کلام یَهُوَه زنده است

نکاتی از کتاب مَرقُس

انجیل مَرقُس از سه انجیل دیگر کوتاه‌تر است.‏ این انجیل را مَرقُس حدود ۳۰ سال پس از مرگ و رستاخیز عیسی مسیح نگاشته است و از اتفاقاتی که طی خدمت سه سال و نیم عیسی رخ داد بسیار سریع و هیجان‌انگیز گزارش داده است.‏

از قرار معلوم،‏ مَرقُس انجیل خود را برای غیریهودیان،‏ به خصوص برای رومیان نوشته است،‏ زیرا کتاب مَرقُس عیسی را پسر معجزه‌گر خدا معرفی می‌کند که موعظه‌ای پرجنب و جوش را پیش می‌برد.‏ در این گزارش ترجیحاً به اَعمال عیسی اشاره شده است تا به تعالیمش.‏ اگر مطالب انجیل مَرقُس را به دقت بررسی کنیم ایمانمان به مسیح قوی می‌شود و برانگیخته می‌شویم پیام خدا را در خدمت مسیحی خود غیورانه اعلام کنیم.‏ —‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏.‏

موعظهٔ عظیم در جلیل

‏(‏مَرقُس ۱:‏۱-‏۹:‏۵۰‏)‏

پس از آن که مَرقُس فعالیت یحیای تعمیددهنده و اقامت ۴۰ روزهٔ عیسی در بیابان را فقط در ۱۴ آیه گزارش می‌دهد،‏ شروع به دادن گزارشی هیجان‌انگیز از موعظهٔ عظیم عیسی در جلیل می‌کند.‏ استفادهٔ مکرّر از کلمهٔ «فوراً» و مترادف آن نشانه‌ای از فوریت گزارش است.‏ —‏ مَرقُس ۱:‏۱۰،‏ ۱۲‏.‏

در مدت کمتر از سه سال،‏ عیسی سه بار در جلیل به طور گسترده موعظه می‌کند.‏ مَرقُس گزارش را عمدتاً به ترتیب رویدادها نگاشته است.‏ گزارش موعظهٔ بالای کوه و گفتارهای طولانی عیسی آورده نشده است.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۱:‏۱۵ ‏—‏ منظور عیسی از «وقت تمام شد» چه بود؟‏ منظورش این بود که زمان آغاز خدمتش فرارسیده بود.‏ از آنجایی که در آینده پادشاه ملکوت خدا می‌شد،‏ می‌توانست به دلیل حضورش در میان مردم بگوید که ملکوت خدا نزدیک است.‏ انسان‌های خوش‌قلب می‌توانستند با شنیدن موعظهٔ عیسی عکس‌العمل مثبت نشان دهند و برای خوشنودی خدا قدم‌های لازم را بردارند.‏

۱:‏۴۴؛‏ ۳:‏۱۲؛‏ ۷:‏۳۶ ‏—‏ چرا عیسی نمی‌خواست معجزاتش را به همه جا خبر دهند؟‏ زیرا نمی‌خواست در نقل گزارش آن معجزات اغراق شود یا سخنانش را تحریف کنند،‏ بلکه می‌خواست مردم به چشم خود ببینند که او مسیح است و بر اساس شواهد نتیجه‌گیری کنند.‏ (‏اِشَعْیا ۴۲:‏۱-‏۴‏٬ متّیٰ ۸:‏۴؛‏ ۹:‏۳۰؛‏ ۱۲:‏۱۵-‏۲۱؛‏ ۱۶:‏۲۰؛‏ لوقا ۵:‏۱۴‏)‏ فقط یک مورد استثنایی وجود داشت و آن هم مورد مردی در سرزمین جَدَریان بود که از دیوزدگی نجات یافت.‏ عیسی به او گفت که به خانهٔ خود برگردد و به اقوامش خبر آن معجزه را بدهد،‏ زیرا که از عیسی خواسته شده بود آن منطقه را ترک کند.‏ بنابراین نمی‌توانست با مردم آنجا تماسی نزدیک داشته باشد.‏ اما حضور و شهادت آن مرد که مورد لطف عیسی قرار گرفته بود،‏ باعث می‌شد کسی نتواند داستان از دست رفتن گرازها را بد جلوه دهد.‏ —‏ مَرقُس ۵:‏۱-‏۲۰؛‏ لوقا ۸:‏۲۶-‏۳۹‏.‏

۲:‏۲۸ ‏—‏ چرا عیسی «مالک سَبَّت» خوانده می‌شود؟‏ پولُس می‌نویسد ‹شریعت سایهٔ نعمت‌های آینده است.‏› (‏عبرانیان ۱۰:‏۱‏)‏ طبق شریعت،‏ سَبَّت بعد از شش روز کار بود.‏ و عیسی در همان روز بسیاری را شفا می‌داد.‏ او با این کار تصویری از آرامش و برکات آتی به مردم داد که طی فرمانروایی هزارساله‌اش،‏ پس از پایان یافتن حکومت ظالمانهٔ شیطان شامل حال انسان‌ها خواهد کرد.‏ پس،‏ پادشاه ملکوت،‏ «مالک سَبَّت» نیز می‌باشد.‏ —‏ متّیٰ ۱۲:‏۸؛‏ لوقا ۶:‏۵‏.‏

۳:‏۵؛‏ ۷:‏۳۴؛‏ ۸:‏۱۲ ‏—‏ مَرقُس چگونه توانسته است عواطف عیسی را با جزئیات بنویسد؟‏ س نه یکی از ۱۲ رسول عیسی بود و نه از همراهان نزدیکش.‏ بنا بر روایات تاریخی،‏ مَرقُس با پِطْرُس معاشرت نزدیک داشت و اطلاعات راجع به عیسی را از وی به دست آورده است.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۱۳‏.‏

۶:‏۵۱،‏ ۵۲ ‏—‏ مفهوم «معجزهٔ نان» چه بود که شاگردان درک نکرده بودند؟‏ چند ساعت قبل از واقعهٔ مذکور،‏ عیسی ۵۰۰۰ مرد را علاوه بر زنان و فرزندان،‏ تنها با پنج نان و دو ماهی به طور معجزه‌آسایی سیر کرده بود.‏ با مشاهدهٔ واقعهٔ «معجزهٔ نان» شاگردان می‌بایست درک می‌کردند که یَهُوَه خدا به عیسی قدرت انجام معجزه را داده است.‏ (‏مَرقُس ۶:‏۴۱-‏۴۴‏)‏ اگر آن شاگردان قدرتی را که به عیسی داده شده بود درک کرده بودند از راه رفتنش روی آب متعجب نمی‌شدند.‏

۸:‏۲۲-‏۲۶ ‏—‏ چرا عیسی آن مرد نابینا را در دو مرحله بینا کرد؟‏ احتمالاً با این کار ملاحظهٔ آن مرد را کرد.‏ آن مرد سال‌ها به تاریکی عادت کرده بود.‏ بنابراین برگرداندن بینایی‌اش به طور تدریجی کمکی بود برای عادت دادن چشمان وی به نور خورشید.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۲:‏۱۸؛‏ ۷:‏۱۱؛‏ ۱۲:‏۱۸؛‏ ۱۳:‏۳‏.‏ مَرقُس توضیحاتی را در مورد رسوم،‏ تعالیم،‏ اعتقادات و اماکن یهودی به اطلاع خوانندگان غیریهودی می‌رساند.‏ برای مثال صریحاً توضیح می‌دهد که فریسیان «روزه می‌داشتند،‏» قربان «هدیه برای خداست،‏» صدّوقیان «منکر قیامت هستند،‏» و هیکل مقابل «کوه زیتون» است.‏ از آنجایی که نسب‌نامهٔ عیسی فقط برای یهودیان جالب می‌بود،‏ از آوردن آن خودداری می‌کند.‏ بدین طریق،‏ برای ما الگویی قرار می‌دهد تا در خدمت موعظه یا به هنگام ارائهٔ گفتار در جماعت پیشینهٔ شنوندگان خود را در نظر بگیریم.‏

۳:‏۲۱‏.‏ خویشان عیسی به او ایمان نداشتند.‏ بدین دلیل،‏ عیسی با کسانی که به خاطر ایمانشان با مخالفت و تمسخر اعضای بی‌ایمان خانواده‌شان مواجه هستند کاملاً همدردی می‌کند.‏

۳:‏۳۱-‏۳۵‏.‏ عیسی هنگام تعمید پسر روحانی خدا شد و «اورشلیم بالا» مادر وی.‏ (‏غَلاطیان ۴:‏۲۶‏)‏ از آن زمان به بعد،‏ شاگردانش برای وی از خانوادهٔ تنی‌اش نزدیک‌تر و عزیزتر گردیدند.‏ این موضوع به ما می‌آموزد که در زندگی به امور روحانی اولویت دهیم.‏ —‏ متّیٰ ۱۲:‏۴۶-‏۵۰؛‏ لوقا ۸:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

۸:‏۳۲-‏۳۴‏.‏ باید محبت نابجایی را که دیگران به ما نشان می‌دهند سریع تشخیص داده،‏ آن را رد کنیم.‏ پیرو مسیح باید آماده باشد ‹خود را انکار کند،‏› یعنی امیال و اهداف خودخواهانه را رد کند.‏ باید ‹چوب شکنجهٔ خود› را بردارد،‏ یعنی در صورت لزوم به دلیل مسیحی بودنش باید حاضر باشد متحمّل رنج و سختی شود،‏ خواری و ذلّت ببیند،‏ مورد تعقیب قرار بگیرد و حتی حاضر باشد بمیرد.‏ باید عیسی را ‹متابعت کند،‏› یعنی همچون عیسی زندگی کند.‏ برای شاگرد بودن،‏ باید همچون عیسی ازخودگذشته باشد و این خصلت را حفظ کند.‏ —‏ متّیٰ ۱۶:‏۲۱-‏۲۵؛‏ لوقا ۹:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

۹:‏۲۴‏.‏ نباید از ابراز ایمانمان در مقابل دیگران یا از طلبیدن ایمان بیشتر خجالت بکشیم.‏ —‏ لوقا ۱۷:‏۵‏.‏

آخرین ماه

‏(‏مَرقُس ۱۰:‏۱-‏۱۶:‏۸‏)‏

اواخر سال ۳۲ م.‏،‏ عیسی ‹از آن طرف اردن به نواحی یهودیه می‌آید› و گروهی باز به نزد وی می‌آیند.‏ (‏مَرقُس ۱۰:‏۱‏)‏ عیسی بعد از تعلیم به ایشان عازم اورشلیم می‌شود.‏

در روز ۸ نیسان،‏ عیسی در بیت‌عَنْیا به غذا نشسته است که ناگاه زنی با شیشه‌ای از عطر آمده،‏ سر عیسی را با آن تدهین می‌کند.‏ تمام اتفاقاتی که از ورود مظفرانهٔ عیسی به اورشلیم تا رستاخیزش رخ می‌دهد به ترتیب توصیف شده‌اند.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۱۰:‏۱۷،‏ ۱۸ ‏—‏ چرا عیسی مردی را که به وی «استاد نیکو» گفت تصحیح کرد؟‏ عیسی با نپذیرفتن این عنوان چاپلوسانه،‏ جلال را متوجه یَهُوَه ساخت و نشان داد که سرچشمهٔ چیزهای نیکو خدای حقیقی است.‏ علاوه بر این،‏ عیسی توجه را به یک حقیقت کلّی معطوف ساخت که تنها خالق همه چیز یعنی یَهُوَه خدا حق دارد معیار خوب و بد را تعیین کند.‏ —‏ متّیٰ ۱۹:‏۱۶؛‏ لوقا ۱۸:‏۱۸،‏ ۱۹‏.‏

۱۴:‏۲۵ ‏—‏ وقتی که عیسی به رسولان وفادارش گفت‏:‏ ‏«بعد از این از عصیر انگور نخورم تا آن روزی که در ملکوت خدا آن را تازه بنوشم» منظورش چه بود؟‏ منظور عیسی این نبود که در آسمان شراب وجود دارد.‏ ولی از آنجایی که شراب مظهر شادی است،‏ عیسی به شادیِ بودن با پیروان رستاخیزیافته‌اش در ملکوت اشاره کرد.‏ —‏ مز ۱۰۴:‏۱۵؛‏ متّیٰ ۲۶:‏۲۹‏.‏

۱۴:‏۵۱،‏ ۵۲ ‏—‏ آن مرد جوانی که «برهنه گریخت» که بود؟‏ فقط مَرقُس به این واقعه اشاره می‌کند.‏ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که آن مرد خود وی بوده است.‏

۱۵:‏۳۴ ‏—‏ آیا این کلمات عیسی «الٰهی الٰهی چرا مرا واگذاردی؟‏» نشانه‌ای از ضعف ایمان او بود؟‏ خیر.‏ البته نمی‌توان کاملاً منظور عیسی را دانست،‏ اما می‌توان تشخیص داد که یَهُوَه در آن لحظه دست محافظ خویش را عقب کشیده بود تا وفاداری پسرش کاملاً آزمایش شود.‏ نیز این احتمال وجود دارد که عیسی می‌خواسته مزمور ۲۲:‏۱ را که در مورد او پیشگویی شده بود به تحقق رساند.‏ —‏ متّیٰ ۲۷:‏۴۶‏.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۱۰:‏۶-‏۹‏.‏ خواست خدا برای زن و شوهرها این است که در کنار یکدیگر بمانند.‏ بنابراین،‏ هنگام بروز مشکلات در زندگی زناشویی،‏ زن و شوهر نباید سریعاً در صدد طلاق برآیند بلکه سعی کنند اصول کتاب مقدّس را به کار گیرند تا بر مشکلاتشان فائق آیند.‏ —‏ متّیٰ ۱۹:‏۴-‏۶‏.‏

۱۲:‏۴۱-‏۴۴‏.‏ از مثال بیوه‌زن فقیر می‌آموزیم که حمایت ما از پرستش حقیقی باید عاری از خودخواهی باشد.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱]‏

چرا عیسی به این مرد گفت که هر آنچه برایش اتفاق افتاد به خویشانش خبر دهد؟‏