هنگام اضطراب و نگرانی به یَهُوَه تکیه کنید

۱.‏ چرا هشدار عیسی برای ما بسیار اهمیت دارد؟‏

عیسی در پیشگویی‌اش دربارهٔ ایّام آخر چنین گفت:‏ «مراقب خود باشید مبادا .‏ .‏ .‏ نگرانی‌های زندگی [یا «نگرانی امرار معاش»] دل‌های شما را گرفتار سازد.‏» (‏لو ۲۱:‏۳۴‏،‏ پاورقی)‏ این هشدار امروزه نیز برای ما اهمیت بسیاری دارد.‏ زیرا همهٔ ما با مشکلاتی روبرو می‌شویم که مضطرب و نگرانمان می‌سازد.‏

۲.‏ برادران و خواهرانمان با چه مشکلاتی روبرویند؟‏

^۲ گاه به طور همزمان با مشکلات متعددی روبرو می‌شویم که ما را مضطرب و نگران می‌سازد.‏ نمونه‌هایی را در نظر بگیرید.‏ برادری به نام جان،‏b دچار بیماری اِم‌اِس است.‏ همسرش پس از ۱۹ سال زندگی مشترک،‏ او را ترک کرد.‏ دو دخترش نیز خدمت به یَهُوَه را کنار گذاشتند.‏ از این رو،‏ جان بسیار شوکه و مضطرب بود.‏ باب و لیندا زوجی هستند که با مشکلات دیگری روبرو شدند.‏ هر دوی آنان کار و سپس خانه‌شان را از دست دادند.‏ به علاوه،‏ پزشکان تشخیص دادند که لیندا دچار نوعی بیماری قلبی است که می‌تواند منجر به مرگش شود.‏ او همچنین دچار بیماری دیگری شد که به سیستم دفاعی بدنش صدمه می‌زد.‏

۳.‏ مطابق فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷ ما از چه امری می‌توانیم مطمئن باشیم؟‏

^۳ ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که آفریدگار و پدر پرمهرمان یَهُوَه،‏ به‌خوبی می‌داند که اضطراب و نگرانی چه تأثیری بر ما می‌گذارد.‏ به علاوه،‏ او آمادهٔ کمک به ماست تا بتوانیم با مشکلات مقابله کنیم.‏ ‏(‏فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷ خوانده شود.‏)‏ گزارشات بسیاری در کلام خدا آمده است که نشان می‌دهد خادمان وفادار یَهُوَه چه مشکلاتی داشتند.‏ همچنین با بررسی این گزارشات می‌بینیم که یَهُوَه چگونه به آنان کمک کرد تا بر مشکلاتشان غلبه کنند.‏ در ادامه به بررسی برخی از این نمونه‌ها می‌پردازیم.‏

ایلیّا «انسانی بود با احساساتی همچون ما»‏

۴.‏ ایلیّا با چه مشکلاتی روبرو بود و چه دیدی نسبت به یَهُوَه داشت؟‏

^۴ ایلیّا در دوران سختی به یَهُوَه خدمت می‌کرد و با مشکلاتی جدّی روبرو بود.‏ اَخاب یکی از پادشاهان سرکش اسرائیل،‏ با ایزابل که یکی از پرستندگان شریر بَعْل بود ازدواج کرد.‏ آنان پرستش بَعْل را در بین اسرائیلیان رواج دادند و بسیاری از انبیای یَهُوَه را به قتل رساندند.‏ اما ایلیّا جان سالم به در برد.‏ او همچنین با کمک یَهُوَه از قحطی شدیدی که در آنجا رخ داده بود نجات یافت.‏ (‏۱پاد ۱۷:‏۲-‏۴،‏ ۱۴-‏۱۶‏)‏ به علاوه،‏ او با تکیه به یَهُوَه با انبیای کاذب و پرستندگان بَعْل روبرو شد.‏ او اسرائیلیان را نیز به پرستش یَهُوَه ترغیب کرد.‏ (‏۱پاد ۱۸:‏۲۱-‏۲۴،‏ ۳۶-‏۳۸‏)‏ ایلیّا در آن دوران سخت،‏ کمک‌های یَهُوَه را به طرق مختلف تجربه کرد.‏

۵-‏۶.‏ مطابق اول پادشاهان ۱۹:‏۱-‏۴ ایلیّا چه احساسی داشت و یَهُوَه چگونه محبتش را به او نشان داد؟‏

^۵ ۱پادشاهان ۱۹:‏۱-‏۴ خوانده شود.‏ ایلیّا بسیار ترسیده بود،‏ زیرا ایزابل قصد جان او را کرده بود.‏ از این رو،‏ به طرف بِئِرشِبَع فرار کرد.‏ او چنان دلسرد شده بود که آرزوی مرگ می‌کرد.‏ چرا ایلیّا چنین احساسی داشت؟‏ او انسانی ناکامل بود و «احساساتی همچون ما» داشت.‏ (‏یعقو ۵:‏۱۷‏)‏ شاید اضطراب و خستگی شدید،‏ او را از پا درآورده بود.‏ ایلیّا ظاهراً احساس می‌کرد که تمام سعی و تلاشش برای تغییر اسرائیلیان و ترویج پرستش پاک بی‌فایده بوده است و هیچ کس بجز خودش یَهُوَه را نمی‌پرستد.‏ (‏۱پاد ۱۸:‏۳،‏ ۴،‏ ۱۳؛‏ ۱۹:‏۱۰،‏ ۱۴‏)‏ شاید از این که ایلیّا چنین احساساتی داشت متعجب شویم.‏ اما یَهُوَه احساسات او را به‌خوبی درک می‌کرد.‏

^۶ یَهُوَه نه تنها ایلیّا را به دلیل احساساتش سرزنش نکرد،‏ بلکه به او کمک کرد که قوّتش را بازیابد.‏ (‏۱پاد ۱۹:‏۵-‏۷‏)‏ سپس با نشان دادن قدرت و عظمتش،‏ طرز فکر ایلیّا را اصلاح کرد.‏ به علاوه،‏ او به ۷۰۰۰ اسرائیلی اشاره کرد که از پرستش بَعْل امتناع ورزیده بودند.‏ (‏۱پاد ۱۹:‏۱۱-‏۱۸‏)‏ به این شکل،‏ یَهُوَه به ایلیّا نشان داد که دوستش دارد.‏

یَهُوَه چگونه به ما کمک می‌کند؟‏

۷.‏ ما از نحوهٔ برخورد یَهُوَه با ایلیّا چه اطمینانی می‌یابیم؟‏

^۷ آیا با شرایطی روبرو هستید که شما را مضطرب و نگران ساخته است؟‏ مطمئناً آگاهی از این که یَهُوَه احساسات ایلیّا را درک می‌کرد به ما دلگرمی می‌دهد.‏ این امر به ما اطمینان می‌دهد که یَهُوَه در سختی‌ها،‏ احساسات ما را درک می‌کند.‏ او محدودیت‌های ما را می‌داند و از افکار و احساساتمان آگاه است.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۱۴؛‏ ۱۳۹:‏۳،‏ ۴‏)‏ اگر ما نیز همچون ایلیّا به یَهُوَه تکیه کنیم،‏ او کمکمان می‌کند که در مشکلات،‏ بر اضطراب و نگرانی خود غلبه کنیم.‏—‏مز ۵۵:‏۲۲‏.‏

۸.‏ یَهُوَه چگونه کمکمان می‌کند بر اضطراب و نگرانی غلبه کنیم؟‏

^۸ اضطراب و نگرانی باعث می‌شود افکار منفی در سر بپرورانیم و دلسرد و ناامید شویم.‏ اما باید به یاد داشته باشیم که یَهُوَه کمکمان می‌کند با نگرانی‌ها مقابله کنیم.‏ او از شما می‌خواهد که نگرانی‌ها و احساساتتان را با او در میان بگذارید.‏ او همواره آماده است که به درخواست شما برای کمک،‏ پاسخ دهد.‏ (‏مز ۵:‏۳؛‏ ۱پطر ۵:‏۷‏)‏ بنابراین،‏ دربارهٔ مشکلات و نگرانی‌هایتان به‌دفعات به یَهُوَه دعا کنید.‏ او در گذشته مستقیماً با ایلیّا صحبت کرد،‏ اما امروزه از طریق کلام و سازمانش به دعای شما پاسخ می‌دهد.‏ گزارشاتی که در کلامش آمده است می‌تواند به شما دلگرمی و امید بخشد.‏ شما همچنین می‌توانید از هم‌ایمانانتان دلگرمی یابید.‏—‏روم ۱۵:‏۴؛‏ عبر ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۹.‏ دوستان نزدیک چگونه می‌توانند به ما کمک کنند؟‏

^۹ یَهُوَه از ایلیّا خواست که بخشی از مسئولیتش را به اِلیشَع واگذار کند.‏ او به این شکل،‏ دوستی خوب به ایلیّا داد تا هنگام دلسردی و ناامیدی در کنارش باشد.‏ به طور مشابه،‏ هنگامی که ما دربارهٔ مشکلاتمان با دوستی نزدیک درددل می‌کنیم،‏ او کمکمان می‌کند که راحت‌تر با نگرانی‌هایمان کنار آییم.‏ (‏۲پاد ۲:‏۲؛‏ امث ۱۷:‏۱۷‏)‏ اگر شخصی را در نظر ندارید که سفرهٔ دلتان را برایش باز کنید،‏ با کمک یَهُوَه هم‌ایمانی باتجربه را بیابید که به شما دلگرمی دهد.‏

۱۰.‏ چرا نمونهٔ ایلیّا به ما امید و دلگرمی می‌دهد و وعدهٔ یَهُوَه در اِشَعْیا ۴۰:‏۲۸،‏ ۲۹ چگونه کمکمان می‌کند؟‏

^۱۰ یَهُوَه به ایلیّا کمک کرد که با اضطراب و نگرانی‌اش مقابله کند و سال‌ها وفادارانه به خدمتش ادامه دهد.‏ نمونهٔ ایلیّا به ما امید و دلگرمی می‌دهد.‏ زیرا ما نیز گاه با مشکلاتی روبرو می‌شویم که از لحاظ جسمی و روحی ما را شدیداً تحت فشار قرار می‌دهد.‏ اگر در چنین شرایطی به یَهُوَه تکیه کنیم،‏ او قدرت لازم را به ما می‌دهد تا بتوانیم به خدمتمان ادامه دهیم.‏—‏اِشَعْیا ۴۰:‏۲۸،‏ ۲۹ خوانده شود.‏

خادمان یَهُوَه در گذشته به او تکیه کردند

۱۱-‏۱۳.‏ اضطراب و نگرانی چگونه در گذشته بر سه خادم یَهُوَه تأثیر گذاشته بود؟‏

^۱۱ کتاب مقدّس به افراد دیگری نیز اشاره می‌کند که با اضطراب و نگرانی روبرو بودند.‏ برای مثال،‏ حنا یکی از آنان بود که درد بی‌فرزندی و طعنه‌های همسر دوم شوهرش را تحمّل می‌کرد.‏ (‏۱سمو ۱:‏۲،‏ ۶‏)‏ این فشارهای روحی چنان حنا را غمگین ساخته بود که مدام گریه می‌کرد و اشتهایش را از دست داده بود.‏—‏۱سمو ۱:‏۷،‏ ۱۰‏.‏

^۱۲ داوود پادشاه نیز گاه تحت اضطراب و نگرانی شدید،‏ از پا در می‌آمد.‏ او با چه مشکلاتی روبرو بود؟‏ داوود به دلیل خطاهای زیادی که مرتکب شده بود،‏ عذاب وجدان داشت.‏ (‏مز ۴۰:‏۱۲‏)‏ اَبشالوم،‏ پسر عزیزش بر علیه او سرکشی کرده و در نهایت کشته شد.‏ (‏۲سمو ۱۵:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ ۱۸:‏۳۳‏)‏ همچنین یکی از نزدیک‌ترین دوستانش به او خیانت کرد.‏ (‏۲سمو ۱۶:‏۲۳–‏۱۷:‏۲؛‏ مز ۵۵:‏۱۲-‏۱۴‏)‏ اکثر مزامیری که به دست داوود نوشته شده است،‏ نشانگر احساس دلسردی او و در عین حال،‏ اعتماد کاملش به یَهُوَه خداست.‏—‏مز ۳۸:‏۵-‏۱۰؛‏ ۹۴:‏۱۷-‏۱۹‏.‏

^۱۳ بعدها یکی از مزمورنویسان نسبت به زندگی شریران حسادت ورزید.‏ او احتمالاً یکی از نوادگان آساف لاوی بود که در «قُدس خدا» خدمت می‌کرد.‏ او از لحاظ روحی به‌قدری تحت فشار بود که احساس رضایت و شادی خود را از دست داد.‏ او حتی فکر می‌کرد که خدمت به یَهُوَه بی‌فایده است.‏—‏مز ۷۳:‏۲-‏۵،‏ ۷،‏ ۱۲-‏۱۴،‏ ۱۶،‏ ۱۷،‏ ۲۱‏.‏

۱۴-‏۱۵.‏ ما از سه نمونه‌ای که به آنان اشاره شد،‏ دربارهٔ کمک گرفتن از یَهُوَه چه می‌آموزیم؟‏

^۱۴ سه خادمی که به آنان اشاره شد به یَهُوَه تکیه کردند و از او کمک خواستند.‏ آنان سفرهٔ دلشان را نزد یَهُوَه باز کردند و دلایل اضطراب و نگرانی‌شان را صریحاً به یَهُوَه گفتند.‏ به علاوه،‏ هرگز از رفتن به مکان پرستش یَهُوَه دست نکشیدند.‏—‏۱سمو ۱:‏۹،‏ ۱۰؛‏ مز ۵۵:‏۲۲؛‏ ۷۳:‏۱۷؛‏ ۱۲۲:‏۱‏.‏

^۱۵ یَهُوَه با دلسوزی به دعای هر یک از آنان جواب داد.‏ حنا آرامش درونی خود را بازیافت.‏ (‏۱سمو ۱:‏۱۸‏)‏ داوود گفت:‏ «پارسا را مشقت بسیار است،‏ اما خداوند او را از همهٔ آنها خواهد رهانید.‏» (‏مز ۳۴:‏۱۹‏)‏ مزمورنویس نیز بعدها احساس کرد که یَهُوَه ‹دست راست او را گرفته است› و با مهربانی هدایتش می‌کند.‏ او در ادامه چنین سرود:‏ «مرا نیکوست که به خدا نزدیک باشم.‏ خداوندگارْ یهوه را پناهگاه خود ساخته‌ام.‏» (‏مز ۷۳:‏۲۳،‏ ۲۴،‏ ۲۸‏)‏ ما از این نمونه‌ها چه می‌آموزیم؟‏ گاه ما با مشکلاتی جدّی روبرو می‌شویم که باعث اضطراب و نگرانی‌مان می‌شود.‏ اما می‌توانیم با آن‌ها مقابله کنیم؛‏ بدین منظور باید بر نحوهٔ کمک یَهُوَه به دیگران تعمّق نماییم،‏ در دعا به او تکیه کنیم و مطیع فرامینش بمانیم.‏—‏مز ۱۴۳:‏۱،‏ ۴-‏۸‏.‏

با تکیه به یَهُوَه بر مشکلات غلبه کنید

۱۶-‏۱۷.‏ الف)‏ چرا نباید خود را از یَهُوَه و هم‌ایمانانمان دور نگاه داریم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم دوباره قوّت لازم را بیابیم؟‏

^۱۶ درس مهم دیگری که می‌توانیم از سه نمونهٔ بالا بیاموزیم این است که نباید خود را از یَهُوَه و قومش دور نگاه داریم.‏ (‏امث ۱۸:‏۱‏)‏ نمونهٔ نانسی را در نظر بگیرید.‏ زمانی که شوهرش او را ترک کرد،‏ شدیداً دچار اضطراب و نگرانی شد.‏ او می‌گوید:‏ «خیلی روزها اصلاً نمی‌خواستم با کسی صحبت کنم یا کسی را ببینم.‏ اما هر چه بیشتر خود را از دیگران دور نگاه می‌داشتم،‏ بیشتر غمگین و ناراحت می‌شدم.‏» اما زمانی که نانسی فکر کرد بیشتر به دیگران کمک کند،‏ احساساتش تغییر کرد.‏ او می‌گوید:‏ «وقتی دیگران مشکلاتشان را به من می‌گفتند،‏ به آنان گوش می‌دادم.‏ سپس پی بردم که هر چه بیشتر به دیگران دلسوزی نشان می‌دهم،‏ کمتر به مشکلات خودم فکر می‌کنم.‏»‏

^۱۷ به علاوه،‏ ما با شرکت در جلسات دوباره می‌توانیم قوّت لازم را بیابیم.‏ حضور ما در جلسات این امکان را به یَهُوَه می‌دهد که کمکمان کند و به ما دلگرمی دهد.‏ (‏مز ۸۶:‏۱۷‏)‏ او از طریق روح‌القدس،‏ کتاب مقدّس و هم‌ایمانانمان به ما قوّت می‌بخشد.‏ ما در جلسات می‌توانیم «متقابلاً تشویق گردیم.‏» (‏روم ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ خواهری به نام صوفیا می‌گوید:‏ «من با کمک یَهُوَه و هم‌ایمانانم توانستم به خدمتم ادامه دهم.‏ حضور در جلسات بیش از هر چیزی برایم اهمیت داشت.‏ متوجه شدم که هر چه بیشتر در موعظه و جلسات فعال باشم،‏ بهتر می‌توانم با اضطراب و نگرانی مقابله کنم.‏»‏

۱۸.‏ یَهُوَه چگونه کمکمان می‌کند که بر یأس و ناامیدی غلبه کنیم؟‏

^۱۸ زمانی که دچار یأس و ناامیدی می‌شویم باید به یاد داشته باشیم که یَهُوَه نه تنها در آینده عوامل چنین احساساتی را کاملاً از بین می‌برد،‏ بلکه اکنون نیز کمکمان می‌کند تا با آن‌ها مقابله کنیم.‏ او به ما «هم رغبت و هم قدرت عمل» می‌دهد تا بر یأس و ناامیدی غلبه کنیم.‏—‏فیلیپ ۲:‏۱۳‏.‏

۱۹.‏ رومیان ۸:‏۳۷-‏۳۹ چه اطمینانی به ما می‌دهد؟‏

^۱۹ رومیان ۸:‏۳۷-‏۳۹ خوانده شود.‏ پولُس رسول به ما اطمینان می‌دهد که هیچ چیز نمی‌تواند ما را از محبت خدا جدا سازد.‏ حال،‏ ما چگونه می‌توانیم به هم‌ایمانانی که با اضطراب و نگرانی روبرویند کمک کنیم؟‏ در مقالهٔ بعد خواهیم دید که با الگو گرفتن از یَهُوَه چگونه می‌توانیم با دلسوزی به چنین افرادی کمک کنیم.‏