شکرگزار باشید
۱ با اینکه با «زمانهای سخت» دست به گریبانیم باز جای شکرگزاری است که یَهُوَه ما را از موهبات و نعمات بسیاری در زندگی بهرهمند ساخته است. ( ۲ تیمو ۳:۱) اما بزرگترین موهبت جان پسر عزیزش بود که برای ما فدا کرد. ( یو ۳:۱۶) وقتی خود را با اعضای ادیان کاذب مقایسه میکنیم آیا آشکار نیست که آنها از لحاظ روحانی در قحطی به سر برده، آه میکشند ولی ما در وفور نعمت خوراک روحانی به سر میبریم؟ ( اشع ۶۵:۱۳) در ضمن ما نه فقط بخشی از خانوادهٔ عابدان یَهُوَه در سرتاسر جهان میباشیم بلکه در گسترش شورانگیز پرستش حقیقی نیز نقش مؤثری را بر عهده داریم. ( اشع ۲:۳، ۴؛ ۶۰:۴-۱۰، ۲۲) حال چگونه میتوانیم شکرگزار بوده، قدرشناسی خود را به یَهُوَه بابت این همه برکاتی که ارزانی داشته است به او نشان دهیم؟ — کول ۳:۱۵، ۱۷.
۲ خدمتی شاد و از صمیم قلب: پولُس رسول در مبحث بذل و بخشش به نکتهٔ درخور توجهی اشاره کرده، گفت: «خدا بخشندهٔ خوش را دوست میدارد.» ( ۲ قر ۹:۷) این اصل در مورد خدمت ما به خدا نیز مصداق دارد. شکرگزار بودن در شوق و اشتیاقی که برای حقیقت داریم دیده میشود. همچنین وقتی که با شادی در جلسات حاضر میشویم معلوم میشود. شکرگزار بودن را در غیرت برای موعظه میتوان تشخیص داد و از خوشی و شادمانی ما در انجام دادن خواست الٰهی آشکار میشود. — مز ۱۰۷:۲۱، ۲۲؛ ۱۱۹:۱۴؛ ۱۲۲:۱؛ روم ۱۲:۸، ۱۱.
۳ در اسرائیل باستان شریعت موسی برای بعضی از هدایا و قربانیها مقدار معینی تعیین نکرده بود. از این رو هر عابدی میتوانست با اهدای هدیهای ‹به اندازهٔ برکتی که یَهُوَه، خدایش به او عطا فرموده بود› نشان دهد تا چه حد شکرگزار است. ( تث ۱۶:۱۶، ۱۷) امروزه نیز قلبی سرشار از شکر و قدردانی صاحبش را به غیرت آورده، او را برمیانگیزد تا به تناسب وضعیت و شرایط زندگیاش با تمام نیرو به موعظهٔ ملکوت و شاگردسازی بپردازد. معمولاً ماههای تابستان فرصت بسیار خوبی است تا نشان دهیم عابدانی شکرگزار هستیم. به چه صورت؟ بعضیها از تعطیلات تابستانی مدرسه و بعضی دیگر از مرخصیهای خود استفاده میکنند تا با توجه به روزهای بلند تابستانی وقت بیشتری را به موعظه اختصاص دهند و یا حتی به خدمت پیشگامی کمکی بپردازند. آیا شما نیز میتوانید خدمت خود را طی ماههای تابستانی افزایش دهید؟
۴ از شکرگزاری لبریز باشید: یکی از مهمترین راههای ابراز شکرگزاری به یَهُوَه، از طریق دعا است. ( ۱ تسا ۵:۱۷، ۱۸) کلام خدا ما را دعوت میکند تا از شکر و قدردانی از خدا و نعماتش لبریز شویم. ( کول ۲:۷) حتی اگر گرفتاریهای زندگی ما را زیاده به خود مشغول داشته است و یا باید فشارهای زیادی را متحمّل شویم باز نباید شکرگزاری را در دعاهای روزمره فراموش کنیم. ( فیل ۴:۶) آری با غیرت در خدمت موعظه و با دعا و تضرّع امید است که ‹سپاس از خدا را بسیار بیفزاییم.› — ۲ قر ۹:۱۲.