شادی خصوصیتی که خدا به ما می‌بخشد

مردم معمولاً دوست دارند شاد باشند.‏ اما امروزه همهٔ مردم با مشکلاتی روبرو می‌شوند که مقابله با آن‌ها دشوار است.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱‏)‏ برخی به دلیل بی‌عدالتی،‏ بیماری،‏ بی‌کاری یا مرگ عزیزشان،‏ شادی خود را از دست داده‌اند.‏ برخی نیز به دلایلی دیگر شادی‌شان را به‌تدریج از دست داده‌اند.‏ حتی خادمان خدا نیز ممکن است گاهی دلسرد شوند و مانند گذشته شاد و خوشحال نباشند.‏ اگر شما نیز چنین شرایطی دارید،‏ چطور می‌توانید دوباره شادی خود را به دست آورید؟‏

برای پاسخ به این سؤال ابتدا باید بدانیم که شادی واقعی چیست و چگونه برخی افراد با وجود مشکلات،‏ شادی خود را حفظ کرده‌اند.‏ سپس بررسی خواهیم کرد که ما چطور می‌توانیم شادی‌مان را حفظ کرده و حتی بر آن بیفزاییم.‏

شادی چیست؟‏

شادی واقعی با سرزندگی و بشّاش بودن کاملاً متفاوت است.‏ برای مثال،‏ شخصی که به دلیل مصرف بیش از حد مشروبات الکلی مست شده است،‏ شاید بسیار خوشحال به نظر رسد.‏ اما وقتی اثر الکل در بدنش از بین می‌رود،‏ دیگر مانند قبل نمی‌خندد و شاید دوباره غرق در مشکلات و غصه‌هایش شود.‏ در واقع شادی او لحظه‌ای بوده و واقعی نبوده است.‏—‏امث ۱۴:‏۱۳‏.‏

شادی واقعی خصوصیتی است که در عمق دل انسان جای دارد.‏ این خصوصیت چنین تعریف شده است:‏ «احساس حاصل از داشتن چیزی خوب یا امید داشتن به اتفاقی خوب.‏» در واقع شاد بودن به این معنی است که تحت هر شرایطی،‏ چه خوب و چه بد،‏ خوشحال و راضی باشیم.‏ (‏۱تسا ۱:‏۶‏)‏ بنابراین،‏ شخصی که به دلایلی نگرانی و اضطراب دارد نیز می‌تواند از ته دل شاد باشد.‏ برای مثال،‏ رسولان به این دلیل که در مورد عیسی موعظه می‌کردند،‏ شلاق خورده بودند.‏ با این حال «چون لایق شمرده شده بودند که به خاطر نام او بی‌احترامی ببینند،‏ شادی‌کنان از حضور سَنهِدرین بیرون رفتند.‏» (‏اعما ۵:‏۴۱‏)‏ مسلّماً شادی آنان به دلیل شلاق خوردن نبود،‏ بلکه از این که وفاداری خود را به خدا حفظ کرده بودند،‏ شادی واقعی داشتند.‏

شادی خصوصیتی نیست که از زمان تولّد در ما وجود داشته باشد یا خودبه‌خود در ما پرورش یابد.‏ شادی یکی از خصوصیات ثمرهٔ روح‌القدس است.‏ ما با کمک روح خدا می‌توانیم «شخصیت نو» را در خود ایجاد کنیم که یک جنبهٔ آن شادی است.‏ (‏افس ۴:‏۲۴؛‏ غلا ۵:‏۲۲‏)‏ زمانی که شادی را در خود پرورش می‌دهیم بهتر می‌توانیم با مشکلاتمان روبرو شویم.‏

نمونه‌هایی برای سرمشق گرفتن

یَهُوَه همواره قصد داشته است که زمین مملو از صلح و نیکی باشد،‏ نه چیزهای منفی که امروزه در همه جا به چشم می‌خورد.‏ با این حال او اجازه نمی‌دهد اعمال شریرانهٔ دیگران،‏ شادی او را برباید.‏ کلام خدا می‌گوید که «توانایی و شادی در مکان سکونت وی» است.‏ (‏۱توا ۱۶:‏۲۷‏)‏ به علاوه،‏ اعمال نیکویی که خادمان خدا انجام می‌دهند ‹دل او را شاد می‌سازد.‏›—‏امث ۲۷:‏۱۱‏.‏

ما نیز زمانی که همه چیز بر وفق مرادمان پیش نمی‌رود،‏ می‌توانیم یَهُوَه را سرمشق قرار دهیم و بیش از حد نگرانی به دل راه ندهیم.‏ پس به جای این که شادی‌مان را از دست دهیم،‏ باید بر چیزهای مثبت یا برکاتی که داریم تمرکز کنیم و صبورانه در انتظار برکات بیشتر در آینده باشیم.‏a

همچنین می‌توانیم نمونهٔ کسانی را در کتاب مقدّس بیابیم که با وجود شرایط دشوار شادی خود را حفظ کردند.‏ ابراهیم حتی وقتی زندگی‌اش در خطر بود و به دلیل اعمال دیگران با مشکلاتی روبرو شد،‏ شادی‌اش را حفظ کرد.‏ (‏پیدا ۱۲:‏۱۰-‏۲۰؛‏ ۱۴:‏۸-‏۱۶؛‏ ۱۶:‏۴،‏ ۵؛‏ ۲۰:‏۱-‏۱۸؛‏ ۲۱:‏۸،‏ ۹‏)‏ چگونه؟‏ بدون شک او همواره امیدش را در نظر داشت؛‏ یعنی امید به زندگی ابدی در بهشت روی زمین تحت حکمرانی عیسی مسیح.‏ (‏پیدا ۲۲:‏۱۵-‏۱۸؛‏ عبر ۱۱:‏۱۰‏)‏ عیسی در این باره گفت:‏ «پدر شما ابراهیم،‏ چون در انتظار دیدن روز من بود،‏ بسیار شادی می‌کرد.‏» (‏یو ۸:‏۵۶‏)‏ ما نیز باید ابراهیم را سرمشق قرار داده و بر شادی‌های آینده تعمّق کنیم.‏—‏روم ۸:‏۲۱‏.‏

پولُس رسول و همکارش سیلاس نیز همچون ابراهیم بر وعده‌های یَهُوَه تمرکز کردند.‏ آنان ایمانی قوی داشتند و با وجود سختی‌هایشان،‏ شادی خود را حفظ کردند.‏ برای مثال،‏ بعد از این که شدیداً چوب خورده بودند و به زندان افتادند «حدود نیمه‌شب .‏ .‏ .‏ مشغول دعا کردن بودند و با خواندن سرود،‏ خدا را ستایش می‌کردند.‏» (‏اعما ۱۶:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ آنان با تعمّق بر امیدشان قوّت یافته و از این که به دلیل پیروی از عیسی شکنجه می‌شدند،‏ شادمان بودند.‏ ما نیز باید پولُس و سیلاس را سرمشق قرار داده و به یاد داشته باشیم که وفاداری ما به خدا برکات به همراه خواهد داشت.‏—‏فیلیپ ۱:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

امروزه نیز در میان قوم خدا نمونه‌های بسیاری داریم که با وجود مشکلات،‏ شادی خود را حفظ کرده‌اند.‏ برای مثال،‏ در سال ۲۰۱۳ توفان سهمگین هایان بخش مرکزی جزایر فیلیپین را به کلّی تخریب کرد.‏ بیش از ۱۰۰۰ خانواده از شاهدان یَهُوَه خانهٔ خود را از دست دادند.‏ جورج که خانه‌اش در شهر تاکلوبان نابود شده بود،‏ چنین گفت:‏ «با وجود این مصیبت،‏ برادران خوشحال هستند.‏ نمی‌توانم عمق شادی‌مان را با کلمات بیان کنم.‏» اگر ما نیز هنگام رویارویی با مشکلات بزرگ،‏ بر آنچه یَهُوَه برای ما انجام داده تعمّق کنیم و بابت آن قدردان باشیم،‏ می‌توانیم شادی خود را حفظ کنیم.‏ یَهُوَه چه تدارکات دیگری برای ما فراهم کرده است که باعث شادی ما می‌شود؟‏

دلایل شادی ما

مهم‌ترین دلیل شادی ما این است که می‌توانیم با یَهُوَه خدا رابطه‌ای صمیمی برقرار کنیم.‏ باعث افتخار ماست که حاکم عالم را می‌شناسیم.‏ در واقع یَهُوَه نه تنها خدای ما بلکه پدر و دوست ما نیز است!‏—‏مز ۷۱:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

یَهُوَه به ما هدیهٔ حیات را بخشیده است و ما را قادر ساخته که از آن لذّت ببریم.‏ (‏جا ۳:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ به علاوه،‏ یَهُوَه ما را به طرف خود جذب کرده و به ما آموخته است که قصدش از آفرینش انسان‌ها چه بوده است.‏ (‏کول ۱:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ به همین دلیل ما در زندگی هدف و مقصودی داریم.‏ اما اکثر انسان‌ها مقصود زندگی را نمی‌دانند.‏ پولُس رسول در این باره چنین نوشت:‏ «‹خدا آنچه چشمی ندیده،‏ گوشی نشنیده و به فکر کسی خطور نکرده است،‏ برای دوستداران خود فراهم دیده است.‏› خدا آن‌ها را از طریق روح خود،‏ بر ما آشکار ساخته است.‏» (‏۱قر ۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ آیا نباید از این که خواست و مقصود یَهُوَه را می‌دانیم شاد و خوشحال باشیم؟‏

حال برکات دیگری را در نظر بگیرید.‏ آیا مایهٔ خوشحالی نیست که یَهُوَه گناهان ما را می‌بخشد؟‏ (‏۱یو ۲:‏۱۲‏)‏ به دلیل رحمت یَهُوَه امید داریم که در آینده‌ای نزدیک در بهشت روی زمین زندگی کنیم.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۲‏)‏ اما اکنون نیز یَهُوَه دوستان زیادی به ما بخشیده است که می‌توانیم همراه آنان او را بپرستیم.‏ (‏مز ۱۳۳:‏۱‏)‏ کلام خدا همچنین به ما اطمینان می‌دهد که یَهُوَه ما را از شیطان و دیوهایش محفوظ نگاه می‌دارد.‏ (‏مز ۹۱:‏۱۱‏)‏ اگر بر تمام این برکات تعمّق کنیم،‏ شادی‌مان عمیق‌تر خواهد شد.‏—‏فیلیپ ۴:‏۴‏.‏

بر شادی خود بیفزایید

آیا یک شخص مسیحی که شادی واقعی دارد می‌تواند بر شادی‌اش بیفزاید؟‏ عیسی مسیح چنین گفت:‏ «این‌ها را به شما گفته‌ام که از شادی من برخوردار شوید و شادی‌تان کامل گردد.‏» (‏یو ۱۵:‏۱۱‏)‏ گفتهٔ عیسی به این معنی است که ما همواره می‌توانیم بر شادی خود بیفزاییم.‏ تلاش‌های ما برای افزایش شادی‌مان را می‌توان به رساندن سوخت به یک شعلهٔ آتش تشبیه کرد.‏ برای این که گرمای آتش را افزایش دهیم باید به آن هیزم اضافه کنیم.‏ به طور مشابه برای این که شادی‌مان را افزایش دهیم باید خود را از لحاظ روحانی تقویت کنیم.‏ به یاد داشته باشید که برای افزایش شادی به روح‌القدس نیاز داریم.‏ بنابراین باید به طور مرتب به یَهُوَه دعا کرده و روح مقدّس او را بطلبیم.‏ همچنین باید کلام الهامی او را مطالعه کرده و بر آن تعمّق کنیم.‏—‏مز ۱:‏۱،‏ ۲؛‏ لو ۱۱:‏۱۳‏.‏

همچنین با انجام اعمالی که یَهُوَه را خشنود می‌سازد،‏ شادی‌مان افزایش می‌یابد.‏ (‏مز ۳۵:‏۲۷؛‏ ۱۱۲:‏۱‏)‏ زیرا خدا ما را طوری آفریده که ‹از او بترسیم و فرامین او را نگاه داریم،‏ چرا که انسان بودن به‌تمامی همین است.‏› (‏جا ۱۲:‏۱۳‏)‏ به عبارت دیگر ما انسان‌ها طوری آفریده شده‌ایم که خواست خدا را انجام دهیم.‏ بنابراین وقتی او را خدمت می‌کنیم،‏ از زندگی لذّت برده و شاد خواهیم بود.‏b

فواید شادی

همچنان که شادی واقعی را در خود پرورش می‌دهیم،‏ فواید آن را خواهیم دید.‏ این فواید تنها به احساس درونی ما محدود نمی‌شود.‏ برای مثال،‏ وقتی با وجود مشکلاتی که داریم،‏ با شادی یَهُوَه را خدمت می‌کنیم،‏ او را نیز خشنود خواهیم ساخت.‏ (‏تث ۱۶:‏۱۵؛‏ ۱تسا ۵:‏۱۶-‏۱۸‏)‏ همچنین شادی واقعی باعث می‌شود که به دنبال مادیات نباشیم و برای پیشبرد منافع پادشاهی خدا تا جای ممکن ازخودگذشتگی کنیم.‏ (‏مت ۱۳:‏۴۴‏)‏ وقتی نتایج خوب ازخودگذشتگی‌مان را می‌بینیم شادی‌مان عمیق‌تر شده،‏ احساس بهتری نسبت به خود خواهیم داشت و می‌توانیم بر شادی دیگران نیز بیفزاییم.‏—‏اعما ۲۰:‏۳۵؛‏ فیلیپ ۱:‏۳-‏۵‏.‏

یکی از محققان دانشگاه نِبراسکا در آمریکا بعد از تحقیقاتی که دربارهٔ سلامتی انجام داد چنین نوشت:‏ «اگر از زندگی کنونی‌تان راضی و خوشحال باشید،‏ به احتمال زیاد در آینده از سلامت بهتری برخوردار خواهید بود.‏» گفتهٔ او با کتاب مقدّس هماهنگ است که می‌گوید:‏ «دل شادمان داروی شفابخش است.‏» (‏امث ۱۷:‏۲۲‏)‏ بله،‏ هر چه شادتر باشیم،‏ در آینده از سلامت بیشتری برخوردار خواهیم بود.‏

بنابراین از طریق دعا،‏ مطالعه و تعمّق بر کلام خدا می‌توانیم حتی در این دوران پرتنش نیز شادی واقعی را در خود پرورش دهیم.‏ همچنین با تعمّق بر برکات کنونی‌مان،‏ سرمشق گرفتن از ایمان دیگران و انجام خواست خدا شادی خود را افزایش می‌دهیم.‏ بدین شکل مطابق با مزمور ۶۴:‏۱۰ عمل کرده‌ایم که می‌گوید:‏ «باشد که پارسا در خداوند شادی کند و در او پناه جوید.‏»‏