بیایید به خدا نزدیک شویم
داوری که به حق داوری می‌کند
داوران اغلب ناعادلانه یا نادرست قضاوت می‌کنند. اما یَهُوَه خدا چنین نیست زیرا که «انصاف را دوست می‌دارد.» (مزمور ۳۷:۲۸) او با این که صبور است تخلّفات را نادیده نمی‌گیرد و خطاکار را به حق داوری می‌کند. برای مثال به دعوا و شورش اسرائیلیان در کتاب اعداد باب ۲۰ توجه کنید.
اسرائیلیان در انتهای سرگردانی‌شان در بیابان با کمبود آب مواجه شدند.a آنان با موسی و هارون دعوا کردند و گفتند: «چرا جماعت خداوند را به این بیابان آوردید تا ما و بهایم ما، در اینجا بمیریم؟» (آیهٔ ۴) آنان از این که به ‹جای بدی› آورده شده بودند عصبانی بودند و می‌گفتند اینجا «انجیر و مو و انار» ندارد؛ همان میوه‌هایی که جاسوسان اسرائیلی سال‌ها پیش همراه خود از سرزمین موعود آورده بودند. همچنین شکایت می‌کردند: «آب نیست که بنوشیم.» (آیهٔ ۵؛ اعداد ۱۳:۲۳) اسرائیلیان سرگردانی در بیابان بی‌آب و علف را تقصیر موسی و هارون می‌دانستند. در صورتی که نسل پیشین مقصر بود چرا که از ورود به سرزمین موعود امتناع کرد.
یَهُوَه اسرائیلیان شاکی را نگذاشت که از تشنگی هلاک شوند. او به موسی گفت: عصایش را بردارد، جماعت را جمع کند و ‹در نظر ایشان به صخره بگوید که آب خود را بدهد.› (آیهٔ ۸) موسی دو فرمان اوّل را اطاعت کرد اما در اجرای سوّمین فرمان کوتاهی نمود. او به جای آن که رو به صخره فرمان یَهُوَه را اعلام کند با تلخ‌کامی به مردم گفت: «ای مردم سرکش بشنوید. آیا می‌خواهید که ما از این صخره برای شما آب بیرون بیاوریم؟» (آیهٔ ۱۰، مژ؛ مزمور ۱۰۶:۳۲، ۳۳) سپس موسی دو مرتبه به صخره ضربه زد و ‹آب فوران نمود.› — آیهٔ ۱۱.
موسی و هارون مرتکب گناهی بزرگ شدند. خدا به آنان گفت: هر دوی شما «از دستور من سرپیچی کردید.» (اعداد ۲۰:۲۴، تفس.) موسی و هارون، اسرائیلیان را «سرکش» خطاب کردند در حالی که خود نیز سرپیچی از فرمان خدا سرکشی نمودند. بنابراین، خدا آن‌ها را محکوم کرد و گفت که موسی و هارون اسرائیلیان را به سرزمین موعود هدایت نخواهند کرد. آیا این داوری غیرعادلانه بود؟ به چندین دلیل خیر.
اوّلاً، خدا نه به موسی دستور داده بود که با مردم سخن گوید و نه اجازه داده بود آنان را قضاوت کند. دوّماً، موسی و هارون به خدا حرمت نگذاشتند و او را تقدیس ننمودند. (آیهٔ ۱۲) چرا که موسی خطاب به اسرائیلیان گفت: «ما . . . برای شما آب بیرون بیاوریم.» سخن موسی این مفهوم را داشت که او و برادرش به طور معجزه‌آسایی آب را برای آنان تهیه کردند نه خدا. سوّماً، داوری خدا با حکم‌های گذشته ارتباط داشت. خدا نسل پیشین اسرائیلیان را محکوم کرده بود که وارد کنعان نخواهند شد و چنین حکمی را هم برای موسی و هارون صادر کرد. (اعداد ۱۴:۲۲، ۲۳) چهارماً، موسی و هارون رهبران قوم اسرائیل بودند. در نتیجه، اشخاصی که مسئولیت سنگینی در سازمان خدا دارند بازخواست بیشتری از آن‌ها خواهد شد. — لوقا ۱۲:۴۸.
یَهُوَه خدا به حق داوری می‌کند چرا که انصاف را دوست دارد و در ذات او نیست که ناعادلانه و بی‌رحمانه داوری کند. پس می‌توان به داوری خدای متعال کاملاً اعتماد کرد. این خصوصیت خدا باعث می‌شود که احترام بیشتری برای او قائل شویم.
[پاورقی]
a پس از خروج از مصر، اسرائیلیان آمادهٔ ورود به سرزمین کنعان بودند مکانی که خدا به ابراهیم وعده داده بود. اما ده جاسوس اسرائیلی گزارش بدی در بارهٔ آن سرزمین آوردند و اسرائیلیان از موسی شکایت کردند. بنابراین، یَهُوَه آنان را محکوم کرد تا ۴۰ سال در بیابان سرگردان باشند. در این مدت آن نسل سرکش عمرشان به پایان می‌رسید.