوج انسانی تصمیمی نادرست گرفتند که عواقب بسیار سنگینی برای نسل بشر داشته است.‏ تصمیم آن‌ها این بود که از میوهٔ درخت معرفت یا دانش خوب و بد بخورند.‏ (‏ پیدایش ۲:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ سؤال خوبی که مطرح می‌شود این است که عامل اصلی این تصمیم‌گیری اسفبار چه بود؟‏ کتاب مقدّس جواب می‌دهد:‏ «زن دید که آن درخت برای خوراک نیکوست و به نظر خوشنما و درختی دلپذیر و دانش‌افزا،‏ پس از میوه‌اش گرفته،‏ بخورد و به شوهر خود نیز داد و او خورد.‏» (‏ پیدایش ۳:‏۶‏)‏ تصمیم حوّا به خوردن میوه‌ای که برایش ممنوع بود از روی خودخواهی بود.‏ این عمل حوّا باعث شد که آدم نیز با او در این کار شریک شود.‏ نتیجه آن شد که گناه و مرگ «بر همهٔ مردم طاری گشت» یعنی دامنگیر همهٔ آدمیان گردید.‏ (‏ رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ نافرمانی آدم و حوّا نکته‌ای بسیار حساس را در مورد محدودیت ما انسان‌ها برجسته می‌سازد:‏ اینکه اگر انسان راهنمایی الٰهی را نادیده بگیرد قادر نخواهد بود تصمیماتی درست اتخاذ کند.‏

۵.‏ یَهُوَه چه راهنمایی‌ای برای ما فراهم کرده است و چگونه می‌توانیم از آن بهره ببریم؟‏

^۵ بسیار خوشحالیم که یَهُوَه خدا ما انسان‌ها را بدون راهنمایی به حال خود رها نکرده است!‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «گوش‌هایت سخنی را از عقب تو خواهد شنید که می‌گوید:‏ راه این است،‏ در آن سلوک بنما هنگامی که به طرف راست یا چپ می‌گردی.‏» (‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۱‏)‏ پس می‌بینیم به وسیلهٔ کلام مکتوبش یعنی کتاب مقدّس است که یَهُوَه با ما سخن می‌گوید.‏ از این رو،‏ باید کتاب مقدّس را خوب بخوانیم و دانشی بسیار دقیق از آن به دست آوریم.‏ و اگر بخواهیم در زندگی تصمیماتی درست اتخاذ کنیم باید «غذای قوی [که] از آنِ بالغان است» بخوریم.‏ سپس حواسّ یعنی قدرت تشخیص خود را به موجب عادت،‏ ریاضت یعنی تمرین می‌دهیم تا بتوانیم نیک و بد را از هم تشخیص دهیم.‏ (‏ عبرانیان ۵:‏۱۴‏)‏ با به کار گرفتن آنچه از کلام خدا یاد می‌گیریم قدرت تشخیص خود را آموزش می‌دهیم.‏

۶.‏ اگر بخواهیم وجدانمان همیشه ما را به طرز صحیح هدایت کند چه چیزی لازم است؟‏

^۶ عاملی مهم که در روند تصمیم‌گیری نقشی اساسی ایفا می‌کند وجدان ماست.‏ این موهبت خدادادی در شکل دادن حس قضاوت و قدرت تشخیص ما بسیار مؤثر است.‏ بدین علّت است که وجدان انسان می‌تواند گاهی او را ‹مذمّت کند› یعنی عذاب دهد یا باعث شود برای توجیه اَعمالش ‹عذر آورد.‏› (‏ رومیان ۲:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ اگر بخواهیم وجدانمان همیشه ما را به طرز صحیح هدایت کند باید با معرفت و دانش خدا روشن شده و مطابق با کلامش تیز و آگاه شده باشد.‏ وجدانی تعلیم‌نیافته به آسانی بازیچهٔ دست فرهنگ و عادات و رسوم می‌شود.‏ حتی به راحتی تحت تأثیر محیط و عقاید دیگران قرار می‌گیرد.‏ در چنین وضعیتی هیچ گاه قادر به هدایت صحیح صاحبش نخواهد بود.‏ و از طرفی دیگر اگر ندای وجدان مدام نادیده گرفته و از قوانین خدا تخلّف شود چه اتفاقی برای سلامت وجدان می‌افتد؟‏ معلوم است که پس از مدتی وجدان مثل پوستی که با داغ‌آهن «داغ کرده» شده باشد بی‌حس می‌شود.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۲‏)‏ اما وجدانی که تحت تأثیر کلام خدا شکل گرفته است راهنمایی بسیار مطمئن می‌باشد.‏

۷.‏ یک شرط واجب در گرفتن تصمیمات درست چیست؟‏

^۷ با این وصف می‌بینیم که شرط بر عهده گرفتن مسئولیت تصمیم‌گیری به دست آوردن معرفت و دانشی دقیق از کتاب مقدّس و توانایی به کار بردن آن است.‏ تنها در چنین صورتی است که می‌توان در زندگی تصمیماتی درست گرفت.‏ به جای اینکه هنگام مواجهه با مسئله‌ای فوراً تصمیم‌گیری کنیم باید با صبر و حوصله به دنبال اصول خدایی بگردیم و به دقت تفکّر کنیم که بهترین راه به کار بردن آن اصول چیست.‏ حتی اگر مجبور شویم مثل شَدْرَک،‏ میشَک و عَبِدْنَغو بی‌درنگ تصمیم‌گیری کنیم،‏ مطمئناً می‌توانیم از عهدهٔ تصمیم‌گیری فوری برآییم زیرا خود را از قبل با دانش کلام خدا آماده کرده،‏ وجدانمان را با آن شکل داده‌ایم.‏ بی‌شک پیشرفت ما به سوی بلوغ روحانی تیزهوشی ما را در تصمیم‌گیری صدچندان می‌سازد.‏ برای روشن ساختن این حقیقت به دو مورد در زندگی‌مان می‌پردازیم.‏

با چه کسانی دوستی می‌کنیم؟‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ چه اصولی نشان می‌دهند که باید از معاشرت با اشخاص ناشایست دوری کنیم؟‏ ب)‏ آیا منظور از معاشرت بد دوستی نزدیک با افرادی بی‌قیدوبند و غیراخلاقی است؟‏ توضیح دهید.‏

^۸ پولُس رسول به مسیحیان چنین هشدار داد:‏ «فریفته مشوید!‏ معاشرات بد،‏ اخلاق حسنه را فاسد می‌سازد.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۳‏)‏ عیسی نیز به شاگردانش گوشزد کرد:‏ شما «از جهان نیستید.‏» (‏ یوحنّا ۱۵:‏۱۹‏)‏ با فرا گرفتن این دو اصل برایمان کاملاً روشن می‌شود که نباید با افراد زناکار،‏ دزد،‏ میگسار و امثال آن‌ها دوستی کرد.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ وقتی در حقیقت رشد می‌کنیم درک ما از این اصول عمیق‌تر می‌شود و پی می‌بریم که حتی تماس با این گونه افراد از طریق فیلم،‏ تلویزیون،‏ کامپیوتر و کتاب نیز مضر است.‏ این اصل در رابطه با «چَت‌روم‌ها» یا همان گپ و گفتگوی اینترنتی با افراد غریبه که خود را پشت نقابی مخفی کرده‌اند نیز صحّت دارد.‏ —‏ مزمور ۲۶:‏۴‏.‏

^۹ حال به فرض افرادی را می‌شناسیم که اخلاق و رفتاری پاک و نمونه دارند ولی خدای حقیقی را عبادت نمی‌کنند.‏ آیا می‌توان با این دسته افراد دوستی کرد؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «تمام دنیا در شریر خوابیده است.‏» (‏ ۱یوحنّا ۵:‏۱۹‏)‏ در اثر رشد و بلوغ روحانی پی می‌بریم که دوستان ناشایست فقط به افرادی بی‌قیدوبند و غیراخلاقی محدود نمی‌شود.‏ بدین علّت بسیار عاقلانه است فقط با کسانی دوستی نزدیک برقرار کنیم که یَهُوَه را دوست دارند.‏

۱۰.‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند در خصوص تماس با دنیای اطرافمان بتوانیم تصمیمی درست بگیریم؟‏

^۱۰ جدایی کامل از مردم دنیا نه امکان‌پذیر است نه واجب.‏ (‏ یوحنّا ۱۷:‏۱۵‏)‏ مثلاً،‏ چطور می‌توان در خدمت موعظه،‏ در مدرسه و در محل کار از تماس با مردم دنیا اجتناب کرد؟‏ همسر غیرشاهد خواهر یا برادری چگونه می‌تواند از تماس‌هایی مضاف با افراد دنیوی اجتناب کند؟‏ پس به دلیل تقویت وجدانمان می‌توانیم تشخیص دهیم که تماس اجباری ولی محدود،‏ با ایجاد دوستی کاملاً متفاوت است.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۴‏)‏ بدین ترتیب است که وقتی از خود می‌پرسیم که آیا لازم است در فعالیت‌های بعد از مدرسه از قبیل ورزش یا رقص و مهمانی‌ها با همکلاسی‌هایمان یا همکارانمان معاشرت کنیم،‏ می‌توانیم همچون بالغان تصمیمی عاقلانه بگیریم.‏

انتخاب شغل

۱۱.‏ اوّلین نکته‌ای که باید در مورد انتخاب شغل در نظر گرفت کدام است؟‏

^۱۱ کتاب مقدّس می‌گوید که سر خانواده باید برای ‹اهل خانهٔ خود تدبیر کند› یعنی مایحتاج زندگی را برایشان فراهم سازد.‏ به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس باعث می‌شود هنگام انتخاب شغل برای امرار معاش به طرزی صحیح تصمیم بگیریم.‏ این امر نشان بلوغ روحانی می‌باشد.‏ (‏ تیموتاؤس ۵:‏۸‏)‏ اوّلین نکته‌ای که باید در نظر گرفت ماهیت شغل یا حرفهٔ مورد نظر است.‏ به عبارت دیگر در این شغل و حرفه چه نوع اَعمال و رفتاری از ما انتظار می‌رود؟‏ معلوم است که انتخاب شغلی که اَعمال خلاف اصول کتاب مقدّس را ترویج می‌دهد تصمیمی کاملاً اشتباه خواهد بود.‏ بدین علّت شخص مسیحی مشاغلی را که شامل بت‌پرستی،‏ دزدی،‏ استفادهٔ نادرست از خون یا هر عمل خلاف کتاب مقدّس می‌شود قبول نمی‌کند.‏ در ضمن می‌داند که نباید دروغ بگوید یا کلاه‌برداری کند حتی اگر رئیس وی از او انتظار این کار را داشته باشد.‏ —‏ اَعمال ۱۵:‏۲۹؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۸‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ قطع نظر از ماهیت شغل،‏ چه عوامل دیگری را نیز حین انتخاب شغل و حرفه باید در نظر داشت؟‏

^۱۲ حال اگر ماهیت شغل مورد نظر به تنهایی اصل یا قانونی الٰهی را نقض نکند چطور؟‏ در این نوع موارد نیز باید احتیاط کرد چرا که با افزایش دانش و معرفت از حقیقت حس تشخیص نیز قوی‌تر می‌شود.‏ در نتیجه شخص متوجه می‌شود که در کنار ماهیت شغل شرایط دیگری را نیز باید در نظر بگیرد.‏ سؤال اینجاست که آیا شغل مورد نظر شخص مسیحی را در اَعمالی درگیر می‌کند که خلاف اصول کتاب مقدّس است؟‏ برای مثال،‏ فرض کنیم شخص تلفن‌چی باشد اما محل کارش در یک قمارخانه است.‏ آن وقت چطور؟‏ در چنین شرایطی محل کار او و منبعی که حقوق وی را تأمین می‌کند وضعیت امر را تغییر می‌دهد.‏ یا فرض کنیم فردی مسیحی رنگرز است و دارای شغلی آزاد.‏ آیا صحیح است بخواهد کنترات رنگ زدن یکی از کلیساها را بر عهده گیرد که در واقع هدف از آن کار بهبودی محل عبادت و ترویج دین کاذب است؟‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۱۴-‏۱۶‏.‏

^۱۳ حال اگر کارفرمای ما با صاحبان محل پرستش یکی از ادیان کاذب قراردادی برای نوسازی عمارت دینی آن‌ها بست،‏ کارگر مسیحی چه عکس‌العملی باید از خود نشان دهد؟‏ در این گونه موارد باید اوّل تعیین کرد که حد و مرز مسئولیت و قدرت تصمیم‌گیری ما در این کار کجاست.‏ یا در موردی دیگر،‏ اگر فرد مسیحی در کاری اشتغال دارد که خدمتی برای عموم محسوب می‌شود،‏ مثلاً پست‌چی،‏ آیا صحیح است خدمات خود را شامل اماکنی کند که اَعمال خلاف کتاب مقدّس را ترویج می‌دهند؟‏ آیا اصلی که در متّیٰ ۵:‏۴۵ آمده است در این مورد صدق می‌کند یا خیر؟‏ از آن گذشته،‏ تأثیرات جانبی چنین کار روزمره را بر وجدانمان نمی‌توان دست‌کم گرفت.‏ (‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۸‏)‏ با توجه به این گونه احتمالات،‏ می‌بینیم که تصمیم‌گیری درست مستلزم افزایش قدرت تشخیص و آموزش وجدان خدادادی ماست.‏

‏«در همهٔ راه‌های خود او را بشناس»‏

۱۴.‏ هنگام تصمیم‌گیری همیشه چه نکاتی را باید بررسی کنیم؟‏

^۱۴ در مورد ادامهٔ تحصیل یا معالجات پزشکی چطور؟‏ تصمیم‌گیری صحیح در این گونه موارد مستلزم چیست؟‏ در این زمینه‌ها نیز باید قبل از اخذ تصمیم اوّل تعیین کنیم کدام اصول کتاب مقدّس به مسئلهٔ مورد نظر مربوط می‌شوند.‏ پس از تشخیص اصول مربوط باید با هوشیاری تمام راه به اجرا گذاشتن آن اصول را تعیین کنیم.‏ سلیمان حکیم،‏ یکی از پادشاهان اسرائیل باستان می‌گوید:‏ «در همهٔ راه‌های خود او را بشناس،‏ و او طریق‌هایت را راست خواهد گردانید.‏» —‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

۱۵.‏ از مسیحیان قرن اوّل در مورد تصمیم‌گیری چه یاد می‌گیریم؟‏

^۱۵ نکته‌ای را که نباید هنگام تصمیم‌گیری فراموش کنیم این است که اغلب اوقات تصمیمات ما بر اطرافیانمان نیز تأثیر می‌گذارند.‏ برای مثال،‏ از آنجایی که قوانین و محدودیت‌های متعدد تغذیه در شریعت موسی برای مسیحیان واجب نیست،‏ مسیحیان قرن اوّل می‌توانستند از هر غذایی که می‌خواستند بخورند،‏ از جمله غذاهایی که شریعت موسوی منع کرده بود.‏ با وجود این،‏ پولُس رسول مجبور بود در مورد خوردن گوشت حیوانی که به نحوی به آیین و عبادت بت‌پرستان مربوط می‌شد به آن‌ها چنین هشدار دهد:‏ «بنابراین،‏ اگر خوراک باعث لغزش برادر من باشد،‏ تا به ابد گوشت نخواهم خورد تا برادر خود را لغزش ندهم.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۸:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ با این توصیف می‌بینیم که حتی مسیحیان قرن اوّل نیز ترغیب به رعایت حال و وجدان دیگران می‌شدند تا مبادا کسی را لغزش دهند.‏ ما نیز باید مواظب باشیم با تصمیماتی که می‌گیریم کسی را ‹لغزش ندهیم.‏› —‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۲۹،‏ ۳۲‏.‏

حکمت الٰهی را جویا باشیم

۱۶.‏ دعا حین تصمیم‌گیری چه کمکی می‌تواند به ما بکند؟‏

^۱۶ دعا کردن برای تصمیم‌گیری صحیح کمک بزرگی است.‏ یکی از شاگردان عیسی،‏ یعقوب نوشت:‏ «اگر از شما کسی محتاج به حکمت باشد،‏ سؤال بکند از خدایی که هر کس را به سخاوت عطا می‌کند و ملامت نمی‌نماید و به او داده خواهد شد.‏» (‏ یعقوب ۱:‏۵‏)‏ بلی،‏ با اطمینان خاطر تمام می‌توانیم به یَهُوَه دعا کنیم و از او خواهش کنیم حکمت لازم را برای تصمیم‌گیری به ما بدهد.‏ وقتی برای دریافت راهنمایی به خدا دعا کنیم،‏ روح‌القدس وی به ما کمک می‌کند آیه‌های مورد نظر را بهتر درک کنیم یا آیه‌های دیگری را به یاد ما بیاورد که ممکن است از قلم انداخته باشیم.‏

۱۷.‏ در روند تصمیم‌گیری،‏ دیگران چه کمکی به ما می‌توانند بکنند؟‏

^۱۷ آیا دیگران می‌توانند ما را در تصمیم‌گیری کمک کنند؟‏ مسلّماً.‏ یَهُوَه افرادی بالغ و روحانی را در جماعات برای کمک به ما فراهم کرده است.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ بنابراین،‏ می‌توانیم با این افراد در مواردی که با تصمیم بزرگی مواجه هستیم مشورت کنیم.‏ چنین اشخاصی که دیدگاهی روحانی و عمیق نسبت به مسائل دارند و در زندگی تجربه اندوخته‌اند،‏ می‌توانند آیه‌ها یا اصول دیگری را به ما یادآوری کنند که ممکن است بر تصمیم‌گیری ما تأثیر مستقیم داشته باشد،‏ یا شاید بتوانند به ما کمک کنند ‹تا چیزهای بهتر را برگزینیم› یعنی به امور مهم‌تر ارجحیت دهیم.‏ (‏ فیلِپّیان ۱:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ اما باید یک نکتهٔ بسیار مهم را از نظر دور نداریم:‏ باید مراقب باشیم تا دیگران به جای ما تصمیم نگیرند.‏ مسئولیت تصمیم‌گیری در زندگی‌مان را کسی جز خود ما نمی‌تواند حمل کند.‏

آیا نتیجه همیشه مثبت است؟‏

۱۸.‏ تصمیمات درست چه نتایجی ممکن است داشته باشند؟‏

^۱۸ آیا می‌توان انتظار داشت تصمیماتی که بر اساس اصول کتاب مقدّس و وجدانی پاک گرفته شده‌اند همیشه نتایج مثبتی به همراه داشته باشند؟‏ بلی،‏ اما نه بلافاصله.‏ حتی ممکن است نتایج آن در اوّل ناخوشایند نیز باشند.‏ برای مثال سه جوان عبرانی،‏ شَدْرَک،‏ میشَک و عَبِدْنَغو می‌دانستند که امتناع از پرستش و سجدهٔ تمثال عظیم پادشاه به مرگشان می‌انجامید.‏ (‏ دانیال ۳:‏۱۶-‏۱۹‏)‏ همچنین،‏ وقتی رسولان عیسی مقابل سَنهِدرین،‏ شورای عالی یهود ایستاده،‏ به آن‌ها گفتند که خدا را بیشتر از انسان اطاعت می‌کنند،‏ نتیجه‌اش آن بود که قبل از آزاد کردنشان آن‌ها را شلاق زدند.‏ (‏ اَعمال ۵:‏۲۷-‏۲۹،‏ ۴۰‏)‏ در ضمن،‏ برای همهٔ ما «وقتی و اتفاقی واقع می‌شود.‏» (‏ جامعه ۹:‏۱۱‏)‏ پس اگر به دلیل تصمیمات درستی که می‌گیریم مجازات شویم اطمینان داریم که یَهُوَه نه تنها به ما قدرت تحمّل بلکه سرانجام برکت نیز می‌دهد.‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۷‏.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم با شجاعت تمام مسئولیت خود را در اخذ تصمیمات درست بر عهده بگیریم؟‏

^۱۹ در مجموع می‌توان گفت که برای اخذ تصمیم درست اوّل باید اصول مربوط به موضوع را تشخیص دهیم و سپس با استفاده از توانایی فکری خویش آن را به کار گیریم.‏ در این راه بسیار خوشحالیم که یَهُوَه روح‌القدس خود و همچنین افراد بالغ جماعت را در اختیار ما گذاشته است!‏ با نظر به این برکاتی که به ما داده شده است بیایید با شجاعت تمام مسئولیت خود را در اخذ تصمیمات درست بر عهده بگیریم.‏

چه آموختیم؟‏

‏• شرایط لازم برای اخذ تصمیمات صحیح کدام است؟‏

‏• رشد و بلوغ روحانی چه تأثیری بر نوع دوستانی که انتخاب می‌کنیم می‌گذارد؟‏

‏• وقتی در انتخاب شغل و حرفه تصمیم می‌گیریم چه عوامل مهمی را باید در نظر داشته باشیم؟‏

‏• برای تصمیم گرفتن چه کمک‌هایی در اختیار داریم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۹]‏

از نافرمانی آدم و حوّا درس مهمی در زندگی یاد می‌گیریم

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

قبل از اینکه تصمیم مهمی در زندگی بگیریم اوّل اصول الٰهی را در آن رابطه تشخیص دهیم