خواست و ارادهٔ خدا را دنبال کنید

‏«[مسیح] برای همه مرد تا آنانی که زنده‌اند،‏ از این به بعد برای خویشتن زیست نکنند.‏» —‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۱۵‏.‏

۱.‏ تجربهٔ یک میسیونر در آفریقا را شرح دهید.‏

یک برادر میسیونر به نام آرونa در شرح خاطرات خدمت خود در آفریقا می‌گوید:‏ «خودروی ما اوّلین وسیلهٔ نقلیهٔ غیرنظامی بود که بعد از تمام شدن جنگ داخلی وارد یک دهکدهٔ دورافتاده در آفریقا شد.‏ ارتباط ما با آن جماعت کوچک قطع شده بود و می‌خواستیم هر چه زودتر با آن‌ها تماس برقرار کنیم و به نیازهایشان برسیم.‏ مقداری لباس و آذوقه و نشریات کتاب مقدّس بار کامیون کرده بودیم و یک ویدیوی [«شاهدان یَهُوَه چگونه سازماندهی‌شده‌اند» (‏ انگل‍.‏)‏]‏bرا هم با خودمان برده بودیم.‏ وقتی می‌خواستیم این ویدیو را در کلبهٔ حصیری بزرگی که یک تلویزیون و یک دستگاه ویدیو داشت که سینمای آن دهکده محسوب می‌شد نشان دهیم،‏ جمعیت چنان ازدحام کرده بود که مجبور شدیم ویدیو را دو بار نشان دهیم.‏ هر بار بعد از تماشای ویدیو خیلی‌ها از ما خواستند کتاب مقدّس را با آن‌ها مطالعه کنیم.‏ هیچ جایی شکی برایمان باقی نمانده بود که رفتن به آن منطقه به همهٔ زحماتش می‌ارزید.‏»‏

۲.‏ الف)‏ چرا مسیحیان می‌خواهند زندگی خود را در خدمت به خدا بگذرانند؟‏ ب)‏ در این مقاله چه سؤالاتی را جواب خواهیم داد؟‏

^۲ چرا آن میسیونر و همراهانش زحمت چنین مأموریتی دشوار و توان‌فرسا را به خود دادند؟‏ چون که قدر فدیه‌ای را که عیسی مسیح برایشان فراهم کرد می‌دانستند و از روی سپاس زندگی خود را به خدا وقف کرده،‏ می‌خواستند مطابق خواست و ارادهٔ خدا زندگی کنند.‏ بقیهٔ مسیحیان وقف‌شده نیز مانند آن‌ها می‌خواهند «از این به بعد برای خویشتن زیست نکنند بلکه برای او که برای ایشان مرد و برخاست.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۱۵؛‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۲۳‏)‏ این عده به خوبی واقفند که وقتی پایان نظام کنونی این دنیا سر رسد پول و مقام و شهرت کاملاً بی‌ارزش می‌شود.‏ پس تا آنجا که زندگی و سلامتی‌شان اجازه دهد می‌خواهند عمر خود را هماهنگ با خواست و ارادهٔ خدا بگذرانند.‏ (‏ جامعه ۱۲:‏۱‏)‏ چگونه می‌توان به این خدمت دست یافت؟‏ چطور می‌توان قدرت و شهامت لازم را برای این گونه ازخودگذشتگی پیدا کرد؟‏ چه راه‌هایی برای خدمت در پیش هست که می‌توان انتخاب کرد؟‏

قدم‌هایی مؤثر در راه پیشرفت

۳.‏ به جا آوردن خواست و ارادهٔ خدا معمولاً با چه قدم‌های اوّلیه آغاز می‌شود؟‏

^۳ برای مسیحیان حقیقی به جا آوردن خواست و ارادهٔ خدا هدفی کوتاه‌مدت و موقتی نیست بلکه خدمتی مادام‌العمر محسوب می‌شود.‏ چنین خدمتی معمولاً با قدم‌های اوّلیه مانند نام‌نویسی در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک،‏ خواندن روزانهٔ کتاب مقدّس،‏ شرکت در کار موعظه و پیشرفت لازم برای تعمید آغاز می‌شود.‏ حین پیشرفت در این راه،‏ کلام پولُس را همیشه مدّ نظر داریم که می‌گوید:‏ «در این امور تأمّل نما و در این‌ها راسخ باش تا ترقی تو بر همه ظاهر شود.‏» (‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۱۵‏)‏ تلاش برای ترقی،‏ خودنمایی محسوب نمی‌شود بلکه انعکاسی از تصمیم قاطع و ازخودگذشتگی ما در راه انجام خواست خدا است.‏ گام برداشتن در این مسیر نشان می‌دهد که می‌خواهیم خدا قدم‌های ما را در همهٔ امور زندگی هدایت کند چون که کاملاً واقفیم که قابلیت راهنمایی خدا بی‌نهایت از توانایی ما در این کار بیشتر است.‏ —‏ مزمور ۳۲:‏۸‏.‏

۴.‏ نگرانی بیش از حد را چگونه می‌توان کنار گذاشت؟‏

^۴ درنگ کردن و نگرانی زیاده از حد داشتن مانع پیشرفت در راه خدمت به خدا می‌شود.‏ (‏ جامعه ۱۱:‏۴‏)‏ در این صورت برای دست یافتن به شادی خدمت الٰهی لازم است بر ترس و نگرانی‌های خود چیره شویم.‏ برای نمونه برادری به نام اریک را در نظر بگیریم که می‌خواست به یک جماعت خارجی‌زبان ملحق شود.‏ اما اریک می‌ترسید که شاید جایش آنجا نباشد؛‏ شاید از برادران آن جماعت خوشش نیاید؛‏ شاید برادران آن جماعت از او خوششان نیاید.‏ وی می‌گوید:‏ «بالاخره به این نتیجه رسیدم که باید بیشتر به فکر برادرانم باشم تا به فکر خودم.‏ با خودم عهد کردم که دیگر از این نگرانی‌ها به خودم راه ندهم و تا جایی که می‌توانم برای آن‌ها فداکاری کنم.‏ دعا کردم خدا کمکم کند و بعد به جلو قدم برداشتم.‏ از آن تاریخ به بعد از خدمت در آنجا خیلی راضی‌ام.‏» (‏ رومیان ۴:‏۲۰‏)‏ بلی،‏ هر قدر که با فداکاری به خدا و دیگران خدمت کنیم به همان اندازه هم شادی و رضایت خاطر خواهیم داشت.‏

۵.‏ چرا دنبال کردن خواست و ارادهٔ خدا مستلزم برنامه‌ریزی خوب است؟‏ مثال بیاورید.‏

^۵ موفقیت در دنبال کردن خواست و ارادهٔ خدا ایجاب می‌کند که همهٔ قدم‌های خود را به دقت برداریم.‏ مثلاً عاقلانه است که نگذاریم بدهی‌های ما چنان انباشته شود که ما را اسیر دوندگی‌ها و گرفتاری‌های زندگی این دنیا کند و از آزادی و امکانات خدمت ما در کار خدا بکاهد.‏ کتاب مقدّس هشدار می‌دهد:‏ ‹قرض‌گیرنده غلام قرض‌دهنده است.‏› (‏ امثال ۲۲:‏۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری )‏ اعتماد و توکّل به یَهُوَه و اولویت دادن به امور روحانی موجب می‌شود تمرکز و تعادل روحانی خود را حفظ کنیم.‏ برای مثال وضعیت برادری را نمونه بیاوریم که با دو خواهر و مادرش در یک منزل زندگی می‌کند.‏ هزینهٔ زندگی در منطقهٔ آن‌ها بالاست و کار و شغل بسیار نایاب.‏ این خانواده مخارج منزل را بین یکدیگر تقسیم کرده‌اند تا جایی که اگر یک یا دو نفر از آن‌ها نیز بی‌کار شدند بتوانند مخارج زندگی‌شان را تأمین کنند.‏ این برادر می‌گوید:‏ «بعضی وقت‌ها یکی دو نفرمان بی‌کار می‌شود ولی خدمت پیشگامی را قطع نمی‌کنیم و همچنان از مادرمان نگهداری می‌کنیم.‏ خدا را شکر می‌کنم که مادرمان راضی نیست ما فعالیت‌های روحانی را رها کنیم تا بتوانیم چیزهای لوکس برایش بخریم.‏» —‏ ۲قُرِنتیان ۱۲:‏۱۴؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۵‏.‏

۶.‏ شرح حال کُواِیچی چگونه روند ایجاد تغییرات اساسی در زندگی‌مان را نشان می‌دهد تا با خواست خدا هماهنگی بیشتری داشته باشد؟‏

^۶ اگر در حال حاضر درگیر فعالیت‌های کاری یا هر فعالیت دیگر در زندگی هستید ولی ترجیح می‌دهید بیشتر به انجام دادن خواست خدا بپردازید باید تغییراتی اساسی در زندگی خود ایجاد کنید.‏ به وجود آوردن این گونه تغییرات معمولاً یکشبه میسر نیست.‏ احتمالاً در این راه لغزش‌هایی خواهید داشت و شاید به نظرتان گاهی نیز پسرفت خواهید کرد.‏ ولی این لغزش‌ها و پسرفت‌های موقتی را نباید شکست تلقّی کرد.‏ برای مثال،‏ به شرح حال برادری به نام کُواِیچی توجه کنید.‏ کُواِیچی خود را غرق سرگرمی‌هایش کرده بود و بیشتر وقت خود را با بازی‌های کامپیوتری می‌گذراند.‏ با این که کُواِیچی در نوجوانی‌اش کتاب مقدّس را مطالعه کرده بود زندگی‌اش بیشتر در بازی‌های کامپیوتری خلاصه می‌شد.‏ بالاخره یک روز کُواِیچی به خود آمد و در دلش گفت:‏ ‹کُواِیچی،‏ با زندگی‌ات چی کار داری می‌کنی؟‏ تو سی سالَت هم گذشت.‏ توی زندگی چه کار پرمفهومی کرده‌ای؟‏› کُواِیچی تصمیم گرفت مطالعهٔ کتاب مقدّس را دوباره از سر گیرد و برای کمک به جماعت مسیحی روی آورد.‏ عوض کردن زندگی و عاداتش چندان آسان نبود ولی کُواِیچی تسلیم نشد.‏ با دعا و کمک‌های مهربانانهٔ برادران جماعت،‏ بالاخره توانست بر اعتیاد خود به بازی‌های کامپیوتری غلبه کند.‏ (‏ لوقا ۱۱:‏۹‏)‏ امروز کُواِیچی خیلی از زندگی‌اش راضی است و در جماعت به عنوان خادم کمکی خدمت می‌کند.‏

تعادل را بیاموزید

۷.‏ چرا برای تداوم در انجام کار خدا تعادل لازم است؟‏

^۷ برای دنبال کردن مقاصد خدا شایسته است با تمام وجود زحمت بکشیم.‏ هرگز نباید از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنیم یا با اکراه و تنبلی خدا را خدمت کنیم.‏ (‏ عبرانیان ۶:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ البته یَهُوَه نمی‌خواهد خدمت ما تبدیل به تقلایی جانکاه شود و ما را از لحاظ جسمانی،‏ ذهنی و عاطفی خُرد کند.‏ اگر با فروتنی اذعان کنیم که بدون کمک خدا و تنها با اتکا به قدرت و توان خود قادر نیستیم کار او را به انجام برسانیم،‏ هم او را جلال می‌دهیم و هم ثابت می‌کنیم که افرادی متعادل می‌باشیم.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۴:‏۱۱‏)‏ یَهُوَه وعده داده است که قوّت و استقامت لازم را برای انجام اراده‌اش به ما عطا کند و ما نیز متقابلاً نباید بیش از حد خود را تحت فشار بگذاریم و با تکاپو در انجام آنچه یَهُوَه از ما نخواسته است خود را تلف کنیم.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۷‏)‏ باید یاد بگیریم نیرو و انرژی خود را به تناسب توانایی خود تنظیم کنیم تا از پا نیفتیم و در خدمت خدا دوام بیاوریم.‏

۸.‏ وقتی خواهری می‌خواست هم یَهُوَه را راضی کند هم دنیا را با چه وضعیتی روبرو شد و برای تغییر وضعیتش مجبور شد چه کند؟‏

^۸ خواهری اهل خاور دور،‏ به مدت دو سال شغلی بسیار پرمسئولیت و پرزحمت داشت.‏ طی این مدت پیشگامی نیز می‌کرد.‏ وی می‌گوید:‏ «در این مدت نهایت سعی خودم را می‌کردم که هم یَهُوَه را خدمت کنم هم توقعات این دنیا را برآورده کنم.‏ ولی وضعیت طوری بود که پنج ساعت خواب در روز بیشتر نداشتم.‏ به مرور زمان ذهنم خسته شده بود و دیگر توان فکری برای حقیقت نداشتم.‏ مثل سابق چیزهای روحانی مرا شاد نمی‌کرد.‏» از آنجایی که این خواهر می‌خواست یَهُوَه را ‹با تمام دل و جان و قوّتش› خدمت کند،‏ تصمیم گرفت شغلی راحت‌تر و کم‌دردسرتر پیدا کند.‏ (‏ مَرقُس ۱۲:‏۳۰‏)‏ در این مورد می‌گوید:‏ «با این که خانواده‌ام خیلی به من فشار آوردند که حتماً باید شغلی پردرآمد پیدا کنم،‏ سعی کردم به خواست و کار خدا اولویت بدهم.‏ الآن یک کاری پیدا کرده‌ام که درآمدش کافی است و هنوز می‌توانم لباس‌های خوب و آبرومند برای موعظهٔ مسیحی بخرم.‏ البته باید بگویم که ساعات خوابم هم بیشتر شده است که خیلی لذّت دارد!‏ الآن در خدمت موعظه شادی بیشتری دارم و حس می‌کنم ایمانم نیز قوی‌تر شده است.‏ دلیلش هم این است که دیگر مثل سابق در معرض زرق و برق‌های دنیا و چیزهایی که حواسم را از حقیقت پرت می‌کرد نیستم.‏» —‏ جامعه ۴:‏۶؛‏ متّیٰ ۶:‏۲۴،‏ ۲۸-‏۳۰‏.‏

۹.‏ زحمات ما در خدمت موعظه چه تأثیری ممکن است بر اهالی محدوده‌مان داشته باشد؟‏

^۹ همهٔ خادمان خدا از شرایطی برخوردار نیستند که بتوانند وارد خدمت تمام‌وقت شوند.‏ اگر با عوارض سالمندی،‏ بیماری یا هر عامل محدودکنندهٔ دیگر دست و پنجه نرم می‌کنید،‏ بدانید که یَهُوَه با رضایت تمام از وفاداری شما و هر چه در خدمت او از دستتان برمی‌آید سپاسگزار است.‏ (‏ لوقا ۲۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ با این حال هیچ یک از ما نباید تأثیر زحماتی را که در راه خدمت می‌کشد،‏ هرچند اندک باشد،‏ دست کم بگیرد.‏ مثلاً فرض کنید در موعظه زنگِ درب چندین خانه را می‌زنید و هیچ کس چندان علاقه‌ای به پیامتان نشان نمی‌دهد.‏ اما وقتی آن محلّه را ترک می‌کنید،‏ اهالی آنجا،‏ حتی آنانی که درب خانه‌شان را به رویتان باز نکردند ممکن است ساعت‌ها یا شاید روزها بین خود در مورد آمدن شما به آن خیابان صحبت کنند.‏ البته انتظار نداریم که همهٔ مردم پیام ما را بپذیرند ولی مطمئنیم که بعضی با شنیدن بشارت آن را می‌پذیرند.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۱۹-‏۲۳‏)‏ بعضی نیز ممکن است بعدها وقتی که اوضاع زندگی‌شان یا وضعیت جهانی تغییر کند به پیام ما توجه کنند.‏ در هر صورت وقتی هر کاری که در توانمان هست در موعظه انجام می‌دهیم کار خدا را کرده‌ایم چون که «با خدا همکاران هستیم.‏» —‏ ۱قُرِنتیان ۳:‏۹‏.‏

۱۰.‏ چه فرصت‌هایی برای همهٔ اعضای جماعت وجود دارد؟‏

^۱۰ در کنار این‌ها هر یک از ما می‌تواند کسی دیگر را تشویق و بنا کند مثلاً عضوی از خانواده،‏ خواهر یا برادری روحانی در جماعت را.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۱۰‏)‏ برای نمونه هر تأثیر خوبی که روی دیگران بگذاریم احتمالاً بسیار عمیق و درازمدت خواهد بود.‏ (‏ جامعه ۱۱:‏۱،‏ ۶‏)‏ مثلاً وقتی پیران جماعت و خادمان کمکی وظایف خود را با پشتکاری و همّت انجام دهند تأثیر زحماتشان باعث رشد ایمان و ثبات جماعت و افزایش فعالیت‌های مسیحی خواهد شد.‏ کتاب مقدّس اطمینان می‌دهد که ‹همیشه در کار و خدمت خداوند مشغول باشیم زیرا که زحمات ما در خدمت او بی‌نتیجه نخواهد بود.‏› —‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۸‏،‏ انجیل شریف.‏

تعاقب ارادهٔ خدا را پیشهٔ زندگی خود کنید

۱۱.‏ سوای خدمت در جماعت محل خود،‏ چه فرصت‌هایی برای خدمت در مناطقی دیگر وجود دارد؟‏

^۱۱ ما مسیحیان زندگی را دوست داریم و می‌خواهیم نه فقط از آن لذّت ببریم بلکه خدا را در هر آنچه می‌کنیم جلال دهیم.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۳۱‏)‏ وقتی توانایی‌ها و امکانات خود را در خدمت موعظهٔ ملکوت به کار می‌گیریم و به دیگران تعلیم می‌دهیم همهٔ اموری را که عیسی حکم کرده است حفظ کنند،‏ به تدریج درهای متعددی به روی خدمت‌های گوناگون پیش روی ما باز می‌شود.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ مثلاً سوای افتخار خدمت در جماعت محل خود،‏ فرصت‌هایی نیز برای خدمت در محدوده‌ای دیگر پیش می‌آید که نیاز زیادی به مبشّر دارد.‏ بعضی از این محدوده‌ها ممکن است در نزدیکی جماعت ما باشد.‏ یا شاید در محدودهٔ زبانی خارجی یا کلاً در کشوری دیگر نیاز آشکار شود.‏ همچنین پیران جماعت و خادمان کمکی که هنوز مجرّدند می‌توانند برای دورهٔ آموزشی مدرسهٔ تربیت خادمین واجد صلاحیت شوند و پس از فارغ‌التحصیلی در جماعاتی در کشور خود یا در کشوری دیگر خدمت کنند که نیاز به مسیحیان بالغ هست.‏ زوج‌های پیشگام و واجد شرایط می‌توانند در مدرسهٔ جِلْعاد در دورهٔ میسیونری آموزش و تعلیم ببینند و در کشوری دیگر خدمت کنند.‏ و همچنین نیازی دائمی به داوطلب هست تا در بیت‌ئیل‌ها،‏ در ساختمان‌سازی دفترهای شعبه و اماکن پرستشمان وظایف و کارهای گوناگونی را بر عهده بگیرند.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ چگونه می‌توانید تشخیص دهید که کدام نوع خدمت را می‌خواهید دنبال نمایید؟‏ ب)‏ شرح دهید که چگونه تجربه‌ای در یک نوع خدمت ممکن است به فعالیت در خدمتی دیگر بینجامد.‏

^۱۲ حال ممکن است بپرسید ‹کدام نوع خدمت را انتخاب کنم؟‏› از آنجایی که خادمی وقف‌شدهٔ یَهُوَه هستید همیشه از او و سازمانش راهنمایی بخواهید.‏ یَهُوَه با «روح نیکوی خود» شما را کمک خواهد کرد تصمیمی صحیح بگیرید.‏ (‏ نَحَمِیا ۹:‏۲۰‏)‏ اغلب یک نوع خدمت به نوعی دیگر از خدمت و فعالیت می‌انجامد و تجربه و مهارتی که در یک نوع خدمت به دست می‌آورید اغلب بعدها در نوعی دیگر از خدمت مفید واقع می‌شود.‏

^۱۳ یک نمونه بیاوریم.‏ برادری به نام دِنیس و خانمش جِنی به طور مرتب در پروژه‌های ساختمانی سالن‌های ملکوت شرکت می‌کنند.‏ بعد از طوفان کاترینا که برخی از مناطق ساحلی جنوب ایالات متحده را ویران ساخت فوراً برای شرکت در عملیات امدادرسانی داوطلب شدند.‏ دِنیس می‌گوید:‏ «خیلی خوشحالیم که الآن موقعیتی پیش آمد که بتوانیم از تجربه‌ها و مهارتی که در ساختمان‌سازی سالن ملکوت به دست آوردیم استفاده کنیم.‏ شنیدن سپاسگزاری کسانی که تا الآن کمک کرده‌ایم خیلی دلگرم‌کننده است.‏ خیلی از گروه‌ها و سازمان‌ها در بازسازی منطقه موفقیت چندانی نداشته‌اند.‏ ولی شاهدان یَهُوَه تا الآن بیش از ۵۳۰۰ خانه و سالن ملکوت متعددی را یا تعمیر کرده‌اند یا از نو ساخته‌اند.‏ مردم هم که این فعالیت‌ها را به چشم خودشان دیده‌اند الآن بیشتر به پیام ما علاقه‌مند شده‌اند.‏»‏

۱۴.‏ اگر بخواهید وارد خدمت تمام‌وقت شوید چه باید بکنید؟‏

^۱۴ آیا می‌توانید با ورود به خدمت تمام‌وقت تعاقب ارادهٔ خدا را پیشهٔ زندگی خود کنید؟‏ اگر بتوانید وارد چنین خدمتی شوید برکات زیادی خواهید یافت.‏ اگر شرایط و اوضاع فعلی شما اجازه نمی‌دهد وارد خدمت تمام‌وقت شوید شاید بتوانید با ایجاد کمی تغییر در وضعیتتان موفق به این کار شوید.‏ شما هم مثل نَحَمِیا که خواهان افتخارات خدمت بود دعا کنید:‏ ‹ای یَهُوَه،‏ بندهٔ خود را کامیاب فرما.‏› (‏ نَحَمِیا ۱:‏۱۱‏)‏ سپس به ‹او که دعا را می‌شنود› اعتماد کنید و مطابق خواست و آرزویتان آستین بالا زده،‏ وارد عمل شوید.‏ (‏ مزمور ۶۵:‏۲‏)‏ اگر بخواهید یَهُوَه زحمات شما را در این زمینه برکت دهد اوّل باید تلاش خود را بدین گونه آغاز کنید.‏ و وقتی تصمیم گرفتید وارد خدمت تمام‌وقت شوید محکم به تصمیم خود بچسبید و از هدفتان منحرف نشوید.‏ با گذشت زمان هم تجربه و مهارتتان بیشتر می‌شود هم شادی‌تان افزایش می‌یابد.‏

یک زندگی غنی

۱۵.‏ الف)‏ از صحبت کردن با خواهران و برادران باتجربه یا با خواندن شرح‌حال زندگی‌شان چه فایده‌ای خواهید برد؟‏ ب)‏ یکی از زندگی‌نامه‌هایی را که از خواندنش لذّت بردید خلاصه کنید.‏

^۱۵ با تعاقب ارادهٔ خدا در زندگی چه آینده و پاداشی در انتظارتان است؟‏ برای پیدا کردن جواب پای صحبت خواهران و برادران باتجربه بنشینید که سال‌ها به یَهُوَه خدمت کرده‌اند مخصوصاً آنانی که سال‌ها در خدمت تمام‌وقت سابقه دارند.‏ ببینید که چه زندگی غنی و پرمفهومی داشته‌اند!‏ (‏ امثال ۱۰:‏۲۲‏)‏ مسلّماً به شما خواهند گفت که یَهُوَه هیچ گاه در رفع نیازهایشان قصور نکرده است و بیش از آنچه نیاز داشتند به آن‌ها داده است.‏ (‏ فیلِپّیان ۴:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ در مجلّات برج دیده‌بانی سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۱ یک سری زندگی‌نامه تحت عنوان «هدفی که در زندگی دنبال کرده‌ام» به چاپ رسید.‏ از آن تاریخ به بعد صدها زندگی‌نامهٔ دیگر در این مجلّه به چاپ رسیده است.‏ وجه مشترک شرح‌حال همهٔ این خواهران و برادران غیرت و شادی ویژه‌ای است که ما را به یاد غیرت برادران قرن اوّل در کتاب اَعمال رسولان می‌اندازد.‏ با خواندن این زندگی‌نامه‌ها مطمئناً شما نیز در دلتان خواهید گفت ‹من هم می‌خواهم چنین زندگی‌ای داشته باشم!‏›‏

۱۶.‏ چه چیزی زندگی مسیحیان را پرمفهوم و شاد می‌سازد؟‏

^۱۶ آرون،‏ همان برادر میسیونر که در اوّل مقاله از او نقل‌قول کردیم،‏ می‌گوید:‏ «در آفریقا به خیلی از جوان‌ها برخوردم که در جستجوی هدف در زندگی مدام از این طرف کشور به آن طرف کشور می‌رفتند.‏ اکثر آن‌ها نتوانستند برای خود هدفی در زندگی پیدا کنند.‏ اما مقصود و هدف ما از رفتن به آنجا به جا آوردن خواست و ارادهٔ خدا بود که با موعظه کردن مژدهٔ ملکوت او انجام می‌دادیم و از زندگی پرمفهوم و پرتنوع خودمان لذّت فراوان می‌بردیم.‏ ما شخصاً دیدیم و چشیدیم که از کمک به دیگران شادی بیشتری نصیبمان می‌شود تا از گرفتن و به دست آوردن.‏» —‏ اَعمال ۲۰:‏۳۵‏.‏

۱۷.‏ چرا مهم است که الآن خواست و ارادهٔ خدا را دنبال کنیم؟‏

^۱۷ شما چطور؟‏ هدف شما در زندگی چیست؟‏ چه چیزی را دنبال می‌کنید؟‏ اگر هدف یا اهداف روحانی مشخص برای خود تعیین نکرده‌اید چیزهایی دیگر فوراً این خلأ را برایتان پر می‌کنند.‏ نگذارید عمرتان در پی زرق و برق‌های توخالی دنیای شیطان هدر رود.‏ به زودی وقتی «مصیبت عظیم» بر ساکنان زمین فرود آید مال و دارایی و مقام و رتبه ارزش خود را کاملاً از دست خواهند داد.‏ مهم‌ترین چیز رابطهٔ ما با یَهُوَه خواهد بود.‏ آن زمان بسیار خوشحال خواهیم بود که زندگی‌مان را در راه دنبال کردن ارادهٔ خدا و کمک به دیگران گذراندیم!‏ —‏ متّیٰ ۲۴:‏۲۱؛‏ مکاشفه ۷:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

می‌توانید توضیح دهید؟‏

‏• یَهُوَه در مورد خدمت ما به او چه احساسی دارد؟‏

‏• برنامه‌ریزی و تعادل چگونه خدمت به خدا و دیگران را آسان‌تر می‌سازد؟‏

‏• چه فرصت‌هایی برای خدمت وجود دارد؟‏

‏• چگونه می‌توانیم حتی امروز نیز از یک زندگی غنی و پرمفهوم برخوردار شویم؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۵]‏

تداوم در خدمت یَهُوَه تعادل می‌خواهد

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۶]‏

خدمت مقدّس اَشکال گوناگون دارد