چرا مرتباً به سراغ مردم می‌رویم

۱.‏ چه سؤالی در رابطه با کار موعظه پیش می‌آید؟‏

^۱ در بسیاری از محدوده‌ها چندین بار به طور کامل به مردم موعظه می‌شود.‏ با این حال،‏ بارها و بارها به سراغ آنان می‌رویم حتی اگر ابراز علاقه نکنند.‏ حال چرا دوباره به سراغ آنان می‌رویم؟‏

۲.‏ دلیل اصلی تلاشمان در خدمت به یَهُوَه چیست؟‏

^۲ محبت به خدا و همنوع:‏ مهم‌ترین دلیلی که با تلاش فراوان به خدمت موعظه ادامه می‌دهیم محبت به یَهُوَه است.‏ در واقع،‏ دل‌مان ما را ترغیب می‌کند تا در بارهٔ عظمت خدا به دیگران بگوییم.‏ (‏ لو ۶:‏۴۵‏)‏ محبت به یَهُوَه ما را وامی‌دارد تا احکام او را نگه داریم و دیگران را نیز یاری دهیم که چنین کنند.‏ (‏ امث ۲۷:‏۱۱‏؛‏ ۱ یو ۵:‏۳‏)‏ صبر و وفاداری در خدمت موعظه بستگی به واکنش مردم نسبت به بشارت ندارد.‏ مسیحیان قرن اوّل با وجود زجر و آزاری که دیدند از خدمت موعظه «دست نکشیدند.‏» (‏ اعما ۵:‏۴۲‏)‏ هنگام بی‌اعتنایی مردم به موعظه بجای ناامید شدن پایدار و دیندار باقی می‌مانیم و محبت عمیقمان را به یَهُوَه ابراز می‌داریم.‏

۳.‏ محبت به همنوع چگونه به ما کمک می‌کند تا به خدمت موعظه ادامه دهیم؟‏

^۳ پشتکار ما همچنین به دلیل محبت به همنوع می‌باشد.‏ (‏ لو ۱۰:‏۲۷‏)‏ یَهُوَه نمی‌خواهد که کسی نابود شود.‏ (‏ ۲ پطر ۳:‏۹)‏ حتی در محدوده‌هایی که بارها موعظه شده است هنوز هم اشخاصی یافت می‌شوند که میل دارند به یَهُوَه خدمت کنند.‏ برای نمونه در جزیرهٔ گوادالوپ از هر ۵۶ نفر یکی شاهد یَهُوَه است.‏ سال گذشته ۲۱۴ نفر خود را وقف کرده،‏ تعمید گرفتند.‏ حدود ۲۰٬۰۰۰ نفر در یادبود مسیح شرکت داشتند،‏ یعنی از هر ۲۲ نفر یک نفر حضور داشت.‏

۴.‏ در چه مواردی ممکن است تغییراتی در محدوده رخ دهد؟‏

^۴ تغییراتی در محدوده:‏ در محدودهٔ موعظه همیشه با اشخاص متفاوتی برخورد می‌کنیم.‏ شاید زنگ درب شخصی را زده‌ایم که به بشارت علاقه‌ای نشان نداده است.‏ اما دفعهٔ بعد که به آنجا می‌رویم عضو دیگری از خانواده در را باز کند که تا کنون فرصت شنیدن پیاممان را نداشته است و به سخنان ما گوش دهد.‏ همچنین احتمال دارد که کسان دیگری به آنجا نقل مکان کرده و مایل به شنیدن پیام ما باشند.‏ از طرفی کودکانی که والدینشان با بشارت مخالفت می‌کنند پس از بزرگ شدن به خانهٔ دیگری نقل‌مکان کرده،‏ در آن زمان ممکن است به شنیدن پیام ملکوت تمایل داشته باشند.‏

۵.‏ چه چیزی باعث می‌شود که مردم پذیرای سخنانمان شوند؟‏

^۵ مردم نیز تغییر می‌کنند.‏ زمانی پولُس رسول ‹ دشنام می‌داد و جفا می‌رساند و اهانت می‌کرد.‏› (‏ ۱ تیمو ۱:‏۱۳،‏ ا ش )‏ همین طور بسیاری که اکنون به یَهُوَه خدمت می‌کنند زمانی به حقایق کلام خدا علاقه‌ای نشان نمی‌دادند.‏ شاید بعضی‌ها با کار موعظهٔ بشارت مخالفت می‌کردند.‏ همچنان که وضعیت دنیا تغییر پیدا می‌کند بعضی از مخالفان یا اشخاص بی‌اعتنا نیز پذیرای سخنانمان می‌شوند.‏ برخی نیز شاید بعد از مصیبتی همچون مرگ عزیزی در خانواده،‏ بی‌کاری،‏ مضیقهٔ مالی یا بیماری پذیرای سخنانمان شوند.‏

۶.‏ چرا همواره باید با شور و شوق با مردم موعظه کنیم؟‏

^۶ انتهای این دنیا به سرعت نزدیک می‌شود پس باید سرعت خدمت موعظه و تعلیم افزایش یابد.‏ (‏ اشع ۶۰:‏۲۲‏)‏ بنابراین همواره با شور و شوق موعظه کرده،‏ با سعی فراوان دید مثبت خود را حفظ می‌کنیم.‏ شاید بار دیگر که به موعظه می‌رویم با کسی روبرو شویم که به سخنانمان گوش دهد.‏ باید همواره به مردم موعظه کنیم.‏ ‹هر گاه چنین کنیم،‏ خویشتن را و شنوندگان خویش را نیز نجات خواهیم داد.‏› —‏ ۱ تیمو ۴:‏۱۶.‏