همچون یَهُوَه نیکی کنیم
۱ آیا بعد از دیدن یک غروب باشکوه و زیبای آفتاب و یا صرف خوراکی لذیذ، به ستایش یَهُوَه که منشأ تمام نیکویی‌ها است، برانگیخته نمی‌شویم؟ این خوبی‌ها ما را وامی‌دارد تا مانند او باشیم. ( مز ۱۱۹:۶۶، ۶۸؛ افس ۵:۱) حال چگونه می‌توانیم این صفت را از خود نشان دهیم؟
۲ نسبت به کسانی که هم‌ایمانانمان نیستند: یکی از راه‌هایی که می‌توانیم مانند یَهُوَه عمل کنیم، از ته قلب نیکی و احسان کردن به کسانی است که هم‌ایمانان ما نیستند. ( غلا ۶:۱۰) نیکوکاری به دیگران می‌تواند اثر مثبتی روی دید آن‌ها نسبت به شاهدان یَهُوَه داشته باشد.
۳ برای مثال، برادر جوانی که پیشگام بود در یک درمانگاه کنار زن سالمندی که به نظر بیمارتر از بقیه می‌آمد، نشست. وقتی نوبت آن برادر رسید او به زن سالمند پیشنهاد کرد تا از نوبتش استفاده کند. آن برادر پیشگام بعدها باری دیگر به آن زن سالمند در بازار برخورد و آن زن از دیدار وی بسیار خوشنود شد. اگرچه آن زن در گذشته نسبت به پیام ملکوت بی‌تفاوت بود ولی اذعان کرد که شاهدان یَهُوَه به مردم محبت نشان می‌دهند. آن پیشگام جوان مطالعهٔ کتاب مقدّس را با آن زن سالمند شروع کرد.
۴ نسبت به برادران: وقتی در کمک به برادران خود پیشقدم شویم مانند یَهُوَه از خود نیکی و احسان نشان داده‌ایم. ما در زمان وقوع فاجعه فوراً به کمک برادران خود می‌شتابیم. ما شاهدان یَهُوَه نیکی و احسان کردن به برادران خود را بدین شکل نشان می‌دهیم که امکان رفت و برگشت ایشان را به جماعت فراهم می‌بینیم، و همچنین از سالمندان و بیماران دیدار به عمل می‌آوریم و به برادرانی که با آن‌ها آشنایی چندانی نداریم محبت می‌کنیم. — ۲ قر ۶:۱۱-۱۳؛ عبر ۱۳:۱۶.
۵ طریق دیگر نیکویی یَهُوَه بخشندگی اوست. ( مز ۸۶:۵) ما نیز با پیروی از یَهُوَه، به دیگران بخشندگی نشان می‌دهیم. ( افس۴:۳۲) این امر معاشرت ما را با برادرانمان دلپذیر می‌کند. — مز ۱۳۳:۱-۳.
۶ باشد که نیکی و احسان بی‌پایان یَهُوَه ما را در همه جا به ستایش او وادارد و نیز ما را برانگیزد تا در نشان دادن این صفت از او پیروی کنیم و همیشه شاد باشیم. — مز ۱۴۵:۷؛ ار ۳۱:۱۲.