یحیای تعمیددهنده الگویی در حفظ شادی
آیا دوست دارید در جماعت مسئولیتی خاص به شما واگذار شود که در حال حاضر امکان‌پذیر نیست؟ شاید مسئولیتی باشد که اکنون به مبشّر دیگری واگذار شده است. یا شاید مسئولیتی باشد که در گذشته از آن برخوردار بوده‌اید، اما اکنون به دلیل کهولت سن، بیماری، وضعیت بد اقتصادی یا مسئولیت‌های خانوادگی، دیگر قادر به انجام آن نیستید. یا شاید به دلیل تغییرات سازمان، باید از مسئولیتی که مدت‌ها بر عهدهٔ شما بود دست می‌کشیدید. دلیل آن هر چه باشد، شاید فکر کنید که اکنون به اندازه‌ای که دلتان می‌خواهد به یَهُوَه خدمت نمی‌کنید. قابل درک است که در چنین شرایطی گاه احساس یأس و دلسردی کنید. اما چگونه می‌توانید چنین احساسات منفی‌ای را از خود دور کنید و شادی خود را حفظ نمایید؟
با بررسی نمونهٔ یحیای تعمیددهنده، می‌آموزیم که چگونه می‌توانیم شادی خود را حفظ نماییم. یحیی از مسئولیت‌های فوق‌العاده‌ای در خدمت به یَهُوَه برخوردار بود. اما اتفاقی برایش افتاد که احتمالاً انتظارش را نداشت. او احتمالاً تصوّرش را نمی‌کرد که دوران حبسش طولانی‌تر از مدت خدمتش شود. با این حال، او تا پایان عمر، شادی خود را حفظ کرد. اما چه چیز در این رابطه به او کمک کرد؟ وقتی ما دلسرد می‌شویم، چگونه می‌توانیم همچون یحیی شادی خود را حفظ نماییم؟
خدمتی شادی‌بخش
در بهار سال ۲۹ میلادی، یحیی به عنوان کسی که راه را برای مسیح هموار می‌ساخت، خدمت خود را آغاز کرد. او چنین موعظه می‌کرد: «توبه کنید؛ زیرا پادشاهی آسمان‌ها نزدیک شده است.» (مت ۳:۲؛ لو ۱:۱۲-۱۷) بسیاری به پیام او واکنش مثبت نشان دادند. مردم از نقاط دور می‌آمدند و به پیامش گوش می‌دادند. در نتیجه بسیاری توبه کردند و تعمید گرفتند. او همچنین با شجاعت به رهبران مذهبی ریاکار هشدار داد که اگر تغییر نکنند، مورد داوری قرار خواهند گرفت. (مت ۳:۵-۱۲) نقطهٔ عطف خدمت او در پاییز سال ۲۹ میلادی بود یعنی زمانی که عیسی را تعمید داد. از آن زمان به بعد، یحیی مردم را به پیروی از عیسی که مسیح موعود بود هدایت می‌کرد.—یو ۱:۳۲-۳۷.
عیسی دربارهٔ نقش منحصربه‌فرد یحیی گفت: «بزرگ‌تر از یحیای تعمیددهنده از مادر زاده نشده است.» (مت ۱۱:۱۱) بدون شک، یحیی بابت برکاتی که نصیبش شده بود بسیار شاد بود. امروزه نیز بسیاری همچون یحیی از برکات فراوانی برخوردارند. نمونهٔ برادری به نام تِری را در نظر بگیرید. او و همسرش ساندرا بیش از ۵۰ سال در خدمت تمام‌وقت هستند. تِری می‌گوید: «مسئولیت‌ها و افتخارات زیادی داشته‌ام. افتخاراتی همچون پیشگامی، خدمت در بیت‌ئیل، خدمت به عنوان پیشگام ویژه، سرپرست حوزه و سرپرست ناحیه. اکنون نیز دوباره به عنوان پیشگام ویژه مشغول به خدمت هستم.» دریافت مسئولیت در سازمان یَهُوَه واقعاً شادی‌آور است. اما هنگام روبرویی با تغییرات، باید همچون یحیی تلاش کنیم که شادی خود را حفظ نماییم.
حفظ روحیهٔ قدردانی
یحیی شادی‌اش را حفظ کرد، زیرا همواره بابت افتخاراتش قدردان بود. برای مثال، پس از تعمید عیسی، شمار پیروان یحیی کاهش یافت، در حالی که به پیروان عیسی افزوده می‌شد. از این رو، شاگردان یحیی با نگرانی به او گفتند: ‹او اکنون تعمید می‌دهد و همه نزد او می‌روند.› (یو ۳:۲۶) یحیی پاسخ داد: «عروس به داماد تعلّق دارد. اما وقتی دوست داماد کنار داماد می‌ایستد و به سخنانش گوش می‌دهد، از شنیدن صدای داماد بسیار شاد می‌شود. پس شادی من نیز کامل شده است.» (یو ۳:۲۹) یحیی قصد نداشت با عیسی رقابت کند. او فکر نمی‌کرد که اهمیت خدمت عیسی، تمام کارهایش را بی‌ارزش ساخته است. او همواره شادی‌اش را حفظ کرد، زیرا می‌دانست «دوست داماد» است.
دیدگاه یحیی باعث شد که علی‌رغم محدودیت‌ها، همواره شادی‌اش را حفظ کند. برای مثال، یحیی از زمان تولّدش نذیره بود و به یَهُوَه وقف شده بود. از این رو، هرگز نباید به شراب لب می‌زد. (لو ۱:۱۵) عیسی با اشاره به زندگی سادهٔ یحیی گفت که او «نه می‌خورَد و نه می‌نوشد.» در حالی که عیسی و شاگردانش همچون دیگران زندگی می‌کردند و چنین محدودیتی نداشتند. (مت ۱۱:۱۸، ۱۹) به علاوه، یحیی قدرت انجام معجزه را نداشت. در حالی که می‌دانست به برخی از شاگردان عیسی، منجمله کسانی که در گذشته شاگرد خودش بودند، چنین قدرتی داده شده بود. (مت ۱۰:۱؛ یو ۱۰:۴۱) اما یحیی بجای تمرکز بر چنین موضوعاتی، همواره با غیرت بر مسئولیتی که یَهُوَه به او داده بود تمرکز می‌کرد.
اگر ما نیز برای مسئولیتی که یَهُوَه به ما واگذار کرده است ارزش قائل شویم می‌توانیم شادی خود را حفظ کنیم. تِری که پیش از این به او اشاره شد می‌گوید: «همیشه بر مسئولیتی که به من داده می‌شد تمرکز می‌کردم.» او با اشاره به سال‌هایی که در خدمت تمام‌وقت بوده است می‌گوید: «نه تنها پشیمان نیستم بلکه خاطرات فوق‌العاده‌ای از آن سال‌ها دارم.»
در واقع، انجام هر مسئولیتی که به ما واگذار می‌شود، همکاری با یَهُوَه خداست. (۱قر ۳:۹) اگر ما همواره بر این امر تعمّق کنیم، شادی‌مان در خدمت به یَهُوَه بیشتر می‌شود. برای مثال، اگر همواره از شیئی ارزشمند بادقت نگهداری کنیم، هرگز از زیبایی و ارزش آن کاسته نمی‌شود. به طور مشابه، اگر همواره بر افتخار همکاری با یَهُوَه تعمّق کنیم، هرگز از شادی‌مان در خدمت به او کاسته نمی‌شود. همچنین ازخودگذشتگی‌هایمان را با ازخودگذشتگی‌های دیگران مقایسه نخواهیم کرد. به علاوه، هرگز مسئولیت‌هایمان را کم‌ارزش‌تر از مسئولیت‌های دیگران نخواهیم دید.—غلا ۶:۴.
تمرکز بر امور روحانی
یحیی می‌دانست که خدمتش دائمی نیست. (یو ۳:۳۰) با این حال، احتمالاً به پایان رسیدن خدمتش برایش غیرمنتظره بود. در سال ۳۰ میلادی که حدود شش ماه از تعمید عیسی می‌گذشت، هیرودیس پادشاه یحیی را به زندان انداخت. با این حال، او همچنان آنچه را که درست بود بیان می‌کرد. (مرق ۶:۱۷-۲۰) یحیی چگونه توانست علی‌رغم این مشکلات شادی‌اش را حفظ کند؟ او همواره بر امور روحانی تمرکز می‌کرد.
یحیی در زندان گزارشاتی دربارهٔ گسترش خدمت عیسی دریافت کرد. (مت ۱۱:۲؛ لو ۷:۱۸) او اطمینان داشت که عیسی همان مسیح موعود است و به مقام پادشاهی خواهد رسید. اما شاید چنین سؤالاتی در ذهن داشت: ‹عیسی چگونه می‌خواهد تمام آنچه را که نوشته‌های مقدّس دربارهٔ او می‌گوید، به انجام رساند؟ آیا در آینده‌ای نزدیک پادشاهی‌اش را آغاز می‌کند؟ آیا به عنوان پادشاه مرا از زندان آزاد می‌کند؟› یحیی که می‌خواست به پاسخ سؤالاتش دربارهٔ عیسی پی ببرد، دو نفر از شاگردانش را نزد او فرستاد تا چنین بپرسند: «آیا تو همان کسی هستی که منتظر آمدنش بودیم یا باید منتظر شخصی دیگر باشیم؟» (لو ۷:۱۹) مطمئناً وقتی آنان بازگشتند، یحیی بادقت به گفته‌های آنان دربارهٔ معجزات شفابخش عیسی گوش داد. آنان به یحیی گفتند که عیسی به او چنین پاسخ داد: «نابینایان بینا می‌شوند، لنگان راه می‌روند، جذامیان پاک می‌گردند، ناشنوایان شنوا می‌شوند، مردگان برخیزانده می‌شوند و به فقیران بشارت داده می‌شود.»—لو ۷:۲۰-۲۲.
بدون شک یحیی با شنیدن گزارش شاگردانش تقویت شد. گفته‌های آنان تأیید کرد که عیسی پیشگویی‌هایی را که دربارهٔ مسیح شده بود به تحقق می‌رساند. با این که عیسی باعث آزادی یحیی از زندان نشد، یحیی می‌دانست که خدمتش بیهوده نبوده است. از این رو، علی‌رغم شرایطش، شادی خود را حفظ کرد.
تمرکز بر فعالیت موعظهٔ جهانی کمکمان می‌کند که شادی خود را حفظ کنیم
اگر ما نیز همچون یحیی بر امور روحانی تمرکز کنیم می‌توانیم همواره با بردباری و شادی پایدار بمانیم. (کول ۱:۹-۱۱) بدین منظور می‌توانیم کتاب مقدّس را مطالعه و بر آن تعمّق کنیم. به این شکل، اطمینان می‌یابیم که هیچ یک از زحماتمان در خدمت به یَهُوَه بیهوده نیست. (۱قر ۱۵:۵۸) ساندرا می‌گوید: «هر روز یک باب از کتاب مقدّس را می‌خوانم. این امر کمکم می‌کند که به یَهُوَه نزدیک‌تر شوم و بر او تمرکز کنم، نه بر خودم.» ما همچنین می‌توانیم بر فعالیت‌های سازمان تمرکز کنیم، زیرا باعث می‌شود که بر خودمان تمرکز نکنیم. ساندرا در ادامه می‌گوید: «تماشای برنامهٔ ماهانهٔ شاهدان یَهُوَه کمکم کرده است که خود را به سازمان یَهُوَه نزدیک‌تر حس کنم و شادی‌ام را در خدمت حفظ نمایم.»
یحیی در مدت کوتاه خدمتش، با «روح و قدرت ایلیّا» به دیگران موعظه کرد. او مانند ایلیّا «انسانی بود با احساساتی همچون ما.» (لو ۱:۱۷؛ یعقو ۵:۱۷) اگر ما نیز همچون یحیی روحیهٔ قدردانی را در خود پرورش دهیم و بر امور روحانی تمرکز کنیم، در هر شرایطی می‌توانیم با شادی به خدمتمان ادامه دهیم.