بندهٔ خاص یَهُوَه به سبب تقصیرهای ما مجروح گردید

‏«به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما کوفته گردید .‏ .‏ .‏ و از زخم‌های او ما شفا یافتیم.‏» —‏ اشع ۵۳:‏۵‏.‏

۱.‏ یادبود مرگ عیسی یادآور چه امر مهمی است،‏ و چه پیشگویی‌ای آن را روشن می‌سازد؟‏

با گرامی داشتن سالروز مرگ مسیح آنچه مرگ و رستاخیز او برای ما به ارمغان آورد زنده می‌شود.‏ یادبود مرگ عیسی حقانیت سلطنت یَهُوَه،‏ تقدّس نام او و تحقق مقاصدش را که شامل نجات بشر نیز می‌شود در یادمان زنده می‌کند.‏ می‌توان گفت هیچ پیشگویی‌ای در کتاب مقدّس بهتر از آنچه در اِشَعْیا ۵۳:‏۳-‏۱۲ نگاشته شده،‏ قربانی عیسی و آنچه به انجام رساند را به تصویر نمی‌کشد.‏ اِشَعْیا از رنج و درد بندهٔ خاص یَهُوَه سخن می‌گوید و از جزئیات مشخصی در خصوص مرگ مسیح و برکاتی که مرگش برای برادران مسح‌شده و «گوسفندان دیگر» او در پی خواهد داشت سخن می‌راند.‏ —‏ یو ۱۰:‏۱۶‏.‏

۲.‏ پیشگویی اِشَعْیا گواه چه امری است،‏ و این امر چه تأثیری بر ما می‌گذارد؟‏

^۲ حدود هفتصد سال پیش از تولّد عیسی بر زمین یَهُوَه خدا به اِشَعْیا الهام نمود که بندهٔ برگزیدهٔ او از سخت‌ترین آزمایش ایمان نیز سربلند بیرون خواهد آمد.‏ این امر گواه اطمینان کامل یَهُوَه از وفاداری عیسی است.‏ بررسی این پیشگویی در کتاب اِشَعْیا به ما قوّت قلب می‌دهد و ایمانمان را استوار می‌سازد.‏

عیسی ‹خوار شد و به حساب نیامد›‏

۳.‏ چرا قاعدتاً یهودیان باید عیسی را می‌پذیرفتند،‏ اما آنان با او چگونه رفتار کردند؟‏

^۳ اِشَعْیا ۵۳:‏۳ خوانده شود.‏ تصوّرش را بکنید پسر یگانهٔ خدا از شادی خدمت در کنار پدر آسمانی‌اش چشم‌پوشید و به زمین آمد تا زندگی‌اش را برای انسان‌ها و آزاد ساختن آنان از گناه و مرگ فدا کند.‏ (‏فیل ۲:‏۵-‏۸‏)‏ این فداکاری عیسی بخشش واقعی از گناه را برای انسان‌ها میسر ساخت؛‏ آنچه قربانی حیوانات در شریعت موسی،‏ تنها پیش‌نمایی از آن بود.‏ (‏عبر ۱۰:‏۱-‏۴‏)‏ قاعدتاً مردم به خصوص یهودیان که در انتظار آمدن مسیح موعود بودند باید او را با آغوش باز می‌پذیرفتند.‏ (‏یو ۶:‏۱۴‏)‏ اما همان طور که اِشَعْیا پیشگویی کرده بود یهودیان مسیح را «خوار» شمردند و او را ‹به حساب› نیاوردند.‏ یوحنّای رسول می‌نویسد:‏ «به مُلک خویش آمد،‏ ولی قومِ خودش او را نپذیرفتند.‏» (‏یو ۱:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ پِطْرُس رسول به یهودیان گفت:‏ ‹خدای اجداد ما،‏ بندهٔ خود عیسی را جلال داد که شما تسلیم نموده،‏ او را در حضور پیلاطُس انکار کردید،‏ هنگامی که او حکم به رهانیدنش داد.‏ اما شما آن قدّوس و عادل را منکر شدید.‏› —‏ اعما ۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۴.‏ عیسی چگونه با بیماری آشنا شد؟‏

^۴ به علاوه اِشَعْیا پیشگویی کرده بود که عیسی «صاحب غم» یا بر طبق ترجمهٔ دنیای جدید «با بیماری آشنا خواهد شد.‏» طبعاً عیسی همان طور که کتاب مقدّس گفته است در دوران زندگی‌اش بر زمین خسته می‌شد،‏ اما به این که او بیمار می‌شده اشاره‌ای نکرده است.‏ (‏یو ۴:‏۶‏)‏ با این حال،‏ عیسی با درد و بیماری انسان‌هایی که به آنان موعظه می‌کرد آشنا شد،‏ برای آنان دل می‌سوزاند و آنان را شفا می‌بخشید.‏ (‏مرق ۱:‏۳۲-‏۳۴‏)‏ عیسی این پیشگویی را به تحقق رساند که می‌گوید:‏ «لٰکن او غم‌های ما را بر خود گرفت و دردهای ما را بر خویش حمل نمود.‏» —‏ اشع ۵۳:‏۴الف؛‏ مت ۸:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

گویی ‹از جانب خدا مضروب› شده

۵.‏ مرگ عیسی چه مفهومی برای بسیاری از یهودیان داشت،‏ و چرا این امر به رنج عیسی افزود؟‏

^۵ قسمت آخر اِشَعْیا ۵۳:‏۴ خوانده شود.‏ بسیاری از مردم زمان عیسی دلیل مصایب و مرگ او را درک نکردند.‏ آنان تصوّر کردند که خدا او را تنبیه می‌کند گویی که او را به بیماری سختی دچار کرده باشد.‏ (‏مت ۲۷:‏۳۸-‏۴۴‏)‏ یهودیان او را به کفرگویی محکوم کردند.‏ (‏مرق ۱۴:‏۶۱-‏۶۴؛‏ یو ۱۰:‏۳۳‏)‏ مسلّماً عیسی نه گناهکار بود و نه کفرگو.‏ او محبت عمیقی به پدرش داشت.‏ این که به جرم کفرگویی در مورد پدرش اعدام می‌شد به رنج و ناراحتی‌اش افزوده بود.‏ با این همه آماده بود که خواست یَهُوَه را به انجام رساند.‏ —‏ مت ۲۶:‏۳۹‏.‏

۶،‏ ۷.‏ چرا گفته شده یَهُوَه بندهٔ وفادارش را «مضروب» ساخت،‏ و از چه جهت این امر ‹یَهُوَه را پسند آمد›؟‏

^۶ اِشَعْیا پیشگویی کرده بود بسیاری از مردم تصوّر می‌کنند عیسی از جانب یَهُوَه ‹مضروب شده› است.‏ اما،‏ چرا اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‹یَهُوَه را پسند آمد که او را مضروب نمود.‏› (‏اشع ۵۳:‏۱۰‏)‏ در حالی که یَهُوَه در مورد او گفته بود:‏ «اینک بندهٔ من .‏ .‏ .‏ و برگزیدهٔ من که جانم از او خوشنود است.‏» (‏اشع ۴۲:‏۱‏)‏ از چه جهت مضروب شدن عیسی ‹یَهُوَه را پسند آمد›؟‏

^۷ برای درک این بخش از پیشگویی اِشَعْیا باید به خاطر آوریم که شیطان با زیر سؤال بردن حقانیت سلطنت یَهُوَه خلوص و وفاداری تمامی خادمان خدا را چه در آسمان چه در زمین مورد تردید قرار داد.‏ (‏ایو ۱:‏۹-‏۱۱؛‏ ۲:‏۳-‏۵‏)‏ عیسی با وفادار ماندن به یَهُوَه تا پای مرگ،‏ جوابی قطعی به ادعای شیطان داد.‏ یَهُوَه دشمنان مسیح را واگذاشت که او را بکشند.‏ شکی نیست که یَهُوَه از دیدن مرگ بندهٔ برگزیده‌اش بسیار رنج برد.‏ اما آنچه مایهٔ خوشنودی و «پسند» یَهُوَه شد دیدن وفاداری مطلق پسرش بود.‏ (‏امث ۲۷:‏۱۱‏)‏ همچنین بهره‌ای که مرگ عیسی برای انسان‌های توبه‌کار به همراه داشت مایهٔ شادی و خوشنودی یَهُوَه گشت.‏ —‏ لو ۱۵:‏۷‏.‏

‏‹به سبب تقصیرهای ما مجروح گردید›‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ چگونه عیسی «به سبب تقصیرهای ما مجروح» گشت؟‏ ب)‏ پِطْرُس رسول این امر را به چه شکل تأیید کرد؟‏

^۸ اشعیا ۵۳:‏۶ خوانده شود.‏ انسان‌های گناهکار مانند گوسفندانی که راه خود را گم کرده‌اند همواره به دنبال راهی برای رهایی از بیماری و مرگ بوده‌اند؛‏ میراثی که از آدم برده‌اند.‏ (‏۱پطر ۲:‏۲۵‏)‏ به دلیل ناکاملی فرزندان آدم هیچ یک از آنان نمی‌توانستند آنچه را که آدم از دست داد به دست آورند.‏ (‏مز ۴۹:‏۷‏)‏ یَهُوَه به دلیل محبت بسیارش به ما،‏ گناه جمیع ما را بر دوش پسر عزیز و بندهٔ برگزیده‌اش نهاد.‏ عیسی به سختی و درد تن داد و «به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما کوفته گردید.‏» عیسی مسیح بار گناهان ما را بر دوش گرفت و بر چوبهٔ اعدام جان داد و به جای ما مرد.‏

^۹ پِطْرُس رسول نوشت:‏ «زیرا که برای همین خوانده شده‌اید،‏ چونکه مسیح نیز برای ما عذاب کشید و شما را نمونه‌ای گذاشت تا در اثر قدم‌های وی رفتار نمایید،‏ که خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار متحمّل شد تا از گناه مرده شده،‏ به عدالت زیست نماییم.‏» سپس از اِشَعْیا چنین نقل‌قول کرد:‏ «به ضرب‌های او شفا یافته‌اید.‏» (‏۱پطر ۲:‏۲۱،‏ ۲۴؛‏ اشع ۵۳:‏۵‏)‏ عیسی راه را برای گناهکاران باز کرد تا با خدا آشتی کنند همان طور که پِطْرُس گفت:‏ «زیرا که مسیح نیز برای گناهان یک بار زحمت کشید،‏ یعنی عادلی برای ظالمان،‏ تا ما را نزد خدا بیاورد.‏» —‏ ۱پطر ۳:‏۱۸‏.‏

‏‹مثل برّه‌ای برای ذبح برده شد›‏

۱۰.‏ الف)‏ یحیای تعمیددهنده با چه واژه‌ای عیسی را توصیف کرد؟‏ ب)‏ چگونه درستی گفتهٔ یحیی به اثبات رسید؟‏

^۱۰ اِشَعْیا ۵۳:‏۷،‏ ۸ خوانده شود.‏ یحیای تعمیددهنده با دیدن عیسی که نزد او می‌آمد گفت:‏ «اینک برّهٔ خدا که گناه جهان را برمی‌دارد!‏» (‏یو ۱:‏۲۹‏)‏ یحیی وقتی عیسی را «برّه» خواند احتمالاً این سخنان اِشَعْیا را مد نظر داشت که می‌گوید:‏ ‹مثل برّه‌ای است که برای ذبح می‌برند.‏› (‏اشع ۵۳:‏۷‏)‏ اِشَعْیا می‌گوید:‏ «[مسیح] جان خود را به مرگ ریخت.‏» (‏اشع ۵۳:‏۱۲‏)‏ قابل توجه است که عیسی در شبی که یادبود مرگ خود را بنیان نهاد،‏ به ۱۱ رسول وفادارش جامی شراب داد و گفت:‏ «این است خون من در عهد جدید که در راه بسیاری به جهت آمرزش گناهان ریخته می‌شود.‏» —‏ مت ۲۶:‏۲۸‏.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ رضایت اسحاق به قربانی شدن پیش‌نمای چه امری در خصوص مسیح بود؟‏ ب)‏ با بزرگداشت مرگ مسیح چه نکته‌ای را باید در خصوص ابراهیم بزرگ‌تر یعنی یَهُوَه به خاطر داشته باشیم؟‏

^۱۱ همچون اسحاق پسر ابراهیم عیسی نیز به قربانی شدن تن داد و به طور سمبولیک بر مذبح ارادهٔ یَهُوَه قربانی شد؛‏ یعنی آنچه یَهُوَه برای او اراده کرده بود به انجام رساند.‏ (‏پیدا ۲۲:‏۱،‏ ۲،‏ ۹-‏۱۳؛‏ عبر ۱۰:‏۵-‏۱۰‏)‏ گرچه اسحاق به قربانی شدن رضایت داد،‏ در واقع ابراهیم بود که باید قربانی را اهدا می‌کرد.‏ (‏عبر ۱۱:‏۱۷‏)‏ به همین شکل،‏ اگرچه عیسی به قربانی شدن تن داد،‏ اما در واقع یَهُوَه بود که فدیه را از طریق عیسی میسر ساخت.‏ آری،‏ قربانی شدن عیسی حقیقتاً نشانگر عمق محبت یَهُوَه به ما انسان‌هاست.‏

^۱۲ عیسی خود می‌گوید:‏ «خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد،‏ هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.‏» (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ پولُس رسول می‌نویسد:‏ «خدا محبت خود را در ما ثابت می‌کند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم،‏ مسیح در راه ما مرد.‏» (‏روم ۵:‏۸‏)‏ از این رو،‏ ما در یادبود مرگ مسیح،‏ فداکاری او را گرامی می‌داریم.‏ اما باید به خاطر داشته باشیم کسی که این قربانی را میسر ساخت ابراهیم بزرگ‌تر،‏ یعنی یَهُوَه خدا بود.‏ پس ما مسیحیان با بزرگداشت مرگ مسیح در واقع از یَهُوَه تجلیل می‌کنیم.‏

‏«بندهٔ» یَهُوَه «بسیاری را عادل خواهد گردانید»‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ «بندهٔ» یَهُوَه چگونه ‹بسیاری را عادل گرداند›؟‏

^۱۳ اِشَعْیا ۵۳:‏۱۱‏،‏ ۱۲خوانده شود.‏ یَهُوَه در خصوص «بندهٔ» برگزیدهٔ خود می‌گوید:‏ «بندهٔ عادل من به معرفت خود بسیاری را عادل خواهد گردانید.‏» مفهوم این سخن چیست؟‏ قسمت آخر آیهٔ ۱۲ در درک این امر به ما کمک می‌کند و می‌گوید که آن بندهٔ عادل «برای خطاکاران شفاعت نمود.‏» هیچ یک از ما نوادگان آدم از ‹خطا› و گناه پاک نیست و باید «مزد» یعنی تقاص گناه را که مرگ است بپردازد.‏ (‏روم ۵:‏۱۲؛‏ ۶:‏۲۳‏)‏ از این رو،‏ به شخصی نیاز داریم تا برای ما شفاعت کند.‏ باب ۵۳ کتاب اِشَعْیا به خوبی نشان می‌دهد که چگونه عیسی برای ما انسان‌های گناهکار شفاعت کرد.‏ اِشَعْیا می‌گوید:‏ «تأدیب [به منظور] سلامتی ما [یعنی صلح ما با خدا] بر وی آمد و از زخم‌های او ما شفا یافتیم.‏» —‏ اشع ۵۳:‏۵‏.‏

^۱۴ عیسی با گرفتن گناهان ما بر خویشتن و فدا کردن جان خود «بسیاری را عادل» ساخته است.‏ پولُس می‌نویسد:‏ «خدا رضا بدین داد که تمامی پُری در او ساکن شود،‏ و اینکه به وساطت او همه چیز را با خود مصالحه دهد،‏ چونکه به خون صلیب وی سلامتی را پدید آورد.‏ بلی به وسیلهٔ او خواه آنچه بر زمین و خواه آنچه در آسمان است.‏» —‏ کول ۱:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۱۵.‏ الف)‏ منظور پولُس از عبارت «آنچه در آسمان است» چه کسانی است؟‏ ب)‏ در مراسم یادبود تنها چه کسانی اجازه دارند از نان و شراب بخورند،‏ و چرا؟‏

^۱۵ عبارت «آنچه در آسمان است» به مسح‌شدگان اشاره دارد؛‏ کسانی که از طریق خون عیسی با یَهُوَه مصالحه داده شده‌اند و برای پادشاهی با مسیح منصوب گردیده‌اند.‏ این مسیحیان که در «دعوت سماوی» شریکند ‹عادل شمرده می‌شوند.‏› (‏عبر ۳:‏۱؛‏ روم ۵:‏۱،‏ ۱۸‏)‏ یَهُوَه آنان را به عنوان پسران روحی خود به فرزندی می‌پذیرد.‏ روح‌القدس به آنان شهادت می‌دهد که «هم‌ارث با مسیح» هستند و در ملکوت آسمانی به عنوان پادشاه و کاهن منصوب می‌گردند.‏ (‏روم ۸:‏۱۵-‏۱۷؛‏ مکا ۵:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ به این ترتیب آنان به «اسرائیل خدا،‏» یعنی اسرائیل روحانی می‌پیوندند و در ‹عهد تازه› سهیم می‌شوند.‏ (‏ار ۳۱:‏۳۱-‏۳۴؛‏ غلا ۶:‏۱۶‏)‏ کسانی که در این ‹عهد تازه› هستند اجازه دارند در مراسم یادبود از نان و شراب بخورند.‏ عیسی در مورد پیالهٔ شرابی که به رسولانش داد می‌گوید:‏ «این پیاله عهد جدید است در خون من که برای شما ریخته می‌شود.‏» —‏ لو ۲۲:‏۲۰‏.‏

۱۶.‏ عبارت ‹آنچه بر زمین است› به چه کسانی اطلاق شده است،‏ و آنان به چه مفهوم عادل شمرده می‌شوند؟‏

^۱۶ عبارت ‹آنچه بر زمین است› به «گوسفندان دیگر» عیسی اطلاق شده است؛‏ یعنی کسانی که امید به زندگی ابدی در بهشت روی زمین پیش رویشان قرار دارد.‏ «بندهٔ» یَهُوَه اینان را نیز در نظر یَهُوَه عادل می‌سازد.‏ یَهُوَه این مسیحیان را به دلیل ایمانی که به فدیهٔ مسیح دارند و این که «لباس خود را به خون برّه شست‌وشو کرده،‏ سفید نموده‌اند» عادل می‌شمارد؛‏ البته نه به عنوان پسران روحی خویش،‏ بلکه در مقام دوستان خود.‏ یَهُوَه نجات از «مصیبت عظیم» را پیش روی ایشان گذاشته است.‏ (‏مکا ۷:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۴؛‏ یعقو ۲:‏۲۳‏)‏ اینان به دلیل اینکه در ‹عهد تازه› سهیم نیستند و در آسمان پادشاهی نخواهند کرد،‏ در مراسم یادبود از نان و شراب نمی‌خورند و تنها با حضورشان بزرگداشت مرگ مسیح را حرمت می‌دارند.‏

شکر و سپاس ما به یَهُوَه و «بندهٔ» برگزیدهٔ او

۱۷.‏ بررسی پیشگویی‌های اِشَعْیا در مورد «بندهٔ» یَهُوَه چگونه ذهن و دل ما را برای بزرگداشت مرگ مسیح آماده کرد؟‏

^۱۷ بررسی پیشگویی‌های اِشَعْیا در مورد «بندهٔ» وفادار یَهُوَه ذهن و دل ما را برای بزرگداشت مرگ مسیح آماده ساخت،‏ همچنین به ما کمک کرد تا «به سوی پیشوا و کامل‌کنندهٔ ایمان یعنی عیسی» چشم بدوزیم.‏ (‏عبر ۱۲:‏۲‏)‏ به علاوه،‏ آموختیم که پسر یَهُوَه برخلاف شیطان پسری سرکش نیست و با کمال میل یَهُوَه را معلّم اعظم و خداوند عالَم می‌داند.‏ دیدیم که او در طی خدمت زمینی‌اش با دلسوزی بیماران را شفا می‌داد و کسانی را که از خدا دور شده بودند به خدا نزدیک می‌کرد.‏ عیسی بدین شکل نشان داد که با برقراری نظامی جدید ‹انصاف را بر زمین› برقرار می‌کند و در مقام پادشاه حکومت آسمانی اَعمالی فوق‌العاده صورت خواهد داد.‏ (‏اشع ۴۲:‏۴‏)‏ شور و علاقهٔ این خادم خدا در مقام «نور امّت‌ها» یادآور وظیفهٔ خطیری است که ما مبشّران ملکوت در قبال مردم دنیا داریم.‏ —‏ اشع ۴۲:‏۶‏.‏

۱۸.‏ چرا پیشگویی‌های اِشَعْیا دل ما را از سپاس و قدردانی نسبت به یَهُوَه و «بندهٔ» وفادار او آکنده می‌کند؟‏

^۱۸ پیشگویی‌های اِشَعْیا همچنین به خوبی به ما نشان می‌دهد که یَهُوَه با فرستادن پسرش به زمین و دیدن شکنجه و مرگ او چه ایثاری در حق ما کرده است.‏ یَهُوَه از زجر و شکنجه پسرش راضی نبود،‏ اما آنچه مورد «پسند» یَهُوَه واقع شد این بود که پسرش تا پای جان به او وفادار ماند.‏ ما نیز باید از وفاداری عیسی قدردان باشیم؛‏ زیرا که او به این طریق دروغگو بودن شیطان را ثابت کرد و نام پدرش را جلال داد.‏ عیسی بدین شکل بر شایستگی و حقانیت حاکمیت پدرش صحه گذاشت.‏ او گناهان ما را بر خود متحمّل شد و جان خود را در راه ما فدا کرد.‏ عیسی با این کار راه را برای مسیحیان مسح‌شده و «گوسفندان دیگر» خود هموار کرد تا در مقابل پدر آسمانی‌شان درستکار محسوب شوند.‏ باشد که با بزرگداشت مرگ مسیح سپاس و قدردانی قلبی خود را از یَهُوَه و «بندهٔ» وفادار او ابراز کنیم.‏

مرور مقاله

‏• از چه جهت ‹یَهُوَه را پسند آمد› که بندهٔ وفادارش «مضروب» گردد؟‏

‏• چگونه عیسی «به سبب تقصیرهای ما مجروح» گشت؟‏

‏• «بندهٔ» یَهُوَه چگونه ‹بسیاری را عادل گرداند›؟‏

‏• بررسی پیشگویی‌های اِشَعْیا در مورد «بندهٔ» یَهُوَه چگونه ذهن و دل ما را برای بزرگداشت مرگ مسیح آماده کرد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

عیسی ‹خوار شد و او را به حساب نیاوردند›‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

عیسی «جان خود را به مرگ ریخت»‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹]‏

مسیحیانی که مسح نشده‌اند با حضورشان در بزرگداشت مرگ مسیح او را حرمت می‌دارند