دلیرانه کلام خدا را به زبان آوریم

^۱ ما خادمان مسیحی می‌دانیم که همه،‏ سخنان ما را در موعظه نخواهند پذیرفت.‏ (‏ مت ۱۰:‏۱۴‏)‏ با این حال،‏ نمی‌گذاریم که واکنش منفی مردم ما را از پخش بشارت ملکوت باز دارد.‏ (‏ امث ۲۹:‏۲۵‏)‏ حال،‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند تا کلام خدا را دلیرانه به زبان آوریم؟‏

^۲ پولُس رسول پی‌برد که «معرفت خداوند» بسیار پرارزش است.‏ این موضوع او را برانگیخت تا به «یقین کامل» سخن گوید.‏ (‏ فیل ۳:‏۸‏؛‏ ۱ تسا ۱:‏۵)‏ پیام موعظهٔ پولُس از دید برخی بی‌ارزش و احمقانه بود،‏ ولی وی می‌دانست که ‹به قوّت خداست که هر کس ایمان می‌آورد.‏› (‏ روم ۱:‏۱۶‏)‏ بدین سبب،‏ حتی هنگام مواجه شدن با مخالفت به قوّت یَهُوَه «به دلیری سخن» می‌گفت.‏ —‏ اعما ۱۴:‏۱-‏۷؛‏ ۲۰:‏۱۸-‏۲۱،‏ ۲۴‏.‏

^۳ سرچشم‍هٔ ق‍وّت:‏ پولُس به قوّت خود موعظه نمی‌کرد.‏ او با اشاره به خود و سیلاس گفت:‏ «هر چند قبل از آن در فیلِپّی زحمت کشیده و بی‌احترامی دیده بودیم،‏ .‏ .‏ .‏ لیکن در خدای خود دلیری کردیم تا انجیل خدا را با جدّ و جهد شدید به شما اعلام نماییم.‏» (‏ ۱ تسا ۲:‏۲؛‏ اعما ۱۶:‏۱۲،‏ ۳۷‏)‏ همچنین،‏ هنگامی که پولُس در زندان روم به سر می‌برد،‏ از دیگران تقاضا کرد برایش دعا کنند تا بتواند ‹به دلیری سخن گوید.‏› (‏ افس ۶:‏۱۸-‏۲۰‏)‏ پولُس با توکّل به یَهُوَه قادر بود کلام خدا را دلیرانه به زبان آورد.‏ —‏ ۲ قر ۴:‏۷؛‏ فیل ۴:‏۱۳‏.‏

^۴ یَهُوَه امروزه نیز به خادمانش قوّت لازم را برای بیان دلیرانهٔ کلامش می‌دهد.‏ برای مثال،‏ برادری برایش مشکل بود که در محل کارش،‏ خود را به عنوان یکی از شاهدان یَهُوَه معرفی و به طور غیررسمی موعظه کند.‏ اما،‏ او با توکّل و دعا شروع به موعظه کرد.‏ یکی از همکارانش در وهلهٔ اوّل پیام او را نپذیرفت،‏ ولی برادرمان با اشاره به امید رستاخیز توانست مطالعهٔ کتاب مقدّس را با او شروع کند.‏ از آن پس،‏ برادرمان در پی هر فرصتی بود تا به دیگران موعظه کند.‏ وی در محل کار جدید خود طی ۱۴ سال توانست به ۳۴ نفر کمک کند تا تعمید بگیرند.‏ ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه به ما هم قوّت لازم را می‌دهد ‹تا به دلیری تمام به کلامش سخن گوییم.‏› —‏ اعما ۴:‏۲۹‏.‏